Is het nu niet voor iedereen duidelijk dat we op een kantelpunt zijn beland, of het misschien al voorbij zijn? Laten we nu hopen dat zowel politiek als industrie gaan beseffen hoe erg het gesteld is met de wereld... en dat zij daar de conclusies uit trekken ...
er wordt weer regen en misschien ook onweer voorspeld. Veel mensen balen, maar eerlijk... ik heb dit veel liever dan een hittegolf!!! Gezonder, aangenamer en beter voor de planten en bloemen... Liselotte heeft als taak gekregen alles buiten elke dag te gieten, maar dat hoeft niet altijd met dit weer... en aangezien het over behoorlijk veel planten en bloemen gaat is ze er niet boos om!
de beestjes zijn gevoerd, de eerste kop koffie bijna opgedronken... met een boterhammetje én een pijnstiller, want nee, nog niet veel beterschap... En nu is het niet enkel de knie maar ook mijn rechtervoet die pijn doet... Zucht... Straks, in Wieze, eens kijken of ik ergens nog een knieverband liggen heb... Ik denk het wel...En baat het niet, schaden evenmin
Wat een pech, ook voor de meisjes, want ik kan niet veel op dit moment...
Het ergert mij, die focus op "goud"... een medaille op dit niveau zou al prachtig zijn, toch? Ambitieus zijn is én ding, zo'n druk leggen op een jong meisje is heel wat anders!
Ja, ik ben nog heel beperkt in mijn bewegingen... vooral in en uit de auto en het rijden zelf ... PIJNLIJK!!! Pfft... er zijn ergere dingen, maar toch... een demper op mijn humeur
Ik ben vorige nacht in de zetel blijven slapen, en deze nacht eveneens. Trappen doen is te moeilijk.
En ik lig de hele avond met dat been gestrekt omdat plooien echt nog niet gaat...
Hopelijk volgende week beter, want ik zou graag de muurschilderingenwandeling in Dendermonde doen met de meisjes...
Ik heb alleen de gorilla al in het echt gezien, en hij is echt prachtig!!!
hebben Liselotte en ik naar video's van de Olympische Spelen gekeken... o.a. 1968 met de Black Panther groet op het podium... een ideale gelegenheid om haar nog wat meer te vertellen over de ontvoogdingsstrijd van zwarten in de USA... Maar- en dat is niet olympisch- Cassius Clay die zijn naam veranderde in Mohammed Ali,o.a. de wedstrijd waarbij hij telkens weet zijn tegenstander toeroept "what's my name?" ... en ook 1936, de Spelen in Berlijn met een Hitler die het stadion verlaat als Jesse Owens wint... fantastische beelden met een geschiedenisles eraan verbonden. Liselotte slorpt dat alles op als een spons en ik geniet ervan om nog eens "leraar" te zijn. Tot 3u dus... Het pikt! Ik ben om half 8 opgestaan en de meisjes dienen om half 10 te worden gewekt want wij willen nog eens naar Aalst om eventueel schoenen te kopen en daarna naar Wieze voor mijn beestjes... en het aquarium moet ook worden ververst... Ik hoop dat ik ze wakker krijg!
A propos, de knie waarop ik ben gevallen doet flink pijn... een trap doen is echt traag en moeizaam... maar het zal wel overgaan, "met tijd en boterhammen", zoals onze pa altijd zei...
Voor de derde keer op rij staan we klaar voor de avondwandeling met Carlos en Fika en het begint alweer te gieten! En ik had er zo'n zin in!!! Enfin, morgen misschien... als Liselotte niet al te mottig is van haar eerste vaccinatie... Om 18.13 u worden we in Denderdal (Erembodegem) verwacht...
Nee, dit kan echt niet... en het excuus dat het in het heetst van de strijd gebeurde is enorm flauw... puur racistisch taalgebruik en niets anders... ik hoop dat hij door het stof moet kruipen...
Als het niet opklaart kunnen we Aalst deze namiddag op onse buik schrijven... Wat een kwakkelzomer! Maar Fika laat het niet aan haar hart komen... en ik evenmin! Er komen nog momenten... alhoewel die tentoonstelling maar tot 31 juli loopt... het is dus deze week of niet!
wil ik naar Aalst om onderhemdjes voor ons ma. En naar een fototentoonstelling die veel goede kritieken heeft gekregen... en een terrasje natuurlijk, of wat dacht u? Veel kokkerellen hoeft niet: het stoofvlees is klaar en de appelmoes is zo warm... enkel nog de aardappeltjes koken...
Om half 9 was ik al in Wieze. De beestjes gevoerd, 2 machines gewassn ( eentje voor ons ma, eentje voor ons mannen) en tussendoor efkes een douche genomen en naar een deel van de tijdrit in Tokio gekeken... Om kwart voor 11 was ik terug in Nieuwerkerken. Hanne Lore is al lan op maar Liselotte ligt nog te maffen...
een jeans dragen kost haar het leven... hallucinant en eens te meer een bewijs dat het in grote delen van de wereld gevaarlijk is om als vrouw te worden geboren... Er is nog een héél lange weg te gaan, een héél lange weg
