Daarnet een telefoontje van mijn (ex)schoonzus... ik had haar ook de foto die ik gisteren van ons ma heb gemaakt doorgestuurd en zij is de enige die zich zorgen maakt om de blik in haar ogen... Ja, ik weet het, ze gaat achteruit... Mijn broer, mijn dochter... die hebben dat blijkbaar niet opgemerkt, maar mijn schoonzus wel... Langzaam, dag na dag, uitdoven...en maar hopen dat ze geen pijn heeft... Het is wat het is, maar op dit moment heb ik het er moeilijk mee...
"onmenselijk" is hier op zijn plaats... dit kan je toch niet verantwoorden???? Blij dat Hanne Lore met de auto naar Gent kan, want uren op een luidruchtige bus zitten... dat zou ze zeker niet zien zitten... Je komt al gestresseerd op school aan en 's avonds, na een vaak zware dag weer dezelfde drukte en dezelfde stress... Kinderen verdienen beter!!!
Misschien heeft de hele coronaperiode ons ervan bewust gemaakt dat we eigenlijk vaak "kopen om te kopen" en dat het gerust een ietsje minder kan... Bij mij is dat alvast het geval!
Laten we maar positief beginnen! Superprestatie... alleen jammer dat er op tv en ook in de krant relatief weinig aandacht aan wordt besteed... toch als je het vergelijkt met de "gewone" Olympische Spelen...
Doe ik al jaren! Om de 2 jaar me inschrijven en meestal doe je je profijt... Ik ben niet zo "spaarzaam" aangelegd, maar met energie ga ik zeer bewust om...
Morgennamiddag heb ik afgesproken met Nicole... een oud-leerling van jaren geleden!!! En dan spreken we van méér dan 40 jaar!!! Hopelijk herkennen we elkaar nog!!! Om 14 u op de Grote Markt in Aalst... We hadden al contact via facebook en messenger... Spannend!!!
Ik ben vroeg gegaan- tussen 13 u en 14 u- en ons ma lag in bed... om na het middageten wat te rusten... ze was weer heel verward, maar ze zag er niet slecht uit... even een fotootje genomen om naar mijn broer en naar "ons mannen" te sturen... Want de bezoekregels blijven streng... slechts één persoon tegelijk op de kamer... Maar jammer genoeg is de foto te groot om hem te kunnen posten... vandaar twee andere van deze zomer... in de cafetaria!
Deze namiddag, toen ik bij ons ma was, toch aan Myriam gedacht die gecremeerd wordt in stricte intimiteit... ze wilde het zo... Vrede en alle goeds, meid...
Mag het even? voor mij, als gepensioneerde ambtenaar, is dit goed nieuws! 2% is geen fortuin, maar het is welkom!!! Toch even afwachten wat daar netto van overblijft...
indertijd hebben ze de verklaring van de verdachte, een vriend van hen, "aangepast" om hem uit de wind te zetten... en toch wordt de zaak geseponeerd. Voor de nabestaanden van het slachtoffer moet dit een bittere pil zijn... en ook bij mij laat het een wrange nasmaak achter
Vermijd zo'n soort mensen! Niet altijd mogelijk, dat weet ik wel, maar het is zoveel beter voor je gemoedsrust. Raar toch dat sommigen positiviteit uitstralen en anderen juist het tegenovergestelde... Hoe triestig is het om je alsmaar te focussen op wat "slecht" of "onaangenaam" is en om enkel dat te zien... Daar word je toch doodongelukkig van!!!
Lies wil er eentje kopen. Op haar bijna 82°!!! Ik heb haar gezegd dat ze gek is en dat het vragen om problemen is!!! Zelfs jonge mensen hebben er problemen mee blijkbaar... Nou, Lies komt morgenavond en ik zal zeker proberen haar op andere gedachten te brengen... Lieve (haar echtgenote) zal me dankbaar zijn want ze zat eergisteren met haar ogen te draaien, mijn richting uit... ik doe mijn best, Lieve!
zeg nu zelf... is dat nu iets voor een vrouw van bijna 82???
ik heb geaarzeld om dit te posten... maar het moet niet altijd positief zijn. Mijn schoonzoon is wat op de sukkel... 10 jaar geleden heeft hij een hersenbloeding gehad en sindsdien neemt hij medicatie tegen hoge bloeddruk... door de stress van het werk was zijn bloeddruk dramatisch hoog en is hij nu al 2 weken thuis en dat zal nog verlengd worden. Hij is niet in staat om veilig met de auto te rijden... dus zal ik Hanne Lore volgende woensdag, donderdag en vrijdag naar Gent voeren... Ach... het is niet makkelijk allemaal. Ik probeer mij niet te moeien en het los te laten, maar het is moeilijk... Je loopt er sowieso mee in je hoofd... En de hele toestand heeft natuurlijk effecten op de relatie tussen de ouders en op de kinderen... Ik weet wel dat er ongelooflijk veel mensen zij die erger meemaken, maar ieder voelt de eigen pijn, niet?
voor herhaling vatbaar! Is eigenlijk- niet echt verwonderlijk- op een brunch uitgedraaid... met champagne als apotheose! Ja, voor ons is elke gelegenheid goed om een flesje te kraken!!!
Lies heeft vooral nood aan ventileren en ik hoef enkel te knikken... Ach, geen probleem hoor... Het was best gezellig
