Ja, ik heb geweend bij het einde van "De 100 jaar van Lenni en Margot"... een zeer ontroerend verhaal over een 17-jarige en een 83-jarige die vriendschap sluiten in het ziekenhuis waar ze allebei zijn opgenomen, een vriendschap die beider leven verandert ten goede. Een aanrader!!!
Mijn collega Magda beviel jaren geleden van haar eerste zoon... 5,7 kg droog aan de haak! En de hele afdeling kwam hem bekijken! En deze weegt nog een kilo meer!!! Respect voor de mama!!!
hoog tijd dat die verplichting werd herbekeken! Het maakt toch totaal niets uit voor de wedstrijd welke broekjes de dames dragen... seksisme en voyeurisme, inderdaad en terecht dat daartegen werd geprotesteerd!
maar was die scheur er vooraf al? Dan had die meneer misschien toch problemen kunnen voorzien... ook al is de weigering hem te laten instappen nogal raar als de nodige gegevens konden worden "gelezen"...
Ik heb het er na de viering zondag nog over gehad met Lieve die haar man 5 jaar geleden verloor aan een auto-imuunziekte... erover kunnen praten is zo belangrijk... Nee, het is niet makkelijk maar luister, leef mee, huil mee... maakt deel uit van het rouwproces. Wij zijn zo bang terwijl de dood toch deel uitmaakt van het leven... wij sterven allemaal, vroeg of laat... Morgen ga ik eten met Gerard en dan komt Myriam ter sprake en we zullen lachen en ook een traantje laten vloeien... so what? Simonne vertelde me ooit dat 2 zussen uit haar kennissenkring verongelukt waren tijdens een vakantie in Turkije en dat ze die ouders nooit heeft bezocht omdat ze "niet durfde"... Ik vind dat echt vreselijk! Stel je voor... je verliest 2 kinderen en niemand durft er over te praten... hoeveel eenzamer voel je je dan, hoeveel zwaarder nog het verdriet?
"smakeloos" is eufemistisch uitgedrukt en ik vraag me ook af wat de rest van de familie hierover denkt... Dat die jongedame blijkbaar niet beseft dat wat zij doet niet door de beugel kan is immens triest...
een andere vorm van"ziek zijn"... alles, maar dan ook alles voor geld... over het welzijn van de studenten die in deze piepkleine en van daglicht verstoken hokjes moeten "leven" maakt men zich totaal geen zorgen...
Die uitbaters kunnen er ook niets aan verhelpen... en riskeren zware boetes als ze niet controleren. Ik vind het gedrag van die klanten echt onredelijk.
Wel, ik heb daar begrip voor! Ik heb zelf al bepaalde blikken gevoeld in het zwembad, in de sauna... aangenaam is dat niet. En ik ben een zeer assertief iemand! Dus vrouwen die iets gereserveerder of onzekerder zijn zullen daar allicht meer last van hebben... "discriminatie"? Tja, dat zal dan wel de stok zijn die men zal gebruiken om dit soort initiatieven af te serveren.
de eerste aflevering heeft me niet echt overtuigd... maar ik zal zeker nog eens kijken... Nu ben ik qua series wel een moeilijk mens... als het mij niet meteen boeit haak ik af... niet echt ok, ik weet het, maar er zijn zoveel uren te kort in een dag dat ik echt geen tijd wil verdoen met zaken die me niet echt aanspreken