een mens vergeet het wel eens... dat achter iedere "naamloze" vluchteling of asielzoeker een mens schuilt, met een eigen verhaal, met dromen en verlangens... 24 jaar en op zo'n manier aan je eind komen... omdat je je geliefde wil terugzien, omdat je een menswaardig leven wil...
deze namiddag een sms-je, zogezegd van mijn dochter om te zeggen dat ze een nieuw nummer heeft en of ik dat wil opslaan... een gekend trucje!!! Heb het meteen geblokkeerd en haar gebeld op haar oude nummer... en inderdaad, ze wist van niets... Je moet tegenwoordig wantrouwig zijn... triestig!
Vanmorgen voelde ik me nog kiplekker... Maar na de middag ineens supermottig: rillen, grieperig... Heb naar Emmanuel gebeld (mijn huisarts) en na zijn spreekuur komt hij af om me te testen... Ondertussen heb ik mezelf in quarantaine gezet en mijn dochter verwittigd dat Hanne Lore morgen beter thuis blijft want ze heeft contact met mij gehad deze morgen... gelukkig ben ik niet tot bij ons ma geraakt... Emmanuel zal het lab vragen er wat spoed achter te zetten (soms zijn relaties nuttig) en dan zou ik morgenavond of woensdagvoormiddag weten of ik al dan niet positief ben... Ik duim voor mezelf! Dus geen Jebron vanavond... Moest ik positief testen gaat mijn derde prik zaterdag evenmin door... maar we blijven optimist...
Ik wil niet heiliger zijn dan de paus en ik ben ook al geflitst geweest- met minder kilometers te veel dan wel- maar wie te hard rijdt weet dat hij/zij een boete riskeert... prinses of doodgewone burger...
het familiefeest van de Anseeuws op Kerstavond is geannuleerd... zoals verwacht. Ons mannen zijn dus thuis en niet "op verplaatsing"... jammer, maar begrijpelijk...
ondanks het mottige weer- regen!- is het weekend weer voorbij gevlogen... Morgen Hanne Lore naar Gent voeren, boodschappen doen, ons ma bezoeken, naar de bib en 's avonds werkavond in Jebron... verdere inventarisatie... Voor een gepensioneerde een welgevulde dag
Net een bericht gekregen dat ze veilig aangekomen zijn op Gran Canaria... tot 8 december... Ze hebben een huis gehuurd en gaan vooral veel wandelen... met weinig contacten wegens corona... Enkel boodschappen doen en zelf koken... Annemie kan wat receptjes uitproberen waar ik -in de nabije toekomst- ook zal van genieten
Al moet Luc wel oppassen met dat wandelen en zijn zere knie niet overbelasten... En ze zitten in een heuvelachtig gebied... dus 12 km per wandeling zal wat hooggegrepen zijn... Nou ja, Annemie- als dokter- zal wel op tijd afremmen ...
Op 24 november 30 jaar geleden gestorven aan AIDS... 45 jaar jong... Net naar een herdenkingsprogramma op de BBC gekeken... Wat een onhelooflijk talent! Die stem, die présence, die interactie met zijn pubiek, al die geweldige nummers die nog totaal niet gedemodeerd zijn... Ik was en blijf een grote fan!!!
Ja, gelukkig genezen veel mensen van kanker; het is niet automatisch een doodvonnis meer... maar helaas, niet iedereen hoort bij de "gelukkigen"... amper 41...
Waarom is het in België zo moeilijk om rechtlijnig te zijn? Hoe absurd is dit? Je mag maar met 15 feesten, maar je mag met vb. 25 huren... En wie zal dan bepalen of er "gefeest" wordt? Dansen, drinken, eten???
en blijkbaar zeer besmettelijk... Tja, ik wil niet paranoïde zijn en mezelf onder een stolp zetten... maar voorzichtig in mijn contacten, dat blijf ik wel... op hoop van zegen!
Het was een positief bezoek, met een goede babbel met mijn broer... die volgende donderdag weer op post zal zijn... Ons ma herkent hem niet meer, mij ook niet trouwens, maar ze is wel gelukkig ons te zien en dat is het belangrijkste, toch? Helaas, met nieuwjaar zal het weer ikzelf zijn zonder de rest van de familie...Want er mogen maar twee vaste personen op de kamer (ik en mijn broer dus) en ook in de cafetaria zijn er strenge beperkingen... Ik troost me met de gedachte dat ons ma niet beseft dat het nieuwjaar is... Maar ik heb echt medelijden met de bewoners die helder van geest zijn en die ook al maandenlang zeer weinig bezoek mogen ontvangen... de jeugd klaagt en terecht maar zij hebben nog een leven voor zich... de ouderen echter verliezen kostbare tijd... terwijl zij geen jaren meer hebben op deze planeet... Ik weet dat het allicht niet anders kan, maar dat maakt het niet makkelijker te verteren
Sint-Elooi was al geannuleerd en nu is ons etentje met de gepensioneerde dames van Sint-Lutgardis eveneens gesneuveld... Niet onverwacht. Heel benieuwd of 12 december (op restaurant met Annemie, Luc en Jan) en 17 december (etentje Raad van Bestuur Jebron) wel zal doorgaan... Ik reken er niet op! En het familiefeest van de Anseeuws op 24 december waar "ons mannen" naar toe gaan... is ook twijfelachtig!!! Nou ja, dan zal het "en petit comité" zijn en ben ik misschien met kerstavond alleen thuis... Ik bestel iets bij de Wiezeslager en maak er een rustige avond van... Dat heeft ook zijn charmes! Ik begrijp dat mensen die graag feesten dit heel erg vinden, maar de cijfers zijn dermate slecht dat ik echt strengere regels verwacht... Het is wat het is... En we zitten tenminste in aan warm huis, aan een gedekte tafel... heel wat mensen hebben dat geluk niet!!!
Wat ik wel hoop- uit de grond van mijn hart- is dat de kerstviering kan doorgaan... Het zou doodjammer zijn indien die in het water zou vallen...
