We zagen het geen van beiden echt zitten... dus heb ik me maar "opgeofferd"... De overdenking voor de viering van 3 april... de balans tussen "lernen" en "praxis"... Ideeën genoeg, dat wel, maar dat samenbrengen tot een samenhangend geheel... Zal het zondag eens proberen... Want ja, de Paasdriedaagse komt eraan en wij hebben de Paasviering... één van de hoogtepunten van het werkjaar... Dus daar zal ook wat tijd inkruipen... Enfin, we doen ons best!!!
Zowel dochterlief als Hanne Lore hebben een nieuw kapsel! Opzij en achteraan opgeschoren... 't Is even wennen! Dochterlief had zoiets toen ze 16 was, 24 jaar geleden! Peter zal opkijken vanavond als hij thuiskomt
Volgens de pedicure zal Liselotte steunzolen nodig hebben. Haar voeten zijn vooraan tamelijk breed en achteraan te smal... zodat haar steunpunten verkeerd liggen en ze eelt ontwikkelt... Allez vooruit... Dat wordt dan de derde na de mama en Hanne Lore...
Mag ik even heel cynisch zijn? Waarom die massale respons? Omdat het in onze achtertuin is, omdat we zelf getroffen worden (economisch maar misschien ook militair- dreiging met kernwapens, omdat het om blanke christenen gaat... Shockerend? Best wel, maar het is de realiteit...
het zou alvast een signaal zijn indien seksueel geweld strenger zou worden bestraft en indien niet zoveel zaken zouden geseponeerd worden! "Anders gaan denken", volledig akkoord, maar het begint met de zaak serieus te nemen en niet te bagatelliseren...
Net een mailtje gekregen en mijn aanvraag bijgewerkt. Half maart zou ik dan een persoonlijk voorstel krijgen. Wie de leverancier is stond niet in de mail. maar ik zal wel eens goed nadenken eer ik toehap! Met Mega ga ik alvast niet in zee!
Geen Humo deze morgen. Meteen gebeld naar de klantendienst. een computer natuurlijk! Enfin, mijn abonnement wordt met één week verlengd. meteen naar de Proxy een Humo gaan kopen, want ik kan die echt niet missen. en nu maar hopen dat het volgende week in orde is... want ik heb betaald tot augustus!!!
De tijd dat Humo toonaangevend was is voorbij, maar het blijft toch een magazine waar af en toe goede artikels in staan...
Helaas geen echte verrassing. Op bepaalde vlakken hebben we het "point of no return" bereikt én overschreden. Alleen... wij beseffen het nog niet helemaal... En de overheden blijkbaar evenmin... Machteloos voel ik mij... en bang voor wat mijn kleindochters te wachten staat...
het deed flink pijn bij de kine! En het wordt stilaan duidelijk dat die knie van mij niet zomaar "normaal" zal worden. Mijn eigen schuld, ik weet het... veel te lang gewacht... Enfin, we hopen er het beste van... Jammer voor Luc die voorlopig alleen moet wandelen... Ik kan het niet en Jan zit mentaal niet zo goed in z'n vel momenteel... Wandelen zou hem misschien deugd doen, maar ja...
die ook niets aan de situatie kunnen doen. Maar symbolisch belangrijk... Een onafhankelijke staat binnenvallen en annexeren- want daar komt het op neer- kan nu eenmaal niet worden aanvaard. Waar eindigt dit anders?
In eigen land durft haast niemand hem tegen te spreken... hij waant zich onoverwinnelijk, leider voor het leven... en als zo iemand serieus tegenwerk ondervindt en in het nauw wordt gebracht... dan is hij des te gevaarlijker! Nee, 100% gerust ben ik zeker niet maar dat we moeten blijven reageren, tja, wat is het alternatief? Hopelijk brengen onderhandelingen soelaas... Een ding is wel duidelijk: we zijn allemaal afhankelijk van elkaar... de wereld is één systeem en als dat stokt, lijdt iedereen. Reden te meer om het verstand te gebruiken en naar een oplossing te zoeken zonder de wereld te vergiftigen. Die is er (milieugewijs) al slecht genoeg aan toe!
Machteloos voel ik mij... en bang voor wat mijn kleindochters te wachten staat...
