Duimelot is in 't water gevallen Tekst: S. Abramsz
Duimelot is in 't water gevallen; Likkepot heeft hem er uit gehaald; Lange Jaap heeft hem thuis gebracht; Korte Knaap heeft hem in 't bed geleid En kleine Pinkje heeft alles gezeid.
Zie, hoe het vriend'lijke zonlicht Schittert op weide en op woud Zie, hoe zich velden en heide Baden in stromen van goud! Lieflijke zonne, zo helder, zo rein Diep in mijn hart dringt uw heerlijke schijn En uit een dankbaar gemoed Breng ik u blijde mijn groet
U kan geen winter verjagen Stralen uit zalige tijd Trouw zal mij hart u bewaren Regen en stromen ten spijt 't Hart, eens verkwikt door uw vriend'lijke schijn Zal ook der winters vol zonneglans zijn Daarom uit dankbaar gemoed Breng ik u, zonne, mijn groet