De witte wieven

Witte wieven dansen om en om,
 hoor het ritme van het wilde zwieren
 en 't geprevel van hun formulieren,
 rond de heksenkom.

 Dwepend trilt muziek van fluit bij fluit
 van de loksters in het groen verscholen,
 met het wieglend klagen van violen
 wordend één geluid.

 Nevel-bleke grijze dampen zijn
 zwevend langzaam langs de dennenstammen,
 vrouwen dansen bij der flakker-vlammen
 vurig-gulden schijn.

 Met een welgeweten huppeltred
 om en om zo zwiert de hele bende,
 strak-gespannen, lenig-licht in 't wenden
 naar godinnen wet.

 Met een slingerende rinkeling
 tinken klokjes door de wilde schokken,
 magisch voort en almaar voortgetrokken
 zwiert de kring.

 Van de maan glijdt door de wolkendrom
 zilver licht, fantastisch blijven dansen
 witte wieven bij de pijnvuur-glansen,
 om en om en om.

           Joannes Reddigius