Een geschenk van het geheim opgedragen aan iemand heel speciaal. Het geheim naar jou ...
Vandaag is het begin van mijn nieuw leven . Ik herbegin ... Alle goeie dingen komen naar me toe ... . Ik ben dankbaar dat ik leef
Ik zie schoonheid rondom mij Ik leef met passie en een doel Ik neem tijdom te lachen en tespelen ... elke dag . Ik ben wakker, vol energie en oooh zo levendig
Ik focus me op alle goeie dingen in het leven en zeg dank je wel voor deze. Ik ben in vrede en één met alles... Ik voel de Liefde, de vreugde , de overvloed ...
Ik ben vrij om mezelf te zijn Ik ben magnifiek in een menselijke vorm Ik ben de perfectie van het leven... ! Ik ben dankbaar mezelf te mogen zijn...
De tragiek van vele mensen ligt in het feit dat zij diep in zich over het vermogen beschikken gelukkig te worden, doch daar niet in slagen. Hun rendement ligt ontstellend laag, mislukkingen, spanningen, en alle vormen van conflict en ontmoediging zijn daar het onontkoombaar gevolg van..
Nochtans kunnen wij allen slagen in dit leven, en de grootste prestaties en het diepste geluk bereiken. Het volstaat het geheim te ontdekken van die mensen die schitterend slaagden, en ons vervolgens hun persoonlijkheidstrekken eigen te maken.
Als wij die gelukkige mensen bestuderen, dan zien wij dat zij de grootste rem op hun verwezenlijkingen weggenomen hebben, en vervangen door een krachtige motor. Die rem zowel als die motor zitten in ons onbewuste. Het onbewuste is het geheel van opvattingen en associaties die onze gedachten en ons gedrag voortdurend bepalen. Het is onze fundamentele mentaliteit die, wanneer zij defensief is, ons leven banaal houdt, en als zij constructief is, ons doet groeien naar de hoogste toppen.
De tragiek zit hierin dat de meeste mensen denken dat het onbewuste onbeïnvloedbaar is, zodat zij daar levenslang het slachtoffer van blijven, en na vele mislukkingen dan ook gaan denken dat het geluk voor hen onbereikbaar is.
Doch zij die het beu zijn op die manier te blijven sukkelen, beginnen met die defensieve mentaliteit om te zetten in een constructieve. De enige manier om ons onbewuste te beïnvloeden is positieve gedachten te blijven herhalen in onze verbeelding, en ons van ons doel steeds bewuster te maken. Zo ontstaan in ons vijf krachten, die onweerstaanbaar leiden tot het geluk, op voorwaarde dat zij samen aanwezig zijn
Onze eerste kracht is het geloof. Ik geloof dat ik al mijn diepste verlangens kan verwezenlijken, en alle nodige vaardigheden daartoe kan aanleren. Geloof is de zekerheid voor het bewijs werd geleverd. Het berust op het feit dat de hele mensengeschiedenis door, er steeds zaken zijn gebeurd die de stoutste verwachtingen overtroffen, en dat nog niemand, wanneer hij echt in zichzelf heeft geloofd, zijn eigen grenzen heeft bereikt. Als de anderen het kunnen, kan ik het ook. Eerst geloven en dan zien is de leuze waarmee de grootste wonderen werden verricht. Er bestaat geen geluk of tegenslag, en evenmin begaafdheid of spontane bekwaamheid. Iets kunnen, is altijd de vrucht geweest van steeds weer proberen en het telkens beter doen. Nooit meer zal ik zeggen: "Ik weet het niet" of "Ik kan het niet". Want als we zo denken dan is één ding zeker: we zullen het nooit weten en we zullen het nooit kunnen. Er is geen andere mogelijkheid.
Onze tweede kracht is de durf. We moeten de gewoonte hebben op een vooraf bepaald moment aan ons besluit te beginnen, ook al zijn we de eersten, en al lijken de risico's groter dan ooit tevoren. Voortdurend tracht ons onbewuste ons te overtuigen dat het nog veel te vroeg is, en dat we nog alle tijd hebben. Wij stellen de start uit, omdat we zogezegd nog niet over alle informatie beschikken. Nochtans is het onmogelijk alles vooraf te weten. Immers, we moeten voorbij de eerste bocht zijn, om de tweede bocht te kunnen zien. Durven beginnen is voor de helft geslaagd zijn, en kunnen kan alleen door proberen.
Onze derde kracht is het doorzettingsvermogen. Het doorzettingsvermogen is een gewoonte die gemakkelijk wordt aangeleerd, en die hierin bestaat dat wij onze eigen en vrijwillig gevormde beslissingen altijd tot het einde toe verwezenlijken. Ons doorzettingsvermogen is onze grootste kracht, en als we die beginnen te ondermijnen, brengen we onszelf de doodsteek toe. Als we vooraf niet zeker zijn dat een bepaalde methode de goede is, dan moeten we in ons project evaluatiemomenten voorzien. Doch zolang zo'n evaluatiemoment niet is bereikt, mogen we nooit opgeven.
Onze vierde kracht is de constructieve zelfkritiek waarmee we onze mislukkingen analyseren. Mislukkingen zijn onvermijdelijk, maar nooit een bewijs van onvermogen of onbereikbaarheid. Ze zijn enerzijds de bevestiging van het feit dat we de moed hadden iets te proberen, en anderzijds een onschatbare bron aan inzicht, zelfkennis en zelfverbetering. Een mislukking is steeds een spoorslag in de goede richting. Analyseren betekent net zolang onderzoeken tot wanneer we factoren vinden die binnen ons bereik liggen. Een mislukking is altijd onze fout, zolang we de oorzaak buiten ons situeren zijn we machteloos en verloren.
Onze vijfde kracht is kunnen genieten, kunnen opgaan in al het mooie dat wij hebben gekregen en dat wij zelf hebben gerealiseerd, zonder ons daarbij te ergeren aan onvolmaaktheden. Het geluk ligt niet in de volmaaktheid, maar in het besef ernaar te groeien. Dit geluksbesef is de energiebron voor de volgende grootse prestatie.
De vraag kan gesteld worden waarom ons onbewuste zo'n blok aan ons been is. Het antwoord is eenvoudig: het heeft spontaan de neiging meer rekening te houden met de gevolgen op korte termijn dan met de gevolgen op lange termijn, en voor elke mislukking een sussende verklaring te vinden. Zolang wij ons onbewuste niet hebben heropgevoed, zal het ons in de verkeerde richting blijven duwen.
Deze nieuwe ideeën zullen in het begin gepaard gaan met een zeker scepticisme. Maar naarmate je vorderingen maakt, begin je je te realiseren dat je, net als anderen, het geluk kan bereiken waarvan je droomt. En meteen besef je dat dit scepticisme de laatste stuiptrekking was van een defensieve mentaliteit. Dan weet je dat de sleutel tot het geluk constructief denken is.
Belangrijke geneeskrachtige plant van de Braziliaanse Indianen. Passiebloem kwam rond 1600 naar Europa. De eerste geïmporteerde plant was een geschenk voor Paus Paul V. De plant werd als symbool van de lijdensweg van Christus gezien de ranken stonden voor het geselen, de bladeren voor de lans.
In het gebied van de bloesem duidde men de drie stampers met hun dikke stempels als de spijkers, de meeldraden als wonden, het vruchtbeginsel als de azijnspons, de bijkroon als doornkroon en de 5 kroon -en kelkbladeren als de 10 apostelen. (Niet 12 want Petrus werd niet meegeteld, omdat hij Jezus verloochend had; Judas niet omdat hij hem voor geld verraadde
Passiebloem (passiflora incarnata) heeft een aangenaam kalmerend, ontspannend en rustgevend effect en het is licht pijnstillend. Bij grotere hoeveelheden is het effect hypnotisch. Het kan als thee worden bereid of puur worden gerookt.
Voor een sterke thee met een aangenaam kalmerend effect voor 2 personen is 30 gram kruid nodig. Laat dit een half uur trekken in heet water.
Een mengsel van gelijke delen Passiebloem, Damiana en Skullcap geeft een prettige euforie en een tevreden gemoedtoestand. Deze kruiden versterken elkaars eigenschappen. Je kunt er sterke thee van zetten. Voeg een beetje pepermunt voor de smaak toe en zoet het met honing. Een lekkere drank voor bijv. meditaties of om na een drukke dag mee tot rust te komen en bij weg te dromen.
Passiebloem is een MAO remmer. Dat wil zeggen dat het de afbraak van giftstoffen remt. Sommige voedingsmiddelen, medicijnen of drugs, kunnen dan hoofdpijn, misselijkheid of andere verschijnselen veroorzaken. Mensen met nier- of hartproblemen, hoge of lage bloeddruk, diabetes en mensen onder invloed van antidepressiva, drugs of alcohol wordt het gebruik beslist afgeraden.
Lang geleden was men zeer bijgelovig en voerde men allerlei magische rituelen en handelingen uit om zich te beschermen tegen kwade invloeden, geesten en machten. Sommige magische handelingen van vroeger zijn in deze tijd gewoonten geworden en een paar van deze gewoonten staan hierna uitgelegd.
We kennen allemaal het Engelse spreekwoord wel: Something old, Something new, Something barrowed and Something bleu. Iets ouds, iets nieuws, iets geleends en iets blauws.
Als je dit op je trouwdag draagt, krijg je een lang en gelukkig huwelijk, volgens het gebruik. Dit komt door de symboliek die erin zit; Iets ouds en nieuws dragen symboliseert de overgang naar een nieuw bestaan, een nieuw leven; samen met je partner. Iets geleend leen je van een gelukkig getrouwde vrouw opdat haar geluk jou ook geluk zal brengen in het huwelijk. En tot slot iets blauws, simpelweg om te voorkomen dat je een blauwtje loopt in je huwelijk..
Hoor je ook wel eens het getingel van windgongen en belletjes in een tuin als het waait? Veel geluid, herrie en lawaai word gebruikt om negatieve invloeden, geesten en energieën weg te jagen van een belangrijke plek en vlak voor je rituelen uitvoert. Hiervoor dienen ook de windgong, het vuurwerk met oud en nieuw !
Als je iets zegt, waar je je niet aan wilt houden kun je, terwijl je het uitspreekt, je vingers kruisen. Dit handgebaar heeft voor dat moment een ontbindende werking voor gemaakte beloften, doordat het kruis de verplichtingen dwarsboomt.
Wijzen naar anderen is niet netjes, word kinderen vaak geleerd.
Vroeger werd de wijsvinger gezien als een hele machtige vinger; je kon iemand genezen, betoveren of vervloeken, door simpelweg maar naar die persoon te wijzen! Daarom had men dit liever niet zomaar... Dit is ook de reden waarom mensen, als iemand iets verkeerds heeft gedaan, met hun wijsvinger heen en weer bewegen als een dreiging
Wie doet het niet, op je verjaardag kaarsjes uitblazen en een wens doen, of de pluisjes van een uitgebloeide paardebloem wegblazen om van de elfjes een wens te krijgen voor je hulp als je ze allemaal in 1 keer wegblaast.
Terwijl je blaast, concentreer je je op het uit-/wegblazen van de pluisjes of kaarsjes. Doordat je tegelijkertijd een wens doet, kun je je hem beter en duidelijker voorstellen of in je hoofd opzeggen. En door dit te combineren met de wilskracht die je voelt om de wens uit te laten komen, is dit je reinste magie omdat het alle benodigde basisbestandenheeft!
Bij een huwelijk of verloving gaat de ring altijd om de zogenoemde ringvinger.
Dit komt doordat de Egyptenaren geloofden dat er in de ringvinger een ader liep, die rechtstreeks naar het hart ging. Daarom schuift men nu nog steeds de ring die de liefde symboliseert, om deze vinger
Je zegt dat je nog nooit een gaatje in je tanden hebt gehad en klopt dit snel af om dit zo te houden.
De Kelten gebruik(t)en boommagie door tegen een boom aan te staan en alle negatieve gedachten en invloeden in de boom te laten verdwijnen. Op die manier verdwenen ook hun verontrustte gedachten over dingen die ze hebben gezegd of hun angsten waardoor de kans dat ze ook werkelijk binnenkort gingen gebeuren afnam of verdween. Daarom maak je bij afkloppen contact met (meestal ongelakt en onbewerkt) hout
Soms voel je je heel blij, soms voel je je juist verdrietig. Je huid kan ook voelen. Je huid kan voelen of iets hard, zacht, harig of ruw is. In je huid zitten hele kleine celletjes, zenuwen, die dat kunnen voelen. Die zenuwen sturen de prikkels door naar je hersenen, zodat je weet wat je voelt.
Doe de test met twee personen
1. Kriebel eens met een kwastje over je huid. Waar voel je het kwastje het best? Op je arm, op je hand, op je rug of op je lippen?
Als je met een kwastje over je huid gaat, dan voel je dat het best op je lippen. Daar zitten de meeste zenuwcellen.
2. Vul een bad met warm water. Wat voelt warmer aan, als je je hand in het bad steekt of als je je voet in het bad steekt?
Als je met je voet in een bad warm water staat, dan lijkt het veel heter dan dat je je hand in hezelfde bad met water steekt. Dat komt omdat er in de huid van je voet meer zenuwcellen zitten dan in de huid van je hand.
Warmte en kou
Je huid voelt ook of je het warm of koud hebt. Het is de taak van de huid om er voor te zorgen dat je het niet te warm of te koud krijgt. Als je het koud krijgt, trekt het bovenste laagje van je huid samen. Hierdoor gaan je haartjes op je huid overeind staan. Je hebt dan kippenvel, zoals je op het plaatje ziet. Dit doet de huid om tussen de haartjes warmte vast te houden.
Als je het warm hebt dan scheiden de zweetkliertjes in je huid vocht af. Je gaat dan zweten. Het vocht op je huid koelt af door koude lucht. Zo koel je op een slimme manier weer af.
Een voelproefje met warm en koud.
Neem drie bakken met water
Vul een bak met warm water, een bak met ijskoud water en een bak met lauw water. Steek je ene hand in de warme bak en de andere in de ijskoude bak. Wacht een poosje en doe dan beide handen in de bak met lauw water.
Wat voel je nu ?
Met je hand uit de koude bak voel je het lauwe water als warm. Met je hand uit de warme bak voel je het lauwe water als koud.
Dit komt doordat je hand gewend raakt aan de temperatuur van de omgeving, het water in de bak dus. Je hand die uit het koude water komt is gewend aan koude. Als je deze in een bak met warmer water doet, zul je dus warmte voelen. Je hand die uit het warme water komt, is gewend aan de warmte. Stop je deze in een bak met kouder water, voel je dus kou.
Pijn
Als je je hand tegen een hete kachel houdt, doet dat pijn. Je zenuwcellen in je huid voelen een enorme hitte. Zij sturen heel snel een boodschap naar je hersenen: dit doet pijn. Je hersenen sturen gauw een boodschap naar de spieren in je arm en je hand: trek je hand terug! Zo beschermen de zenuwcellen in je hand je tegen pijn.
Een belangrijke reden om hulp te zoeken voor een slaapklacht is dat mensen zich ernstige zorgen maken over de gevolgen ervan op de prestaties overdag en op hun lichamelijke en geestelijke gezondheid. Hoewel de last die iemand van zijn slaapklacht heeft, niet onderschat mag worden, blijkt uit onderzoek naar het effect van het gedurende een langere periode helemaal niet slapen, dat de gevolgen hiervan gering zijn: mensen voelen zich na een doorwaakte nacht weliswaar moe, sneller geïrriteerd en sneller tekort schieten, maar meer objectieve metingen laten bij slapelozen die geen slaapmiddel gebruiken, weinig restverschijnselen zien.
Oplossingen:
Heb je er altijd last van als je slecht geslapen hebt?
Zijn deze gevolgen altijd even sterk aanwezig?
Zouden andere factoren tot deze gevolgen kunnen bijdragen?
Er is geen enkele aanwijzing voor dat er ooit iemand aan slaaptekort alleen is overleden.
Piekeren over slapeloosheid kan schadelijker voor de gezondheid zijn dan slecht slapen zelf.
Niet realistische verwachtingen ten aanzien van de slaap
De bekendste misvatting over slaap is de veelgehoorde uitspraak dat iedereen acht uur slaap per nacht nodig heeft. De eis die een slapeloze zich hiermee oplegt kan voldoende zijn voor vele slapeloze nachten. Uit de informatie die in de voorgaande pagina's gegeven is blijkt al dat dit niet zo is.
Slaapbehoefte varieert sterk van persoon tot persoon, er valt geen gouden standaard aan te leggen, waar iedereen aan moet voldoen.
Zet jezelf niet onder druk door aan zo'n standaard te willen voldoen, aangezien de spanning die dat met zich meebrengt de slaapklachten kunnen doen voortduren.
Denk eraan dat te lang slapen niets oplevert, veel zeer productieve mensen waren echt kort-slapers.
Zijn alle mensen die je kent even lang en dik?
Buiten een bepaalde norm is er veel verschil tussen mensen in de manier waarop zij in- en door slapen, hoe vaak zij wakker worden en hoe uitgerust zij 's morgens zijn.
Het is gezonder om je te vergelijken met anderen, aangezien er altijd iemand zal zijn die mooier, rijker of langer is én ook nog beter slaapt.
Controle over slaap?
Slaap is een fenomeen dat tussen nachten grote verschillen laat zien. Dit kan er toe leiden dat slapelozen hun slaap als iets gaan zien waar zij totaal geen controle over hebben. Uit onderzoek blijkt dat dit nu juist hetgene is dat bij uitstek stress veroorzaakt. Deze stress kan weer bijdragen tot slechter slapen, waarmee de vicieuze cirkel naar de slapeloosheid weer gesloten is.
De bedoeling van deze gedachtenverandering is dit proces te doorbreken. Het gevoel terug krijgen zelf iets aan je probleem te kunnen doen, speelt een belangrijke rol in het succes van de hier gepresenteerde methode.
Wat is nu het ergste dat zou kunnen gebeuren als je vannacht eens niet ging slapen? Het is geen ramp om niet te slapen.
Hoe meer je probeert in slaap te vallen, hoe minder dat zal lukken. Het is veel makkelijker om te proberen wakker te blijven dan om te proberen in te slapen.
Inslapen gaat beter als je het niet probeert af te dwingen.
Als je slaappillen gebruikt en merkt dat dat even helpt, bevestigt dit alleen je mening over je eigen onvermogen om je slaap te beïnvloeden.
Wat er 's nachts met de slaap gebeurt staat niet los van wat er overdag gebeurt, van gevoelens en gedachten. Het daarom erg belangrijk om nauwkeurig te onderzoeken hoe dit soort dingen je slaap beïnvloedt, aangezien dit je je gevoel dat je er wél invloed op hebt zal versterken.
Mythes over goed slapen
Net zo goed als dat ze verkeerde ideëen hebben over de oorzaak van slecht slapen, hebben slapelozen ook vaak verkeerde ideëen over hoe je goed zou kunnen slapen. Voorbeelden hiervan zijn het doen van dutjes overdag na een slechte nacht en het wakker in bed blijven liggen om 'het nog even te proberen'.
Hoe harder je het probeert, hoe slechter het lukt. Heb je ooit gemerkt dat je zonder het te willen in slaap viel, bijvoorbeeld bij het TV kijken?
Als je te lang wakker blijft liggen, versterkt het alleen de associatie tussen de slaapkamer en spanning en frustratie.
Heb je er ooit op gelet hoe je je voelt als je 12 uur in bed hebt gelegen? Voel je je dan echt uitgerust als je opstaat?
Het is beter om minder tijd in bed door te brengen en efficiënter te slapen.
Gedachten en gepieker beïnvloeden
Hoe we ons voelen en hoe we reageren wordt bepaald door de manier waarop we over iets of iemand denken. We worden bijvoorbeeld niet boos omdat iemand iets vervelends tegen ons zegt, maar omdat we denken: 'Hoe durft hij dat tegen me te zeggen!' Deze manier van denken is aangeleerd. Dat houdt in dat we ook kunnen leren er anders, gemakkelijker, over te denken.
U kunt deze methode als volgt oefenen:
1. Schrijf de volgende ochtend op wat er door u heen ging toen u wakker was.
2. Bij elke gedachte die u op uw lijstje zet stelt u uzelf de vraag: 'Is dat waar?' Als het antwoord bevestigend is, vraagt u zich vervolgens af: 'Help ik mezelf ermee door daar zo over te denken?'
3. ls het antwoord op één van de twee hierboven genoemde vragen ontkennend is, verzin dan voor de betreffende gedachte een andere, positieve gedachte. Schrijf deze positieve gedachte ook op het lijstje. Op deze manier legt u een voorraadje aan.
4. Als u in het vervolg weer eens wordt geplaagd door negatieve gedachten, vervang die dan door de positieve gedachten van uw lijstje.
Vervelende gedachten stoppen
Gedachten die door ons hoofd blijven spoken, kunnen we stoppen door een woord of een klank op ritmische wijze te herhalen. Dit is een techniek die ook bij verschillende klassieke meditatietechnieken gebruikt wordt.
De methode werkt als volgt:
1. Kies een kort woord of een klank, het liefst zonder betekenis, bijvoorbeeld 'om' of 'fa'.
2. Ontspan u en begin het woordje of de klank héél zachtjes uit te spreken, een paar keer per seconde (als het te langzaam gaat, krijgen vervelende gedachten weer een kans; als het te snel gaat, jaagt u uzelf op).
3. Blijf u ontspannen, en laat het uitgesproken woordje of de klank na enige tijd samenvallen met de duur van uw uitademing.
Doordat zo slaapverstorende gedachten worden verdrongen of zelfs geen kans krijgen, krijgt ú de kans om in te slapen. Lukt het niet om met een woordje of klank alle storende gedachten te verdringen, dan kunt u zich concentreren op een prettige, niet-belastende gedachte. Het geeft niet of het om reële zaken of puur om fantasie gaat.
Om de slaapverstorende gedachte nog krachtiger te stoppen, kunt u bij als volgt te werk gaan: Zodra er een vervelende gedachte bij u opkomt, roept u bij uzelf: 'Stop!' Daarna begint u onmiddellijk met een woordje of een klank, of met een prettige gedachte. Telkens wanneer uw gedachten afdwalen op een manier die u niet bevalt, roept u weer in gedachten 'stop!'.
Altijd op zoek naar haar evenbeeld. Altijd vloeiend, van het ene mysterie in het andere, van het ene hart in het andere, Grimmig kunnen de weerspiegelingen zijn van de donkere wolken, zich ophopend in een toch zo heldere hemel. Trots de weerspiegelingen blijft water de essentie zelf.
Puurheid die reflecteert, puurheid die je overspoelt. Overspoelt met een frisheid, een overweldigende klaarheid die de diepste diepten van je ziel altijd zo zonder problemen weet te vinden, zo water, altijd vloeiende, het laagst bij de grond zo probleemloos weet te vinden en op te vullen. Zo, dat zelfs dat oppervlakkige tot de diepste diepten van de ziel lijkt te reiken.
Dat onbeschrijflijk onzinnige wat zo'n vervulling blijkt te geven. En is juist dat niet de essentie van liefde: idioot, maar tegelijk zo veelzeggend. Je in alle stilte laten piekeren over wat er toe doet. Je in alle rust doen verwonderen wat een apart schepsel je in de reflectie waarneemt.
Liefde is als water. Zonder tijd het equilibrium van je zijn hervinden. Zonder tijd vloeiende, vloeiende naar onbekende gebieden, zo vertrouwd doch zo sprankelend fris.
Muziek en Tijd , wat hebben die met elkaar te maken ?
Muziek en Tijd , wat hebben die met elkaar te maken ?
Muziek is tijd ..
Muziek kan een hulpmiddel zijn om het Nu te ontdekken en het fenomeen Tijd te doorzien.
Wij kunnen muziek horen en vervolgens waarderen (er een waarde aan toekennen) dank zij ons geheugen.
Wij horen muziek in feite als een opeenvolging van tonen in het Nu. Nu is het moment dat wij horen. Als het filmbeeldje wat nu voor de lens van de projector wordt geplaatst en met licht op het filmdoek wordt geprojecteerd. Het blijft niet bij één toon, of één beeldje.
Wij zijn altijd Nu aanwezig. Nu horen wij de toon, nu zien wij het beeld.
Toch nemen wij melodieën waar, maar niet de eerste keer dat wij een cd draaien of een nieuw nummer horen op de radio. Wij horen dan wel of de muziek rustig of druk is, en wie die zingt (wanneer wij de zanger of zangeres eerder hebben gehoord), maar wij kunnen het lied of het muziekstuk niet 'tot ons' nemen als een afgeronde eenheid. Dat gebeurt pas later wanneer wij het lied vaker gehoord hebben en ons geheugen ons helpt om met de opgeslagen informatie uit ons geheugen al iets vooruit te "horen" (terwijl nu een andere toon hoorbaar is) en iets te herinneren van wat wij gehoord hebben. Zo krijgt de muziek een toonvolgorde. Ons geheugen plakt herinnering plus werkelijk toon plus de verwachte volgende toon voor ons aan elkaar. Wij horen dan een melodie en die kunnen we jaren lang onthouden.
Na meerdere keren luisteren weten wij al wat wij kunnen verwachten. Wij kennen al de volgorde van de nummers op een cd. Wanneer je nummers die je kent op een verzamelplaat hoort, hoor je soms de eerste tonen al in je gedachten van het nummer dat op de oorspronkelijke cd op dat nummer volgde.
Zo werkt dus het geheugen met muziek. En zo werkt ons geheugen met alles. Zoals elk cd- nummer voor ons uit één stuk en een juiste volgorde bestaat en lengte of duur heeft, zo worden al onze ervaringen die wij louter alleen Nu kunnen opdoen in een longitudinaal kader geplaatst. Wij hebben het gevoel dat ons leven van daarnet naar nu naar straks gaat. Wij hebben zo tijd geschapen .. Wij reizen mee in de tijd. Althans dat maken wij onszelf wijs.
In wezen zijn wij alleen Nu, op dit moment aanwezig, zoals de oefening op de site met de klok heel duidelijk maakt. Nu klopt ons hart, nu kunnen wij zien en voelen. Wanneer wij opletten kunnen wij zien dat alles aan ons voor bij trekt. Nu luisteren naar de cd, ook wanneer wij deze afzetten is het nog altijd nu. Wij zijn geen tijd, maar zien tijd. Tijd is dus een duuraspect, een meeteenheid van afstanden tussen objecten, tussen mij en de boom, tussen het begin en het einde van een symfonie. Maar wij zijn geen tijd. Wij zijn altijd Nu.
'Ik' die ik werkelijk ben, maakt geen deel uit van de tijd, van het materiële leven, dat ik waarneem. Mijn werkelijke 'ik' bevindt zich niet in de wereld, ik sta daar buiten. De wereld is in mij (als het waarnemen).
Blokkades ontstaan doordat je dingen niet hebt geaccepteerd. Het stroomt niet omdat iets niet doorwerkt is. Je bent blijven steken. Je ontloopt een verantwoordelijkheid, een confrontatie, een gevoel. Je laat dingen liggen. Je weigert iets in te zien. Je weigert iets toe te laten. Wanneer een handeling, een gedachte, een ontmoeting gepaard gaat met pijn, met angst, met een vluchtneiging, dan ben je op een blokkade gestoten.
De pijn, de angst, de emotie, zij komen allen uit een verborgen onbewust gebied van jouw geest. We noemen dat het schaduwgebied. Het is niet alleen het negatieve wat daar verborgen ligt. Ook positieve eigenschappen of vermogens, kwaliteiten die je niet in je leven hebt ontwikkeld, kunnen blokkades vormen.
Wanneer je eenzijdig met het denken werkt en nooit toekomt aan rust en creatieve uitingen kan dat evenzeer vanuit het onbewuste treffen, als wanneer je 'slechte' neigingen hebt onderdrukt.
De sleutel tot de oplossing is wat in de duisternis van het onbewuste ofwel de schaduw verborgen ligt, in het licht van het bewustzijn te brengen. Licht verdrijft altijd de duisternis. Zie wat er is, wat er gebeurt. Durf te kijken. Durf te zien dat ook dat verborgene 'jij' bent. Je bent niet alleen het door jou erkende 'ik'. Wat bij jou verborgen blijft, zal zich altijd naar buiten toe manifesteren. Al zeg je iets niet, mensen zullen het voelen. Wanneer je iets onbewust verstopt, zal zich dat ook aan jou en aan anderen kenbaar maken.
Uiteindelijk ben je heel de mens, met alles wat daar in zit en dat is niet altijd even fraai. Laat het toe, zie de beelden, ervaar de gevoelens. Beleef de pijn. Loop er niet voor weg. Veroordeel niet, want anders bouw je weer nieuwe weerstand op, je gaat immers een strijd aan met de aan het licht gebrachte tendensen. Deze werken in het verborgene, en derhalve valt het niet te voorspellen hoe zij zullen reageren, wanneer je ze wegdrukt. Jouw 'ik' heeft daar geen enkele zeggenschap over. Elke bewuste actie van jou kant roept alleen maar een tegengestelde reactie op. Roep het dus ook niet op, maar laat het vanuit zichzelf opbloeien wanneer het zich aandient, wanneer het er is. Laat het komen, maar leef het niet uit. Ga er bewust helemaal in zitten. Beleef de opkomende gevoelens, schrijf ze op, teken ze, beeld ze uit.
Je kan zo wellicht ontdekken wat hun bron is. Kom je er niet alleen uit, ga er dan niet alleen mee zitten, maar deel ze met een vertrouwd iemand. De biecht was zo gek nog niet, wanneer hij gemeend was en niet bedoeld als een gemakkelijke afkoopsom.
Wanneer je iemand -bewust of onbewust- gekwetst hebt, deel dan je inzicht met die ander. Je kan zo aan beide kanten de problemen oplossen.
Laat alles maar aan het licht komen, want zo wordt het aan de duisternis onttrokken en verliest het zijn tegen jou gerichte energie. Je luistert nu serieus naar jouw innerlijk. Dat is genoeg. Span je niet in. Loslaten is toelaten. Ga niet spitten, zoek niet, analyseer niet, maar zet alleen de deur open.
Wanneer je je zo opstelt, en er geen gevecht meer plaatsvindt, zullen vanzelf innerlijke aanwijzingen volgen, die per definitie constructief van aard zijn.
Het leven streeft naar een totaliteit, het leven wil de tegenstellingen verenigen, zodat er Eenheid ontstaat. Alles bestaat als een manifestatie van die Eenheid. Elke afwijzing van een deel van het geheel zal het Leven beantwoorden met pogingen om het afgewezene alsnog te doen aanvaarden. Wanneer je je opstelt zoals voorgesteld, werk je dus mee aan de bedoelingen van het Leven zelf. Vandaar dat het Leven je de aanwijzingen zal geven voor je verdere stappen.
Attitudinal Healing wil zeggen het helen van je innerlijke houding of instelling. Het is gebaseerd op de overtuiging dat je altijd kunt kiezen voor innerlijke vrede in plaats van innerlijke strijd, voor liefde in plaats van angst. In het proces van heelwording gaat het om het loslaten van een op pijn en angst gebaseerde houding, zoals haat, wrok, schuldgevoel, het niet kunnen vergeven van jezelf en anderen. Als angst verdwijnt komt liefde vrij.
Attitudinal Healing is een methode die door de psychiater Jerry Jampolsky ontwikkeld is. Hij heeft hierover diverse boeken geschreven, zoals: Liefde is angst laten varen; Bevrijd je van schuld en angsten, verander je denken, verander je leven
De principes van Attitudinal Healing
De kern van ons wezen is liefde.
Gezondheid is innerlijke vrede. Genezen is angst laten varen. Geven en ontvangen zijn in wezen één.
We kunnen het verleden en de toekomst loslaten. Nu is de enige tijd die er is en elk moment is bestemd om te geven.
Wij kunnen leren van onszelf en anderen te houden door te vergeven in plaats van te veroordelen. We kunnen liefde zien in plaats van fouten.
We kunnen er bewust voor kiezen van binnen vredig te zijn, wat er ook maar buiten ons gebeurt. We zijn leerlingen en leraren voor elkaar.
We kunnen ons concentreren op het leven als geheel in plaats van op fragmenten.
Omdat liefde eeuwig is, hoeft de dood niet als iets beangstigends te worden gezien. Wij kunnen onszelf en anderen altijd zien als mensen die óf liefde verspreiden, óf een beroep doen op liefde.
De richtlijnen van Attitudinal Healing
Ons doel is aan onszelf te werken, elkaar wederzijds steun te geven en te oefenen in onbevooroordeeld luisteren en delen. We erkennen dat het proces dat ieder doormaakt belangrijk is en niet ons oordeel hierover.
Geaccepteerd worden in de fase waarin we zijn, maakt het makkelijker anderen te accepteren in plaats van te veroordelen. We delen wat voor ons en wat voor anderen werkt, in plaats van advies te geven. We laten anderen hun eigen antwoorden vinden.
Door onze eigen gevoelens te tonen, ontdekken we gemeenschappelijke ervaringen die ons met elkaar verbinden. We respecteren elkaar als unieke mensen. We erkennen dat ieder zichzelf beter kent dan wie dan ook.
Als we luisteren naar onze innerlijke stem, vinden we ons beste antwoord. We zijn hier om elkaars innerlijke leiding te steunen en elkaar te helpen concentreren op wat werkelijk voor ieder van ons telt. We zijn niet hier om te preken of elkaar te confronteren.
De rollen van leerling en leraar zijn onderling verwisselbaar. Ongeacht leeftijd of ervaring gaan ze van de een op de ander over. We oefenen in het samenzijn met anderen, om te leren alleen het licht in hen zien en niet hun schaduwzijde.
Alle informatie die in de groep wordt uitgewisseld is vertrouwelijk. We willen in gedachten houden dat we altijd een keuze hebben tussen vrede en innerlijke strijd, tussen liefde en angst.
Ja, spiritualiteit is mooi. Je gaat een oceanisch leven tegemoet. Maar er blijft altijd het probleem van het individueel en collectief sterven.
Auschwitz, Hiroshima, de Goelag Archipel, Mao met zijn miljoenen slachtoffers ..Al die ellende, al die oorlogen, al die ziekten
Waar doen we het allemaal voor wat is er aan de hand. We moeten sterven anders vallen we straks van de aarde af. Souperen we alle natuurlijke bronnen op.
Bij het zien van een film over Australië gaan je ogen toch wel even open: de film die heet:
Australia, The Great Outback
Wat je o.m. te zien kreeg was het effect in de Woestijn van de komst van de Moesson eens in de 7 jaar of zo . Rivierbeddingen vulden zich, woestijnen werden bloemenvelden. Er ontstond een enorm meer dat zich vulde met miljoenen vissen. Vanuit het niets verschenen duizenden pelikanen. Hadden ze GSM-etjes?
Een paradijs in een normaal uitgedroogd gebied. Waar kwam dat leven zo snel vandaan? Die planten allemaal de zaadjes worden kennelijk goed beschermd in de woestijn, maar die vissen Het was weer het oude liedje. Eten en gegeten worden. Toen kwam de droogte weer terug, de rivieren droogden weer op en de meren werden poelen met miljoenen voor hun leven vechtende vissen. Zij stierven massaal in enkele dagen. De pelikanen trokken vervolgens weg en stierven bij bosjes in de uitgedroogde woestijn ..
Wat een verspilling van leven of niet? het leven kwam op en verdween. Waar was het?
Ineens kon je als het ware een openbaring zien, glashelder, als in een 3D panorama! Nu maar in woorden, het blijft behelpen:
Het Zelf, God, Brahman bevat alle leven. Is alle leven. Onze bron is Een. Het leven dat ogenschijnlijk wordt voortgebracht is het Zelf in expressie. Er is geen individueel leven dat geschapen wordt. Het Zelf zit in elk stukje levende natuur, het is alle natuur. Het hele Universum is zijn/haar zichtbare leven. Jou zelf=mijn zelf. Wij lijken verschillend maar wij zijn hetzelfde leven, dat Een is. Toen die miljoenen vissen in dat meer verschenen kwamen er geen miljoenen individuele stukjes leven bij, het was een en al leven in de vorm van vissen, planten, bloemen, insecten en toen de droogte kwam werden die verschijningen teruggenomen in het leven zelf.
En wat mensen betreft, het leven in de mens wordt voorzien van gedachten die gekoppeld zijn aan het lichaam en de omgeving van het lichaam. Maar zonder het leven is er geen mens. Ook bij al die oorlogen en rampen verdwenen geen individuele stukjes autonoom leven.
Er verdween geen individueel leven, want dat is er niet.
Zoals Sri Ramana Maharshi antwoordde op de vraag waar hij na zijn sterven zou zijn: "Hier en in jullie....waar anders zou ik kunnen zijn?"
Als we geboren worden, dan volgt na ons leven altijd de dood. Daar is geen ontkomen aan. Het is als het bloempje dat in de lente opkomt, in de zomer bloeit en in de herfst afsterft, om plaats te maken voor de volgende generatie. Simpel gezegd wordt na het afsterven de bouwstoffen gevormd voor de nieuwe generatie. Elke fase heeft nut.
Alles heeft te maken met vergankelijkheid; relaties, gezinnen, succes, werk, en het leven zelf. De periode kan korter of langer zijn, maar alles is onderworpen aan deze wetmatigheid. Alles, alles is vergankelijk!
Alles gaat voorbij. En als ik, als mens, hecht aan een onderdeel dat toch voorbij gaat, dan lijd ik als het voorbij is. Als ik hecht aan mijn leven, of aan mijn gezondheid, of aan mijn relatie, of aan de eeuwige jeugd, of aan aanzien, of aan mijn kinderen, of aan mijn auto, dan strijd ik een bij voorbaat verloren strijd. We accepteren wel dat een bos bloemen na een week begint te verwelken, maar vaak niet dat we zelf beginnen te verwelken en dood gaan. Zo zit het hele leven in elkaar.
Dus waarom willen vasthouden, wat gedoemd is te verdwijnen. Waarom kiezen we voor dit lijden? Maar door de wet van vergankelijkheid, sterven er oude dingen/mensen af, om plaats te maken voor iets nieuws. Niet kunnen loslaten veroorzaakt lijden, onnodig lijden. De simpele keus is, loslaten of onnodig lijden.
"Ga in jezelf zitten", zegt men vaak, wanneer je omgeving het gevoel heeft dat je niet goed in je vel zit. Ze bedoelen: "Ga in je gevoel zitten." Een belangrijke raadgeving. Kijk maar naar die poes...perfect toch?
Maar hoe moeilijk toe te passen. Hoe moeilijk is het om het te vatten wat gevoel is, terwijl het in feite toch zo simpel is. Zonder die herkenning kan je wel telkens weer door een ander in je gevoel worden gezet, maar een paar uur later is het alweer weg. Logisch, omdat het principe niet geïntegreerd was in je eigen wijze van begrijpen en functioneren. Je moet iets in jezelf herkennen, wat niet in woorden valt te omschrijven. Alleen het ervaren blijkt echter niet genoeg te zijn. Ons verstand is zo kritisch, dat het bewijzen eist. Het moet begrepen worden. Het moet dus ook door woorden worden overgebracht, wat in wezen heel vreemd is voor iets dat niet in woorden is uit te drukken. Zo beperkt is taal nu eenmaal.
Gevoel is de stem van de Ziel, van de kern van ons Wezen. Het ingewikkelde nu is, dat deze stem heel moeilijk te horen is, door het lawaai en drukte die ons denken, onze herinneringen en emoties in ons innerlijk maken. Het allereerste aangrijpingspunt is om de stem van ons innerlijk te leren ervaren en te leren verstaan door het leren werken met ons lichaamsgevoel.
Lichaamsbewustzijn
Ga in je lichaamsgevoel zitten, dan zit je in je persoonlijk bewustzijn. Gevoel=Bewustzijn. Dus lichaams-bewustzijn is weten dat je een lichaam hebt, met al zijn onderdelen en facetten en met al zijn eigen processen, die gewoon zonder dat we er zelf iets aan doen, hun gang gaan. Dit gaat in het algemeen vanzelf en met goede resultaten.
Maar er gebeuren ook verkeerde dingen, doordat er verkeerde gedachten en overtuigingen zich via jouw hoofd, je denken in je lichaam genesteld hebben. Daar nu is via je denken niet achter te komen, omdat de denker het medium is waarbinnen juist de problemen ontstaan zijn. De dief kan zichzelf niet be- en veroordelen. Je kan het wel proberen, maar de pogingen daartoe zullen altijd schipbreuk lijden. Via het lichaamsbewustzijn kunnen we echter daar wèl achter komen.
JE MOET JE DE HELE DAG BEWUST ZIJN VAN JE LICHAAM, DAN ZIT JE IN JE GEVOEL, DUS OOK IN JE PERSOONLIJK GEESTELIJK BEWUSTZIJN OFWEL FUNCTIONEER JE VANUIT HET TOTAAL VAN JE GEEST EN NIET ENKEL VANUIT JE HOOFDBEWUSTZIJN ! Niet alleen in de billen of voeten, MAAR IN ALLES.
Zit je niet in je gevoel, dan zit je niet in je lichaam, en aangezien lichaam=geest, zit je ook niet in je geest en staan alle deuren open voor negatieve invloeden !! Je kan dan heel gemakkelijk het slachtoffer worden van allerlei angsten, drogredeneringen, opvoedingsgeboden, nare stemmingen van anderen, tot nog veel ergere dingen.
Voordat we kunnen leren voelen, moeten we eerst weten hoe kwalijk het ongeordend denken voor ons is.
De meesten onder ons zijn onzeker wat de toekomst ons gaat brengen en zoeken naar zekerheid door voortduring van de aangename gebeurtenissen uit het verleden en het willen vermijden van minder aangename gebeurtenissen uit het verleden. Dit zijn louter gedachten. Het heeft weinig of niks met de werkelijkheid te zien want de werkelijkheid is het leven van elke dag en niet het voortduren of vermijden van gebeurtenissen uit het verleden. Gedachten zijn gebonden aan tijd. Het Nu is niet gekoppeld aan tijd. Gedachten zijn dus een verwijdering van het Nu.
Gedachten komen en gaan. Ze zijn een opstapeling van gebeurtenissen die we meegemaakt hebben, onze opvoeding, onze tradities, het geloof, onze ervaringen en zo verder. De gedachten zijn een gevolg van onze waarnemingen met onze 5 zintuigen: zien, proeven, horen, voelen en ruiken. Dat wat we waarnemen en voelen bij de waarneming wordt geïnterpreteerd, gefilterd, een naamkaartje gegeven en opgeslagen in het geheugen. Als we iets "nieuws" waarnemen dan herinneren we ons dit naamkaartje en herinneren ons dat dat wat we waarnemen reeds eerder waargenomen is en word vervolgens gekoppeld aan de inhoud van dat naamkaartje. Dit is tijdbesparend maar tegelijkertijd ook limitatief immers de nieuwe waarneming is zo "gekleurd" door de oude waarneming.
Het is onmogelijk om alles op te vangen via de zintuigen. Wat is dan de waarde van onze beschrijving die we hebben opgeslagen in het geheugen. Het is eigenlijk niet zo belangrijk. Veel belangrijker is dat we weten dat onze beschrijving van iets niet de ware beschrijving is maar onze persoonlijk kijk op iets. Datgene wat ons is bijgebleven is niet de werkelijkheid. Het is onmogelijk om de werkelijkheid te beschrijven. De werkelijkheid is veel te complex om te beschrijven. Er zijn veel te veel factoren die we niet waarneming om een "volledige" juiste beschrijving te kunnen geven.
De beschrijving is altijd iets wat zojuist of eerder plaatsgevonden heeft. Maar datgene wat plaatsgevonden heeft is ondertussen al weer veranderd. De werkelijkheid ofwel het Nu, gaat gewoon verder. Wij beschrijven dus iets van het verleden en niet van het Nu. Wij beschrijven iets wat net was maar ondertussen al weer veranderd is. We hebben zojuist weer een stukje van het heden gemist als we het heden gaan beschrijven. Willen we goed zien wat er in het heden gebeurd moeten we dus niet gaan beschrijven maar blijven kijken. Als we ons bezig houden met 10 seconden interpreteren van 1 seconde die we zojuist gezien hebben dan zijn we 10 seconden van het heden kwijt. We zien dus maar een heel klein gedeelte van het heden en wat we dan ook nog eens proberen te beschrijven van het heden zoals we hebben gezien heeft geen enkele waarde. Immers de beschrijving is niet de werkelijkheid. Als we die gedachten dan nog eens gaan projecteren in de toekomst dan creëren we nog meer chaos. Dit geld niet alleen voor het beschrijven van een gebeurtenis maar ook van ons eigen leven. Het leven is nu en als we iets beschrijven van ons zelf dan is dat een beschrijving in het verleden, immers het nu is al weer voorbij, we missen dan het heden gedurende deze beschrijving en vooral wat we beschrijven van ons zelf is niet ons zelf. Wij zijn dus niet onze gedachten. Onze gedachten is een opeenstapeling van gebeurtenissen veroorzaakt door anderen, omstandigheden, tradities, geloof die allemaal beperkingen zijn van de werkelijkheid.
Onze gedachten die we opslaan hebben dus zo goed als geen waarde voor de toekomst. Waarom hechten we dan zoveel waarde aan "onze" gedachten en denken we dat wij "onze" gedachten zijn? Het is dan ook volledig onzinnig om ons een identiteit te geven gebaseerd op onze gedachten en wat andere mensen over ons denken. Deze identiteit (ofwel vaak "ego" genoemd) is illusionair en het leven volgens deze identiteit geeft ons een gelimiteerde kijk op dat wat is. We zien dus dat het verleden ons niet helpt om de toekomst te veranderen ofwel anders uitgedrukt, bang zijn om niet voor een examen te slagen helpt ons niet om te slagen voor het examen. Alleen het nu, het leven in het nu, het studeren in het nu helpt ons om voor het examen te slagen. De toekomst en het verleden bestaan psychologisch gezien niet. Dat wat we terughalen uit het verleden gebeurd in het nu. Dat wat het verleden was was in het verleden ook het nu. De toekomst die we graag zouden willen is in het nu want op het moment van de toekomst is de toekomst weer het nu. Willen we iets veranderen in onze toekomst dan kan dat alleen in het nu door directe waarneming en actie volgend op deze directe waarneming. Wij zijn niet onze gedachten en we hoeven er daarom ook niet veel waarde aan hechten. Iets wat niet van ons is hoeven we niet te personaliseren. Het bewust worden van de gedachte geeft ons de controle over de gedachten en niet de gedachten over ons. Dat is zelfkennis.
Door de levenskracht worden wij geboren, door levenskracht worden wij gedreven in liefde naar anderen toe,
Levenskracht is energie die stroomt door de verschillende lagen van ons bestaan. Dit kan in ons lichaam, ons bewustzijn of in de natuur zijn.
Naarmate we onze levensweg bewandelen, worden we geconfronteerd met situaties die nieuw zijn in ons bestaan. De ene situatie is al wat bedreigender dan de andere. Toch zul je bij elke stap die je zet nieuwe inzichten verwerven. Inzichten die jouw levensstijl wellicht veranderen en misschien haaks staan tegenover jouw huidige denkwijze, of misschien helemaal niet.
Weet dat je de som bent van alle opgedane ervaringen en dat de levenssituatie van elke leeftijd nieuwe kansen en mogelijkheden biedt.
De eerste stap is (h)erkennen dat je niet alles onder controle kunt hebben en dat je enkele onvolkomenheden kunt wegwerken. Het is aan jou om te leren onderscheiden waar je je aandacht aan wil schenken en waaraan niet. Je krijgt hiervoor een heel arsenaal van mensen ter beschikking zoals familie, vrienden, kennissen, collega's, toevallige voorbijgangers, enz. Uiteraard behoor je zelf ook tot dat arsenaal voor deze situaties waar jij aan anderen iets kunt leren.
Het begrip 'Levenskracht'is tamelijk omvangrijk .
Enkele aanbevelingen:
Accepteer jezelf en de anderen als individueel mens op zoek naar zijn/haar eigen weg.
Durf jezelf te zijn. Zet jouw masker af en spreek jouw waarheid.
Wanneer je in stilte of in openheid zit, ben je de stille waarnemer van dat wat zich aandient, zonder dat je daar een medespeler in bent.
Denk je. Hoop je. Verwacht je.....
Wanneer je goed oplet merk je flarden denken op, die je bij het proces van het 'zitten' begeleiden.
Dat kunnen gedachten zijn die ervaren verschijnselen benoemen.
Dat kunnen afleidende gedachten zijn: ik moet A nog bellen of staat de verwarming nog aan
Dat kunnen irritaties zijn vanuit het lichaam: Au! mijn benen, enz.
Je bemerkt dan voor de zoveelste keer dat gedachten de stilte binnenkomen en weer verdwijnen. Laat ze maar gaan. Zolang jij maar Hier en Nu aanwezig bent (wat je altijd al moeiteloos bent), als waarnemer van verschijnselen die komen en gaan.
Niets staat vast. Alles stroomt en is in beweging. Ook je huis is geen vast gegeven. Al gaat alles wat trager de verf bladert af, de voegen verbrokkelen, allemaal scheikundige processen en vanuit de natuurkunde weten wij dat zelfs stabiel lijkende massa's als bv ijzer of marmer één en al bewegende moleculen en atomen zijn. Trouwens, ijzer roest en marmer slijt ook.
Maar goed, over gedachten nu. De meest gevaarlijk categorie gedachten zijn die gedachten die namens Jou aantreden.
Ja, het gaat goed zo, ik heb het door (wie of wat benoemen die gedachten als mijn ik?)
Nog even zitten en dan kan het niet anders of de realisatie zal een feit zijn
Ik ben dus het zien, niet het denken (en dat zegt het denken!!!)
Bij al dit soort redeneringen lijkt het of een samenhangend ik het noodzakelijk inzicht heeft en de wil heeft om zichzelf te laten verdwijnen in een absolute stilte. En wie spreekt tot wie? Ik tot mijzelf? En wie is zich dat gewaar? Wanneer jij die gedachten was zou je ze kunnen stoppen of op iets richten, waarvoor je gekozen hebt, maar dat lukt je niet.
Het bewijs is er dus dat die gedachten niets met de kern van mijn wezen te maken hebben, want dat kijkt toe en is zich gewaar van deze voorbijgaande gedachten, welke status die gedachten zichzelf ook lijken aan te meten.
Die innerlijke dialoog vormt een groot gevaar voor ons zolang wij denken dat wij middels die gedachten zelf aan het woord zijn, zelf geldige en betrouwbare conclusies trekken. Dat wij het zelf zijn, die deze conclusies trekt. Maar gedachten hebben geen toegang tot de werkelijkheid, het zijn krantenkoppen, die de werkelijkheid lijken te beschrijven, maar die dat niet kunnen. Immers beschrijf maar eens de essentie van geluid, of een complex beeld, of van complexe beweging, op een zodanige wijze, dat die beschreven werkelijkheid ook daadwerkelijk ervaren kan worden. Dat kan dus niet.
Laat dat denken (of liever de gedachten...) dus maar zijn (hun) gang gaan, merk het op, maar volg niet de inhoud. Het zijn wolken die passeren. Identificeer je er niet mee. Jij bent niet die gedachten. Jij bent de waarnemer ervan.
Jij bent niet die wijze persoon die de gedachten trachten te vormen. Je bent de waarnemer van dat proces. Jij bent niet de wijze, jij bent de waarnemen van gedachten die zichzelf wijsheid toemeten.Je bent zelfs niet die gedachten die concluderen dat gedachten nooit 'jij' kunnen zijn......
Jij handelt niet, je bent aanwezig. Of liever, je bent aanwezigheid.
De naam doet vermoeden dat ze bloeit met Pinksteren, maar meestal is ze dan al uitgebloeid. Dit ranke plantje bloeit in het vroege voorjaar, van april tot juni en is te vinden in vochtige graslanden en langs slootjes. Helaas wordt zij steeds schaarser door de overbemesting van het land.
De pinksterbloem, ook wel de veldkers genoemd, is familie van de waterkers en komt voor in het noorden van het Amerikaanse continent, Groenland, Europa en het noorden van Azië. Het is een kruid wat overblijft door middel van een wortelstok. De plant wordt ongeveer 30 centimeter hoog en heeft witte, lila of paarse bloemetjes in trosvorm. Het blad staat verspreid langs de stengel of in rozetvorm. Ze wordt bevrucht door de bijen en laat haar zaad op de grond vallen. Ze kan ook vermeerderd worden door het scheuren van de wortelstok. Er bestaat ook een gekweekte soort: Floro Pleno.
De Pinksterbloem is een waardeplant voor het Oranjetipje (vlinder) en de favoriete verblijfsplaats van de Schuimcicade, een kevertje dat het schuim veroorzaakt wat vaak op de pinksterbloem te vinden is. De geslachtsnaam Cardamine is waarschijnlijk afgeleid van het Griekse cardia, wat hart betekend. In vroegere tijden werd dit kruid toegepast bij hartkwalen. De toevoeging pratensis betekent in de weide.
De geneeskrachtige eigenschappen van de Pinksterbloem zijn nagenoeg gelijk aan die van de waterkers. Zij bevat een hoog gehalte aan vitaminen ( vit. C ) mineralen en mosterdolie. Hierdoor heeft ze een stimulerende werking op de stofwisseling, werkt ze bloedzuiverend en urinedrijvend. Vooral de maag, darmen, lever en nieren hebben baat bij de Pinksterbloem. Ze kan dan ook worden ingezet bij verminderde eetlust, verstoorde darmflora en reinigingskuren. Het kruid kan het beste vers gebruikt worden. Verzamel in het vroege voorjaar de bladeren en bloemen. Ze is een excellente toevoeging in salades en soepen.
Andere toepassingen: Pinksterbloemsap: Bij stoornissen aan spijsvertering en urinewegen. Pers 50 gram verse gesneden plant uit en drink het sap (eventueel verdund met evenveel water) verspreid over de dag op. Pinksterbloemthee: Bloedzuiverend. Laat 20 gram gesneden bloeiende plant 5 minuten koken in een halve liter water en daarna 10 minuten trekken. Drink elke dag 2-4 kopjes. Pinksterbloemwijn: Versterkend. Laat 50 gram gesneden bloeiende plant 2 weken trekken op 0,7 liter rode wijn. Drink, na filteren elke dag een likeurglaasje.
In vroegere tijden werd dit kruid verkocht op de markt als toekruid of als onderdeel van een salade. De smaak is ongeveer gelijk aan die van de waterkers. Doordat de laatste steeds populairder werd is het gebruik van de pinksterbloem in de vergetelheid geraakt. De plant wordt ook wel koekoeksbloem genoemd, daar zij tegelijkertijd verschijnt met de eerste Koekoek. Magisch gezien is de Pinksterbloem in te zetten bij liefde en vruchtbaarheids rituelen. Ze verdient dan ook een plaatsje in de krans die je maakt voor Beltane. Ze bezit de vrouwelijke polariteit en correspondeert met de Maan, Venus en het element water.
Na onze aardse dood krijgen de meeste zielen, uitgezonderd de (dolende) zielen die nog aardgebonden willen blijven, dezelfde behandeling, namelijk een rustkuur in een liefdevolle verpleegomgeving, om te wennen aan de nieuwe situatie. Pas na onze rustkuur gaan we verder en krijgen we onze levensfilm te zien.
We oordelen onszelf en gaan naar een van de vijf sferen: of de Hel (eigenlijk onderdeel van de Duisternis) of de Duisternis, of Schemerland, of Zomerland, of de Lichtsferen.
(de 7 Hemelse sferen)
De Hel bevindt zich in Saturnus. Zielen die hier geplaatst worden zijn zo achterop geraakt, dat een te vroege terugkeer naar de aarde grote narigheid zou veroorzaken. Ook deze zielen zijn niet verdoemd en kunnen na eeuwen opnieuw reincarneren. Zelfs de wensgedachte - "God verdoem mij" - zal nooit ingelost worden.
In de Duisternis hebben we uitsluitend te maken met zielen van het type "ikke, ikke en de rest kan stikken" en zij hebben dit op aarde tot hun hoogste ideaal verheven. Hun verblijf in deze sfeer duurt niet langer dan hun eigen hardnekkigheid. Ook deze zielen worden regelmatig door lichtwezens bezocht om hun hardnekkigheid te masseren.
In Schemerland zitten lichtere gevallen. Ze hebben wel schade aangericht aan anderen, maar waren vaak onwetend en weinig vergevingsgezind. Zij gebruikten hun vrije wil nauwelijks en leefden volgens de heersende, weinig liefdevolle, regels van de groep, kerkgenootschap, of samenleving waartoe ze behoorden. Veel gedrag vanuit rigide regels en weinig gedrag vanuit hun hart. Zij hebben zich aan hun omgeving aangepast en zijn vergeten zichzelf te zijn. Pas als zij zich dat bewust worden, kunnen ze verder.
In Zomerland komen de zielen die al een end op de goede weg zijn. In Zomerland is het licht en plezierig toeven en kunnen zij tegelijkertijd werken aan hun persoonlijke groei. Zij oefenen met gedachtenkracht om vormen te creëren en zo hun omgeving te verfraaien. Huizen en landschappen in allerlei varianten zijn hier te vinden.
In deze hierboven benoemde sferen staat eigenlijk het bewustworden en persoonlijke groei centraal, door het afleren van allerlei zaken.
Hierna komen we voor de Lichtsferen in aanmerking. In aardse termen gesproken zijn dit de sferen van het aanleren. Geluiden en licht spelen hier 'n grote rol. Gebouwen en landschappen spelen nauwelijks 'n rol in de lichtsferen We kunnen van leerling naar Meesterschap opklimmen. We gaan werken en studies verrichten met als oplopend doel, kennis, inzicht en wijsheid. In de zevende Hemel verblijven de lichtwezens, die zichzelf Meester mogen noemen. Meesters hebben zich diepgaande kennis, inzicht en wijsheid eigen gemaakt op verschillende vakgebieden. Elke Meester heeft verantwoordelijkheden toegewezen gekregen, passend bij zijn of haar vakgebieden. Om enkele bekende Meesters te noemen: Jezus, Maria, Boeddha, Quan Yin, El Morya, Mohammed.
Op dit pad naar het Licht leggen we, steeds weer, het nog zwaarst aanwezige fijnstoffelijk lichaam af. Geest wordt steeds intenser en Persoonlijkheid speelt 'n steeds kleinere rol. En als we de Hoogste Lichtsferen goed doorlopen hebben, dan pas krijgen we de kans om de Goddelijke Sferen binnen te treden. Hierbij leggen we ons laatste en lichtste fijnstoffelijk lichaam af en worden we onstoffelijk en een met God. In deze laatste fase worden we definitief verenigd met onze tweelingziel. Sommige Meesters zien af van deze stap en blijven in de Lichtsferen om de mensheid bij te staan in hun groei naar het Licht.
Veel mensen hebben het gevoel van een gemis aan werkelijkheidswaarde in het leven. Zij voelen soms dat zij niet helemaal in het leven staan, dat er een soort onzichtbare muur tussen henzelf en de werkelijkheid is. Zij voelen dat er meer is, dan alleen het huidige leven in een materiële wereld. Zij missen een zingeving bij het leven. Een leven dat je vaak confronteert met de meest dramatische gebeurtenissen en onrechtvaardigheden.
Er is ons altijd voorgehouden dat het menselijk vernuft steeds toeneemt, en dat wij alles moeten doen om mee te ontwikkelen. In plaats dat het echter de mens beter gaat, gaat het steeds slechter in de wereld. Het lijden lijkt maar niet op te houden. Er moet toch wat anders zijn? Soms hebben mensen het gevoel dat ze in een doos leven, waar binnen het lijden plaats vindt, en zij hebben de stellige overtuiging dat buiten die doos iets heel anders is. Indrukwekkende dromen, de plotselinge doorbraak van het Grotere Leven tijdens een piekervaring en paranormale ervaringen kunnen de heersende overtuigingen omkegelen.
Het kan soms ook een stil gevoel, een vermoeden van de aanwezigheid van iets anders zijn, dat mensen bewust maakt van het feit, dat er wellicht nog iets anders is en dat hen aanzet tot een zoektocht naar dat andere. De één duikt in Heilige Boeken, de tweede zoekt een kerk, de derde beoefent meditatie, de vierde vertrekt naar Heilige Plaatsen en weer anderen zoeken een Guru of Meester.
In principe is al dit zoeken zinloos , want al het zoeken brengt je verder van de bron, waarin de Waarheid zich werkelijk verschuilt. De Waarheid ligt nl. niet in woorden (en dus kennis) besloten, en is ook niet te vinden bij andere mensen. De Waarheid is maar op één plaats te vinden: in jouw eigen geest. Je bent zelf een aspect, een uiting van de Waarheid, je bent de waarheid zelf, alleen realiseert jouw dagelijkse bewustzijn zich dat niet. Het aannemen van deze woorden, het verstandelijk aanvaarden ervan, brengt jou echter nog niet in dat Totaal Andere. Werkelijk diep doorleefd inzicht is noodzakelijk wil -vanuit zichzelf- dat Andere zich ontplooien. Niet alleen geloof of jarenlange inspanning, maar ook of vooral Inzicht is nodig om de transformatie uiteindelijk moeiteloos tot stand te laten brengen
Herinneringen zitten in je hele lichaam. En over alles wat je in je hele leven meegemaakt hebt vanaf de conceptie. Het is in feite je geheugen.
Wat je je echt herinnert, wat je dus terug kunt halen is je bewustzijn. Wat je je niet meent te herinneren zit in je onderbewustzijn. Maar aangezien alles in je lichaam opgeslagen zit, moet je theoretisch ook alles weer boven kunnen halen. Je onderbewustzijn zit in je lichaam.
Mensen halen graag herinneringen op, met oude schoolvrienden of familieleden. Er komen foto's bij. Foto's zijn vastgelegde herinneringen. Dat voel je goed als je ernaar kijkt. Vandaar dat vakantiefoto's, huwelijksreportages, feestfoto's van anderen mensen niet interesseren: dat zijn de herinneringen van anderen en die zeggen jou niets, omdat ze niet in je lijf gebakken zitten. Dus voel je het niet..
Ik zag in een programma waarin men het kennelijk had gehad over hoe je mooi, leuk, kunstig je eigen herinneringsboeken kon maken, met knip en plakwerk, met foto's en andere afbeeldingen. Het ging waarschijnlijk over prettige herinneringen.
Men maakt gewoonlijk geen plaatjesboek over nare gebeurtenissen. Nare herinneringen houdt men liever niet vast, die haalt men liever niet op. Men is door de ontwikkeling van de psychologie echter gaan inzien dat nare herinneringen juist wel opgehaald moeten worden, dat "oude koeien" wel uit de sloot gehaald moeten worden. Dat ze alsnog verwerkt moeten worden. Meer en meer ziet men in dat, als je die niet verwerkt, je blijft kiezen en beslissen vanuit die nare herinneringen. Daardoor stapelen die verkeerde beslissingen zich in toenemende mate op in je lichaam enz.
Herinneringen ophalen', 'herinneringen koesteren' is dat wel zo goed? Dat koesteren is sowieso slecht voor je: het houdt je gevangen aan dingen die allang voorbij zijn en misschien krijg je de fouten ervan en de gevolgen niet door te zien. Je zet ze nog vaster in je lijf dan je ze eerst had. Het versterkt die gevoelens in plaats van ze te verminderen, zoals zou gebeuren als je ervan leerde.
Het herinneringen ophalen is dan alleen goed als je er wat uit leren kunt en of afleven. En al die foto's, waar zijn ze goed voor?
Maar ook fijne dingen kunnen je dwars zitten: herinneringen aan je jeugd, school, vriendschappen, verkeringstijd, verliefdheden enz. Want alles wat je verder overkomt en wat niet lijkt op deze prettige, 'ideale' toestanden, maakt je danig het leven zuur. Je kunt het immers niet laten om te blijven vergelijken.
Zowel de onprettige als de fijne dingen zijn geweest, dingen die niet meer te veranderen vallen of terug te pakken. Heb toch eens wat hartelijkheid voor jezelf, als een ander dat dan niet heeft, heb het dan zelf. Probeer jezelf en anderen eens met nieuwe ogen te bekijken: zonder verwachtingen. Probeer oud zeer zo ook eens te bezien. En hou vooral je eigen mogelijkheden in de gaten en accepteer je onmogelijkheden. Probeer dat in elk geval.
Maar hoe gek het ook mag klinken, er zijn weinig of geen therapeuten die mensen helpen hun prettige herinneringen te verwerken! Prettige herinneringen bepalen net zo goed elke dag je keuzes en beslissingen! Die horen ook verwerkt te worden!
Attitudinal Healing wil zeggen het helen van je innerlijke houding of instelling. Het is gebaseerd op de overtuiging dat je altijd kunt kiezen voor innerlijke vrede in plaats van innerlijke strijd, voor liefde in plaats van angst. In het proces van heelwording gaat het om het loslaten van een op pijn en angst gebaseerde houding, zoals haat, wrok, schuldgevoel, het niet kunnen vergeven van jezelf en anderen. Als angst verdwijnt komt liefde vrij.
Attitudinal Healing is een methode die door de psychiater Jerry Jampolsky ontwikkeld is. Hij heeft hierover diverse boeken geschreven, zoals: Liefde is angst laten varen; Bevrijd je van schuld en angsten, verander je denken, verander je leven
De principes van Attitudinal Healing
De kern van ons wezen is liefde.
Gezondheid is innerlijke vrede. Genezen is angst laten varen. Geven en ontvangen zijn in wezen één.
We kunnen het verleden en de toekomst loslaten. Nu is de enige tijd die er is en elk moment is bestemd om te geven.
Wij kunnen leren van onszelf en anderen te houden door te vergeven in plaats van te veroordelen. We kunnen liefde zien in plaats van fouten.
We kunnen er bewust voor kiezen van binnen vredig te zijn, wat er ook maar buiten ons gebeurt. We zijn leerlingen en leraren voor elkaar.
We kunnen ons concentreren op het leven als geheel in plaats van op fragmenten.
Omdat liefde eeuwig is, hoeft de dood niet als iets beangstigends te worden gezien. Wij kunnen onszelf en anderen altijd zien als mensen die óf liefde verspreiden, óf een beroep doen op liefde.
De richtlijnen van Attitudinal Healing
Ons doel is aan onszelf te werken, elkaar wederzijds steun te geven en te oefenen in onbevooroordeeld luisteren en delen. We erkennen dat het proces dat ieder doormaakt belangrijk is en niet ons oordeel hierover.
Geaccepteerd worden in de fase waarin we zijn, maakt het makkelijker anderen te accepteren in plaats van te veroordelen. We delen wat voor ons en wat voor anderen werkt, in plaats van advies te geven. We laten anderen hun eigen antwoorden vinden.
Door onze eigen gevoelens te tonen, ontdekken we gemeenschappelijke ervaringen die ons met elkaar verbinden. We respecteren elkaar als unieke mensen. We erkennen dat ieder zichzelf beter kent dan wie dan ook.
Als we luisteren naar onze innerlijke stem, vinden we ons beste antwoord. We zijn hier om elkaars innerlijke leiding te steunen en elkaar te helpen concentreren op wat werkelijk voor ieder van ons telt. We zijn niet hier om te preken of elkaar te confronteren.
De rollen van leerling en leraar zijn onderling verwisselbaar. Ongeacht leeftijd of ervaring gaan ze van de een op de ander over. We oefenen in het samenzijn met anderen, om te leren alleen het licht in hen zien en niet hun schaduwzijde.
Alle informatie die in de groep wordt uitgewisseld is vertrouwelijk. We willen in gedachten houden dat we altijd een keuze hebben tussen vrede en innerlijke strijd, tussen liefde en angst.
