|
Dag 3 van Prissey naar Ans 05 mei 2016
Uitslapen zat er niet in want we wilden tegen de middag in Ans zijn, en dat lukte ook, zelfs langs de 'route national'.
Weer was het genieten van de grote gele vlakken in het landschap (koolzaadvelden) en de keurig aangelegde wijngaarden.
Allemaal klein omdat ze, naar het schijnt, een tweede keer gesnoeid zijn na de late vorst…
Aangekomen in Ans volgden we mooi de gps en toen we de aanduiding van de camping zagen wilden we die kant op rijden, maar twee mannen stonden daar als uit de hemel gezonden want zijn vermoedden dat wij naar de camping wilden en ze spraken ons zelf aan: we moesten een stuk terug rijden want we zouden niet onder de spoorwegbrug kunnen!
Braaf geluisterd naar hun verhaal en toen bleek dat we inderdaad niet konden passeren onder dat oud bruggetje!
We mochten zelf een plaats uitzoeken en we namen de mooiste van allemaal: met een grandioos uitzicht en buren maar aan één kant.
Tot hiertoe spraken we alleen met Nederlanders die op de terugweg waren! Ze hadden allemaal mooi maar heel winderig weer gehad; te koud, zowel in Spanje als in de Cevennes. Die weten niet wat wij gehad hebben! Ze zouden dan wel anders piepen.
Het leuke eraan: zij hebben het gehad en wij mogen er nog aan beginnen…
Na het middageten hebben we ons wat rust gegund; alhoewel 'rust' niet het juiste woord is; ik wilde en zou die wandelgps onder de knie krijgen…
Ik kon uiteindelijk wel een route naar Charnay programmeren, maar niet de route die ik had willen maken (die ik op Maps gevonden had).
We vertrokken dan maar met de straatnamen en een primitief kaartje… en de gps hing er voor de sier bij, maar onderweg waren we wat blij dat we hem hadden want we vonden de straten niet terug zoals die op het kaartje stonden en we waren dus op de uitleg van de mensen aangewezen…
Die autochtonen wijzen meer richtingen aan dan concrete kruispunten en afslagen dus hadden we daar niet zoveel aan!
Toen kwam dat gpske prima van pas! Hij stuurde ons zonder pardon een helling van 20% op maar wel in de goede richting! Af en toe stukken te voet, noodgedwongen om op adem te komen, maar langzaam maar zeker kwamen we in Marcy aan en toen was het grotendeels plat of 'vals plat''; dan hadden we weer praat en we kwamen na 1 uur en 15 min aan bij Jeanine! En we waren zelfs niet de laatsten!
Rita en Jean waren er al; André en Manu kwamen wat later ook binnengevallen.
Bijna compleet dus, op Mimi, Bernadette en Jef na.
Trekjes van 'de Meulemannen' kwamen ter sprake; ieder van hen had al ontdekt dat hij of zij een zwak had voor het afsluiten van het huis; tot vijf keer toe gaan controleren of de deuren dicht zijn is geen aardigheid; ze noemen het 'het banksyndroom'.
Ze moesten als kind altijd letten op het goed sluiten van ramen en deuren, tot in het oneindige toe. Dat doet iets met een mens…
Na het avondmaal zijn wij weer op de fiets gestapt en nu ging het ietsje rapper: een half uurtje later stonden we op camping! Ik had de tijd niet om de gps in te stellen!
Morgen nog eens aan onze conditie werken want om 10u worden we weer in Charnay verwacht…
|
