19 mei van Alquézar naar Abejar

Vanmorgen lieten we Alquézar achter ons; er waren nog meer wandelingen te doen, maar we wilden toch verder richting Portugal; we hadden in het ACSI boek een mooie camping gevonden in Abejar, aan een meer en ook aan de rand van een natuurpark…

(dat zou later een beetje anders uitpakken).

Toen we op weg naar Huesca even op een autoweg kwamen voelden we hoe we op die korte tijd in de natuur al vervreemd waren van het 'gewone' leven: van de wereld van de snelheid, waar je tankstelles vindt langs de weg waar junk food verstrekt wordt en waar je toch stopt als je met de auto bent want je moet toch iets eten…

Onze wereld was er één geworden van stilte, op de natuurgeluiden na. Soms zacht de radio of een cd, maar veel stilte; we waren precies een beetje wereldvreemd geworden!

De streek van Huesca is bekend om zijn wind, en niet zo'n klein beetje! Het is een echt tochtgat! Grote windmolenparken, natuurlijk; ze zouden zot zijn als ze alleen de last van de wind zouden ondergaan! Windsnelheden van 100 km/u zijn geen aardigheid. Die wind droogt het land natuurlijk uit dus zagen we ook veel sproei-installaties in werking; we kregen zelfs regelmatig een gratis douchke.

De gps hadden we ingesteld op 'korte route' omdat we via Tudela wilden, maar kort is kort voor die gps dus stuurde hij ons langs de meest onmogelijke wegen en wegeltjes, door smalle straatjes in onooglijke dorpjes; we volgden hem/ haar natuurlijk niet altijd maar omdat we geen gedetailleerde kaart hadden soms wel en zo belandden we in de 'sierra de luna'! 14 km langs een weg die we normaal niet zouden nemen; maar we hadden maar één bestelwagen en één fietser als tegenliggers, dus dat viel mee. Volgende keer tussenliggende plaatsen inbrengen; dat hebben we geleerd.

Op weg naar Tudela kwamen we een paar herders met hun kaalgeschoren schapen en hun honden tegen; hele velden die als rode vlekken in het landschap lagen: klaprozen, allemaal! Prachtig!

Tussen Tarazona en Soria wordt veel aan landbouw gedaan maar de velden zijn niet zo gigantisch als bij ons; ze moeten ook heel veel moeite doen om de grond vrij van keien te krijgen; een job om niet te benijden!

Ondertussen zijn we de streek Castille y Léon binnen gereden; Soria hebben we niet bezocht omdat het eigenlijk een moderne stad is met nog een paar achtergebleven oude gebouwen; daar vinden we niks aan.

De veelbelovende camping blijkt ook geen succes te zijn: dat er geen 'percelas' zijn, is geen probleem, maar het is een hele toer om de camper een beetje horizontaal te krijgen; wij kwamen hier als eersten en konden dus kiezen, maar achter ons hebben ze meer moeite moeten doen; tot daar; dat is geen ramp, maar de toegang tot het meer is er niet; dat is één; de winkel is niet open (normaal zouden we daar niet op rekenen, maar vandaag juist wel), behalve in het weekend; we zitten blijkbaar aan de verkeerde kant van Abejar om het natuurpark te kunnen verkennen, en dus besloten we, na een uitputtende fietstocht naar Abejar om morgen te verkassen; niets houdt ons tegen; het gras kan groener…

We kregen een aantal tips van een Nederlands koppel over mooie plekken en die gaan we goed gebruiken!