29 mei bezoek aan Evora

Met een tiental gingen we te voet naar Evora; de rest kwam met de taxi.

Daar kregen we vanop het Largo das Portes de Maura (een mooi plein met een marmeren fontein) een rondleiding van een Nederlandse gids, die hier al jaren woont.

Eerst naar de Igreja da Misericorda; daar zagen we een heleboel nissen waarin beelden van heiligen stonden; de nissen behoorden toe aan een broederschap, en zo zag je goed hoe kapitaalkrachtig elk genootschap was; de ene nis al rijkelijker dan de andere, maar één was bijzonder: daar stond een beeld in van een zwarte bisschop, die zich uit de slavernij had opgewerkt en zeer geëerd was door het volk.

Dan trokken we naar de Sé (de kathedraal) uit de 12^e – 13^e eeuw; de eerste gotische kerk in Portugal. Het trompetorgel wordt nog altijd bespeeld als de bisschop komt.

Heel opvallend was het beeld van een zwangere Maria; het is blijkbaar heel uitzonderlijk dat zij in zwangere toestand wordt afgebeeld. In Portugal zijn er twee van die beelden.

De Igreja Real de Sao Francisco (15^e – 16^e eeuw) is gebouwd in gotisch- manuelijnse stijl. Ze heeft een 'Capela dos Ossos', zeg maar knekelkamer, waarvan de wanden en het plafond bekleed zijn met duizenden menselijke schedels en beenderen; het was een Franciscaner monnik die op het idee kwam om de mensen te herinneren aan hun sterfelijkheid (en dus moesten ze maar snel goede katholieken worden want je kan elke dag doodvallen).

Aan de buitenkant zagen we de Moorse hoefijzerbogen; de gele kleur die hier vaak gebruikt wordt om de ramen en deuren te omlijsten is ook een Moors gebruik: zij dachten dat kwade geesten niet voorbij kleuren kwamen.

Het portaal is, zoals zo vaak, bekleed met beelden; aan de linker kant staat een beeld boven op de 'vrouwelijke ondeugden' (welke dat ook mogen zijn).

Vandaar ging het naar de overblijfselen van de Romeinse tempel uit de 2e- 3^e eeuw (toegewijd aan de jachtgodin Diana).

In het Palacio Cadaval is nu een Pousada gevestigd: het hele complex was eigendom van de familie Cadaval; op een moment moesten alle kloosters gesloten worden; de familie wilde het gebouw dus terug maar de staat weigerde dat en nu is er een hotel in gevestigd.

Heel Evora is door Unesco als werelderfgoed erkend en dus mogen de huizen in de nieuwe wijken ook maar één verdieping hebben en moeten alle daken met rode pannen bekleed worden.

Na de rondleiding gingen wij snel brood en kaas halen in de overdekte markt en kozen we een heel authentiek restaurantje uit om onze honger te stillen.

Daarna weer te voet naar de camping en na een kleine pauze met de fiets richting Guadelupe; daar zouden we een steencirkel vinden, maar het fietsen viel ons zwaar (vooral toch de bergop) en op 2 km van het dorpje hebben we besloten om niet verder te rijden (de steencirkel lag nog een eind van het dorp af) maar wel het Hunnenbed te zoeken dat onderweg aangegeven stond.

Dat is het oudste dat tot hiertoe op het Iberisch schiereiland gevonden is; het is in de jaren '60 ontdekt en dateert uit de 3^e eeuw vóór C. Het is een hele grote graftombe.

In de buurt ervan zagen we heel wat kurkbomen; al zijn ze jouw eigendom, je mag ze niet zomaar omhakken want ze zijn beschermd. Ze kunnen pas na 20 jaar voor het eerst 'ontmanteld' worden; en daarna alle 9 jaar. De boom lijdt er niet onder, zeggen ze.

De kurk wordt dan in water gelegd en nadien op het land gedroogd. Naar gelang de kwaliteit kan hij al dan niet heel dun 'geschild' worden, waardoor er heel soepele handtassen, schorten, portemonnees uit gemaakt kunnen worden. Heel mooi en duurzaam, en de gids zei lachend: 'en er is geen dier voor gestorven'.

Op de terugweg van Guadelupe zagen we een hele groep ooievaars op het veld langs de weg zitten; spijtig genoeg vlogen ze op toen wij passeerden maar ook dat was een prachtig schouwspel; nooit zagen we er zoveel bijeen; ze waren wellicht onderweg en kwamen foerageren want een boer was een hele strook aan het omploegen en die kans lieten ze niet zomaar voorbij gaan. Mooi!

Morgen op naar de Algarve...