1 juni jeepsafari

het was alweer een leuke dag; we vertrokken met 5 open jeeps en schitterend weer naar het Monchique gebergte, dat de Algarve in noordelijke richting beschermt tegen koude; vandaar het milde klimaat hier.

Kim, een Limburgse vrouw die getrouwd is met een Portugees (Vasco), was onze gids.

Ze brachten ons eerst naar een 'templo funerario': een plek met wel 23 graftombes die gebruikte werden 3000 jaar vóór C!

Mochten de Portugezen er werk van maken om die site te gaan exploiteren, ze zouden mooi geld verdienen!

De graftombe die wij bezochten heeft de vorm van de vrouwelijke organen: een ingang met doorgang, een centrale ruimte (baarmoeder) en 2 zijniches (eierstokken).

Alle doden die er gevonden zijn lagen in foetushouding; wellicht zo binnen 'gerold' want de ingang is niet breed!

Portugal en Spanje hebben de oudste prehistorische sites; de meest aanneembare theorie is dat de nomaden tijdens de ijstijd steeds verder richting zuid- west getrokken zijn om te kunnen overleven (en zo uitkwamen in het Iberisch schiereiland); ze moesten hun doden begraven en deden dat, net zoals wij nu nog vaak, in een graf met een (grote) steen erop.

In dit graf werden heel veel skeletten gevonden, net zoals in de tombes in Avebury en op andere plaatsen, maar deze zijn dus veel en veel ouder.

Vandaar ging het naar een traditionele dorpsbakker: 200 broden kon hij in de steenoven tegelijk bakken; alles op bestelling. We proefden het brood, met lekkere gezouten boter… een delicatesse!

We passeerden het dorp Monchique dat op 458 m ligt (wat hier dus 'hoog' is).

Een eindje verder passeerden we een bron waar we onze waterflessen konden vullen: het water van het Monchique gebergte heeft een pH van 9,4 (base dus); aangezien wij heel erg verzuren door ons huidig voedsel is het belangrijk om voor wat tegenwicht te zorgen; hier is dat dus heel makkelijk dankzij dit water.

In Caldas de Monchique betaal je een fortuin om in een bad met dit water te liggen (wat natuurlijk niet helpt, tenzij bij bepaalde huidziekten).

Dan kwamen we bij een (illegale) likeurstokerij; van een locale bes, waarvan ik de naam vergeten ben, wordt likeur gestookt; puur heeft die een alcoholgehalte van 50°; niet bepaald lekker, maar met honig en citroen (en andere geheime ingrediënten) is het best te genieten (zeggen ze).

Wij kochten er wel Propolis en stuifmeelkorrels, alles puur natuur!

Op de middag aten we in een plaatselijk restaurantje; super lekkere kip, op een traditionele manier bereid; frites en sla en watermeloen als toetje; drank was inbegrepen; het heeft iedereen gesmaakt.

Daarna lichtte Kim nog eens het belang toe van de kurkboom: de kurk is de lichtste isolatiestof die er bestaat; het is vuurresistent, dus als er bosbranden woeden blijft de kurkboom gespaard, maar sinds de eucalyptusboom ingevoerd werd uit Australië door de papierindustrie is de kurkboom bedreigd: de eucalyptus groeit veel, veel sneller dan de kurkboom en heeft een dicht bladerdak zodat er op de bodem eronder niks meer kan groeien; hij brandt heel snel en door de aanwezigheid van de olieën in de bladeren is de hitte veel hoger en die kan de kurkboom niet aan…

De kurkboom groeit heel traag en kan pas voor het eerst geschild worden als hij 20- 30 jaar oud is; hij kan de zomers hier goed aan omdat hij in de poreuze kurk het regenwater opslaat en het dus niet in de grond laat afvloeien; in een vorige blog schreef ik verkeerdelijk dat de kurk alle 7 (of 4) jaar geschild werd; het is maar om de 9 jaar dat ze kurk kunnen oogsten, maar het is wel een heel duurzaam product; het kan eindeloos gerecycleerd worden en vraagt geen chemische producten om verwerkt te worden.

Daarna lieten Vasco en zijn chauffeurs hun kunsten met de jeeps zien door heel steile paden door de bush te nemen. Edgard moest wel een poosje recht gaan staan om niet ziek te worden!

En zo kwamen we aan in Silves. De ligging van het dorp was ideaal voor een versterkte nederzetting. De Romeinen bouwden er al een kasteel, maar pas onder de heerschappij van de Arabieren kwam de stad als Moorse hoofdstad tot bloei.

In de 12^e eeuw was Silves bekend als cultureel centrum.

Het was een hele tijd de hoofdstad van de Algarve en telde toen evenveel inwoners als Faro nu!

Op de vroegere plek van een moskee staat nu de 13^e eeuwse kathedraal.

We lieten deze keer alle gebouwen voor wat ze waren en dronken een heerlijke koffie of fruitsap op een terrasje onder Jacaranda's. Dit was het einde van een heel mooie dag onderweg.

We wensen Kim en Vasco (zij studeerde toerisme en hij economie, en dat komt hen goed van pas) alle geluk toe met hun business; ze doen niet alleen jeepsafari's door de bergen, maar ook langs de kusten. Het zijn gedreven mensen die hun job heel goed doen. Een aanrader voor wie hier in de buurt komt want ze brengen jou op plaatsen die je anders niet zou bezoeken...