|
4 juni bezoek aan het Palacio Nacional de Sintra en de Cabo da Roca
Het Palacio Real van Sintra is het meest westelijk gelegen paleis van Europa; de Portugezen pakken graag uit met uitersten: het meest westelijk gelegen punt (Cabo da Roca), het meest zuidelijk punt van Portugal, en nu een paleis dat op een uiterste gelegen is.
Het is niet in handen van de staat; dat heeft zo zijn voor- en nadelen: voordeel is dat het gerestaureerd wordt door de private eigenaar (de staat zou er het geld niet voor hebben) en nadeel is dat de inkom hoger wordt, maar dat is nogal normaal, niet?!
Het is eigenlijk een Moors kasteel uit de 11e eeuw maar in 1147 kwam het in Portugees bezit. Koning John I liet het optrekken zoals het nu nog te bezichtigen is; hij bouwde het voor zijn vrouw.
Reden om in Sintra een zomerverblijf te bouwen was dat het in Lissabon te heet wordt in de zomer.
De Zwanenzaal was ter ere van zijn dochter; ze dragen allemaal een kroon rond hun nek; de terrassen die sommige zalen verbinden zijn nog van Moorse oorsprong; er zitten vernuftige systemen in om water te sproeien als het te heet zou zijn!
De Eksterzaal kreeg haar naam toen de hofdames begonnen te roddelen over een affaire die de koning zou hebben met één van hen; dat kwam de koningin ter ore maar de koning kon haar ervan overtuigen dat hij geen slechte bedoelingen had gehad; vandaar dat bij de eksters de woorden 'Por Bem' geschreven staan, wat zoveel betekent als 'in alle eer'.
Veel muren zijn bekleed met tegels met Moorse motieven, als een mozaïek.
Bij de slaapkamer van de laatste koning (die het paleis bewoonde) zagen we tegels met reliëf; geëmailleerd! In die tijd!!!
In zijn kleedkamer was het plafond versierd met meerminnen… (kwestie van geïnspireerd te worden?!).
De 'galeienzaal' toont alle rijkdom die Portugal verzamelde tijdens zijn koloniale tijd; toen was Lissabon de ontmoetingsplaats van alle ontdekkingsreizigers (16e eeuw); ze vormde de draaischijf van alle handel uit de koloniën; zo vinden we meubels vervaardigd uit hout uit Brazilië en Indië, met marmer en ivoor ingelegd, in het paleis.
De wapenzaal is de mooiste (of beter: de rijkelijkste); in het plafond zijn blazoenen van 72 adellijke families uit Portugal te zien; twee blazoenen zijn half leeg gebleven; allebei van de dochters van de koning: de eerste overleed op jonge leeftijd en de ander trouwde niet (?).
Hoog in de kapel zaten de koning en zijn gezelschap achter een schutting met gaatjes; zo konden zij zien wie beneden de dienst volgde zonder zelf gezien te worden! Isabel was blijkbaar gefascineerd door de H. Geest want de hele kapel is versierd met duiven.
De Arabische zaal was eigenlijk een badkamer; voor de Arabieren was water zo waardevol als goud en in Portugal was er héél veel water…
de zaal werd, buiten een fontein in het midden, leeg gelaten omdat Arabieren nu eenmaal geen meubels gebruiken zoals wij.
De keuken tenslotte was immens groot; in het begin bevond ze zich los van het paleis maar later werd ze ermee verbonden.
Ze was hypermodern voor haar tijd want er stond bv een kast in (met een oven eronder) om het voedsel warm te houden!
Twee enorme schoorstenen vormden de dampkappen uit die tijd; ze zijn heel apart: 2 grote kegels, die van overal in de buurt herkend worden als de schoorstenen van het koninklijk paleis.
De artisanale witte tegeltjes tegen de muren dateren uit de 19e eeuw! De eigenaars lieten ze helemaal oppoetsen, zodat de keuken er smetteloos uit ziet.
Aan één zijde staat een 'aanrecht' met misschien wel 8 oventjes! De koning ontving zijn gasten graag goed en hij keek niet op eentje meer of minder, blijkbaar!
Tot de 18e eeuw werd het paleis door koningen bewoond…
Als laatste kregen we een zaal te zien in … jawel, Manuelstijl (dus rijkelijk versierd met dieren, planten, en andere symbolen uit de koloniën)! De spiegel en luchter waren vervaardigd uit kristal uit Moreno!!!
Toen waren we echt verzadigd van stenen (van gebouwen toch) en zijn we na de lunch de berg op getrokken, tot aan de rand van een oud Moors kasteel; vandaar zijn we afgedaald langs het historisch centrum van Sintra; we liepen door een prachtig park met allerlei (voor ons) exotische planten;
Om 15u zaten we alweer in de bus op weg naar Cabo da Roca: het meest westelijk gelegen punt van Europa.
Een prachtige kustrand aan de Atlantische oceaan, bezaaid met bloemen; duizelingwekkende kliffen die zich in de oceaan storten; normaal waait het daar stevig, dus waren we allemaal gewapend met truien en sjaals, maar het was windstil deze keer en heerlijk dus om daar te vertoeven!
Wij hebben weer een mooie dag gehad… een dag om 'dank u' voor te zeggen!
|
