|
9 juni bezoek aan het Convento en aan de synagoge
we kregen alweer een les geschiedenis; de Portugese gidsen beginnen hun uitleg natuurlijk allemaal ongeveer op dezelfde manier om het onderwerp van hun betoog een beetje te plaatsen in de tijd.
Het was weer een fijne gids, die duidelijk en goed Engels sprak.
Na de Romeinen werd Portugal dus door de Moren bezet; een groep Arabieren die heel erg onderlegd waren in wiskunde, taal, architectuur, en die heel wat sporen nalieten in Portugal.
Toen zij dan weer verdreven waren speelden de Tempeliers hier de baas en zij begonnen met de bouw van de burcht bovenop de rots boven Tomar.
Hendrik de Zeevaarder was trouwens een grootmeester van hun orde!
De bouwwerken en verbouwingswerken besloegen meerdere eeuwen, maar de Charola (ronde kerk) werd het eerst gebouwd; daarna kwamen het klooster, en het was diegene die aan de macht was die de bouwstijl bepaalde: Manuel (koning) trouwde maar liefst drie keer, en zijn 3e echtgenote was eigenlijk beloofd aan zijn zoon…
Die nam het zijn vader erg kwalijk dat die met zijn lief trouwde en dus bouwde de zoon in een heel sobere stijl verder aan het gebouw dat zijn vader in de Manuelijnse stijl liet optrekken; na de dood van de zoon probeerde zijn vrouw dan op haar beurt toch nog wat vrouwelijke touch te geven aan het geheel…
Mensen blijven mensen, he?!
De Tempeliers moesten soms hals over kop gaan vechten, maar altijd passeerden ze (te paard) de Charola om door de deur (die nu een raam is) ten strijde te trekken. Ik zag het zo voor mij… moet niet gemakkelijk geweest zijn om die bocht goed te nemen!
We zagen de laatste week zoveel kerken en kloosters dat ze me de strot uitkomen.
Na dat van Bathala had ik er liefst geen enkel meer gezien.
Edgard en heel wat mensen uit de groep hebben er eveneens een indigestie van.
Maar Portugal moet er voor een groot stuk van leven.
Je ziet wel welke gebouwen in privébezit zijn en welke door de Staat moeten verzorgd worden; die laatste heeft geen geld (of besteedt het ergens anders aan?) en dus blijven de restauraties uit.
De zandsteen, waaruit alle oude gebouwen opgetrokken zijn, is door de vervuiling grauw en grijs geworden; soms zie je een stukje dat opgepoetst is, terwijl er meters en meters steen vuil blijven…
Dat doet dan weer geen goed aan het imago van Portugal;
de mensen die gebouwen in privébezit hebben, vinden sponsors en maken alles weer mooi en aantrekkelijk;
Na het Convento hebben we nog de synagoge bezocht; ze is een museum geworden omdat er al jaren geen rabbi meer in Tomar woont; slechts twee Joodse families leven nog hier en ze hebben een zware voorgeschiedenis te dragen want de Joden zijn in de loop van de geschiedenis verplicht geweest zich te laten dopen (en dan 'nieuwe christenen' te worden) of ze moesten vertrekken.
Velen vertrokken naar het noorden en doken daar min of meer onder.
Ze beleden hun geloof niet meer in het openbaar en toen er dus een Poolse Jood naar Portugal kwam tussen de twee Wereldoorlogen vond hij niemand die wilde zeggen dat hij Jood was! Pas toen hij stukken uit de Thora kon tonen, gaven mensen toe dat ze Jood waren; zo erg zat de schrik er nog in.
De Joodse vrouw die het museum open houdt vertelde oa in welke volgorde de kaarsen van de 7-armige kandelaar moesten ontstoken worden, maar veel wijzer zijn we uit dat bezoek niet geworden.
Vanavond gaat een deelnemer hier wat ambiance brengen door een optreden (hij speelt gitaar en heeft muziek mee uit de jaren '60!). Benieuwd wat het wordt… misschien kunnen we wel een beetje dansen (op heel oneffen terrein, tussen onze campers)?!
Morgen rijden we naar Coimbra, de universiteitsstad. Dat is een keer iets anders...
|
