19 juni van de westkust naar het noorden van Spanje

gisteren zaten we op een camping die meer op een kermis leek dan op een camping…

er was een grote groep kinderen neergestreken; het leek of ze daar op kamp kwamen; ofwel vierde Spanje een feestdag; in elk geval maakten ze oorverdovend lawaai en dus zochten wij de stilte op in de natuur.

Maar al deed padvinder Edgard zijn uiterste best, het lukte ons niet om de wandeling helemaal te maken, aangezien de aanwijzingen ontbraken en wij de omgeving niet goed genoeg kenden om er maar op los te lopen.

We deden een poging en toen we de mooiste vergezichten gezien hadden, zijn we op onze stappen teruggekeerd.

Terug de kermis in.

Toen de kinderen uiteindelijk sliepen vonden een paar Spanjaarden die er op camping zaten het blijkbaar nodig om in de sfeer te blijven; ze maakten kabaal tot een uur of twee vannacht!

Maar vanmorgen was het zalig stil en wij vertrokken op ons gemak richting noorden.

Compostella lieten we liggen omdat we graag nog wat tijd hadden op onze nieuwe overnachtingsplaats en dat was een goede gok.

Onderweg zagen we massa's windmolens; tja, wat wil je? Aan de kust waait het altijd wel een beetje (of heel veel). We reden door een landschap dat erg aan Oostenrijk deed denken: alpenweiden, bossen en bloemen, glooiend… en de autovista Atlantico slingert zich daardoor.

In Barreiros, op camping Gaivota, is het heerlijk toeven!

De stranden liggen in mooie baaien; een pad van 5 km lang kan je helemaal te voet aflopen; het volgt gewoon de kustlijn. Mooi verzorgd; rolstoeltoegankelijk!

Hier en daar zijn er trappen waarmee je naar de 'privéstrandjes' kan afdalen; bovenaan staat vaak een douche (gratis te gebruiken).

Op dit moment liggen er maar enkele mensen op de stranden; het is nochtans zondag en lekker warm. Zou het hier niet zo heel druk worden?? we weten het niet.

Door de zeebries is het wellicht heel de zomer door goed te doen.

Het water is appelblauwzeegroen van kleur; net zoals in de boekskes. Een paradijs!

Op de camping, die heel kleinschalig is, ligt een speeltuintje; het strand ligt aan de andere kant van de baan; kinderen kunnen veilig spelen in het zand; schaduw vind je altijd als je dicht bij de rotsen gaat zitten…

Met kinderen een perfect plaatje! En voor ons natuurlijk ook.

Een mooie reis loopt op haar laatste beentjes...

Dit wordt misschien onze laatste blogtekst, als we geen internet meer hebben onderweg.

Morgen gaat het naar Laredo (ook noord Spanje); dan naar de Landes (onder Bordeaux) en dan richting Arras…

Zaterdagmiddag zijn we thuis, als alles goed gaat.

We brengen de zon een stukje mee, als ze wil!