28 juli Umhausen- Köfels (1500 m)- Wurzbergalm (1678m)- Winkeler's waterpark

de eigenaar van de camping gaf ons een goede tip om Köfels, dat aan de andere kant van het dal ligt, via een bosweg te bereiken;
bij het verlaten van Umhausen ontdekten we een Kneipp bad en kruidentuintje; zomaar hier neergepoot! Ze doen veel voor de toeristen!
Naar Köfels: weer een stevige klim… dat kan ook niet anders: links en rechts van het dal zitten de bergen en al wat je wil bezoeken, daar moet je voor klimmen.
Maar er is klimmen en klimmen; als het rustig bergop gaat, bij een fijne temperatuur, of je loopt steil omhoog onder een brandende zon… een heel verschil!

Vandaag had ik precies vleugels; ik ging dansend naar boven; Edgard had het vandaag wat moeilijker en ging ook nog even onderuit… een ferme bloeduitstorting met zwelling op zijn bil en een kleine kneuzing aan zijn elleboog; al bij al viel het goed mee voor 1.87m die naar beneden komt! Hij zegt dat hij leerde vallen bij het skiën…

In Köfels iets gedronken en dan door naar de Wurzbergalm; op zo'n alm is het altijd open en dat is welgekomen als je heel lang in het bos gelopen hebt, maar het bos geeft je stapstenen en wortels om je vaste grond te geven onder je voeten; ik maakte er een liedje op:
'stap voor stap, adem in en uit, zo gaan wij naar boven;
niet te snel, kijk niet ver vooruit
want het Pad leidt jou naar boven.

Voel je één met alles wat leeft
dan heb jij geen zorgen
voel je één met alles wat leeft,
dan ga jij weer stromen

stap voor stap…

Voel de energie van de bergen
zij bieden jou hun rug om op te lopen
de stenen en de wortels die geven jou houvast,
op jouw pad naar boven

stap voor stap…

Een kleine hap in de hut van de Wurzbergalm genomen en dan afgedaald richting Winklen. Daar wachtte ons nog een verrassing: een mooi 'Wasserpark'! Een sprookjesbos waar ze de natuurlijke elementen gebruikt hebben om er voor kinderen speeltuigen van te maken; zo staat een zandbak boven op een rots en staat een poppetje midden op een stroompje; het poppetje bedient het rad (heel klein!).
Oh wat zouden Sam en Bo hiervan genieten! Er speelden kinderen honderduit, kruipend door een holle boomstam, die vlekkeloos overging in een moderne glijbaan; wat er hogerop nog was hebben we niet gezien; we zijn maar een stukje omhoog gegaan.
Het moet een paradijs zijn voor kinderen die graag op ontdekkingsreis gaan; alle rotsen zijn bedekt met mos zodat ze zachte landingen mogelijk maken.

Een beetje verder ligt een privé vijver, die blijkbaar door de gemeente beheerd wordt: een pad loopt erlangs en daar zit hier en daar een terrasje op; banken die uitnodigen om erop te gaan zitten (gebogen hout, heerlijk) maar waar je soms pas op geraakt als je door het water waadt; een soort blotenvoetenpad over keitjes; heel creatief om kinderen veilig met de voeten in het water te laten komen (want dat willen ze toch allemaal!), terwijl de papa's en mama's proberen via de randjes toch met schoenen aan droog op het platform met de bank te geraken. Een leuk schouwspel!

Toen we in het dorp aankwamen zagen we dat we meer dan een uur moesten wachten op de bus naar huis…
Te voet was geen optie (zeker nog 10km erbij), dus waagden we onze kans met onze Gästenkarte van Stamms, maar dan richting Längenfeld, want die bus kwam vrij snel; we mochten mee aan halve prijs.
In Längenfeld wachtte een cappuccino op ons en vandaar namen we de bus terug naar Umhausen … en die was gratis! Haha

We zagen dat het in Umhausen toch weer geregend had; wij hadden haast geen druppel nat gevoeld! Dus weeral geluk gehad…

We hebben hier van alle kanten wat geproefd, en we weten dat we hier nog lang kunnen rondlopen; bergwandelingen zijn er nog met hopen; volgende keer wel eens informeren of de huttentaxi rijdt want dan kan je meteen hoger beginnen; anders halen wij nooit die hogere hutten meer; met de camper zitten we nu op 1000 m. 600- 800 m stijgen op één dag kunnen we nog wel, maar ik zou dolgraag nog eens over de 2000 m geraken… een volgende keer dan maar?

Nog een weetje: gisteren vernamen we dat de waterval hier vlakbij drie jaar lang niet toegankelijk geweest is! Vanaf dit jaar is die hele constructie pas open gesteld voor het publiek!
Er was 3 jaar geleden een stuk rots los gekomen en een toerist, die op het pad langs de waterval zat, is toen omgekomen…
Daarna hebben ze het hele parcours dus heraangelegd: je kan met klimuitrusting langs de waterval omhoog klettern, of via de hangbrug tot bovenaan geraken; veel veiliger, maar voor wie de romantische weg van vroeger nog kent is dit niet mooi meer…