3 en 4 augustus

na onze tour de force van dinsdag hielden we het gisteren maar rustig; het weer was weer helemaal zoals je dat in de zomer verwacht en we maakten er dus dankbaar gebruik van om nog eens een grote wasbeurt te doen; beddengoed kan je niet zo makkelijk in de camper droog krijgen en buiten gaat het vanzelf, als de zon tenminste schijnt.

Daarna zijn we naar Pfunds gewandeld; dat is maar 40 ' gaan, langs het water; we hadden voor één keer geen 'bergkleren' aan; dat voelde ook eens goed.
Na een lekker lunch en een paar boodschappen zijn we weer naar huis gegaan, en dat was maar goed ook want gisterenavond kregen ze het nog eens in hunnen bol en viel de regen weer in bakken naar beneden. Als ze hier iets doen, doen ze het goed!

Maar vanmorgen niks meer aan de hand! Om half 7 opgestaan want we wilden rond 8u al naar Pfunds vertrekken om op tijd te zijn voor de Wanderbus.
De wolken hingen nog laag, maar je zag dat het een mooie dag zou worden.
Wat is dat toch heerlijk! Een serieuze bui en dan weer een hele dag mooi weer… was het maar een beetje zo in België!
(oh, wat zal het tegenvallen om weer onder dat grijs wolkendek te komen wonen!).

De bus was mooi op tijd, maar het was anders dan dinsdag: er zat een gids in deze keer!
Ze zat naast mij en iets in mij deed me vragen wat zij ging doen; een mooie geleide wandeling!
Maar nu net niet de kant die wij gisteren gekozen hadden om te gaan doen vandaag…
dus vroeg ik haar of de wandeling die wij wilden doen even mooi was; 'neen, niet doen!' was het antwoord; 'die is helemaal versperd door gevallen bomen', vertelde ze ons.

Toen vroeg ik haar of we haar wandeling alleen konden doen; 'beter niet', zei ze, 'maar ik heb al eens gekeken en ik denk wel dat jullie mee kunnen met de kleine bus naar boven, als jullie dat willen'.
Dat lieten we ons geen twee keer vragen!
We hebben wel een kaart van hier en we zouden ze wel gekund hebben (ze wist toen nog niet wat wij al allemaal uitgespookt hadden en ze zal gedacht hebben: die twee lopen vast verloren, daar boven) maar een kosteloze geleide wandeling, zonder zorgen om op tijd weer aan de bus te zijn, gewoon maar de gids volgen en nog veel uitleg krijgen ook… je zou dom zijn om niet mee te gaan, toch?!

We moesten dus overstappen in een kleinere bus die ons nog wat hoger kon brengen; oh, wat een mooie Alm! Zo typisch iets van de postkaarten: een groen vlak met hier en daar houten 'kotjes' en ook soms een 'huisje' neergepoot op dat glooiend groen tapijt en links en rechts de bergen…
Adembenemend mooi!
Kwamen we dan nog langs een kapelletje ook! Daar kan je trouwen, volgens de gids… ik was helemaal verkocht; op de mooiste plek van de wereld (of toch van deze vallei) trouwen...jezus wat een gedacht! Maar hoe krijg je dan al die mensen die je erbij wil hebben hier boven? Met een bus, natuurlijk. En ieder een leuke kamer in 'Berghof'; ik zag het al helemaal voor mij…

Maar nu serieus; we klommen en klommen, zoals je hier altijd doet. Edgard en ik moesten niet onderdoen voor de jongere mensen in de groep! Integendeel. Wij gingen vlotjes mee.
De partner van Gisèle (de gids) was met de eerste groep al naar boven; de (kleine) bus was teruggekeerd om ons op te halen en wij hadden dus heel wat achterstand in te halen, maar dat lukte vrij aardig.

De twee gidsen gaven info over geneeskrachtige bloemen, planten en bomen. Hier groeien bomen die maar boven de 2000 m groeien (een soort den) wiens etherische olieën gewoon levensverlengend werken omdat ze het immuunsysteem versterken.
Als er een soort mos in groeit, dan betekent dat dat de lucht nog zuiver is; en er hing mos in! Met hopen! Gelukkig!

We zijn eerst naar de hoogste hut uit de regio gelopen; onderweg had Gisèle verteld dat je van het water rechts van het pad niet mocht drinken, en van dat links van ons wel. Ik vroeg haar hoe ze dat wist. 'Ten eerste omdat je straks maar eens moet gaan kijken naar het toilet van de hut', zei ze, 'en ten tweede omdat we een bepaalde soort planten zien groeien in dit watertje. Dat betekent dat het water zuiver is, geen gletsjerwater; dat mag je nooit drinken'. Les nummer twee.

Ze toonde de weegbree die onderweg groeide: goed als je gestoken bent door een insect. De kelk van vrouwenmantel vullen met het water dat er net naast loopt: een schoonheidscrème, die echt helpt tegen rimpels! Enz enz.
En dat toilet van de hut! Een gat, zoals vroeger, met een WC bril erop, dat wel, maar daaronder zie je het riviertje stromen… dus ja, duidelijk dat je van dat water niet moet drinken!

Het zijn twee onderlegde mensen; hij zou een andere wandeling geleid hebben vandaag, maar hij had geen aanmeldingen gehad, dus was hij mee gegaan om Gisèle te helpen, en dat kwam goed van pas want zo kon de één op kop lopen en de ander als laatste.
Hij repareerde mijn wandelstok, toonde alle kruiden en bloemen en stelde de achterlopers gerust: ze hadden tijd genoeg.

We klommen tot op 2500 m. Niet slecht, he?! We hebben de bewijzen op foto!
We schreven in het boek dat daar ligt (in plastiek en in een metalen doos): 'Tirol, wir kommen zurück!'
Een belofte die we zeker zullen houden als we gezond blijven. We zijn hier nog niet uitgekeken!
Je moet natuurlijk wat geluk hebben met het weer, en dat hadden wij tot hiertoe in elk geval.

De afdaling was weer pittig, over een kam (links en rechts naar beneden), stevige helling, maar wij leren elke keer vlotter lopen. De val van Edgard speelt nog een rol en maakt dat hij wat krampachtiger afdaalt, maar al bij al gaat het heel goed (dat zagen we nu omdat we in groep liepen).

We waren een half uur te vroeg beneden en dus hadden we de tijd om nog van een 'Kneippanlage à la Gisèle' te genieten: een voetbad in de ijskoude bergrivier vlakbij de bushalte!

Als toetje op de taart kregen we nog een busritje tot aan de camping! Zomaar, voor niets; Gisèle vroeg gewoon aan de chauffeur om dat ommetje voor ons te maken en hij stemde er meteen mee in!
Wat een zalige mensen toch, die Tirolers! Ze sparen tijd noch moeite om het de toeristen naar hun zin te maken.

We zijn gaan afrekenen bij de receptie want morgen gaan we verder.
Het kan zijn dat we geen internet hebben de volgende dagen want we staan op een Camperplaats en niet op een camping, maar vanaf maandag zal het wel weer lukken want de eigenaar van die Camperplaats is, volgens de commentaren, een schatje.
Hij liet ons alvast weten dat hij ons alles zal vertellen over mogelijke wandelingen in Dornbirn…
maar eerst Liechtenstein!

Groetjes!