5 augustus

de hele nacht regende het pijpenstelen en vanmorgen wisten ze nog van geen ophouden, maar wij hoopten er een beetje aan te ontsnappen door naar Zwitserland door te steken; ah, verkeerd gedacht! Ook daar goten ze met bakken het hemelwater naar beneden.

En dat was niet zo leuk toen we de Flüelapass moesten doen! Die ging over 2400 m en boven bedroeg de temperatuur maar 2° meer! De regen ging over in sneeuwregen en toen werd het echt sneeuw! Dus zijn we daar niet echt blijven hangen, alhoewel het een reuze omgeving moet zijn als er geen wolken hangen!

We wisten meteen weer dat we in Zwitserland waren toen we een soepke en een broodje kaas bestelden!

We reden via Davos naar Liechtenstein. In Triesenberg vonden we onze stek voor de komende drie nachten; niet veel soeps, bij een huis, in een godvergeten gat, maar er zijn wandelingen te maken, dus zullen we ons wel amuseren, eenmaal de wolken het hogerop willen gaan zoeken.

We hebben bij de post, die ook dienst doet als infobureau, folders gehaald. We hebben nu de tijd om wandelingen uit te zoeken want de wolken passeren beurtelings, allemaal! Ze staan in de rij om ons als een zacht deken in te wikkelen en dan zien we de buren niet eens meer! We zitten niet zo heel laag, want we moesten de Bergstrasse volgen en die ging echt wel de berg op!
Toen we al in de straat waren en we het huisnummer niet meteen vonden, stopte een auto en de mensen vroegen of we soms de Stellplatz zochten; ah, ja! 'volg ons maar', was het antwoord. Weeral een zegening op ons pad.

Het is niet de eerste, deze vakantie!

We dachten vandaag nog aan de wandeling van gisteren en ik vergat te vertellen dat er een man met een gritsel ons plots voorbij stak op de steile weg naar boven; hij liep de berg op alsof het plat was en was in een mum van tijd dus boven.
Daar ging hij meteen aan de slag: hij rolde stenen naar beneden!
Daar wilde ik het fijne van weten en toen hij ter hoogte van ons kwam vroeg ik waarom hij dat deed. 'Alle 2 jaar maak ik alle paden in het hele gebied weer vrij', zei hij. 'Maar de stenen met de aanduidingen blijven wel liggen, hoor', lachte hij.
Omdat hij zo hoog zat konden we niet zien dat hij de stenen van het pad af haalde. Amai, wat een job! Hier en daar maakte hij ook gootjes zodat het water het pad niet zou wegspoelen.
De gids vertelde ons dat die man daarvoor aangesteld is; het duurt 2 jaar eer hij helemaal rond is en dan begint hij van voren af aan! Hij was ouder dan wij, maar wat een conditie!!!

Op dit moment wordt een tip van de sluier opgelicht en zien we zelfs de bergen die ons omringen! Wauw, het is hier mooi!
Bij het binnenrijden zagen we een kasteeltje staan; ik had van Liechtenstein wel iets anders verwacht, moet ik zeggen, maar misschien is dat niet HET kasteel van Liechtenstein (allez, wij denken toch dat er hier een bekend kasteel staat!).

De eigenares van de Camperplaats vertelde dat Liechtenstein een eigen staatje is, met een eigen regering. Het is blijkbaar een klein koninkrijkje. Wij dachten dat het een tax free paradijs was, maar dat lijkt niet zo; we zullen het de volgende dagen wel ontdekken als dat wel zo is.