6 augustus in Liechtenstein

het hield vannacht uiteindelijk op met regenen en vanmorgen scheen de zon weer alsof er niks aan de hand was.

Edgard had uitgezocht hoe we Triesenberg uit moesten lopen om op wandelpaden te geraken.
Onderweg zag ik een affiche van het Ezelsfeest in Malbun, hoog in de bergen gelegen. De bus ernaartoe was vandaag gratis en toen we na een uur klimmen nog niet in Steg waren, maar we wel op een baan uitkwamen, vlakbij een bushalte, zijn we gezwicht om ons eens te laten voeren.

Malbun ligt op 1600 m, in een kom van bergen die meteen ook de grens van Liechtenstein vormen. Ze maken het zich hier niet moeilijk: over de bergen komen betekent in het buitenland zijn. Wegen leiden er niet over, dus het is te voet te doen; niet slecht bekeken als je een landje te verdedigen hebt!

Dit vorstendom heeft trouwens aan alle kanten natuurlijke grenzen; de helft van de Rijn is van Liechtenstein, de andere helft is Zwitserland; over de bergen zit je in Oostenrijk.
Aan de grens richting Bodensee is het blijkbaar heel vaak file…
Mensen vertellen ons dat ze in Oostenrijk gaan winkelen omdat alles hier zo duur is.
Dus verkeerd gedacht: geen tax free gebied!
Maar wel een Schloss! Niet dat vervallen ding dat we bij Balzers zagen, maar wel in Vaduz; daar wandelen we morgen naartoe.

Maar eerst vandaag: in Malbun vertrekt een kabelbaan naar de Sareiserjoch (2000m) en vandaar kan je over de graten van de bergen van de ene top naar de andere wandelen, maar het weer was niet van die aard dat we zo'n hoge toppen wilden scheren.

We zagen een aanduiding naar de Tramadee Alm, op een kwartiertje lopen van Malbun en die weg trok ons aan; boven gekomen vonden we een mooie boerderij, met een winkeltje met zelfgemaakte zuivelproducten, en een 'restaurantje', al is dat niet de geschikte naam voor zo'n plek in de bergen.
Ze hadden zelfgemaakte cake, lekkere chocomelk, een prima kaasschotel, lekkere wijn en bijzondere koffies. Van alles hebben we geproefd.

Ondertussen hebben we met het meisje (jonge vrouw eigenlijk) dat daar werkte gepraat over het leven daar. Zij hoeft pas om 6.30u op te staan om het ontbijt klaar te maken, maar diegenen die voor de koeien zorgen beginnen al om 4u te melken! 93 koeien alsjeblieft!
Het is een genootschap van 5 mensen; de eigenaar is een man van in de 70 jaar, maar hij maakt nog de kaas!

Ze leven van begin juni tot 3 september boven; gaan hoogstens eens tot in Malbun voor een pintje en een babbeltje met andere mensen, maar verder ontmoeten ze alleen de mensen die boven komen, op weg naar hoger, of om daar iets te eten of te drinken.
Ze leven natuurlijk van de verkoop van hun producten: yoghurt, verschillende soorten kaas, ook platte kaas en melk, botermelk,…

Ze hoeden bijna allemaal Zwitserse koeien! En het zijn ook bijna allemaal Zwitserse medewerkers.
Zij werkt in de winter in een hotel en ze geeft toe dat het een zwaar leven is daarboven, maar ze geniet van het leven in de bergen, en van de mentaliteit hier. In het hotel heb je mensen met veel geld, die vriendelijk zijn, zegt ze, maar ook mensen die heel veeleisend zijn.
Zij doet in de hut het huishouden en ze zorgt voor de gasten die er komen.
Voor 25 fr (Zwitserse franken) kan je er overnachten, met ontbijt. Je kan dan eens het leven in de Alm meemaken; het trekt ons wel om dat eens een poosje te doen, als we de camper dan ergens kunnen zetten.
Het moet heel verrijkend zijn om dat werk te doen; je proeft van verschillende werelden, en kan later betere keuzes maken; zij reist in het voor- en naseizoen; een boeiende vrouw.

We zijn dan te voet afgedaald tot in Steg; een vrij modderige wandeling hier en daar, wellicht door de overvloedige regen van de voorbije 48 u, maar misschien ook door de aanwezigheid van koeien in het gebied; zij trappelen alles kapot; we mochten voor het eerst onze schoenen grondig poetsen, toen we thuis kwamen, de plonsbadjes onderweg ten spijt.

Toen we Steg naderden zagen we dreigende wolken naar boven komen; waarschijnlijk zouden we droog gebleven zijn, maar we hebben het zekere voor het onzekere genomen en hebben ons naar huis laten rijden.
Van de ezelsfeesten hebben we eigenlijk weinig gezien; wij zaten in de Alm te keuvelen en toen we beneden kwamen vertrokken ze met de ezeltjes… veel hebben we vast niet gemist.

We houden het weer 3 dagen droog, maar daarna komt er ook hier weer regen op ons af… wat een zomer, he?!