10 en 11 augustus (Dornbirn en Au)

gisterenmorgen begon de dag niet zo best: ik ging door mijn rug en zat helemaal geblokkeerd; de goede zorgen van Edgard en de Tocotolyn hebben me heel erg geholpen, en rust en tijd deden de rest.
Het was een regendag, net zoals gisteren, of beter gezegd: van een iets natter kaliber; dat was om twee redenen een goede zaak: ten eerste hielden onze buren hun honden binnen (die beesten houden ook niet van regen en in een camper zitten met twee natte honden, dat is allesbehalve leuk) en ten tweede kreeg ik tijd om me te bezinnen over de oorzaak van mijn rugpijn zonder heimwee omdat ik niet buiten kon.

De enige reden die ik kon vinden, en die perfect in mijn kraam past is dat ik al bij voorbaat heimwee had naar de bergen (is dat niet goed gevonden?!).

Enfin, de dag ging open en dicht; we namen afscheid van onze lieve gastheer; hij kwam ons het radio-interview laten horen en bedankte ons nogmaals voor onze medewerking.
Toen hij hoorde dat we naar het Bregenzerwald zouden verhuizen snelde hij meteen naar het bureau voor toerisme om documentatie te halen voor ons; té is ook niet goed, maar hij bedoelt het echt goed. Hij liet ook horen dat hij vermoedde dat de buren er voor iets tussen zaten dat wij vroeger vertrokken dan voorzien. Hij had het er zelf niet gemakkelijk mee, maar hij kiest natuurlijk zijn klanten niet; de klanten kiezen hem.

Vanmorgen dus, toen de zon er weer doorkwam, hebben we alles ingepakt en zijn we vertrokken richting Au. Het Bregenzerwald is een prachtige streek in West- Vorarlberg. Van Lech tot bijna aan de Bodensee, een gebied dat een bezoek meer dan waard is.

De weg slingerde zich tussen de bergen door en waar de kloof wat breder werd lag steevast een dorpje.
We waren hier voor de middag en kregen een mooie plaats aan het water (de Bregenzerach). Het is geen spotgoedkope camping, maar hij is tip- top in orde.
Je gelooft jouw ogen niet: de douches zijn bekleed met een poster van de bergen hier rondom! De vloer is (wellicht namaak-) hout. Je betaalt 0.70 € voor een douche, maar die is onbeperkt in tijd (denken wij want geen van ons twee bereikte een eindpunt: koud of geen water meer, zoals in Umhausen).

Hier komen mensen (Nederlanders) al 15 jaar lang, twee keer per jaar, en ze zijn hier nog niet uitgekeken!

De reden hiervoor is dat je, als je hier langer dan 3 nachten blijft, een gastenkaart krijgt op het bureau voor toerisme. Die geeft jou gratis toegang tot alle kabelbanen en alle bussen! De hoeveelheid bergwandelingen die je hier kan doen is gigantisch.
Van salonwandelingen tot alpinisme, van een half uur tot 8 uur lang.
En dat is niet alles: je kan hier ook fietsen!!! niet alleen de mountainbikers maar zelfs wij!

Na het middageten zijn we dus onze gastenkaart gaan halen in Schoppernau en die hebben we meteen gebruikt voor de kabelbaan van de Diedamskopf (2020m).
Een schitterende kabelbaan, die al 50 jaar in dienst is! Eerst als zetellift en nu met gesloten kabines voor 8 personen.
Rond de hoogte van 1600 m is er een tussenstation, vanwaar je dus naar boven of naar beneden wandelingen kan beginnen.
Op 2020 m ligt het hoogste station; op het zonovergoten terras lag nog sneeuw van gisteren, maar het was er lekker toeven!
Om 16.15u gaat de laatste lift naar beneden; als je die niet haalt, dan mag je 1200 m te voet naar beneden gaan! Amai mijn knieën. We weten uit ervaring wat 1000 m met onze gewrichten doet, dus laat maar.

Maar je kan vanop die hoogte wel wandelingen maken naar andere dalen! En daar de bus nemen naar huis! Wat een luxe!!!
Als we het gebruik van bussen en kabelbanen aftrekken van onze campingprijs, dan staan we bijna gratis!

Misschien heel decadent van ons maar we zijn naar boven gegaan, hebben daar op het terras lekker koffie en chocomelk gedronken (natuurlijk met Apfelstrudel en Vanillesauce) en zijn weer naar beneden 'gezwoven'. Heerlijk!
En dan zijn we met de fiets verder gereden, over Au tot Mellau! Die caloriekes waren meteen weer verbrand! Het is niet echt klimmen en dalen maar het gaat toch glooiend naar beneden (en terug dus naar boven). Zo goed als ik te voet kan klimmen, zo slecht kan ik bergop fietsen. Ik schaam me dood als ik zo'n molshoop haast niet op geraak! Maar het is zo. Tegenwind en bergop zijn niet aan mij besteed; leve de elektrische fiets!

In Mellau deed een sportzaak grote uitverkoop en ik kreeg van Edgard een prachtige set om nog meer de berggeit te kunnen uithangen!
De fietsverhuurder van het dorp heeft dan nog de fiets van Edgard gerepareerd (een zwak punt van de plooifiets), al was het 5' voor sluitingstijd; een regelvijs die wij nog niet gevonden hadden was de dader; vielen Dank voor die kosteloze ingreep, mijnheer!

We zijn helemaal verliefd op deze streek! Ze heeft zelfs Leutasch van de hoogste podiumplaats verdreven. Het is hier zo mooi, en je hebt hier eindeloos veel mogelijkheden, zelfs als je stokoud bent; dat is toch buitengewoon? Zelfs op je 80ste kan je hier op 2000 m een paar stappen gaan zetten! Je neemt de bus en dan de lift en meer is het niet. De bus rijdt door alle dorpjes en gehuchtjes, in alle richtingen. In Mellau, in Damuls, en wie weet nog waar allemaal staan er liften! Oh, wat is het hier heerlijk toeven!!!
We hebben al tot maandagmorgen gereserveerd, maar misschien blijven we nog langer en komen we in minder dagen naar huis; we zien wel wat de volgende dagen ons brengen. Het weer blijft alvast een hele poos mooi!!!