15 augustus Moederdag

we gaan jullie niet meer lastig vallen met de namen van de bergen waar we opkropen, want ons palmares wordt te groot. In het begin schreven we het nog op voor onszelf maar we zullen geen enkele wandeling vergeten; ze hebben allemaal iets speciaals.

Het weer zou vanaf vandaag 'onstabiel' worden, en er werd onweer verwacht in de namiddag… ewel, wij hebben er niks van gezien! (maar andere stukken van Oostenrijk kregen ons deel erbij! Grote schade!!!).
Deze morgen viel er wat nattigheid toen we in Rhemen vertrokken, maar dat was te weinig om een jas aan te doen. Daarna scheen de zon weer en was het behoorlijk warm, maar eenmaal wat hogerop viel de temperatuur reuze mee. Tijdens de klim hadden we weer een gratis saunabeurt.

Maar ik loop vooruit: we zijn vanmorgen nog wat gaan prospecteren en je raadt het nooit: we vonden appartementjes tussen de 52 en 58 € pn.
Ik zit niet zo graag in hotels omdat je daar 's avonds die verplichte nummertjes hebt: praten om te praten, vaak, en veel te veel eten omdat het aangeboden wordt en de anderen zeggen dat je het per se allemaal moet proeven. Vorig jaar waren wij de uitzonderingen die maar een sla en een hoofdgerecht aten en heel soms een toetje. De anderen deden zich aan maar liefst 5 gangen te goed! Ik krijg het in elk geval niet binnen.

Dus liever een appartementje waar ik zelf kan koken; en zo vonden we er eentje voor ons twee; niet al te groot, maar heel netjes (zoals alles in Oostenrijk) en vlakbij de bushaltes die Edgard naar alle mogelijke kabelbanen kan brengen om te gaan skiën.
We werden ook al een stukje wijzer: wandelaars kunnen blijkbaar ook een kaart kopen voor bussen en kabelbanen (wat in de zomer gratis is, met je gastenkaart, vanaf 3 overnachtingen).
Als er iemand met ons mee wil rijden kan die in een gastenkamer gaan of ook een appartementje nemen met 2; dan kunnen we samen wandelen en zijn we toch allemaal vrij. Zo voelt het goed.

Morgen gaan we het vastleggen voor januari. Ik moet nu denken aan mijn moeder die 6 maanden genoot van de vakantie die kwam en 6 maanden genoot van de vakantie die voorbij was… den appel valt toch niet zo ver van den boom.

We waren in de vroege namiddag thuis en hebben wat rust genomen want we voelen het toch, hoor! Onze beenspieren zijn al in conditie maar onze rug is nog niet gewoon aan het dragen van de rugzak, elke dag weer. Ik neem alleen het hoogst noodzakelijke mee; Edgard neemt nog altijd al het mogelijke mee; die is altijd op alles voorzien… en ik ook, maar met veel minder gerief, haha. Een plastieken poncho weegt niks (Edgard heeft een regenjas én een poncho mee), een regenbroek weegt meer dan natte benen, een sjaal kan dienen om me af te drogen, om op te zitten of om me warm te houden, dus dat is meer dan genoeg, en toch voel ik het.
Maar we hebben geen tijd om stil te zitten; dat zullen we in België wel doen; het is hier veel te mooi…

We horen van heel wat mensen dat ze al jaren naar hier komen; sommigen misschien uit gemakzucht, maar velen zeggen: je geraakt hier niet uitgewandeld; er zijn zoveel mogelijkheden, binnen handbereik, dat je niet kan zeggen: dat hebben we nu gehad.
We weten nu niet meer of we volgend jaar naar Spanje of naar Oostenrijk zullen gaan; we hebben nog tijd.

Edgard wilde me voor Moederdag mee uit eten nemen; dus geen short en bottinen aan maar een kleedje; op de camping keken ze allemaal een beetje raar, haha. Maar het was super lekker! Dankjewel!