16 augustus

aangezien het weer hier beter blijft dan we durfden hopen, wilden we op de Diedamskopf toch eens naar het kruis boven op de berg lopen; bij de vorige wandeling daar in de buurt waren we te moe om die berg er nog bij te nemen.

Maar eerst hebben we onze informatieronde verder gezet; naar het bureau voor toerisme in Au: daar kregen we een boek met alle adressen van vakantieverblijven in het Bregenzerwald! Met prijzen voor zomer en winter, foto's en ligging.
Ook informatie over de skipassen en de wandelmogelijkheden in de winter. Over dat laatste krijgen we tegenstrijdige informatie, dus dat zal zelf te ontdekken zijn.

Gewapend met alle mogelijke brochures zijn we over huis gegaan om het even in te kijken; we besloten nog één woning op te zoeken, die goedkoper zou zijn dan Bergblick en die ook dicht bij een bushalte zou gelegen zijn. (dat bleek achteraf foute info te zijn).

Maar na het eten hebben we het zekere voor het onzekere genomen en zijn we eerst naar de Diedamskopf gegaan (allez, hebben we de lift genomen). Boven zagen we weer iemand met een rollator die richting kruis liep! Zijn kleinkinderen hielpen hem over de  goten in de weg; wellicht heeft die man zoveel heimwee naar die wandelingen dat hij dat nu nog altijd doet, zij het dan in heel kleine stukjes; maar chapeau want hij doet het toch maar!

In de winter zijn de liften hier allemaal betalend (met skipas of per rit) maar in de zomer dus niet! Een luxe!!
We waren zo snel bij het kruis dat we besloten de daling tot het middenstation wandelend af te leggen. Het is een drukte van belang op die weg, al ligt die zo hoog in de bergen. We hebben nog een kort zonnebad genomen en zijn dan maar afgedaald tot Schoppernau.

In de lift hoorde ik andere mensen Nederlands spreken; ik dacht dat het Belgen waren, maar het waren Brabanders (Eindhoven). Zij komen hier, jawel, al 34 jaar en hebben 8 jaar geleden een appartement gekocht in Reuthe, niet zo ver hier vandaan.
Ze bemiddelen zelfs voor een projectontwikkelaar die hier vakantiewoningen bouwt.
De man vertelde ons hoe zij hier in al die jaren de expansie meemaakten; elk jaar komen er nieuwe liften bij; het is ontdekt als wintergebied: al 50 jaar geleden bouwden ze hier liften!
Vanaf november ligt hier sneeuw, en tot begin april is het hoogseizoen (met kleine tussenpauzen van 1 of 2 weken)!

Iets wat je de Oostenrijkers moet nageven: zij proberen hun land en hun tradities te bewaren; je ziet hier even goed jonge mensen in klederdracht; je hoort nog altijd de Tirolermuziek; en wat heel bijzonder is: toen ze merkten dat buitenlanders (oa Russen, Duitsers en Nederlanders) hun huizen begonnen in te pikken, hebben sommige gemeenten besloten dat je hier als buitenlander niets kan kopen, tenzij je hier komt wonen. Dan betaal je mee aan alle infrastructuur en dan hebben zij geen leegstand want dat gebeurde wel: mensen kochten een huis of appartement en kwamen maar 6- 8 weken per jaar; de rest van de tijd stond het leeg. Dat was niet goed voor de dorpelingen die winkels open houden. Als je hier iets koopt, moet je de bakker, de supermarkt, de restaurants maximaal ondersteunen.
Wij hebben heel veel respect voor hun keuze; alleen in vakantiedorpen kan je iets kopen, maar dan zit je in een getto van buitenlanders.
Zo gaat het er hier in Au- Schoppernau in elk geval aan toe; hopelijk doen meerdere gemeenten het zo; dan blijft Oostenrijk oostenrijks.

We zien de boeren weer massaal hun hooi binnen halen; als we dat zien houden we ons hart vast want dan gaat het meestal regenen, maar tot hiertoe houden we het hier nog droog en héél zonnig… morgen misschien wat onweer, maar waar dat losbreekt weet niemand.

Nog iets dat ons opvalt: de koeien hier hebben een proper achterwerk! Bij ons hangt hun poep vol strrr; zou het aan het gezond eten liggen? Waarschijnlijk wel; hier krijgen ze geen chemische troep binnen; gelukkig!

We zien nog altijd veel kinderen mee op pad in de bergen; de Nederlanders met schoolgaande kinderen zijn vertrokken. De Duitsers en Zwitsers nog niet.
Die kinderen lopen hier de bergen op en af alsof het molshopen zijn! Soms zijn ze maar 5 jaar oud maar dapper als Galliërs!

Vanavond zijn we in Bergblick ons verblijf van januari gaan vastleggen; alleen de naam vragen ze! Geen voorschot! Als je maar wil verwittigen als je niet zou komen… het zou er nog moeten bij komen! Wat een vertrouwen!
Als we in maart of begin april door Duitsland mogen met de banden die nu op de camper staan, dan komen we misschien nog wel even terug in de periode waarin hier nog sneeuw op de bergen ligt (de banen zijn toch open). Dan kan Edgard zijn (ski)hartje twee keer ophalen.
Wie weet hoeveel jaren ons nog gegund zijn…niks laten passeren, he?!

De Oostenrijkers zelf vinden dat het een slechte zomer was, maar als wij horen hoe het in België is, dan kussen wij ons twee pollekes!