17 augustus van Mellau naar Au

nu we onze tijd niet meer moeten steken in het inzamelen van informatie wilden we nog eens lekker stappen (zoals elke dag, haha).
We namen de bus naar Mellau en daar de lift naar 1600 m.
Daar kozen we de weg naar de Edelweisshütte, maar eerst liepen we in de richting van de Kanisfluh, een kanjer van een dikke 2000m die we vanop de camping zien liggen.
Het stuk dat naar de top van die grote jongen gaat, hebben we maar laten liggen voor een andere keer omdat het weer niet erg stabiel was. Niet dat het slecht was want het was prima wandelweer, maar er hingen zo toch van die donkere wolken in de buurt (die wel elke keer de andere kant op gingen) en die vertrouwde we niet erg.
Vannacht heeft het goed geregend, met klank en lichtspel erbij; tot twee keer toe, volgens Edgard, maar ik heb het maar één keer gehoord.

De Edelweisshütte is een heel verzorgde hut; je kan er super lekker eten, en ook overnachten. Aan het sanitair zie je veel, he?! Ewel, dat liet niks te wensen over! Integendeel; sommige hotels kunnen hier niet aan tippen.

Ze lopen altijd in traditionele kledij, en dat heeft iets.

Tot aan de hut was het een drukke weg want hij was heel goed begaanbaar en breed; ook bij het vertrek aan de hut leek de weg zich zo verder te zetten, maar het zou de allereerste keer zijn dat wij niet ergens een steil stuk zouden doen. We deden het onszelf aan omdat we niet wilden aankomen op de weg naar Damuls maar in Au zelf; en dat bleek een goede keuze.

We liepen door een heel speciaal bos; ik kan niet benoemen wat dat bos met mij (en met ons) deed, maar het was geen gewoon bos. Ik hoop er nog vaak terug naartoe te kunnen gaan; Edgard noemde het een sprookjesbos; ik hou het op een mystiek bos. Het raakte aan verdriet bij mij, maar het 'gaf' ook troost… nogmaals: heel speciaal.

Volgende keer doen we de wandeling zeker omgekeerd: in Au naar boven en boven Mellau met de lift naar beneden en dan de bus terug. Dat moet heel mooi zijn ook.

Die Edelweisshüt is vanuit heel wat richtingen bereikbaar; ze is ook 's winters open; als we hier zijn loop ik er vast nog een keer naartoe.

Thuis gekomen zijn we dan toch maar aan de eerste voorbereidingen voor de terugreis begonnen: fietsen in de garage, alles herschikken zodat het onderweg bereikbaar is; de mat is al langer opgeplooid omdat ze regen en onweer verwachtten en het niet fijn is om zo'n gigantisch ding nat mee te sleuren (7m/ 4m).
Of we het nu willen of niet, morgen is onze laatste dag hier aangebroken; de terugreis laten we nog een paar dagen duren om het afscheid niet te bruusk te maken; op alle toppen die we beklommen hebben we geschreven: we komen terug! (dat is een wens natuurlijk; we hopen het toch).

Vanmorgen aan de bushalte hoorden we echt Vlaams spreken; een groep mensen van het Sterrenhuis in Brasschaat met heel wat begeleiders; Edgard ondersteunt het management van die vzw die heel wat mensen met een handicap opvangt. Ze zijn hier in het Hollandheim: een Nederlandse stichting die de grond heel goedkoop kon kopen omdat die altijd in de schaduw ligt; ze hebben er met vrijwilligers een groot heem op gezet en als er een groep komt (enkel voor mensen met een beperking), dan komt er een koppel van de stichting als 'heemmoeder en -vader'. Zij poetsen alles op, maken bedden klaar, voorzien eten in de keuken…
Alles draait op vrijwilligers!!! van (die) Nederlanders geen kwaad woord!
Ze gingen vandaag op uitstap: één groep ging overnachten in een hut, een andere ging naar Au, nog een andere ging een lage wandeling maken;
De deelnemers zagen er in elk geval allemaal heel content uit! En ook de begeleiders kwamen ons ontspannen over; de nachten waren goed, zegden ze, en dat doet veel natuurlijk.

Morgen nog een dagske richting Warth omdat we nog niet zo ver waren; daar is ook een lift; daarna over de berg naar Schröcken en dan weer de bus naar hier. Zo
leren we alle dorpen wat kennen; we kunnen hier nog 30 jaar rondlopen!
We proberen soms onze favorieten op te noemen maar we geraken er niet uit. Elke wandeling had zijn specialiteit. En we hebben toch o zo genoten van alles; Dhanyavad!