18 augustus, onze laatste dag in Bregenzerwald

Veel hebben we nog niet gezien, maar we hebben toch al een aantal dorpen en streken, bergen en wandelingen gesmaakt; vandaag wilden we nog naar Warth, dat richting Lech ligt, omdat we hoorden dat het zo mooi skiën is van daar naar Lech. Ne mens kan niet goed genoeg voorbereid zijn.

De wekker ging niet af maar we haalden toch de bus; als het moet kunnen wij rap zijn.
Het is een klein uurtje rijden naar Warth; daar namen we meteen de lift naar boven (1885 m) al was het weer daar niet wat we gewoon zijn geworden, haha.
We waren niet de enigen; zelfs de buschauffeur kwam naar boven om eens tussen twee ritten in een streepke te trekken. Zijn figuur deed niet vermoeden dat hij dat zo vlotjes kon maar toch!!

We liepen naar de Hochalp hütte (1970m) en vandaar naar de Saloberkopf (2043m). We moesten regelmatig een trui of een jasje aandoen, maar konden toch heerlijk picknicken in de zon, die af en toe tussen de wolken door kwam piepen en die het landschap meteen een veel aangenamer uitzicht gaf. Dat is zo; hoe graag we ook in de bergen lopen, zonder zon en met dreigende wolken met lagere temperaturen is het ineens een stuk minder aantrekkelijk.
Waren ze ook nog werken aan het uitvoeren op dat pad, maar ja, wie graag de lift neemt moet dat ook accepteren want die liften komen er niet vanzelf!

We kwamen aan de Körbersee rond half twee al aan; vandaar was het nog anderhalf uur lopen naar Schröcken; we besloten de eerste bus te laten gaan en het rustig aan te doen; het is niet voor niks onze laatste dag hier;

Naar het dal toe kwamen we door een héél mooi stukje, bezaaid met stenen in grillige vormen; veel ervan waren uitgesleten; door ijs? Of water? Misschien kwamen de gletsjers enkele tientallen jaren nog tot daar! Nu zie je een paar eenzame plekjes wit liggen, boven de 2500 m, en je weet niet of die er over tien jaar nog zullen liggen; op foto's in brochures zie je in elk geval dat er al veel verdwenen zijn.

In Schröcken kwamen we bijna een uur te vroeg aan en er was echt niks te beleven. We hebben wel navraag gedaan bij een huis dat dicht bij de bushalte ligt, maar de prijzen zijn daar even adembenemend als de bergtoppen! Voor een appartementje van een zakdoek groot (30 m2) durven ze daar 97 € vragen pn! Maar de skibus stopt wel voor de deur! Haha! De bus nemen is inbegrepen in de skipassen… je moet alleen een half uurtje vroeger opstaan.

De bus kwam mooi op tijd en we geraakten vlot terug in Lugen (aan onze Spar), maar daar zagen we dat we geen half uur meer hadden alvorens het onweer zou losbarsten dus wij twee richtingen uit: Edgard naar de camping om tafel en stoelen nog droog op te bergen en ik naar de Spar om de laatste boodschappen te doen; we hadden net alle garagedeuren gesloten en wilden nog even de camper zelf verluchten, toen de eerste druppels vielen; als dat geen geluk hebben is!
En dat is niet de eerste keer deze vakantie, hoor!

Het was een buitengewoon mooie vakantie; we dachten dat we het beste al hadden gehad in Spanje, maar het stukje Oostenrijk dat wij deze maand ontdekt hebben gaat voor ons met alle sterren lopen.
Vooral omdat je hier in de zomer zo vlotjes hoog kan gaan wandelen (zonder enige meerkost want de gastenkaart geeft gratis toegang op bussen en kabelbanen); je vertrekt op 800- 900 m en stapt uit de liften (minstens) 1000 m hoger; daar kan je eindeloos wandelen in zuivere lucht; dat is een onbetaalbaar gegeven.
Wij konden hier zelfs fietsen, en verder dan we tot hiertoe konden; de hellingsgraad is zelfs voor mij te doen; het weer ging ook hier op en af, maar het kwam telkens weer in goed; we hadden vaak alleen 's nachts regen en overdag toch zonnig weer; dit is een aanrader voor iedereen die graag in de bergen zit, aan een betaalbare prijs, op een wondermooie plek.
Ons gaan ze hier nog vaak zien! Bij leven en welzijn, wel te verstaan. Ne mens moet met twee woorden spreken.
We zijn dankbaar tot in de toppekes van onze tenen dat we dit mochten meemaken, voelen, zien, smaken, ervaren.

Tot thuis!