20 augustus in Dierbach

heel de nacht regende het, zij het met tussenpozen en even leek het of het een zonnige dag zou worden, maar dat was een illusie; maar zoals de Ieren zeggen: slecht weer bestaat niet; alleen slechte regenkledij.

Dus hebben we onze beenspieren nog eens goed laten werken en zijn we voor de verandering op de fiets gesprongen want we hadden ons als doel gesteld: de Rijn zien.
Die zouden we in Wörth moeten vinden; en dat was ook zo maar de weg in Wörth zelf was niet echt aantrekkelijk; we passeerden achterbuurten, station en een winkelcentrum, dus keiveel trafiek en dat in een gezapige regenbui… er zijn mooiere fietspaden, maar soit, het was maar het laatste stuk dat wat tegenviel want van hier tot in de stad was het echt wel fijn fietsen.

Aan de Rijn hebben we onze bokes opgegeten; veel brasserieën, cafetaria's of cafeetjes kwamen we niet tegen; bij ons zouden ze er al lang geld uit geslagen hebben, maar om één of andere reden behouden ze hier liever de natuur en laten ze de Rijnkant niet bezaaien met horecazaken.
Geen slechte visie, maar ja, we hebben soms wel eens zin in een koffietje...

Om die saaie stadsweg niet meer te hoeven doen namen we de Rheinradweg; fantastisch mooi jaagpad langs de Rijn, dat vele fietsers vinden.
Maar we zagen de bui hangen: donkerblauwe wolken kwamen op hun sokken vanaf het westen aangedreven en we wisten: als het nu begint te regenen, houdt het niet meer op.
En nog voor we Neuburg bereikten was het van dat.
Eerst zabberen en toen hield het op met stillekes regenen;

Edgard had zijn regenbroek en regenjas aan, met kap op! Ik reed in mijn blouse met een plastiek poncho erover; nat werden we uiteindelijk allebei. Of het nu van het zweten was of van de regen, laat ik in het midden.

In Scheibenhardt deed mijn achterwerk zo'n zeer dat ik per se ergens binnen wilde; we zagen maar één zaak die open was: het oude douanekantoor. Het was ons ontgaan dat we op de grens met Frankrijk reden. Gelukkig hadden ze lekkere cappuccino; meer moest dat niet zijn.

Onze droge kleren aangetrokken en dan maar weer de regenkledij erover en huppekee: verder richting Dierbach; dat hoopten we toch want de aanduidingen hier zijn niet dik bezaaid!
Dus toen we de grens passeerden ging er een lichtje branden: dat was de goeie richting niet.
Dan maar een stukje terug tot we Wissembourg zagen staan; gelukkig hadden we gisteren bij onze wijnboer een kaart gekocht; anders had de gps ons moeten thuis brengen en dat ding doet nog altijd niet wat ik graag zou willen (ik ken hem dus nog altijd niet goed genoeg).

Een lange, bijna saaie baan door het Mundatwald; we hebben onze lichten maar aangestoken want de automobilisten hielden zich niet allemaal aan de aangegeven snelheid en er was geen afgescheiden fietspad… maar we geraakten in Steinfeld en toen wisten we dat we vandaag nog thuis zouden geraken.

In totaal legden we op die kleine plooifietskes een dikke 58 km af; onze conditie is niet slecht! We zijn er niet kapot van, dat is een goed teken.

Gisteren kochten we bij onze gastheer een doos wijn; de eerste fles hebben we gekraakt met de laatste kaas uit de Pradameealm van Malbun; heerlijk!

Ondertussen loopt deze Stellplatz heimelijk vol; al zeker 4 Carthago's en natuurlijk een stevige afvaardiging van Hymers. En verder Bürstner, Detthlefs, en minder bekende merken. Edgard houdt ze allemaal nauwlettend in het oog.
Die wijnboer heeft dat goed gezien: mensen staan hier voor een habbekrats, komen daarom eten aan een heel democratische prijs en kopen allemaal wijn. Uiteindelijk heeft hij toch een goede omzet.
De plaatselijke bevolking komt hier blijkbaar ook geregeld; we zagen gisteren heel wat vaste klanten en allemaal vertrokken ze met minstens 6 flessen wijn. Ik kan hem geen ongelijk geven. Geeft, en ge zult ontvangen… heel letterlijk te interpreteren.

Ondertussen zijn we proper gewassen (in die grote badkamers hier!) en hangt onze kledij te drogen (want de verwarming doet het nog altijd!); de zon doet zelfs moeite om door de wolken te priemen! We zijn toch zo'n gelukzakken!