alles over asten van toen tot thans Alles over Asten.
30-09-2008
Ook een boompje valt te trainen
Ook een boompje valt te trainen
door Johan Otten. maandag 29 september 2008 | 02:45 | Laatst bijgewerkt op: maandag 29 september 2008 | 10:10
Tekstgrootte
Belangstellenden kregen dit weekeinde in Asten uitleg over zaken als snoeien, voedsel, gereedschap en potten. foto Ton van de Meulenhof
ASTEN - De hoeveelheid werk die je ermee hebt valt best mee, zegt een van de hobbyisten op de bonsaidagen in het Museum Asten. Hij heeft 35 van die miniboompjes staan, en met een uurtje of vijf in de week is-ie qua verzorging een aardig eind op scheut. Nee, veel tijd heb je voor een bonsai niet nodig. Geduld daarentegen des te meer.
Al past de bonsaikweker kunstgrepen toe om zijn doel te bereiken, de 'boom in pot' letterlijke vertaling van bonsai gehoorzaamt ook aan de wetten van de natuur. En de natuur kun je maar tot op beperkte hoogte beïnvloeden. Een dikke, knoestige stam valt bijvoorbeeld niet in korte tijd af te dwingen. De bonsai moet zich rustig kunnen ontwikkelen, jaar na jaar. Sommige zijn al eeuwenoud.
De presentatie en demonstratie in Asten is een activiteit van de Bonsaivereniging Noord- en Midden-Limburg.
Voorzitter Ries Groenendijk en andere mensen van deze club geven het publiek met plezier uitleg over hun passie. Ze maken duidelijk dat je in principe van elke houtachtige een bonsai kunt maken, maar dat de ene soort zich er toch meer voor leent dan de andere. Een appelboom? Het kan, er zijn technieken om het blad wat te verkleinen. Maar de vruchten en bloemen blijven groot, dus het meest ideale is 't niet. Een berk is moeilijk, een wilg kan wel, maar die houdt het niet zo lang vol. Azalea's, naaldbomen, buxus: sommige soorten zijn door hun vorm of aard favoriet.
Wat het ideaal is waarnaar de bonsailiefhebber streeft? Het ligt er maar aan welke liefhebber je pakt, denkt Groenendijk. "De ene kweker houdt strak vast aan de oude Japanse stijlen, waar elk takje precies op de juiste plaats moet zitten. De ander is meer voor de Europese stijl, waar de regels vrijer zijn. Het is heel persoonlijk."
De miniatuurtjes krijgen hun vorm door snoeien (van blad, takken en wortels) en regelmatig verpotten. Met draden worden takken in de juiste richting geleid om het effect te geven van een natuurgetrouwe boom. Dat moet af en toe worden herhaald: "De takken hebben een geheugen. Je moet ze trainen om in een bepaalde stand te blijven staan."
Met bonsaiboompjes kàn veel geld gemoeid zijn. Groenendijk laat er een zien, gevormd uit een 95 jaar oude meidoorn, een boompje ergens uit een Limburgse heg. "Niet te betalen." Ernaast staat een imitatiebosje, geschatte waarde twee- à drieduizend euro.
Beginners raadt hij aan goedkoop te beginnen. Gewoon met iets dat de buurman uit zijn tuin haalt, of met iets van tien of twintig euro uit het tuincentrum. "Ga daar zelf mee aan de slag, bij de diverse bonsaiclubs zijn genoeg mentoren die graag willen vertellen hoe het moet. Als je het op die manier doet, wordt het echt iets van jezelf."
door Johan Otten. maandag 29 september 2008 | 02:45 | Laatst bijgewerkt op: maandag 29 september 2008 | 10:27
ASTEN - Op een prachtige najaarsdag werd het benefietconcert ter ere van het onfortuinlijke grandcafé-restaurant Friends in Asten gisteren een klinkend succes.
Veel muziek, een hoop publiek en een warme, vriendschappelijke sfeer: de organisatoren Dave Kluyt en Johan Vasen (van Giga Entertainment) hadden het zich niet beter kunnen wensen. Kluyt was geschokt toen eind juli een grote uitslaande brand de horecagelegenheid op de hoek van de Prins Bernhardstraat en de Logtenstraat voor een groot deel in de as legde. Hij maakte het van dichtbij mee, want hij woont boven het naast Friends gelegen restaurant Pesos. "Het gaf een heel machteloos gevoel om te zien dat goede vrienden dit overkwam. We zochten naar een manier om iets voor ze te doen." Dat werd dus een concert, een evenement waar Kluyt en Vasen in thuis zijn.
Een benefietconcert was niet speciaal nodig om de eigenaren Wim Thijsen en Rob Martens er financieel bovenop te helpen de gevolgen van de brand worden afgewikkeld via de verzekering , maar vooral bedoeld als een stevig hart onder de riem. Dat is in alle opzichten gelukt.
Al de bijval en betrokkenheid zorgde gisteren voor emotionele momenten. Een bijzonder moment was de bekendmaking door Thijsen dat de opbrengst van het concert wordt doorgesluisd naar een brandwondenstichting voor kinderen. Een deel van het geld wordt wel gereserveerd voor een beeld dat in het nieuwe Friends komt te staan.
Friends gaat half oktober provisorisch weer draaien.
Dit blog is gestart met de bedoeling zoveel mogelijk te vermeldden over mijn woon en geboorte plaats Asten. De Astenaar probeert zoveel mogelijk eigen artikelen te schrijven over Asten van " toen tot thans ". Helaas is dit niet altijd mogelijk en daarom stap ik wel eens om up to date te blijven over op geplaatste artikelen in de regionale dag en weekbladen. Ten onrechte wordt er dan onder vermeld dat deze artikelen van mijn hand komen. Ik vergeet wel eens de bron te vermelden en dat vind ik voor de betreffende schrijver cq schrijfster een uitermate vervelende zaak. Terecht wijst een mij bekende correspondente mij op dit euvel. Mea culpa. Vanaf nu zal ik zo eerlijk mogelijk blijven. Want tenslotte dienen allen een en dezelfde zaak, n.l. : Asten bij U in de belangstelling te brengen.
ASTEN - De planten groeien uit de voegen en hier en daar ontbreekt een steen. Gelegen tegenover een kroeg en met aan de achterkant een parkeerterrein lijkt het muurtje aan de Lindestraat in Asten eigenlijk helemaal niet zo bijzonder. Toch is het dat wel, volgens 'muurtjeskenner' van de heemkundekring Harry Verdijsseldonck.
"Het is zowat het laatste monument van Asten", benadrukt de 72-jarige Astenaar die een ware studie van het muurtje heeft gemaakt. Deze week luidde heemkundekring De Vonder de noodklok over de muur. Ooit maakte het deel uit van een zeventiende eeuwse katholieke schuilkerk. Nu is de muur verwaarloosd en als de gemeente niets doet, is de heemkunde bang dat hij omvalt. De plaatselijke politiek buigt zich eind deze maand over de gemeentelijke monumentenlijst waar het muurtje en de naastgelegen pastorie ook op staan. Verdijsseldonck hoopt dat Asten nu eindelijk werk gaat maken van de paar oude gebouwen die het dorp nog heeft. "We hebben hier de neiging om alles af te breken en er appartementen op te zetten."
Hoe oud het muurtje precies is, is lastig te zeggen. "Het rechterdeel was de voorgevel van de katholieke schuilkerk die in 1672 is gebouwd", weet Verdijsseldonck. "In 1759 is de kerk vernieuwd en kreeg de naam Onze Lieve Vrouwe van kleine Linde. Veel mensen denken dat het hier zo heet omdat er Lindebomen stonden maar de straat heeft haar naam te danken aan die kerk" , vertelt hij. Rond 1800 mochten de katholieken weer naar de kerk aan het Koningsplein. "Ze zijn er destijds zomaar uitgezet maar moesten het vervolgens wel terugkopen", klinkt de heemkundige nog steeds verontwaardigd. De protestanten verhuisden op hun beurt naar de pastorie aan de Lindestraat. De paar protestantse gezinnen die Asten rijk was, konden de naastgelegen schuurkerk niet betalen en dus werd deze in 1806 gesloopt. De muur moest volgens het koopcontract echter blijven staan en netjes worden opgemetseld zodat hij overal dezelfde hoogte had. Eeuwenlang staat de muur al zo. Hij werd door bezoekers van de tegenovergelegen disco gebruikt om tegenaan te leunen bij het zoenen en vormde de afscheiding van de tuin bij de voormalige pastorie. Ondertussen maakte de rustige straat plaats voor een doorgaande weg en veranderde de tuin in de parkeerplaats van het nieuwe winkelcentrum.
