Bezoek aan het Brussels parlement, met de meest ingewikkelde structuur van allemaal. De mooie infrastructuur is al even ingewikkeld als dit parlement zelf, gangetje hier, deurtje daar, trapje op, trapje af. De huidige zetelverdeling : http://www.parlbruparl.irisnet.be/images/RP/hem2011.pdf
Na
de dogsittingsweek was het tijd om weer eens wat anders te ondernemen. Maandag
een kwalitatieve rijke asiel- en migratienamiddag georganiseerd, met drie
aangename sprekers en een 25-tal geëngageerde vraagstellende toehoorders.
Vrijdag waren er afspraken gemaakt met het Vedette Sport marathonteam. Eerst
een gezamenlijke duurloop van een uurtje, ik had me ook gemotiveerd maar na 500
m liep ik eenzaam en alleen. Het ging allemaal te snel en heb dan maar op mijn
eentje een 50 minuutjes zeer, zeer traag gejogd. Na een verkwikkende douche
naar Dijk 34 waar we met 14 samenkwamen voor een etentje en een gezellige
babbel. Het werd een leuke avond, lekker eten, goed gedronken en zeer aangenaam
gezelschap. Spijtig genoeg dienden we rond 24u de zaak te verlaten. De groep
viel uit mekaar, maar de die-hards vonden elkaar in het Kruiske terug. Om 4u `s
morgens heb ik mijn bedje opgezocht. Het was zeer lang geleden dat ik nog zulke
uitspatting had meegemaakt.
Ondanks de welig vloeiende alcoholische dranken van gister was ik zaterdag al
vroeg uit de veren. Naar de markt wat inkopen gedaan en (alweer) de kroeg in.
Het weer was onvoorspelbaar maar de zon kwam er door en met mijn lieftallig
vrouwtje zijn we in ons stadje wat gaan shoppen. We kwamen onderweg enkele
bekenden tegen en (alweer) op café!!! We hadden ondertussen wel onze culturele
interesse wat aangescherpt door in de St. Gummaruskerk de tentoonstelling
"Oog in Oog" (glasramen) (http://www.kerknet.be/microsite/Broederschapsintgummaruslier/nieuws_detail.php?subsiteID=2363&nieuwsID=106944) te bezoeken. Special prize voor de
Lierenaars 1 euro. Ook de schatkamer was voor de bezoekers geopend en de kist
van St. Gummarus staat nu permanent tentoongesteld onder een glazen stolp.
`s Avonds met ons tweetjes naar CC De Mol voor een optreden van Laïs (http://www.maandacht.be/songs-we-embrace). Vorige
keer was het ons niet echt bevallen en we hoopten op beterschap. En of het
beter was, het was ronduit schitterend. Ze zongen, zoals ze zelf beweerden,
liedjes die zij graag hoorden. Er waren bekende nummers bij (Son of a
preacherman, een beatlesnummer enz...) maar ook een lidje uit Bosnië, eentje
uit Israel een nummer van Madou. En als bisnummers nog enkele folknummers om af
te sluiten met een a capella-song (zonder microfoons). En dan (alweer) het café
in, met vrienden nog enkele Duveltjes geconsumeerd en dan ons bedje opgezocht.
Zondag hebben we een er en rustdag van gemaakt, een sportieve, marathon van
Londen gezien en Luik-Bastenaken-Luik. En eentje zonder alcohol, hahaha.
Een nieuwe week staat voor de deur.
Een beetje zenuwen want maandag heb ik controle bij mijn oncoloog.
Maandag telefoontje gekregen van mijn broertje of ik wou meegaan naar de Waalse Pijl. Zulke vragen moet je aan mij niet teveel stellen en mijn antwoord was een volmondig ja. Gistermorgen om 8u30 stond ik vertrekkensklaar, warme jas, een beetje drank en wat snoepgoed en zelfs handschoenen in mijn rugzak gepropt. Anderhalf uurtje later stonden we aan de poorten van het voetbalstadion van het pas in 2de kampioen gespeelde Charleroi. Van alle drukte op de autowegen hadden we geen last gehad, zelfs de brug in Vilvoorde lag er in filenormen desolaat bij. Onze wagen geparkeerd en wij mengden ons, als echte kenners, onder het rondlopende publiek, om toch maar een glimp op te vangen van de helden van het stalen ros. Man, man, man je kon ze gewoon aanraken en de meesten zonder capsones (toch een ander sportmens dan die over het paard getilde voetballertjes). Oog in oog stond ik met de vedettes van het wielerpeloton, enkel Gilbert en Van den Broeck (een zeer norse jongen heb hem nog nooit zien lachen) zijn wat onbereikbaar. Sommige supporters gaan wel ver om een glimp of een handtekening te bemachtigen van deze fietsende stervelingen. Maar de meesten zijn zeer bereikbaar een foto, een handtekening, ja zelfs een praatje kan er best af. En dan die fietsjes waar deze heren mee rondtoeren, beauties zijn het gewoon en wij konden er naar kijken en ze zelfs aanraken. Aan mij is al dat fetisjisme niet besteed en vanop afstand heb ik het gadegeslagen. Een wondere wereld de wielrennerij. Na de start, in de regen, wij terug de wagen in en op weg naar Andenne waar we onze stop- en kijkplaatsen hadden uitgekozen. Onderweg aan belgisisme gedaan, een waals fritje met een vlaams pintje verorberd, was wel lekker. Een 500m van de Cote de Peu d Eau onze wagen neergezet en een halfuurtje later waren de renners in aantocht. Twee voorop, dan nog eentje en dan de ganse meute in een stevig tempo met de ganse Lotto-ploeg voorop (waarom begrijp ik niet met nog 84 km te rijden maar ja...). Ondertussen kennisgemaakt met één van de kinesisten van de BMC-ploeg, in het Engels, bleek dat deze heer een doodgewone Vlaming was. Belachelijk natuurlijk. Terug de wagen in voor een doorsteekje van 1,5km naar de Cote de Grogne. Zelfde verhaal 2, 1 en de ganse bende. Na de doortocht van de ganse karavaan, wat zijn al die chauffeurs gekken achter hun stuur, zij denken dat ze alleen op wereld zijn, de auto in en naar Andenne. Een Waalse kroeg opgezocht en de laatste 25 km op tv gevolgd. Met een duveltje en een trappistje wat moet een mens nog meer. Na de aankomst nog anderhalfuurtje in de wagen en rond 18u30 zet mijn broertje me aan de voordeur af. Ik heb echt genoten van dit wonderbaarlijk wieleravontuur, het is inderdaad een heel speciaal wereldje.
Donderdagmiddag vergadering met de kern van GroenPlus, `s avonds vergadering Lier 800. En om te socializen nog een pintje gaan drinken. Een mens moet zijn hoofd toch kunnen leegmaken na al dat vergaderen. Vrijdagmorgend wakker worden naast een "fantastisch" vrouwtje waar ik 33 jaar mee getrouwd ben. Een lekker ontbijtje, wat boodschappen en `s middags in Mortsel, de Vlegel (http://www.devlegel.be/promos2012a.pdf) lekker gaan eten. In Lier nog wat aan side-see-shopping gedaan en naar huis want onze dochter, schoonzoon en hun hond kwamen op bezoek. `s Avonds waren we uitgenodigd op de "Nacht van de Sport". Ik ben wel geen lid meer van de sportraad maar blijkbaar vondt iemand het opportuun om ons in de bloemtjes te zetten voor al het gepresteerde werk (op sportief vlak). Als ik er zelf eens rustig over nadenk dan is dat nogal wat, kortom ik hoef niet bescheiden te zijn Als iedere Lierenaar iets zou presteren voor zijn stad dan zou ze er al heel wat beter uitzien. Na een korte opsomming door sportraadvoorzitter Jo Docx werd mijn vrouw een bloemetje aangeboden en ikzelf onder de drank bedolven (http://www.lierinbeeld.be/nieuws9/pics/nachtvandesport/index.htm). Dat is nu al de 2de keer dat men poogt van mij een "alcoholicus" te maken. Ook op de nieuwjaarsreceptie van SP.a-Groen werd ik met alcoholische dranken overladen. Ik drink wel graag een duveltje maar spijtig genoeg lust ik de meeste bieren niet. Maar we lossen dat wel op, kandidaten om eens een avondje bierproeven te organiseren zijn bij mij van harte welkom. Zondagmorgen vroeg uit de veren want het was de organisatie van onze 4de ontbijtjogging. Ditmaal (en ook éénmalig) niet in het teken van kanker, maar ten bate van de school van onze dochter. Lees rustig onderstaande krantenartikels en je begrijpt dat een papa op zijn eigenste manier tracht om zijn dochter te helpen. En ik mag denken dat het goed gelukt is, 160 eters waarvan een 30-tal joggers en een 40-tal wandelaars plus nog 14 topatleten die na hun trainingstochtje van 35km, de moeite hebben gedaan om een hapje te komen verorberen. En met de hulp van haar collega`s en vooral ook haar leerlingen is alles fantastisch verlopen. Even wil ik toch Koen Wellens van traiteur Familia (http://www.familia-nijlen.be/) in Nijlen bedanken omdat hij ons al 4 jaar voorziet van een geweldig lekkere en uitgebreide ontbijttafel. Om 20u stonden we paraat om naar ons cultureel centrum te wandelen en een optreden van Stef Bos mee te pikken. Mijn vrouwtje bracht meer enthousiasme op dan ik. Hij babbelde nogal veel, het gaf soms de schijn dat er een stand-up comedian bezig was. Ik heb ook veel gelachen maar ik zou zeggen schoenmaker blijf bij je leest en zing, zing, zing liedjesmaker! Zondag was het platte rust of toch bijna want ik heb `s morgens mijn moed en mijn sloefjes bijeen gezocht en nog eens een poging tot lopen ondernomen. Maar het lukt allemaal niet zo goed en de goesting is al lang opgesoupeerd. Maar ik heb het 5km volgehouden en ik zal nog wel eens een volgende poging ondernemen. Dit was een heerlijk weekendje DRUK, deze week wat vergaderen, een doktersbezoek en in het weekend kun je ons vinden in Valkenburg. Ik ga de aankomst van het komende WK-wielrennen al even verkennen, maar vooral de eetetablissementen dragen mijn voorkeur.
Donderdag naar Brussel en alle treinen die ik nodig had stopten en vertokken netjes op tijd. Je zal mij hier niet horen "klagen". Overleg GroenPlus (nu zonder uitroepteken) met het nationaal bestuur vooral ivm onderwerpen die voor senioren van belang zijn. Vrijdagavond met mijn vrouwtje gaan "chinezen" (http://pekinglier.zystar.be/index.html). Wie gaat er nu nog naar een chinees restaurant hoor ik jullie al denken maar toch. Enkele weken voordien hadden we al zin, maar het kwam er niet van en ook nu hadden we een ander idee. Maar de goesting, het was immers al superlang geleden, en het sentiment, meer dan 35 jaar geleden was "een chinees" ons (mijn vrouwtje en ik) eerste etentje. En of het heeft gesmaakt, een pikant soepje, loempia met cury en 4 chinese gerechten waar ik jullie de naam moet schuldig blijven. Daarbij een echt vlaamse Duvel en supergezellig gezelschap, wat wil een man nog meer. Zaterdagmorgend naar de markt, alleen, mijn vrouwtje werd door onze dochter stevig onder handen genomen. Ge kent dat wel dat van die komkommers op de ogen en toestanden!!! Kip, vis, pistoleetjes gekocht en dan met mijn broer een koffiteje (???) gaan drinken. Op tijd naar huis, eten en dan naar de natuurlopen. Neen, nog steeds niet om mee te lopen, maar ik heb wat rondgefietst (het marathonteam wat aangemoedigd) en enkele fotootjes genomen. Om uiteindelijk in het cafetaria terecht te komen en mij volop aan de drank (Duvel) te begeven. Ik moet toegeven dat ik een paar intelligente tooggesprekken heb gevoerd. Moest mij nog naar huis haasten want we werden in Mechelen verwacht voor de plaatselijke Groenreceptie (http://www.rtv.be/artikels/nieuws/2012012117574114_nieuwjaarsreceptie-groen-mechelen). Veel GroenPlussers maar de jongeren waren in de meerderheid. Waar blijven de 40- en 50-ers? Ook op de andere recepties leek ons dat een opvallende trend. Misschien zijn deze generaties overgestapt naar de NVA, want dat doet bijna iedereen tegenwoordig. Postjes rapen noemt dat. Normaal doe ik zondag mijn loopje maar ik heb er mijn buik (die wel dikker wordt) wat van vol. Altijd maar tot dezelfde vaststelling komen dat het hoegenaamd niet loopt zoals het moet (en dan spreek ik nog niet van "zoals ik het wil") een mens raakt er lichtjes door gefrustreerd. Gelukkig mocht ik de ganse dag behangpapier van de muur halen (frustratie weg)en hebben we onze slaapkamer leeggemaakt. Schilderen, een nieuw (Quick-Step)-vloertje, een vals plafondje en een nieuwe slaapkamer. Binnen enkele weken zullen we kunnen genieten van splinternieuw slaapcomfort. Ik hou jullie op de hoogte.
De massa is in aantocht.
Drinken, zeer belangrijk Michel, de Lierse sportfunctionaris in goede doen
Staf en Gille De "aankomstverzorgers"
Wie gaat hier arriveren? Natuurlijk mag er gelachen worden.
Wat zullen we drinken? Wie kent dit liedje van Bots (uit een ver verleden!!!)nog? Het weekend is de ideale periode om jezelf die vraag te stellen. Ik heb de indruk dat het allemaal wat op zijn kop staat, vroeger gingen we ergens eten en opteerde men voor aangepaste dranken. Nu drinken we en opteren om ook nog iets te eten. Vrijdag hadden we vrienden op bezoek (uit Gent) en we spraken af in een café om iets te drinken. En dan naar huis waar mijn vrouwtje een geweldig dineetje had klaargemaakt. Lekker eten, goed gedronken, aangenaam gezelschap, kortom een ideaal begin van een nieuw weekend. We hebben stilaan onze wekelijkse gewoonte om naar de zaterdagmarkt te gaan terug ingevoerd. Maar we vergeten absoluut het sociale aspect niet dus na een uurtje zitten we al gezellig in de kroeg en beginnen doen we met een koffietje maar ... . We kennen altijd wel iemand en zo loopt het marktbezoek meestal uit tot een uur of één, of twee (???). Tijd om toch iets te eten. Ons klaargemaakt om naar de nationale Groen-receptie te gaan in een alweer schitterend decor, Horta-zaal in het centraal-station te Brussel. Wat zullen we drinken? Gelukkig was er bier, wijn, cava en toestanden zijn echt niet aan mij besteed. Toespraken genoeg hapjes iets minder, maar ja het is crisis voor iedereen nietwaar. Zondagmorgen, loopmoment, stilaan begint de moed (maar vooral de goesting) in mijn schoenen te zinken. Want het gaat echt wel niet goed. Nog een saunatje, een flinke douche en op weg naar Zele voor onze allereerste babyborrel. Wijn, cava niet voor mij maar een fris pintje mocht ook. En hier waren wel voldoende hapjes (plus nog taart). Deze week zal ik het drankgehalte toch iets afbouwen want mijn voorkant begint stilaan alsmaar rondere vormen aan te nemen.
Deze namiddag naar de bib, met mijn zelf verlengde boeken (http://bibliotheek.lier.be/Praktisch/Verlengen_en_reserveren). Overtuigd dat ik pas op 14 jan. mijn geleende en verlengde boeken moest inleveren. Groot was mijn verbazing als men me meedeelde dat ik een boete moest betalen. Ik probeerde nog wat tegen te pruttelen overtuigd van mijn groot gelijk. Ik diende, na controle van mijn eigen ticketje (waarop stond 4 jan.), ruiterlijk toe te geven dat ik in fout was. Ok dus betalen we de boete. Maar ik had nog een tweede boete, 0,60 euro portkosten. Nu gaat het me niet om dat miniscule bedrag, maar ik wil wel weten waarom ik betaal. Geen boetebrief, geen telefoon, geen mail? Bellen en mailen doet men niet enkel stuurt men na een bepaalde tijd (???) een boetebrief die inderdaad 0,60 euro kost (http://bibliotheek.lier.be/Praktisch/Wat_kost_het). Bij een volgende gelegenheid, die er hopelijk niet komt, ga trachten mijn boeken op tijd in te leveren, zou ik dan met plezier een "boetebrief" ontvangen. Tenminste om die 0,60 euro te wettigen.
Zoals jullie in één van de onderstaande artikels al hebt gelezen gaat het met mijn sportieve prestaties echt niet goed. Maar ik ben een volhouder. Vanmorgen, mooi weertje, niet te koud dus mijn trainingspakje en mijn sloefjes aan. Een rondje vest is maar dan voldoende. Na enkele km`tjes, verzuring van de benen, ademhaling volledig tilt, kortom geen beterschap in zicht. Toch heb ik een leuke ervaring gehad. Voor mij stapte een jongeman met een i-pod (of iets dergelijks op zijn hoofd) die dacht dat hij alleen op de wereld was en uit volle borst met zijn muziek meezong. Vals klonk het wel en hij was totaal verrast toen ik hem passeerde. Ik heb hem de raad gegeven gewoon verder te blijven doen zoals hij bezig was en ik denk dat hij het nog gedaan heeft ook. Dit bracht me wel op een idee. Als ooit de vesten allemaal verlicht zijn (???) kan men misschien om de paar palen een "boxje" (waaruit muziek komt) hangen om de stadsvesten nog aangenamer te maken. Muziek op de vesten klinkt dat niet als muziek in de oren! En nu wachten we af. Ondertussen heb ik een half uurtje in onze huissauna gezeten en alle vermoeidheid is uit mijn veeg lijfje verdwenen.
Een tijdje geleden heb ik op ditzelfde blogje een artikeltje (sprookjesachtig verteld) neergepend over het reilen en zeilen met de trein. Vandaag had ik er eentje nodig dat naar Brussel spoorde en me in de late namiddag terug in Lier zou brengen. Vanmorgen verliep alles very smouthly en als een tevreden man heb ik een ganse dag vergaderd en gedebatteerd met het nationaal bestuur van Groen!Plus (http://www.groen-plus.be/). Vooral de voormiddag was zeer rijk gestoffeerd al was het onderwerp, zo dacht ikzelf, nog niet echt aan mij besteed "Recht op een waardig levenseinde". Magda Aelvoet, Groen!-politica, Jan Coel, bezig met palliatieve zorgen en Leon Favits van "Recht op waardig sterven" (http://www.rws.be/) hebben op een voor iedereen verstaanbare manier hun verwachtingen, hun vragen en antwoorden over deze zeer delicate materie uitgelegd. Al voel ik mij niet geroepen om hier al mee bezig te zijn, toch was ik zeer blij om naar deze deskundige uitleg geluisterd te hebben. En toen was het tijd om naar huis te rijden, met de trein uiteraard. Ik had enkele mogelijkheden opgezocht en het idee om een rechtstreekse trein van Brussel naar Lier te nemen leek me opperbest. Maar dit was zonder de NMBS gerekend. Wat las ik op de elektronische duidingsborden : Brussel -Turnhout, via Mechelen (en ook Lier) : De trein vertrekt in een ander station. Geloof het of niet maar echt waar dit is toch te gek om los te lopen. En als je nu hoopt dat er bijstaat in welk ander station, ok dan kun je daar eventueel nog op inspelen, maar zelfs dat kregen we niet te weten. Ik heb wijselijk de trein naar Berchem genomen en vandaar naar Lier want anders had ik misschien nog aan het zoeken geweest waar mijn trein eigenlijk zou vertrekken. Veel succes aan de mensen die toch op zoek zijn gegaan. Met de trein is altijd een beetje reizen, maar als je niet meer weet vanuit welk station wordt dit reizen wel optimaal bemoeilijkt.
Vandaag staat Antwerpen voor worstenbrood en appelbollen. Naar jaarlijkse gewoonte organiseren de "Antwerpse Groen!e Senioren" hun nieuwjaarsreceptie met beide voornoemde ingrediënten. Vanmorgen op tijd naar Berchem om alles klaar te zetten voor de ontvangst van een 60-tal aanwezigen. Na enkele toespraken, jaaroverlopingen en toekomstplannen werd er stevig geknabbeld aan de heerlijke worstenbroden en ovenverse appelbollen. Onze grote leider Wouter Van Besien kwam, met enige vertraging, alle senioren een geweldig nieuw jaar wensen en ons op het hart drukken dat senioren in een politieke partij meer dan nodig zijn. Opgeruimd staat altijd netjes en met een gerust gemoed de trein op naar Lier. Zondagmorgen stond in het verleden altijd garant voor sport, maar is sinds mijn operatie een ver van mijn bed show geworden. Na 2 totaal mislukt pogingen (vorige week) werd het ook nu een maat voor niets. Ja ik kon rustig mijn 4 km`tjes (rond de stadsvesten) afwerken maar ... . ... veel vreugde een genot heb ik er niet aan beleefd. Mijn hart zou normaal goed tot beter moeten functioneren maar dat is helemaal niet het geval. Een zeer, maar zeer abnormale ademhaling, verzuring na zeer korte tijd en veel tijd nodig om te recuperen, kortom geen plezierig gevoel. Hopelijk brengt tijd raad en gaat het in de toekomst beter, maar diegen die mij kennen weten dat me dit heel moeilijk valt. De rest van het weekend was een aaneenschakeling van recepties en toestanden, maar wordt door mij niet als een noodzakelijk kwaad beschouwd. Partijgebonden recepties of deze van onze stad, alleen of samen met mijn vrouwtje het waren aangename bezigheden met meestal aangename mensen en niet te vergeten fantastische hapjes en een overvloed aan drankjes. Zaterdag was het de eerste Sp.A - Groen!receptie in Lier, met veel aanwezigen. Totaal onverwacht werd ikzelf in de bloemetjes (is dit wel de juiste uitdrukking) en "bedankt voor bewezen diensten". Alleen zijn de bloemetjes vervangen door een mand bier (20 verschillende stuks aub) of hoe men van een ex-voorzitter een alcoholicus maakt. Ik zal ze met plezier "lazarus" maken. En morgen, morgen mijn eerste vergadering van het nieuwe jaar, maar van één diing ben ik zeker het zullen er heel wat minder worden dan in 2011.
Ieder zichzelfrespecterende burger maakt elk nieuwe jaar voornemens. Zelfs enkel maar GOEDE voornemens zou ik denken. Wel ik ook en de confrontatie vanmorgen met de harde realiteit heeft er mij nog eentje extra bezorgd. 97kg op de schaal van Roberval (http://www.math4all.nl/Wiskundegeschiedenis/Wiskundigen/Roberval.html) liet me eventjes bleek uitslaan. Mijn vrouwtje en ik hebben de koe bij de horens gevat en ons eerste loopje van 2012 zit er op. Weinigen hebben met ons deze ervaring gedeeld, amper 6 lopers (1 vrouw), een handsvol wandelaars (bijna allemaal met een hond), 2 jongeren die niet wisten of dit vandaag de laatste dag van het jaar of de eerste dag van het nieuwe jaar is en enkele fietsers. Het waren bijna allemaal wezens van het mannelijke geslacht. Wij stelden ons de vraag of de vrouwen eerst opstaan en het feestje van de avond ervoor moeten opruimen? Dames jullie mogen me altijd antwoorden. Natuurlijk heb ik nog meer "goede voornemens" en die wil ik jullie hiermee allemaal toewensen. Hopelijk hebben jullie 2011 in schoonheid afgesloten en de balans (positieve???) opgemaakt. Mag 2012 een jaar van vrede, vriendschap en vreugde zijn, met een schat aan nieuwe positieve ervaringen, kennismakingen met een hoop nieuwe medemensen en alles wat jullie jezelf nog willen wensen. Mijn eerste artikeltje zit er op en hopelijk kunnen er dit nieuwe jaar nog veel volgen. Tot één dezer dagen, op recepties of waar dan ook zullen wij samen met jullie het glas "vol goede voornemens" (http://www.theinsiders.eu/site/index.php?section=campagne/blogdetail&country=1&campagne=2066&id=2477) heffen.
Hier lees je het verloop van de ganse dag plus het nodige fotomateriaal, met dank aan Walter.
Zaterdag alweer een Groen!e dag ditmaal Groen!Plus in samenwerking met Jong Groen!. Voor de eerste keer ontmoeten de organisatoren elkaar, ik voor GPL en Katrien en Leen voor JG. Vooral de ouderen waren op post, de jeugd liet het een beetje afweten. De onderwerpen zijn op beider lijf geschreven, de generatiekloof en het feminisme. Prof. Van de Putte (U. Gent) gaf een bondige maar zeer interessante presentatie wat de "generatiekloof" juist inhoud. De ongeveer 50 aanwezigen werden in 5 groepen verdeeld (elk met een moderator die het te bespreken thema kort inleidde) en kregen ruimschoots de tijd om pittig te discussiëren. Er was voor iedereen taart voorzien om eventjes terug op adem te komen en er werd nog even overlopen wat er in de discussies aan bod is gekomen. Gijs trachte de drie "feministische" sprekers in goede banen te leiden, wat met Lena (die schitterende verhaaltjes had over de eerste feministen) niet altijd lukte. Maar de dames hebben het er schitterend van af gebracht en het publiek luisterde met volle aandacht. Er werd door enkelen nog wat opgeruimd en een pintje verteerd. Ik kan alleen maar beamen dat mijn eerste samenwerking met de jongeren positief en zeer vlot is verlopen. https://www.facebook.com/home#!/media/set/?set=a.2811340091847.143134.1509115754&type=3
Gistermorgen alweer enkele treintjes genomen richting Zele, om de Lotgenoten te helpen tijdens de kerstmarkt. Bleef het tot een uur of 3 redelijk kalm daarna was het in onze tent een komen en gaan van kopers en drinkers. Vele Lotgenoten waren op post en het was een blij weerzien, want iedereen woont wat uit elkaar. Dus zo dikwijls zien we mekaar niet. Jenever, gluhwein, soep en advokaat (werd zelfs door de jongeren gesmaakt) alles spoelde heerlijk naar binnen. Ook de verkoop van onze hebbedingetjes, waar vooral de dames zich om bekommerden, gingen vlotjes over de toonbank. Rond 6 uur heb ik wijselijk onze tent verlaten, ik moest nog wat treintjes (die voor de zoveelste keer te laat waren) nemen naar Lier.
Vandaag is het op en top rust, geen gedoe, geen treinen, RUST. Want de volgende weken staan vol van feestjes, nieuwjaarsreceptie (waar ik er een aantal ga laten voorbijgaan) en beginnende met de kerstreceptie van Groen!Plus, nu donderdag in Brussel.
Op een gure ochtend trok een doodgewone man, zo eentje met een confectiepakje aan, naar het dichtsbijzijnde station. Hij vroeg of hij er een treintje kon nemen. Welke zei de man achter het loket. Laat er me eens enkele zien vroeg de man, toen nog breedlachend. Eentje naar Namen zou me wel van pas komen. Zo gezegd, zo gedaan, ticketje gekocht en wachten. Op Godot? Nee op de trein die arriveerde met 10 min. vertraging. Gelukkig reed de trein op een drafje naar Brussel, onderweg enkele keren halt gehouden, want blijkbaar waren er nog mensen die een treintje meepikten. In Brussel had de man even de tijd om een koffietje te slorpen. Hij had zelfs een zee van tijd want zijn volgende treintje had immers 25 min. vertraging. Uiteindelijk raakte de man in Namen maar lachen deed hij enkel nog Groen!. De dag verliep vlotjes, een bezoekje hier, een etentje daar. Wat kuieren door een desolate stad, het weer zat hem ook niet mee. Maar het gezelschap was aangenaam. Nog een afsluitend biertje en de man op weg naar het Naamse station om met veel goede moed de terugreis aan te vatten. De man, intelligent als hij was, had thuis op zijn pc tje zijn huiswerk gemaakt. Namen 18u44, Brussel Noord 19u47 aankomst in zijn thuishaven 20u21. Maar met de trein is het altijd een beetje reizen, en in Namen had de lieve man zijn treintje al 19 min. vertraging. Op zich geen probleem maar de man zag heel zijn planning als een kaartenhuisje ineenzakken. Geen rechtstreekse verbinding met zijn stadje maar een ommetje door het Vlaamse hinterland. Antwerp here we come maar geloof het of niet ook deze trein had een vertraging van 6 min. Gelukkig bleef de man er kalm en rustig bij maar toch een mens zou rare dingen beginnen doen. Een treintje kapen bijvoorbeeld, maar het bleef voor de man bij een duistere gedachte. Verbazing alom als het laatste treintje dat de man moest nemen stipt op tijd in het station arriveerde. Eindelijk om iets na 21u kwam de man in zijn eigen stadje aan. Veertig min. later dan voorzien, een etentje met zijn vrouwtje misgelopen (misschien kan de verantwoordelijke minister of de NMBS de man een etentje cadeau doen???) en een beetje gefrustreerd, met als gevolg het ontstaan van dit eigentijdse sprookje.
Ondertussen heb ik me toch eventjes laten gaan en mijn sprookje doorgestuurd naar de lezersbrief van GVA, naar de verantwoordelijke minister, de heer Magnette en naar de dienst van de NMBS.
Sinds gisteren ben ik terug lid van een Lierse vereniging. Raar maar waar!!! Mijn eigen kast bestaat uit enkele tientallen postzegelboeken. Maar ze staan daar maar, deels geklasseerd per land, deels in boekjes en zakjes verspreid. Hoe moet het nu verder? En om daarop een antwoord te krijgen heb ik mij aangesloten bij postzegelclub Arpo-Jarpo (http://www.arpo-jarpo-lier.be/).
In de "Foyer" zijn we vrijdagavond gaan kijken naar een try-out van een gloednieuwe "De Nieuwe Snaar"-show. Maar dit blijkt (uit onderstaand artikeltje) een regelrecht afscheidstournee aan te kondigen. Is 30 jaar genoeg geweest (http://www.showbizzsite.be/bio/detail.asp?iImsNid=8954)? Mijn vrouwtje en ik zijn meer dan dertig jaar getrouwd maar wij geven er nog lang niet de brui aan, integendeel. Konec is Tsjechisch voor einde, het einddoel, de titel lijkt dus passend gekozen. De show is een samenstelling van vergane liedjes, hitjes en spectaculaire Vermeulen-stunts. Voor ons, die ALLE shows gezien hebben, is het een beetje déja-vue, je weet wat er gaat gebeuren. Toch hebben we 2 uur lang genoten en we zijn zeker van plan om hun laatste-show, in zijn definiteve vorm, te gaan bekijken. (http://www.denieuwesnaar.be/) De Nieuwe Snaar: avant-première KOÑEC
De Nieuwe Snaar besluit er na 30 jaar definitief een punt achter te zetten. Met KOÑEC graven ze in hun roemrijke verleden met het mooiste van 2012-1982 dat voor sommigen een verrassend weerzien met oude bekenden zal worden en voor anderen een verbazende ontdekking van onbekend muziek- en ander materiaal. Een topper!
Zaterdag gaf Groen! aan iedereen een "Buitenkans" (http://www.groen.be/buitenkans/workshops_403.aspx). Geen stedelijk debat, maar waar gaan we naartoe met onze dorpen en ons eigen platteland. Mijn trein naar Leuven had naar goede NMBS-gewoonte 17-minuten vertraging. Ik heb 3 treinen zie passeren, geen enkele was op tijd!!! Een tasje koffie, wat socializen, nieuwe netwerken uitzetten en ook al heb ik dit niet echt nodig (geen gemeenteraadsverkiezingen voor mij) het blijft een aangename bezigheid om nieuwe, interessante (soms minder) mensen te leren kennen. Ik had me ingeschreven voor "Samenleven en diversiteit", met in de voormiddag praktijkvoorbeelden (het zorgnetwerksysteem in West-Vlaanderen was zeer to-the-point) en in de namiddag een stevige discussie, waar ik mijn mondje op tijd en stond geroerd heb. Na een Zuid-Afrikaans intermezzo met Kristof Calvo en een duo-afsluiter Björn-Wouter was het tijd voor een hapje en een drankje om alle ingezamelde info rustig door te spoelen. Gisteren heerlijk meegenoten (bedoeld voor haar collega´s) van een door mijn vrouwtje heerlijk bereide brunch en van mijn enige, echte favoriete sportfiguur Sven Nijs. Voor de rest van de week kan ik verder genieten van de brunchoverschotjes en daar zal ik het mee doen!
Na enkele rustige dagen werd het weekend plechtig ingezet met een grandioos optreden in ons cultureel centrum. Artiest van dienst, meer dan 70 jaar maar o zo kranig en to-the-point, Willem Vermandere. Bijna 2 uur hield hij een goed gevulde zaal in zijn ban, niemand had tijd om af te dwalen al zat er ergens in de zaal wel eentje die probeerde interessant te doen. Maar zulke lui kom je altijd tegen. Vooral liedjes uit zijn laatste cd (Alles gaat over) afgerond met zijn "grootste hits". Nog een paar Duveltjes gedronken, een babbeltje met contrabassist Bert Caron en met onze dochter die ons zat op te wachten in het cultuurcafé. Iets langer geslapen en me klaargemaakt om te betogen in Brussel. Klimaatbetoging, een Groen!e core-business, als provinciaal Groen!Plus voorzitter kon ik niet ontbreken. ´s Morgens viel er nog wat nattigheid uit de lucht maar de goden waren ons goedgezind. Geladen met de nodige vlaagen stonden aan het Noordstation al heel wat Groen!e vrienden ons op te wachten. De ouderen waren redelijk goed vertegenwoordigd, maar het kon beter. Het werd een rustige betoging, zeker in vergelijking met de vakbondsbetoging van de dag ervoor. Wat slogans roepen, onderweg enkele muziekgroepjes om de sfeer er in te houden en wat netwerken zijn ideale bezigheden. Aan het Zuidstation werd de betoging ontbonden, vlaggen ingezameld en terug op weg naar Lier. Of het nu allemaal veel uithaald is maar de vraag, maar thuis op je luie kont blijven zitten brengt zeker niets op. Zondagmorgen, loopmoment, maar ditmaal nog niet voor mij. Na mijn zeer geslaagde operatie laten ik het "lopen" nog maar even "lopen". Na het vertek van onze dochter en haar hond Sado, zij waren blijven slapen, was het tijd om ons klaar te maken voor een ondergronds avontuur. Met ons autootje naar de grote stad, Antwerpen, met een bezoek aan de riolen in het vooruitzicht. Met enkele collega´s van ons Nellytje en een goedgeluimde gids, ingepakt, botten aan en pillicht in de hand, waren we klaar om een duik te nemen in de Antwerpse ruien. Eerst met een bootje (fantastisch primitief!!!) en vervolgens door water en slijk dabbend werden we 2 uren getrakteerd op toffe weetjes door Jef, onze gids. Het was een absolute meevaller en de stank was niet "om te snijden". Ons pak mochten we houden en na een nuttigen van een Duveltje (sorry maar ik lust geen Koninck) herhaalden we dezelfde weg maar nu bovengronds. een supergeslaagde namiddag en wij kunnen het alleen maar aan anderen aanraden. Alweer een veel te kort maar zeer gevarieerd weekend achter de rug. Terug tot de orde van de week te beginnen met een provinciale Groen!Plusvergadering en verder bekijken we het wel.
Net terug thuis uit het ziekenhuis,operatie geslaagd. Heb wat opzoekingswerk en wat navraag gedaan en onderstaande tekst geeft perfect aan waar het om ging.
We worden allemaal geboren met een gaatje in de wand tussen de boezems (foramen ovale). Voor de geboorte had dat gaatje een functie maar na de geboorte, als het zuurstofarme bloed op weg naar de longen van het zuurstofrijke bloed moet worden gescheiden, geeft het gaatje juist problemen. Bij drie op de vier mensen sluit het gaatje zich vanzelf kort na de geboorte en bij één op de vier blijft de doorgang open.
Soms geeft een open foramen ovale wel problemen. Er vormen zich dan in de turbulentie rond het gaatje bloedstolsels die via de bloedsomloop worden meegevoerd naar de hersenen waar ze een beroerte kunnen veroorzaken. Bij een verhoogd risico op een beroerte worden er stollingwerende medicijnen voorgeschreven, zoals aspirine. Als de medicijnen niet helpen, kan het gaatje operatief worden gesloten door hartkatheterisatie. Een katheter met een uitvouwbare prothese wordt via de bloedsomloop naar het hart gebracht om het gat te dichten. Dit is een weinig belastende ingreep.
Gaatje in de kamerwand: VSD
Een gaatje in de wand (septum) tussen de kamers (ventrikels) wordt een VentrikelSeptumDefect of VSD genoemd. De grootte kan variëren van enkele millimeters tot enkele centimeters, en het gaatje kan zich bevinden op een lastig te behandelen plek, bijvoorbeeld bij een hartklep.
Het rode bloed mengt zich in de rechterkamer met het daar aanwezige blauwe bloed en stroomt mee naar de longen (paars bloed in de tekening). Aangezien het bloed al verzadigd is met zuurstof, heeft dit geen zin. Het stroomt zonder extra zuurstof op te nemen terug naar de linkervoorkamer en naar de linkerkamer. Vervolgens wordt het weer door het gaatje in het tussenschot geperst voor nog een ronde door de longen. Er loopt met andere woorden een hoeveelheid bloed in een kringetje rond van het hart naar de longen en weer naar het hart, zonder dat het lichaam ooit de kans krijgt de zuurstof in dit bloed te gebruiken. Daarom wordt een groot VSD meestal operatief gedicht.
Dit is nu preventief dichtgemaakt om andere beroerten te vermijden. Spijtig genoeg heb ik er wel eentje (beroerte) gehad, wanneer kan niemand bepalen, heb het ook niet gevoeld. Dit krachtverlies aan mijn linkerzijde komt nooit meer terug. Maar mijn hart kan nu wel meer zuurstof produceren. Vrienden atleten wat heb ik gemist en ik maar trainen, maar mijn hart pompte niet genoeg. Ik had jullie er misschien allemaal kunnen aflopen (hahaha) indien alles optimaal gefunctioneerd had (tot 20% verlies, marathon nu in 2u50 en anders ???). We kunnen er beter eens om lachen maar toch ... . Moet nu wel voor de rest van mijn leven medicatie nemen, maar ach ook dat went. Ik heb wel aan de specialisten gevraagd dat ze me de eerstvolgende 20 jaar moeten gerust laten, maar ook dat zal een stille droom blijven. Er is ook nog een probleempje met mijn nieren en ik ga (uit nieuwsgierigheid) laten uitmeten hoeveel krachtverlies ik langs mijn linkerzijde heb. Dat is in een notedop mijn eigen gezondheidservaringen en ja ik besef goed genoeg dat er ernstiger zaken in het leven zijn, maar een mens zijn wellbeïng is "soms" toch maar rechtevenredig met zijn gezondheid. Hopelijk kan ik in de nabije toekomst terug een aanvang nemen met mijn "loopjes".
Gisteren toch maar niet meegelopen in de natuurloop van AC Lyra. Met mijn operatie (seffens op weg naar het zieknehuis) in het verschiet leek het me niet opportuun om nu nog een wedstrijdje te lopen. December zal zeker geen loopmaand worden en volgend jaar, ja een nieuw jaar en dan zien we wel. Tijd om alles vanop afstand, vanop de zijlijn te bekijken. Wat meer tijd om wat praatjes te maken en plaatjes te schieten. Beelden zeggen meer dan woorden dus ... .
en zeer aangenaam
gezelschap. Spijtig genoeg dienden we rond 24u de zaak te verlaten. De groep
viel uit mekaar, maar de die-hards vonden elkaar in het Kruiske terug. Om 4u `s
morgens heb ik mijn bedje opgezocht. Het was zeer lang geleden dat ik nog zulke
uitspatting had meegemaakt.
(
was voor de bezoekers geopend en de kist
van St. Gummarus staat nu permanent tentoongesteld onder een glazen stolp.
(een zeer norse jongen heb hem nog nooit zien lachen) zijn wat onbereikbaar. Sommige supporters gaan wel ver om een glimp of een handtekening te bemachtigen van deze fietsende stervelingen. Maar de meesten zijn zeer bereikbaar een foto, een handtekening, ja zelfs een praatje kan er best af. En dan die fietsjes waar deze heren mee rondtoeren, beauties zijn het gewoon en wij konden er naar kijken en ze zelfs aanraken. Aan mij is al dat fetisjisme niet besteed en vanop afstand heb ik het gadegeslagen. Een wondere wereld de wielrennerij. 
wij terug de wagen in en op weg naar Andenne waar we onze stop- en kijkplaatsen hadden uitgekozen. Onderweg aan belgisisme gedaan, een waals fritje met een vlaams pintje verorberd, was wel lekker.
onze wagen neergezet en een halfuurtje later waren de renners in aantocht. Twee voorop, dan nog eentje en dan de ganse meute in een stevig tempo met de ganse Lotto-ploeg voorop (waarom begrijp ik niet met nog 84 km te rijden maar ja...). Ondertussen kennisgemaakt met één van de kinesisten van de 
BMC-ploeg, in het Engels, bleek dat deze heer een doodgewone Vlaming was. Belachelijk natuurlijk. Terug de wagen in voor een doorsteekje van 1,5km naar de Cote de Grogne. Zelfde verhaal 2, 1 en de ganse bende. Na de doortocht van de ganse karavaan, wat zijn al die chauffeurs gekken achter hun stuur, zij denken dat ze alleen op wereld zijn, de auto in en naar Andenne. Een Waalse kroeg opgezocht en de laatste 25 km op tv gevolgd. Met een duveltje en een trappistje wat moet een mens nog meer.
en ikzelf onder de drank bedolven 
(
in het centraal-station te Brussel. Wat zullen we drinken? Gelukkig was er bier, wijn, cava en toestanden zijn echt niet aan mij besteed. Toespraken genoeg hapjes iets minder, maar ja het is crisis voor iedereen nietwaar. 
voor onze allereerste babyborrel. Wijn, cava niet voor mij maar een fris pintje mocht ook. En hier waren wel voldoende hapjes (plus nog taart). 
Een tijdje geleden heb ik op ditzelfde blogje een artikeltje (sprookjesachtig verteld) neergepend over het reilen en zeilen met de trein. Vandaag had ik er eentje nodig dat naar Brussel spoorde en me in de late namiddag terug in Lier zou brengen. Vanmorgen verliep alles very smouthly en als een tevreden man heb ik een ganse dag vergaderd en gedebatteerd met het nationaal bestuur van Groen!Plus (
want anders had ik misschien nog aan het zoeken geweest waar mijn trein eigenlijk zou vertrekken. Veel succes aan de mensen die toch op zoek zijn gegaan.
Vandaag staat Antwerpen voor worstenbrood en appelbollen. Naar jaarlijkse gewoonte organiseren de "Antwerpse Groen!e Senioren" 
hun nieuwjaarsreceptie met beide voornoemde ingrediënten. Vanmorgen op tijd naar Berchem om alles klaar te zetten voor de ontvangst van een 60-tal aanwezigen. Na enkele toespraken, jaaroverlopingen en toekomstplannen werd er stevig geknabbeld 
aan de heerlijke worstenbroden en ovenverse appelbollen. Onze grote leider Wouter Van Besien kwam, met enige vertraging, alle senioren een geweldig nieuw jaar wensen en ons op het hart drukken dat senioren in een politieke partij meer dan nodig zijn. Opgeruimd staat altijd netjes en met een gerust gemoed de trein op naar Lier.
(20 verschillende stuks aub) of hoe men van een ex-voorzitter een alcoholicus maakt. Ik zal ze met plezier "lazarus" maken.
voor JG. Vooral de ouderen waren op post, de jeugd liet het een beetje afweten. De onderwerpen zijn op beider lijf geschreven, de generatiekloof en het feminisme. Prof. Van de Putte (U. Gent) 
gaf een bondige maar zeer interessante presentatie wat de "generatiekloof" juist inhoud. De ongeveer 50 aanwezigen werden in 5 groepen 
verdeeld (elk met een moderator die het te bespreken thema kort inleidde) en kregen ruimschoots de tijd om pittig te discussiëren. Er was voor iedereen taart voorzien om eventjes terug op adem te komen en er werd nog even overlopen wat er in de discussies aan bod is gekomen. Gijs trachte de drie "feministische" sprekers in goede banen te leiden, wat met Lena (die schitterende verhaaltjes had over de eerste feministen) niet altijd lukte. Maar de dames hebben het er schitterend van af gebracht en het publiek luisterde met volle aandacht. Er werd door enkelen nog wat opgeruimd en een pintje verteerd. Ik kan alleen maar beamen dat mijn eerste samenwerking met de jongeren positief en zeer vlot is verlopen. 
Op een gure ochtend trok een doodgewone man, zo eentje met een confectiepakje aan, naar het dichtsbijzijnde station. Hij vroeg of hij er een treintje kon nemen. Welke zei de man achter het loket. Laat er me eens enkele zien vroeg de man, toen nog breedlachend. Eentje naar Namen zou me wel van pas komen. Zo gezegd, zo gedaan, ticketje gekocht en wachten. Op Godot? Nee op de trein die arriveerde met 10 min. vertraging. Gelukkig reed de trein op een drafje naar Brussel, onderweg enkele keren halt gehouden, want blijkbaar waren er nog mensen die een treintje meepikten. In Brussel had de man even de tijd om een koffietje te slorpen. Hij had zelfs een zee van tijd want zijn volgende treintje had immers 25 min. vertraging. Uiteindelijk raakte de man in Namen maar lachen deed hij enkel nog Groen!. 
Arpo-Jarpo (
Zaterdag gaf Groen! aan iedereen een "Buitenkans" (
Na enkele rustige dagen werd het weekend plechtig ingezet met een grandioos optreden in ons cultureel centrum. Artiest van dienst, meer dan 70 jaar maar o zo kranig en to-the-point, Willem Vermandere. Bijna 2 uur hield hij een goed gevulde zaal in zijn ban, niemand had tijd om af te dwalen al zat er ergens in de zaal wel eentje die probeerde interessant te doen. Maar zulke lui kom je altijd tegen. Vooral liedjes uit zijn laatste cd (Alles gaat over) 
om de sfeer er in te houden en wat netwerken zijn ideale bezigheden. Aan het Zuidstation werd de betoging ontbonden, vlaggen ingezameld en terug op weg naar Lier. Of het nu allemaal veel uithaald is maar de vraag, maar thuis op je luie kont blijven zitten brengt zeker niets op.
Net terug thuis uit het ziekenhuis,operatie geslaagd. Heb wat opzoekingswerk en wat navraag gedaan en onderstaande tekst geeft perfect aan waar het om ging.
