Maandag voor de eerste maal met GroenPlus Antwerpen een praatcafé georganiseerd. Nu ja organiseren is een groot woord, het was vorige week plots in mij opgekomen dat we al zoveel vergaderen en dat we dat eens even anders zouden aanpakken. En ik denk dat het gelukt is. Het onderwerp "klimaatverandering" leende er zich natuurlijk toe. Er werd af en toe goed gelachen, maar dat moet ook om iedereen scherp te houden. Maar het werden vrij serieuze gesprekken waar we toch één en ander kunnen mee aanvangen.
Dinsdag was het kernvergadering, maar dat was niet echt spek voor mijn bek. Maar dat valt overal wel eens voor. De donderdag heb ik aan mij laten voorbijgaan, mijn harde schijf stond voor deze week al overvol.
Normaal moesten we woensdag gaan eten in Silo's (http://www.silos.be/) door Gault-Millau uitgeroepen tot "Brasserie van het jaar". Maar wij hebben moeten afhaken omdat mijn vrouwtje zich echt niet al te best voelde. Een spijtige zaak maar we zullen nog wel eens de kans krijgen om er te gaan smullen.
Vrijdag was het uiteraard kidsdag. En wat hebben we ons alweer schitterend geamuseerd. De jongste, ondanks een beetje ziek, die lacht van 's morgens tot 's avonds, als je er maar mee bezig bent. En de oudste is een 'echte' deugniet maar eentje waarvan je het eigenlijk allemaal niet kwalijk neemt. We zijn blijven slapen, kwestie van al een voorproefje te nemen voor einde deze week.
We zijn voor het eerst gaan eten in "Het Looks" (http://fvhetly155.155.axc.nl/) met Ingrid en Werner. We hadden ons wel van uur vergist ern waren een uur te vroeg, dat kan iedereen overkomen en we hebben dan maar een duveltje extra gedronken. De menukaart is beperkt en we hebben een driegangenmenu genomen. Ik heb mijn keuze overgelaten aan de chef-kok en dat was een aangename verrassing. Voorgerecht, carpaccio van hertenkalf en eend als hoofdschotel. Om te eindigen met een appeltaartje en speculoosijs. Superlekker en voor herhaling vatbaar.
Zondagmorgend hadden we een filmontbijt geboekt. De Vredeberg was bomvol met eters en ook dat was heerlijk. En de film The Angel's share (https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Angels%27_Share) was een onverwacht prachtige en aangename film. Een aanrader ook.
Een nieuwe week is weer aangebroken en zoals altijd geniet van alle momenten en misschien tot ergens ... .
Naar aanleiding van een artikel in GVA : http://www.gva.be/cnt/dmf20151207_02008731/overzicht-wat-doet-uw-gemeente-tegen-de-klimaatopwarming?hkey=fad90e155931d27bd69877c1c7a31136&utm_source=gva&utm_medium=nieuwsbrief&utm_campaign=avond_metropool&M_BT=204699862608&adh_i=92720e3e41f89780d52e558304905dc5) wil ik toch even reageren.
Geachte krant,
Al jaren ben ik lezer van jullie krant, ik denk niet dat ik al ooit een soort klachtenbrief heb toegestuurd. Maar nu moet er toch iets van mijn lever.
Gisteren lees ik toevallig een artikel, vind er trouwens vandaag in de krant niets van terug, over wat mijn stad, Lier, doet tegen de klimaatopwarming. En alles zou op aangeven van de burgemeester vermeld staan.
Nu wat mijn eigen stad betreft zij hebben eigenlijk NIETS of bijna niets gedaan.
Na 5 minuten opzoekwerk kan ik ongeveer alles wat hij vermeld tegenspreken
Punt 1 : (Vlaamse regering betaald deze subsidie)
LIER EN REG – Plaatsen superisolerende beglazing Verenigingenlokaal en Buitenschoolse Kinderopvang Koningshooikt 2010-2500-EN-01 13.100,00 13.100,00
Dit is nog van de vorige legislatuur dus niet op conto van dit schepencollege
Punt 2 : (provinciale subsidies, hoeveel heb ik niet teruggevonden)
Lier
Antwerpen
2012-2500-NA-02
lopende
2012-2500-NA-02
Aanleg Groendak Den Bril
Goedgekeurd
SUBSIDIES
Is een project uit 2012 dus ook in de vorige legislatuur.
Punt 3 : kostprijs wordt nooit vermeld
Kerstverlichting vervangen door Led-verlichting : : verbruik : zelfde als 9 broodroosters (onze burgervader gezegd op RTV), maar wel huurprijs van 51 000/jaarbasis en dit voor 5 jaar (daar kan men ander problemen mee oplossen)
Punt 4 :
Week van de mobiliteit : lachertje, zelfs een autovrije zondag kan er niet af
Punt 5 :
Drie bedrijfswagens op CNG (mee ondersteund door Eandis) Vind maar eentje terug waar zijn die 2 anderen naar toe. Is dus ook niet enkel op naam van de stad maar met de medewerking van Eandis
Punt 6 :
Papiervermindering door automatisering van de opvraging notariële akten (is nieuw maar hoeveel gaat dit opbrengen, weinig tot niets)
Punt 7 :
FSC-convenant gecertificeerd hout en papier : sinds 2009. Ook dit is al van de vorige legislatuur.
Punt 8 :
2 wijkcomposteringen voor 120 gezinnen : er zijn er 16000 in Lier. Mooie poging maar de anderen blijven met hun compost zitten. En vermits er veel ouderen in onze stad wonen is dit niet altijd even makkelijk om dit naar het containerpark te brengen.
Misschien zou het toch even goed zijn om, als je dit soort (trouwens zeer interessante) artikels brengt, even te checken of dit allemaal wel klopt. Zoals gezegd heeft het me 5 minuten opzoekingswerk gekost .
Eindelijk nog eens een schrijfsel. Ik heb getracht om elke wandeldag een artikeltje te schrijven over onze gebeurtenissen. Maar daar is nooit een einde aan gebreid. Waarom? Ik weet het eigenlijk zelf niet goed. De laatste dagen in Parijs hebben mij wat overmand en ik weet nog steeds geen antwoord op de vraag wat nu het nut was van onze tocht.
Van bij de start was ik overtuigd dat ik iets moest doen om mijn dochter en kleinkinderen een "nette" wereld aan te bieden, ondanks dat mijn gezondheid en vermoeidheid er zouden onder lijden. Toen kwamen de aanslagen in Parijs en verdween dit doel al deels op de 2de plaats. Wanneer ook nog alle manifestaties werden afgeschaft bleef er van het "doel" niet veel of niets meer over. En het 'toevallige' bezoek aan de plaatsen van onheil (is dit wel juist uitgedrukt) heeft bovenstaande vraag zeker niet helpen oplossen.
De "vraag" heb ik voor mezelf nog steeds niet kunnen beantwoorden. Maar ik heb deze tocht wel een plaats kunnen geven in mijn levensvisie. En ik ben blij dat ik het, zij deels, heb meegemaakt. Het was voor mezelf een erg leerrijke ervaring. Heb een aantal mensen wat van naderbij leren kennen en heb ook voor mezelf geleerd dat ik eigenlijke niets maar dan ook niets weet. Ja over sport en wat aanverwanten kan ik mijn mannetjes staan maar over de echte problemen en hoe ze (misschien) op te lossen daar moet ik grandioos voor passen. Misschien ben ik ook niet zo gedreven als anderen.
Vandaag organiseer ik in Chapo in Berchem een Praat-café over het klimaat en misschien vallen daar welantwoorden uit de lucht die bij mezelf aansluiten.
Geniet nog van jullie volgende dagen en hopelijk komt er terug wat regelmaat in mijn schrijfsels.
Na een goede nachtrust vandaag terug mee gestapt. En het ging verrassend goed. Mesnil-Aubry als startplaats en het zou St. Denis als stopplaats opleveren. Na 5km in Ecouen werden we vervoegd door de rest van de bende. Dirk kan maar 8 personen vervoeren en we zijn nu met 12 dus 2 ritjes maken. Na een 'ongeleid' bezoek, we mochten enkel binnen om een foto te nemen en zonder onze GroenPlus-vlag, aan het kasteel van Ecouen werden de laatste stukjes bos verteerd. Vanaf nu slaat het grijsgrauwe van de banlieus toe.
Voor de laatste keer werden we door Dirk getrakteerd op paprika-soep. In een volgend dorpje stelden we ons voor als Belgen en wat kregen we als antwoord : "Jullie hebben toch geen bazooka's bij". je kan er mee lachen maar het geeft wel aan welke naam we hebben. Is dit misschien de 'kracht van verandering'?
Langs de andere kant werden we aangesproken door een garagist en die trakteerde het 12-koppige gezelschap op een heerlijk tasje koffie en vond het allemaal 'fantastique' wat we presteerden.
Na een cafe-stopje, dames moeten ook naar het toilet, bereikten we St. Denis (vorige week nog totaal belegerd) en we hebben ons niet onveiliger gevoeld als elders. Drie militairen en wat gewapende politie tegengekomen en that's it.
De trein op naar Gare du Nord en nog een laatste kilometer naar ons laatste hotelletje (nu ja meer jeugdherberg, met 4 op een kamer, geen donsdeken maar nog een 'seuze').
Eventjes Apeldoorn gebeld, mijn vrouwtje en dan naar de Thaï gaan eten. Het was lekker. Verrassend werd ik nog door mijn dochter opgebeld, waarvoor dank. En na met Fons nog een laatste half litertje Pelforth te hebben gedronken nu tijd om te gaan slapen.
Ook vandaag geen fotootjes, hij heeft zijn geest gegeven. Maar de batterij is nu aan net opladen en morgen worden jullie extra befotoot.
Geniet en hopelijk tot morgen, onze allerlaatste wandeldag.
Toch nog besloten om een dagje langer te rusten, nu ja rusten, niet mee te stappen. Het was nochtans prachtig weer vanmorgen, na de middag is er wat regen gevallen. Ben met de laatste bus vertrokken en heb samen met Dirk de Match onveilig gemaakt. Trouwens zeer vriendelijke kassierster die onze dommigheden sereen heeft opgelost. Onze rendez-vous plaats was onvindbaar op het gps-systeem dus maar even aan de locals de weg gevraagd. Ons ergens discreet opgesteld maar binnen de kortste keren hadden we al controle. Maar de vriendelijke man liet ons staan als we maar geen 'couchonerie' uithaalden.
Een klein wandelingetje gemaakt en rond 13u arriveerde onze groep wandelaars, uitgebreid sinds gisteren met Lieve en Liliane. We zijn nu met 13 en de fietsers die sinds maandag onderweg zijn met 10 op weg naar ons einddoel Parijs.
De soep was weer superheerlijk en de boterhammetjes smaakten lekker. Na een korte pauze en opgevuld met bananen, mandarijntjes en powerbars vertrok de groep voor de laatste 9km naar Mesnil-Aubry.
Met het busje terug naar ons hotel (eigenlijk de naam niet waardig) van gisteren want de mobilhome van Lieve stond daar geparkeerd. En dan op weg naar onze nieuwe slaapplaats, de voorlaatste in een lange reeks. Vanaf morgen slapen we tot het einde in hetzelfde hotel.
De avondlijke rituelen worden bovengehaald, douchen, wat rusten en avondeten en dan het bed in.
Tot morgen, geniet van jullie avondlijke rituelen.
Vandaag was het een niet-mee-stap-dag. De zware wandeling van gisteren is in mijn knoken blijven zitten en ik voelde dat mijn vatje aan het leeglopen was. Wijselijk besloten om met het busje mee te rijden. En in gezelschap van onze chauffeur Dirk is dat helemaal niet erg.
Vanmorgen eerst Jeannine naar het station van Creil gevoerd. Zij gaat terug naar Belgïe de vermoeidheid speelde haar parten. De mensen waarmee ik op stap ben zijn niet meer van de jongsten en dat heeft zijn invloed.
Het zoeken naar een nieuw busje campinggaz was een heel avontuur, maar is uiteindelijk goed afgelopen. We hebben nieuwe gas om 's middags de zelfbereide soep van Dirk te kunnen verorberen.
Rond 13u30 ontmoeten de stappers ons. Het waren net verzopen waterkiekens, de ganse dag koud en miezerig, er zijn aangenamer toestanden om in te stappen. We hadden eerst het dorpje wat verkend, ergens (goklokaal???) een koffietje gaan drinken en een leuk plaatsje gevonden om ons busje neer te poten. Er werd flink gegeten, de soep was allemaal op, en na het opruimen wij op zoek naar ons hotel-voor-de-nacht.
Dit is wel het meest minimalistische dat we tot op heden gezien hebben. Hoe krijg je het klaar om op minder dan 1 m2 een lavabo, een toilet en een douche te installeren? Wel ik heb het met eigen ogen mogen aanschouwen.
We gaan ons avondmaal aanvatten en dan mijn bedje in een goede nachtrust te gemoed.
Vandaag geen fotootjes omwille van het niet meestappen en het miezerige weer.
Tot op heden merken wij hier niets van de toestanden die waarschijnlijk in Parijs van kracht zijn. Vanmiddag gesproken met een groep (+50 pers.) gepensioneerden en zelfs zij begrepen niet wat er in Belgïe aan de hand is. Laten we er van uit gaan dat dit allemaal noodzakelijke ingrepen zijn maar hoelang ga je dit toepassen? Kan het zijn dat men pas binnen enkele weken, maanden een nieuwe aanslag beraamt of helemaal geen nieuwe aanslag. Ik begrijp het allemaal niet. Ons superbang maken voor de rest van ons leven kan toch niet de bedoeling zijn. Misschien ben ik hier voor sommigen mijn boekje te buiten gegaan maar het moest even van mijn lever.
We zijn natuurlijk weer gaan wandelen en vandaag was een superdag, toch voor mezelf. Een habitat waar ik me thuisvoel. Veel bergop en bergaf, veel slijk, een zonnetje dat volhield en uiteindelijk overwon en suparaangenaam gezelschap.
Vertrokken in Verberie (waar we gisteren halthielden) en dan via Robertval, waar de tweede groep aanpikte naar Senlis, ons eindstation. 20km waarvan 12 door een fantastisch bos, maar slijk was er wel. Alles stukgereden door grote machines die in het bos aan het werken waren. Van de l'Oise naar Mont Pattogne, een zeer geaccidenteerd parcours.
's Middags weer heerlijk Dirk-soep gegeten en donkere boterhammetjes met brie. Het namiddaggedeelte hebben Luc en ik ingekort en we zijn tout droit naar Senlis gestapt. We kwamen uit op een soort autobaan maar we hebben dat netjes opgelost en na nog een halfuurtje stappen bereikten we, te voet, ons hotel.
Iedereen is nu een pintje gaan drinken maar ik heb een heerlijk douchke genomen, mij wat geschoren en nu lig ik wat uit te rusten op mijn bedje (en dat mag je letterlijk nemen, altijd veel te klein).
Tot morgen geniet van je avondlijke avonturen en wij gaan straks nog een hapje eten en dan naar bed. Ach ja nog een kleine anekdote, deze nacht ben ik uit mijn bedje (???) gevallen.
Rob kan echt niets alleen!!!
Menhir de Rhuis
Fons blijft de mensen milieubewust bekeren tot in Parijs
Gisteren met de trein-thalys-trein terug aangepikt In Compiegne. Heb de 5km van het station naar het hotel te voet afgelegd kwestie van al een beetje terug in form te komen voor de volgende dagen. De regen was wel wat spelbreker maar een lieftallige oude dame heeft me een eindje gespaard en me binnendoor tot aan het hotel gebracht.
Vandaag om 7u terug uit de veren, douchen, een heerlijk ontbijt en dan vanuit het hotel op pad naar Verberie. De ganse morgen gestapt door het bosrijke domein rond Compiegne. Schitterend met enkele steile hellingen en een leuke afdaling naar Bethisy St. Pierre. Daar op de parking van een kasteeldomein stond Dirk ons op te wachten met warme soep en boterhammetjes (zelfs met eigenbereide tonijnsla) met bijval.
Spijtig was ik door onoplettendheid de weg kwijt. En op de momenten dat je iemand nodig hebt is er dus in zulke dorpjes geen kat te zien. En dat mag je letterlijk nemen.
We hebben ter plaatse een moment van bezinning ingelast waar iedereen zijn ei eventjes kwijt kon.
Ondertussen toch een voorbijganger gevonden die ons terug op de juiste weg heeft gezet. De namiddagwandeling begon met een stevig bergopje gevolgd door ettelijke kilometers slijkduiken. Gelukkig is het een ganse dag droog gebleven, de zon heeft zelfs zijn warmte afgegeven. Aangekomen in Verberie heeft Dirk Hilde en Walter gaan afzetten in het station (van Compiegne) om terug te keren naar Belgïe. De anderen hadden ondertussen warme oorden in een plaatselijk café opgezocht en kennisgemaakt met de plaatselijke dronkaards en dorpsidioten. Maar het was supergezellig.
Na een overheerlijk douchke zijn we in de buurt van het hotel gaan eten (Le Poivre Rouge). Lekker eten voor weinig geld. Nog even tijd genomen om mijn blogje aan te vullen en nu onder de lakens want morgen gaan we er alweer stevig tegen aan. Ongeveer 3/4 van de afstand is afgelegd en we komen al wegwijzers tegen die Parijs aanduiden.
Na een dagje 'niet-mee-stappen' nam ik de draad terug op voor mijn laatste etappe want ik zou terugkeren naar huis. Zaterdag pik ik terug aan bij de groep om de laatste volle week terug mee op pad te gaan.
Er werd is wel wat op-en-af werk voorgeschoteld door de weidse velden. Wind, soms miezerige tot druipende regen waren ons deel. De wegeltjes waren dan ook redelijk vettig en Rob heeft dat aan de lijve ondervonden. Plots gleed hij ter aarde, sneller dan ik hem kon tegenhouden. Maar het viel allemaal best mee.
Voor het eerst werden we blijkbaar niet met open armen ontvangen. Dirk had ons middagmaal (verse soep en brood) klaargemaakt in Biastre (aan een schooltje) maar één van de ambtenaren kwam vertellen dat hij in stilte moest verdwijnen. Op bevel van de burgemeester. Begrijpe wie begrijpe kan!!!
Tijdens onze middagpauze stapt er plots een man op me af die beleefd vraagt wat we aan doen zijn. Ik probeer in het kort, en het Frans, ons verhaal te doen. Ik ga even pen en papier halen zegt hij en ben direct terug. Bleek dat hij een journalist van een lokaal weekblad was die wel interesse had in ons verhaal en na nog een groepsfoto was de zaak geregeld.
Ik nam afscheid van de stappers want ik keer met de trein tijdelijk terug. In Caudry een ticketje gekocht (zeer vriendelijke man) nog even een koffietje gaan drinken en dan op weg. In het eerstvolgende station stonden we al 10 min. stil, maar in Lille had ik maar 13 min. voor mijn aansluiting naar Antwerpen. Maar dan ken je de Franse spoorwegen nog niet. Toen ik in Lille Flandres arriveerden was de trein netjes op tijd. Maar toen daagden de problemen pas echt op. Op het grote aankondigingsbord : ANVERS Suprimé. Ik hade een klein vermoeden maar voor alle zekerheid even informeren wat 'suprimé' betekent, afgeschaft dus. Daar stond ik gepakt en gezakt. Een bordje info gevonden en gevraagd hoe kom ik in godsnaam in Antwerpen, Lier moest ik zeker niet vragen want daar had de dame in kwestie waarschijnlijk nog nooit van gehoord. De trein naar Tournai en bekijk het dan maar, dit alles in het Frans natuurlijk.
Na een tijdje gearriveerd in Tournai gevraagd hoe het verder moest maar de dame in kwestie kon me niet helpen. Er vertrok op dat eigenste moment een trein naar Brussel. dat leek me een goed idee vanaf daar wist ik het wel. Alles is goed gekomen en na in Brussel een broodje te hebben verorberd kwam ik rond 9u30 in Lier aan. Vijf uren voor een tripje dat anders 3u en een beetje zou duren. Inderdaad met de trein is altijd een beetje reizen.
Vanmorgen lekker uitgeslapen en nu enkele dagen nuttig recupereren en dan kan ik er vanaf zondag terug tegen aan. Hopelijk raak ik zaterdag in Compiegne maar dat zien we wel ter plaatse.
Nog één ding, ik had Kristof Calvo's nieuwe boek 'F*ck de zijlijn' bij en door het vele treinrijden heb ik hem in één trek uitgelezen. Merci Kristof het leest vlotjes.
Blijf ondankse de slechte wereldse toestanden toch genieten van elk moment. Tot in Compiegne. En diegenen die op de hoogte willen blijven van de avonturen van mijn compagnons zie www.groen-plus.be
Pont a Pierre bekend voor mij van de Roparun
Afscheid (voor enkele dagen) van een supertoffe groep
Gisteravond onze chauffeur een beetje veel afstand laten afleggen. Vier keer heen en weer rijden om te kunnen eten en terug thuis te raken. Terwijl de pizzeria aan huis leverde. Niet doordacht gewerkt goede vrienden.
Na een Frans ontbijt, geen kaas, geen vlees, en een tas koffie waar je bijna in kon verdrinken was het tijd om op te stappen. De kortste etappe (16km) van allemaal. Heb het allemaal een beetje aan mij laten voorbijgaan. Mee in het busje, wat praten, een koffietje in een frans cafeetje (eerst met 2 dan met zijn allen) en alles netjes klaargemaakt in onze nieuwe halteplaats Beaudiegnies.
Tegen 14u kwamen de moedige stappers, van de andere kant dan wij ze verwachten, in de chambre d'hôte. De soep en de boterhammetjes stonden klaar om er onmiddellijk in te vliegen.
Kamers verdeeld, een douchke nemen en dan tijd om na het vele stappen wat tijd voor zichzelf te nemen. De soep voor morgen wordt minitieus door Dirk bereid en nu is het tijd voor onze leader om zijn versie van een vegetarische spaghetti klaar te maken. Onderweg hebben we nog streekcake gekocht en die zal dienst doen als dessert.
Terwijl mijn vrouwtje bezig is aan een culinair etentje moet ik het doen met een vegetarische spaghetti. Maar ... die kan lekker zijn!!!
Morgen is mijn laatste, voorlopige, dag in Frankrijk. Keer terug om de rust in mijn lichaam te laten wederkeren. De vermoeidheid is een sterk-remmende factor in mijn dagelijks bestaan. Volgende zaterdag pik ik terug bij de groep aan in Compiegne om de laatste zes dagen terug mee te stappen.
Ik ga er nog wat van genieten, doen jullie dat ook ondanks alle beslommeringen in Parijs. Er is hier de ganse dag geen enkel ander programma te bezichtigen dan de aanslagen.
Alles wordt overschaduwd en verdwijnt in het niets bij alle die nutteloze aanslagen in Parijs. Meer dan 120 mensenlevens ik begrijp niet dat iemand (IS) daar vreugde in vindt. Eigenlijk heb ik er zelf geen woorden voor om uit te drukken hoe ik mezelf voel. Waarschijnlijk zal dit bij vele anderen ook zo zijn. We zijn op weg naar Parijs voor de goede (klimaat)zaak en ik kreeg een sms'je van mijn vrouwtje dat ze zich ongerust maakt. Dan is het toch al ver gekomen of niet soms?
Het was zelfs zo ver dat we onszelf, in groep, wijsmaakten "Kunnen we de grens wel over?". En onze volgauto, zou hij niet moeten uitgeladen worden?
Gelukkig is alles vlot verlopen en hebben we vandaag de laatst km'tjes op Belgische bodem doorgebracht. Vanaf nu zitten we in Frankrijk tot 30 november.
Het was een leuk parcours via ravel 98, slijkerige op-en-afjes gezegend door miezerige regenbuitjes soms vergezeld van een strak windje. Een dikke 22km hebben we onder onze zooltjes geplaveid. En onze GroenPlus-vlag wapperde in al haar schoonheid over de bewerkte velden.
Ons middagmaal hebben we genuttigd in de aftandse overschot van het station van Dour. Lekkere soep, kaas, bretonse worst en groffe boterhammetjes werden met smaak verorberd en de soep werd af en toe gebruikt om verkleumde handjes wat op te warmen. Onze moraal staat nog altijd in zijn zenith, de voetjes raken soms wat oververhit maar het kwam vandaag weer allemaal goed.
Wij blijven genieten van elke stap die ons dichter bij Parijs brengt. Doen jullie dat ook maar, genieten is en blijft de immer weerkerende boodschap. Tot morgen!!!
Startplaats dag 4 Quaregnon-Sebourg (Fr)
Lieve met één voet in Belgie en één voet in Frankrijk
Door de Henegouwse velden nog steeds (en dat gedurende 3 dagen) de spoorweg volgende op weg naar illustere dorpjes als Jurbise, Ghlin, Jemappes.
Onderweg een telefoontje gedaan met moeder de vrouw die aan het babysitten was in Mol. Ook mijn oudste kleinzoon aan de lijn gehad, "vokke soep eten en patatjes". Het was een hart onder de riem om hem te horen en het is toch voor hen dat ik het doe.
Tijdens de stappperiodes was er genoeg tijd om diepgaande gesprekken te voeren. dat was de vorige dagen trouwens ook al het geval. Maar deze keer was ik toch even de weg kwijt. Het ging over matriarchen, vikings, mestoverschotten, rode en witte klaver en ga zo maar door. We verloren er zelfs onze weg door. Toch een aantal kilometertjes omgegaan.
Om de vermoeidheid een beetje te bestrijden had ik, ergens ten velde, getrakteerd met abrikozentaart. Iedereeen leek die wel te pruimen (sorry abrikozen)
Onderweg werden we nog onderschept door 3 boswachters in een jeep maar toen we hen meedeelden dat we op weg naar de klimaatconferentie in Parijs waren was het hek van de dam. Ondertussen hadden we een stevig regenbuitje met passende winden getrotseerd.
Van Quaregnon, waar Walter ons opwachtte om nog enkele beeldjes te schieten, richting Mons, Hotel terminus. Na een verkwikkend douchke gaan we hier seffens eens lekker eten.
Geniet er van en hopelijk kan ik jullie morgen een nieuw blogje voorschotelen.
Na een degelijk avondmaal, eigenlijk zeer degelijk, ik had mezes (superlekker, 8 dubbele Griekse hapjes) en een vrij degenlijke nachtrust (soms wat gesnurk opde achtergrond, niet te overdreven) stonden we vanmorgend om 9u30 paraat om onze 2de etappe, Halle-Soignies, aan te vatten. Eén van de langere etappes, bleek uiteindelijk 26km te zijn.
Persoonlijke herinneringen opgehaald in Hennuyers (Ronde van Belgie) en iets voorbij dit station genoten van heerlijke soep en boterhammen door Dirk klaargemaakt. Op naar Braine-la-Compte waar een pi(t)sstop en een verkwikkend drankje (duvel!!!) in deze volgorde werden uitgevoerd. Het parcours was al een beetje meer heuvelachtig tegenover de kanaalwandeling van gisteren.
Het werd iets te snel donker, of gingen wij iets te traag, dus de samenkomst in Soignies vond dus plaats in duistere omstandigheden. We werden nog verwelkomd door een Soignieese (is dit wel juist???) Ecolo-afvaardiging. Maar het duveltje daar smaakte evengoed als ergens anders.
We hadden wel een probleempje met het avondmaal,. Afspraak om 20u maar natuurlijk veel te laat. Gelukkig hadden de dames een menu van kip, groenten en kroketjes besteld en bij aankomst werden we onmiddellijk gevoederd.
Nog eventjes tijd gemaakt voor dit korte verslagje en nu op naar bed. Blif genieten en morgen proberen we een nieuw verslagje te composteren.
Met de trein naar Brussel-Luxemburg waar wij, ik was ondertussen al in goed gezelschap, rons 9u30 arriveerden. Enkele toespraken van voorname mensen o.a. onze voorzitter Hugo Van Dienderen was het even de beurt aan de Nederlanders van Urgenda om een woordje tot ons te richten. Zij zijn al sinds 1 november op weg naar Parijs.
Om 10u startte dan officieel onze 'Klimaattocht' in het gezelschap van een dikke 100-tal compagnons voor één dag. Schitterend natuurlijk!!! Door Elsene via Brussel en Vorst kwamen we aan het kanaal Brussel-Charleroi waar we onze piknik hebben verorberd? In openlucht zoals het GroenPlussers betaamd. In Beerse kregen we van Dirk van Sintjan uitleg over de windmolens van Ecopower en dan op weg naar Halle, onze eerste eindplaaats.
Na een kort maar krachtig afscheid van onze medewandelaars was het hoog tijd om een steviger drankje te nuttigen, duvel dus. Een zeer gezellig cafeetje op de Markt, naam ben ik al vergeten maar het is links ergens op een hoek!!!
De eerste lading werd door Dirk, onze chauffeur, netjes aan het hotel afgeleverd even later werden wij, de dranklustigen, opgepikt.
Kamerverdeling, even tijd om elkaar voor te stellen, alles afleveren en dan tijd om een stevige hap te gaan eten. Nu mijn blogje aangevuld en seffens een stevig stukje slapen.
Een dag met een ongelooflijk succes voor onze partij. Turkse tv, Nederlandse tv en VRT allen hadden een meer dan degelijke belangstelling voor onze tocht. Maasa's sms-jes werden na het 1u-nieuws ontvangen omdat we zo duidelijk in the picture waren.
Blijf genieten en hopelijk tot morgen voor een nieuw blogje.
De laatste dag van de voorbereidingen. Er zijn nog altijd wat last-minute aankopen die moeten gedaan worden, nog een paar zaakjes die moeten geregeld worden kortom het zal nog een bezige dag zijn.
Alles, of toch bijna alles, ligt klaar om in mijn rugzakje verpakt te worden. Dat het geen 20° meer zal worden besef ik wel maar voor de kou en eventueel de regen heb ik alles voorzien. In de Ardennen en Noord-Frankrijk geven ze tot en met volgende week maandag weinig of geen regen, dat ziet er al veelbelovend uit. (http://www.buienradar.be/weer/ardennes/be/2803096#14daagse)
Gisteren was er even paniek ten huize Rony. Voor het zoeken en boeken van een aantal slaapplaatsen was ik persoonlijk verantwoordelijk. En wat bleek nu. Ik had twee hotels op de zelfde datum geboekt. Stress dat kan ik je verzekeren maar na een telefoontje (in mijn beste Frans) is alles in orde gekomen. Het hotel heeft de datum gewijzigd en me daarna een mailtje met de bevestiging gestuurd. Met dank aan Nadege de vriendelijke dame aan de telefoon.
Ook de pers heeft onze wandeltocht, of hoe noem je zoiets, opgepikt. Na de uitzending op RTV (http://rtv.be/artikels/senioren-groen-plus-te-voet-naar-klimaattop-parijs-a16985) nam ook ATV (http://atv.be/nieuws/groene-senioren-stappen-tot-aan-klimaattop-parijs-20279) het in zijn programma op. En in de kranten Gazet van Antwerpen en het Nieuwsblad in West-Vlaanderen werd er inkt gewijd aan onze klimaattocht.
Het is tijd om er in te vliegen, geniet nog van de dag en hopelijk kan ik jullie morgen een eerste verslagje aanbieden over onze belevenissen onderweg.
Beste vrienden vanaf vandaag staat alles in het teken van de klimaatconferentie in Parijs. Nog 2 dagen geduld en we beginnen er aan, onze voettocht naar Parijs. Vanaf woensdag 11 november tot vrijdag 27 november zijn we onderweg. Persoonlijk ga ik niet het ganse parcours afstappen, dat laat mijn gezondheid echt niet toe, maar ik ga mijn best doen.
GroenPlus heeft een eigen FB-pagina (https://www.facebook.com/events/424906134365580/) aangemaakt en via onze website (http://www.groen-plus.be/) kunnen jullie ons volgen. Ik ga trachten mijn eigen blogje, die dagen dat ik zelf meestap, bij te houden, hopelijk lukt dat wel.
Wij zijn natuurlijk niet alleen die begaan zijn met het klimaat. In Nederland is men al sinds 1 november onderweg en dat kun je dagelijks volgen op http://www.theclimatemiles.nl/. Zij krijgen alle dagen aandacht via de nationale tv (NPO) dat zal bij ons niet het geval zijn denk ik. De grote sloef betogers zal meekomen met de climate express, (http://nl.climate-express.be/) vanuit verschillende steden en gemeenten in Belgïe.
Stof genoeg om alles te volgen en op de hoogte te blijven van de verwikkelingen.
Gaan mijn vrienden en ik hiermee de wereld veranderen, neen, maar we geven er allicht een voorzet toe. We hebben op zijn minst die CO2 uitgespaard om niet met de wagen maar te voet naar Parijs te gaan.
Vandaag nog wat laatste details regelen en me al een beetje mentaal voorbereiden.
Beste vrienden, een blogje op zondagmorgen het is weer eens wat anders. Onze schitterende vakantie is voorbij nu tijd voor de echte problemen. Vanaf morgen staat alles in het teken van mijn klimaatvoettocht naar Parijs. Maar dat is vanaf morgen.
Een weekje (van vrijdag tot vrijdag) naar Heimbach met kinderen en kleinkinderen het blijft iets speciaals. Normaal wordt een mens 's morgens gewoon wakker, staat men op en eet een beetje. Dat is iets anders nu. "Moeke, moeke, moeke" is het eerst wat we horen (gem. rond 7u), moeke gaat dan kijken en brengt onze Fynn mee in bed. Moet dan altijd doen alsof ik nog slaap en hij roept dan (echt uit volle borst) "vokke wakke worre". van 's morgens vroeg is hij superactief, en ik die gewoon ben van alles op 'mijn' tempo te doen. Pamper verversen, boterhammetjes (altijd met choco) en een grote fles met chocomelk is het morgendritueel. Vokke spelen, dat is met zijn duplo-blokken, ik bouw hij breekt af. Ondertussen is onze jongste aanwinst met de mama ook beneden gekomen. daar wordt je pas goed gezind van, hij lacht je altijd toe. Je kan niet anders dan smelten voor zulke lieve lachjes (soms met geluid) en oogjes.
We zijn veel gaan wandelen, met ons tweetjes, met vier, de kindjes in de draagzak of onze Fynn met zijn fiets. Met de mama en de twee kids gaan wandelen, gaan zwemmen enkele keren lekker gaan eten. Bijna alle dagen (vooral mijn schoonzoon) "kaffe mit kuchen" gaan verorberen, wel lekker. En natuurlijk af en toe een biertje, vokke pintje drinken, gaan proeven mag niet ontbreken. En af en toe lekker 'nietsdoen' moet ook kunnen.
Kortom het was superleuk mede dankzij het fantstische mooi weer natuurlijk. Als je elke middag op je terras kan lunchen dat is toch geweldig.
Bedankt Femke, Tom, Fynn en Noud en natuurlijk mijn vrouwtje dat ik dit met jullie heb mogen meemaken. Alweer iets om in mijn geheugen te printen en nooit meer te vergeten.
Hier ga ik het bij houden,straks gaan we samen naar Lier kermis en dan dan is het tijd om te genieten van alweer zeer leuke dingen.
Vanmorgen waren onze dochter, de 2 kids (eentje op de buik en eentje op de rug) en ikzelf al om 9u op pad om een stevige wandeling in de buurt van onze (tijdelijke) woonst te maken. Het was nog frisjes maar de zon verwelkomde ons hartelijk. Het werd uiteindelijk een diertjes-wandeling, koeien (pekzwarte!!!), ezels, eendjes (op de Rursee), een eenzaam schaap en hertjes zijn we allemaal tegen gekomen. Soms was het wel stevig bergop en die 13 kilo (of die 8 kilo) begin je dan wel te voelen.
We zijn hier nu sinds vrijdag en het weer is in één woord fantastisch, nooit gedacht dat dit in november kon. We hebben al flink gewandeld, met mijn vrouwtje gisteren naar Kloster Mariawald, erwtensoep met worst gegeten en een biertje gedronken. We zijn met zijn allen in het Italiaans restaurant gaan eten, mmmmmmm osso buco. Af en toe een biertje drinken (neen geen duvel), op ons terras middagmalen en straks gaan we zwemmen. Het zal op deze manier vlug terug vrijdag zijn.
Donderdag was een succes. Iedereen beaamde dit. De tweede organisatie met de Lierse seniorenraad was een schot in de roos. Bijna 200 aanwezigen hebben zich laten informeren over de LEIF-kaart. Waaronder zelfs enkelen beroepsmatig. Dokter Wauters liet ons aanvoelen dat het niet allemaal 'zo' simpel ligt. En Dieter en Jelke (van het Huis vd Mens) belichten de meer praktische kant van de zaak.
Hier laat ik het bij. Blijf genieten van de kleine en grote dingen van de week. Vrijdag zijn we terug in het land, hopelijk blijft het zonnetje ons bekoren tot dan.
Wie ben ik om een professor en een WereldGezondheidsOrganisatie tegen te spreken. Als zij zeggen dat verwerkt vlees kankerverwekkend is dan zal dat zo wel zijn.
Maar ik stel me dan de vraag : Is de rest wat we eten dan zo gezond? Vis, al meermaals is bevestigd dat niet alle waters en oceanen even rein zijn. Groenten, bij bio zou men nog geneigd zijn maar andere groenten zijn die onbespoten. Kan iemand daar met zekerheid een positief antwoord op geven?
Waarom schrijf ik dit tekstje? Als kankerpatiënt heb ik een beetje recht van spreken maar als consument komt het me een beetje de strot uit dat we stilaan gedwongen worden in een vegetarisch keurslijf. Ik eet graag vlees punt amen en uit.
Veel kankers zijn te wijten aan een ongezonde levensstijl, zegt men. Wel ik bewijs het tegendeel. Heb altijd gesport, zeer gezond geleefd, nooit gerookt en toch... . Op mijn vijftigste was de confrontatie met bepalend voor de rest van mijn leven. Gezond eten probeer ik nog altijd te doen, sporten is zo goed als verdwenen in de mist maar een pintje drinken (deed ik gedurende 12 jaar ook niet) moet kunnen en af en toe een sappige biefsteak in de pan slaan is aan mij wel besteed.
De aanbevolen hoeveelheden stellen niets voor want wat is 50gr vlees per dag.
Gisteren heb ik naar de prof in Terzake gekeken en ik had de indruk dat hij zelf soms genuanceerder uit de hoek kwam. Gevarieerd en bescheiden eten is een andere boodschap. Trouwens we hebben rood vlees nodig als mens, ok misschien kan je dit door andere produkten vervangen, ik zeg wel misschien.
Van mij mag iedereen vegetariër worden. Heb trouwens een dochter die ik ongelooflijk waardeer voor haar consequentie, zij is vegetariër vanaf haar twaalfde. Maar men moet mij niet opdringen om geen vlees meer te consumeren.
Dit moest even van mijn hart en ik denk dat ik mijn standpunt niet alleen sta.
In het begin van de week had ik op mijn FB-pagina reclame gemaakt voor ons LEIF-project met de seniorenraad. Het wordt een groot succes, we zijn op weg naar de 150 deelnemers. Diegenen die nog willen inschrijven dat kan via mij. Voor het eerst ook naar de regionale seniorenraad geweest. De kat wat uit de boom kijken is altijd mijn eerste intentie.
Zaterdag met de kids naar Planckendael. Het was er "abonnementendag". Veel volk, maar dat mag natuurlijk. Onze kids zijn nog iets te klein om aan de randanimatie deel te nemen maar onze Fynn die amuseert zich kostelijk. Hij kan zich helemaal inleven in het dier waar hij bijstaat. Vooral zijn bijkomende geluiden zijn van hoge kwaliteit. Giraffen blijven toch zijn lievelingsdieren ondanks een schitterende aap-imitatie. En onze Noud die aanziet het allemaal al lachend. Het was, ook voor ons,een superleuke dag.
Donderdag was ons huisje bijna te klein voor de tv-opname van RTV. We werden in de kijker gezet met onze voettocht naar Parijs. (http://rtv.be/artikels/senioren-groen-plus-te-voet-naar-klimaattop-parijs-a16985) Op 11 november beginnen we er aan. Wij houden jullie zeker op de hoogte van onze ervaringen.
Dank aan diegenen (3X) die me uitgenodigd hebben op de openingsreceptie van de duik- en petanqueclub. Het was een aangenaam weerzien, met sommigen, en een leuke bedoening. Eigen lokalen blijven toch een belangrijk gegeven in de werking van onze sportclubs. Spijtig genoeg is dat niet altijd realistisch maar met de nodige onderlinge samenwerking is al veel mogelijk.
Meer woorden ga ik niet gebruiken maar de foto's spreken meer voor zichzelf. Blijf genieten en hopelijk komen we elkaar nog eens ergens tegen.
(https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Angels%27_Share) was een onverwacht prachtige en aangename film. Een aanrader ook. 
groep wandelaars, uitgebreid sinds gisteren met Lieve en Liliane. We zijn nu met 13 en de fietsers die sinds maandag onderweg zijn met 10 op weg naar ons einddoel Parijs. 
was weer superheerlijk en de boterhammetjes smaakten lekker. Na een korte pauze en opgevuld met bananen, mandarijntjes en powerbars vertrok de groep voor de laatste 9km naar Mesnil-Aubry. 
naar Mont Pattogne, een zeer geaccidenteerd parcours. 
rond Compiegne. Schitterend met enkele steile hellingen en een leuke afdaling naar Bethisy St. Pierre. Daar op de parking van een kasteeldomein
stond Dirk ons op te wachten met warme soep en boterhammetjes (zelfs met eigenbereide tonijnsla) met bijval. 
ter plaatse een moment van bezinning ingelast waar iedereen zijn ei eventjes kwijt kon. 
Gelukkig is het een ganse dag droog gebleven, de zon heeft zelfs zijn warmte afgegeven. Aangekomen in Verberie heeft Dirk Hilde en Walter gaan afzetten in het station (van Compiegne) om terug te keren naar Belgïe. De anderen hadden ondertussen warme oorden in een plaatselijk café opgezocht en kennisgemaakt met de plaatselijke dronkaards en dorpsidioten. Maar het was supergezellig. 
en alles netjes klaargemaakt in onze nieuwe halteplaats Beaudiegnies. 
slijkerige op-en-afjes gezegend door miezerige regenbuitjes soms vergezeld van een strak windje. Een dikke 22km hebben we onder onze zooltjes geplaveid. En onze GroenPlus-vlag
wapperde in al haar schoonheid over de bewerkte velden. 
van het station van Dour. Lekkere soep, kaas, bretonse worst en groffe boterhammetjes werden met smaak verorberd en de soep werd af en toe gebruikt om verkleumde handjes wat op te warmen. Onze moraal staat nog altijd in zijn zenith, de voetjes raken soms wat oververhit maar het kwam vandaag weer allemaal goed. 
genoten van heerlijke soep en boterhammen door Dirk klaargemaakt. Op naar Braine-la-Compte waar een pi(t)sstop en een verkwikkend drankje (duvel!!!) in deze volgorde werden uitgevoerd. Het parcours was al een beetje meer heuvelachtig tegenover de kanaalwandeling van gisteren. 
het duveltje daar smaakte evengoed als ergens anders. 
was het even de beurt aan de Nederlanders van Urgenda 
om een woordje tot ons te richten. Zij zijn al sinds 1 november op weg naar Parijs. 
te gaan eten. Nu mijn blogje aangevuld en seffens een stevig stukje slapen. 
en een grote fles met chocomelk is het morgendritueel. Vokke spelen, dat is met zijn duplo-blokken, ik bouw hij breekt af. Ondertussen is onze jongste aanwinst met de mama ook beneden gekomen. daar wordt je pas goed gezind van, hij lacht je altijd toe. Je kan niet anders dan smelten voor zulke lieve lachjes (soms met geluid) en oogjes. 
wandelen, met ons tweetjes, met vier, de kindjes in de draagzak of onze Fynn met zijn fiets. Met de mama en de twee kids gaan wandelen, gaan zwemmen enkele keren lekker gaan eten. Bijna alle dagen (vooral mijn schoonzoon) "kaffe mit kuchen" gaan verorberen, wel lekker. En natuurlijk af en toe een biertje, vokke pintje drinken, gaan proeven mag niet ontbreken. En af en toe lekker 'nietsdoen' moet ook kunnen. 
erwtensoep met worst gegeten en een biertje gedronken. We zijn met zijn allen in het Italiaans restaurant gaan eten, mmmmmmm osso buco. Af en toe een biertje
drinken (neen geen duvel), op ons terras middagmalen
en straks gaan we zwemmen. Het zal op deze manier vlug terug vrijdag zijn.
aanwezigen hebben zich laten informeren over de LEIF-kaart. Waaronder zelfs enkelen beroepsmatig. Dokter Wauters liet ons aanvoelen dat het niet allemaal 'zo' simpel ligt.
En Dieter en Jelke (van het Huis vd Mens) belichten de meer praktische kant van de zaak. 
met de seniorenraad. Het wordt een groot succes, we zijn op weg naar de 150 deelnemers. Diegenen die nog willen inschrijven dat kan via mij. Voor het eerst ook naar de regionale seniorenraad geweest. De kat wat uit de boom kijken is altijd mijn eerste intentie. 
Op 11 november beginnen we er aan. Wij houden jullie zeker op de hoogte van onze ervaringen.
