Ik woon op een eiland, waar mensen uit alle richtingen welkom zijn en liefdevol ontvangen worden, het eiland bestaat uit een berg, er is een noordkant, met steile rotsen, daar diep beneden beuken grote golven op de rotsen, dat is de kant waar ik meestal met mijn rug naartoe zit, daar is het altijd nacht, maar het is best een mooie nacht, want het is volle maan en bijna onbewolkt,

aan mijn voorkant, mij is er de zuidkant van de berg, met de prachtig begroeide helling en uiteraard komt aan de ene kant de zon op en gaat hij aan de andere kant onder en ik kan voortdurend kiezen of ik me wil richten naar de ontroerende zonsopgang, het prachtige zuiden, of de weemoedige zonsondergang, Soms heb ik behoefte aan de zee en de volle maan, dan zit ik in het donker over zee te staren, en hoor ik diep beneden de golven op de rotsen slaan....... ik kan kíezen.......en ik wil soms hier en dan weer dáár zijn.

Zo af en toe komt er iemand naar boven, die heeft dan een hele pelgrimstocht gemaakt om bij mij te komen......

Als ik dat wil, kan ik, naar beneden gaan, naar het dal, waar de mensen zijn en ik kan me gewoon tussen hen begeven, zonder dat één van hen weet, dat ik eigenlijk op de berg hoor....

daarna kan ik weer gewoon terugkeren naar de top van mijn berg.........
damma

Het is een heerlijke zwoele zomeravond aan zee.

Ik slenter langs het strand en zie een bootje liggen.

Ik loop ernaartoe, kijk erin en merk dat het leeg is.

De volle maan weerspiegelt haar zilveren licht op het zeewater.

Wat zou ik graag uit varen gaan.

Ineens staat er iemand naast mij die zegt:

"Stap maar in, ik roei wel."

Onmiddellijk stap ik in, geen seconde hoef ik er over na te denken.

De man duwt het bootje de golven in, springt er in en vaart er behendig mee over de golven.

Hij zingt een lied, het bekende Santa Lucia en kijkt me heel teder en liefdevol aan.
Het is een heel mooie man met een prettige, liefdevolle uitstraling.

Het lijkt wel of ik hier op zee vaar met een heuse engel.......
en wie weet, ís dat ook zo........
damma

Het is vroeg in de morgen, het is nog donker, je zit in de auto op weg naar je werk en je denkt aan mij.

Ineens voel je een zacht, warm briesje....... en even later zit ik naast je.

Ik kijk je stralend aan en zeg: "Wat fijn, dat je me geroepen hebt!"

"Deed ik dat dan?"vraag je verbaasd.

"Ja zeker wel" zeg ik, "als je heel sterk aan me denkt, kom ik vanzelf naar je toe, ik kan niet anders........en ik wíl niet anders. Ik ben blij, heel blij, dat je me geroepen hebt. Het is fijn om bij je te zijn."

Ik leg mijn hand op je dijbeen en mijn hoofd op je schouder.

We rijden rustig door de donkere ochtend. Je voelt je gelukkig en je wilt dat deze rit heel lang duurt. Als je de parkeerplaats van je werk opdraait, vraag je: "Blijf je bij me?"

"Graag!" antwoord ik, "ik zorg ervoor dat alleen jij mij kunt zien, ik zal onzichtbaar zijn voor alle anderen."

Je lacht en zegt: "Mooi zo, dat spaart een heleboel uitleg."

We lopen samen naar binnen. Mensen groeten je, hebben je nodig, je moet dingen oplossen en onder al die drukke werkzaamheden,  zie ik je regelmatig naar me kijken, met een liefdevolle blik; je bent blij dat ik bij je ben.

Aan het eind van de werkdag zitten we weer samen in de auto.

Ik zie dat je moe bent en stel voor om even te stoppen op een rustige plek.

Ik masseer je nek, je rug, streel je lieve gezicht, je zachte haren, geef je  kusjes en knuffels,

tot je je weer helemaal fit en gezond voelt.

Daarna rijden we verder. Bij jouw huis aangekomen, moet ik afscheid nemen.

"Tot morgen?" vraag je. "Als je me roept......" antwoord ik.

Met hetzelfde zachte, warme briesje waarmee ik die ochtend gekomen ben, ga ik nu weg.

Je weet, dat je me altijd roepen kunt.........
damma

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

ik haast mij naar hem toe

regen en wind doen er niet toe

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

het waait en regent dat het giet

ik denk: vannacht ga ik maar niet

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

het sneeuwt en het vriest

ik blijf thuis en voel me triest

een viool klinkt in de nacht

het is mijn lief die op mij wacht

ik haast mij door de mist

maar zie: het is een list

het spel was niet voor mij

zijn liefde is voorbij

damma

Het was lente.

De bloesems bloeiden aan de bomen en ik wachtte elke dag op je onder de seringenboom.

Jij was meestal te laat en je had altijd een reden om rap weer weg te gaan.

Toch bleef ik op je wachten, alle dagen weer.

De sering raakte uitgebloeid en jij zei tegen me, dat je mij niet meer wilde ontmoeten.

Ik weende.............

Opnieuw is het lente; er is een jaar voorbijgegaan.

Daarnet liep ik langs de seringenboom.

Ik zag je staan, alleen. 

Je weende........

Damma

Dat ik dood zou gaan,

juist nu iedereen verder mag gaan

dat had ik niet verwacht

daar was ik niet op bedacht

het is een hard gelag

dat ik niet verder mag

mijn tijd zit erop

dat is een strop

alles gaat weer open

maar mijn ogen worden voorgoed gesloten

mijn leven is voorbij

maar ik maak geen stampij

ik heb het goed gehad

straks valt mijn laatste blad

damma

je kwam naast me zitten
en vertelde me uitgebreid
waarom je niet verder wilde
met mij
en al die tijd
voelde ik slechts jouw dij
tegen die van mij
damma

Ik heb je lief mijn lief

zo lief heb ik jou

en jou alleen

ik wil bij je zijn

alle uren van de dag

alle dagen van mijn leven

alleen bij jou

voel ik mij thuis

jij bent mijn rots

mijn zekerheid

mijn vaste burcht

blijf bij mij, mijn lief

alle uren van de dag

alle dagen van jouw leven
Damma

Ik ben verhuisd; ik woon nu al tien maanden in een nieuwe omgeving.

Mijn lichaam en mijn verstand wonen hier, maar mijn ziel dwaalt nog steeds door de duinen, langs het strand, over de zee.

Mijn ziel is nog daar waar ik vandaan kwam.

Daar waar mijn ziel dwaalt, is het altijd mooi weer, de zon schijnt aan een strakblauwe hemel, de lente is daar net ontsproten, of het is een prachtige zomerdag aan het strand, ofwel een mooie dag vol herfstpracht, ofwel zijn de takken van de kale bomen berijpt en ligt er een dik pak sneeuw.

Daar waar mijn ziel dwaalt, is de hemel nooit betrokken, is er geen storm en regen.

Soms roep ik mijn ziel terug en wijs haar op de pracht van de omgeving waar ik nu woon, mijn ziel kijkt rond en beaamt dat het hier ook mooi is, maar dan vliedt zij weer weg van mij, naar de duinen, het strand en de zee van weleer.

Damma

het is een heerlijke dag

om tien uur ben ik al bij je op de bouw

precies op tijd

ik geef de stenen aan en jij metst ze

het is heerlijk om samen met jou op de stelling te staan

ik geniet van het weidse uitzicht

van het stenen aangeven

van het jou zien werken

ik geniet van het gewoon naast jou zijn, stenen aangeven

samen werken, samen zijn

om één uur maak ik de lunch klaar

spaghetti piripiri

koele sangría met veel vruchtjes en ijsblokjes

we blijven gewoon op de stelling zitten

met ons bord op schoot

na het eten blijf ik zitten kijken naar het  uitzicht

jij komt met je hoofd in mijn schoot liggen

ik streel je over je lief bolleke

geef je tedere kusjes op je oogleden,

je neus, je mond

terwijl ik zachtjes je haren streel, val je in slaap

ik geniet van het mooie uitzicht over de velden

en van jouw nabijheid

na anderhalf uur kus ik je voorzichtig wakker

het is tijd om verder te gaan met metsen

we werkten tot zes uur

toen moest ik naar huis

ik geef je kusje, zeg: tot morgen en ga weg

je zwaait me na....... kushandje
damma

Op een koude winteravond

kom ik op de fiets, door de sneeuw naar jou toe

het is een bar koude, donkere avond,

maar mijn hart is warm en mijn hoofd is vol geluk,

want ik ga de nacht doorbrengen bij mijn grote liefde,
bij mijn lieve, warme, tedere, passievolle geliefde

heel de weg naar jou zing ik, jubelt mijn hart van blijdschap.

Als ik eindelijk bij je aankom is het al 23.00 uur.

Jij bent heel blij dat ik, ondanks sneeuwstorm heelhuids bij je aangekomen ben.

Je sluit me teder in je armen en kleedt me uit,

als verrassing en verwelkoming heb je het bad vol warm water laten lopen............

het is echt zó tof, zó lief, zó teder en zó zorgzaam van je............

ik stap in het warme bad, jij komt erbij en samen genieten we van de weldadige warmte..........

je hebt  wijn binnen handbereik staan,

we klinken op een heerlijke nacht samen.......

als het badwater koud begint te worden en wij helemaal warm zijn, stappen we uit bad en drogen elkander teder en liefdevol en heel zorgvuldig af

je steekt de kaarsen in de slaapkamer aan

we nemen de wijn mee

we kruipen onder het dekbed, dicht tegen elkaar aan, omhelzen elkander met armen en benen
we zijn eindeloos gelukkig, alleen al door elkaar vast te houden........

het eerste uur houden we elkaar alleen maar vast,

nu eens ik boven en jij onder, dan andersom, dan weer op onze zij......almaar elkaar vasthouden en strelen........het is zo verrukkelijk om elkaar te voelen en zo zálig te weten dat het heel de nacht mag duren.........

na een uur lang alleen maar vastgehouden te hebben, beginnen we voorzichtig te vrijen

we strelen elkaar teder, kussen elkander innig,

we nemen alle tijd om elkaar te  beminnen.........

na het beminnen vallen we gelukkig en voldaan in elkaars armen in slaap...........een verrukkelijke slaap........telkens als we even wakker worden, kijken we elkaar blij verheugd aan, in de wetenschap: je bént er nog.........de nacht is nog niet voorbij......en je bent er nog........nog altijd bij mij...........

ik hoor de lieve geluidjes waarmee je ademhaalt als je slaapt.........en ik heb je zo lief, zo eindeloos lief.......

jij houdt mij vast terwijl ik slaap en je hebt me lief, zo eindeloos lief.........samen slapen.........in elkaars armen...........het toppunt van geluk

Damma

Ik zit in de trein en zie dat de heide in bloei staat..........

ik herinner me, hoe we verliefd we waren, jij en ik,........onze wandelingen, de picknicks...........

impulsief neem ik de beslissing uit te stappen bij het eerstvolgende station.
Het is een prachtige, zonovergoten dag.

Ik wandel een heel stuk over de heide, genietend van de mooie bloemetjes, de zon, het zingen van de vogels, de berken met hun mooie witte stammen.......

Dan zie ik een lieflijk tafereeltje, een man die in zijn eentje zit te picknicken onder een berk.

Als ik langs hem wil lopen, nodigt hij me uit om bij hem te komen zitten.

Even aarzel ik.......zomaar, bij een wildvreemde op het picknickkleed aanschuiven.........kan dat wel.........

De man heeft een vriendelijke uitstraling, die maakt dat ik mijn schroom overwin en gewoon bij hem op het kleed ga zitten.

Hij schenkt me een glas jus d'orange in en geeft me een bruin broodje met kaas, tomaat en komkommer,

het smaakt heerlijk, we genieten zwijgend van de mooie natuur.

Hij vertelt over zijn grote liefde, die hem helaas, ontvallen is en ik durf hem over jou te vertellen, jij die mijn grote liefde was.

We herkennen gevoelens van verdriet, bij elkaar, maar ook van verlangen naar nieuwe liefde.

Aan het eind van de middag nodigt hij me uit, met hem mee naar huis te gaan, hij woont aan de rand van het heideveld, in een schattig wit huisje, met groen/rode deuren en blinden.

Hij maakt een eenvoudig maal voor ons beiden,

hij dekt de tafel buiten met een vrolijk rood/wit geruit kleed.

Ik voel me zo vertrouwd bij hem, zo veilig en zo gelukkig,

en ik weet.........dit is een nieuw begin,

het oude is voorbij, het nieuwe is begonnen....
Damma

.....mijn meest tedere herinnering aan jou is toen we samen naar het graf van je vrouw gingen, ik ging water halen, toen ik terugliep zag ik je zorgvuldig de blaadjes tussen de plantjes weg harken........zo lief, zo zorgzaam, zo teder, met zoveel liefde en aandacht.... alleen al om wat ik toen zag, zal ik altijd van je blijven houden........... ik zou zo heel graag willen dat ik jou als vader had gehad, dat jij altijd voor mij gezorgd had en bij mij geweest was, zoals je altijd voor je eigen kinderen gezorgd hebt en bij hen gebleven bent, je bent de vader naar wie ik mijn leven lang gezocht heb,  bij jou zou ik een "normale", gelukkige jeugd gehad hebben, vol liefde en veiligheid.

Vaak, als ik op je schoot zit, met mijn gezicht naar het jouwe, mijn knieën naast jouw heupen, dan speel je "Het karretje dat over de zandweg reed."...... en dan boem, zak ik door de kar, en je vangt me altijd op, je laat me nooit écht vallen....... je bent zo onnoemelijk zacht en teder en lief en ook zo speels en vrolijk en zo intelligent  ............ zo heerlijk, verrukkelijk lief.............

Dan is er ook nog het goddelijke vrijen, het eindeloze beminnen, het strelen, kussen, samenkomen, één zijn, de totale overgave, het strelen, de passie,
voor de manier waarop wij elkaar liefhebben is zijn onvoldoende woorden, niemand heeft mij ooit bemind, zoals jij mij bemint, zo teder, zo vol passie en liefde, hartstochtelijk en toch liefdevol, nooit néém je mij, alsof ik een ding ben, altijd bemín je mij, of ik van kostbaar materiaal ben,
het begint met een kus, daarna het strelen, het elkaar aankijken, het liefdevol strelen en kijken......ik voel me zo speciaal, het is verrukkelijk om door jou aangeraakt te worden en even verrukkelijk om jou aan te raken, jou te kussen, overal, ik hou van je lichaam, ik hou van je ziel, ik hou van je karakter, ik hou van de schittering in je prachtige ogen, ik hou ervan, hoe je naar me kijkt, hoe we elkaar aankijken als we vrijen, hoe ik tot leven kom in jouw liefdevolle blik, onder jouw tedere aanraking.........
Damma

vandaag maken we een uitstap met een groot schip...........jij en ik
aan het roer staat een engel
die ons liefdevol gadeslaat en beschermt
het is een heerlijke zonovergoten dag
we liggen als Adam en Eva op het dek van het schip
de zon kleurt ons prachtig egaal bruin
in de voormiddag legt het schip aan bij een onbewoond eiland
we zwemmen  in zee
daarna drinken we gekoelde sangría en eten er paella bij
na de maaltijd doen we een middagdutje
we liggen ineengestrengeld in de schaduw van een palmboom
en vallen in een diepe slaap vol mooie dromen
ging deze dag maar nooit voorbij.......
damma

.....mijn meest tedere herinnering aan jou is toen we samen naar het graf van je vrouw gingen, ik ging water halen, toen ik terugliep zag ik je zorgvuldig de blaadjes tussen de plantjes weg harken........zo lief, zo zorgzaam, zo teder, met zoveel liefde en aandacht.... alleen al om wat ik toen zag, zal ik altijd van je blijven houden........... ik zou zo heel graag willen dat ik jou als vader had gehad, dat jij altijd voor mij gezorgd had en bij mij geweest was, zoals je altijd voor je eigen kinderen gezorgd hebt en bij hen gebleven bent, je bent de vader naar wie ik mijn leven lang gezocht heb,  bij jou zou ik een "normale", gelukkige jeugd gehad hebben, vol liefde en veiligheid.

Vaak, als ik op je schoot zit, met mijn gezicht naar het jouwe, mijn knieën naast jouw heupen, dan speel je "Het karretje dat over de zandweg reed."...... en dan boem, zak ik door de kar, en je vangt me altijd op, je laat me nooit écht vallen....... je bent zo onnoemelijk zacht en teder en lief en ook zo speels en vrolijk en zo intelligent  ............ zo heerlijk, verrukkelijk lief.............

Dan is er ook nog het goddelijke vrijen, het eindeloze beminnen, het strelen, kussen, samenkomen, één zijn, de totale overgave, het strelen, de passie,
voor de manier waarop wij elkaar liefhebben is zijn onvoldoende woorden, niemand heeft mij ooit bemind, zoals jij mij bemint, zo teder, zo vol passie en liefde, hartstochtelijk en toch liefdevol, nooit néém je mij, alsof ik een ding ben, altijd bemín je mij, of ik van kostbaar materiaal ben,
het begint met een kus, daarna het strelen, het elkaar aankijken, het liefdevol strelen en kijken......ik voel me zo speciaal, het is verrukkelijk om door jou aangeraakt te worden en even verrukkelijk om jou aan te raken, jou te kussen, overal, ik hou van je lichaam, ik hou van je ziel, ik hou van je karakter, ik hou van de schittering in je prachtige ogen, ik hou ervan, hoe je naar me kijkt, hoe we elkaar aankijken als we vrijen, hoe ik tot leven kom in jouw liefdevolle blik, onder jouw tedere aanraking.........
Damma

Het is een mooie zomeravond, ik kom naar je toegevlogen, over wolkjes, en juist als de zon ondergaat, vlieg ik door het raam dat open staat naar binnen,
je bent wel enigszins verbaasd, dat ik zomaar bij je binnenvlieg, maar je bent ook heel blij, je ogen lichten op, je neus krult, je mond opent zich in een lach..............
je bent echt heel verheugd, dat ik zo maar aangevlogen kom
je zet heerlijke hapjes op tafel, verrukkelijke drank erbij, muziek op de achtergrond, mooie muziek, die past bij een zwoele zomernacht.........
je steekt de kaarsen aan
het licht weerspiegelt in je ogen
we eten van de hapjes, proeven van de drank
kijken elkaar aan, je staat op en vraagt me ten dans
heel plechtig en heel lief
natuurlijk wil ik met je dansen ,graag zelfs
je streelt mijn haren
kust me teder op mijn voorhoofd, mijn ogen, mijn neus, mijn oren
en dan, heel zacht ,beroeren jouw lippen de mijne
we versmelten, voelen hoezeer we bij elkaar horen
we zijn één, voor nu en voor altijd
damma

In het jaar 1999 ging ik voor het eerst op vakantie naar een Arabisch land.

Heel eng vond ik dat toen, er deden van die vervelende verhalen de ronde, dat je daar niet als vrouw alleen naartoe kon, omdat je dan op iedere straathoek aangerand zou worden, dat je bestolen werd, je paspoort en portemonnee zouden er gerold worden en als je de kunst van het afdingen niet verstond, betaalde je een vijfvoud van wat het voorwerp dat je kocht, waard was.

Voor alle zekerheid had ik in een Arabische reisgids een paar woorden Arabisch aangestreept, die ik heel beslist wilde kennen. Het Arabisch vond ik een ingewikkelde taal, niet alleen vanwege de heel andere schrijftekens, maar ook omdat niet onmiddellijk duidelijk was wélke taalgids ik nodig had, want er was het Egyptisch Arabisch, het Irakees Arabisch, het Marokkaans Arabisch, het Tunesisch Arabisch, kortom zoveel Arabisch als er landen waren in Noord Afrika en het Midden Oosten. Ik koos voor Engels Arabisch met cassettebandje van Berlitz, er was geen Nederlands Arabisch, in ieder geval niet in 1999. Bij de inleiding werd al verteld dat het ging om Egyptisch Arabisch, maar dat ik me er in de andere Arabische landen ook verstaanbaar mee kon maken. Ik oefende een paar keer en toen ik eenmaal goede morgen en goede avond kon zeggen ,ja en nee,, a.u.b. en dan u wel en I am sorry, hield ik ermee op, oh ja, het tellen, dat leerde ik ook nog en de Arabische tekens voor de cijfers.

Op een mooie Nederlandse winterdag in februari vloog ik naar Agadir. Op het vliegveld aangekomen was er even een teleurstelling. Ik maakte gebruik van het toilet en daar werd meteen een gulden voor gevraagd, die ik natuurlijk niet betaalde. Bakshisch lè. Dat stond ook boven de toiletten geschreven, in diverse talen, dat je geen bakshisch hoefde te geven. Het mocht natuurlijk wel, maar als het zo afgedwongen wordt, heb je daar helemaal geen zin meer in.

De rit met de bus door de stad naar het hotel was adembenemend. De terracottakleur van de aarde, de pastelkleuren van de huizen en ja, natuurlijk ook de minder mooie buurten, maar al met al vond ik het een sprookje, vooral ook toen ik de eerste dromedarissen zag, want ik was vastbesloten om een ritje op zo’n dier te maken.

Het was een voordeel dat ik goed Frans sprak, zo kon ik in het hotel mineraalwater bestellen, met gas, de l’eau gaseuse, toeristen die alleen maar Engels spraken hadden daar meteen al moeite mee, want wat is Spa Rood in het Engels? En de ober was beslist vriendelijker tegen mensen die Frans spraken dan tegen degeen die dat niet konden.

De volgende morgen ging ik, na een heerlijk ontbijt met vers geperst sinaasappelsap, naar het strand en daar liepen meerdere mannen met kamelen. Ik koos de vriendelijkste man uit, een al wat oudere man die zijn dromedaris heel lief behandelde. De man heette Mohammed en de dromedaris Saïd. Ik vroeg hem hoeveel het kostte om op de kameel te mogen rijden en hij noemde een bedrag in dirham, dat ik zo snel niet om kon rekenen naar guldens, dus zei ik, de afdinggedachte in mijn hoofd: ik wil er alleen op rijden, ik wil hem niet kopen. Mohammed moest lachen en verlaagde de prijs met de helft en dat vond ik prima, het ging mij er niet om de man financieel uit te kleden, meer om proberen of afdingen zou lukken. De rit op Saïd was heel prettig, ik torende hoog boven het zand en de zee en dat gaf mij een prettig gevoel, alsof ik een koningin was. De volgende dag was Mohammed er weer met Saïd en maakte ik ,voor hetzelfde bedrag, opnieuw een ritje, na een paar dagen mocht ik een stukje draven, Mohammed hard lopend naast Saïd en ik staande op de pedalen. Marokkaanse dromedarissen hebben een zadel met koperen pedalen aan de zijkanten, dat is heel comfortabel onder het rijden. De vierde dag zag ik Mohammed niet, wel kwam er een andere man met dromedaris naar mij toe en toen ik nee zei, vroeg hij: “Waarom niet?’ Ik antwoordde dat ik op Mohammed en Saïd wachtte. De man zei: ‘Ik ben Mohammed en dit is Saïd.” Ik lachte hem toe en zei: “U denkt dat ik de ene Arabier niet van de andere kan onderscheiden?”

Een uurtje later kwam de “echte” Mohammed met de “echte” Saïd. Mijn vakantie duurde maar een week en dat was natuurlijk veel te kort. In Marokko heb ik alleen maar vriendelijke mensen ontmoet, ik ben er niet bestolen en ook niet “afgezet” noch fysiek lastig gevallen. De mensen die ik ontmoette waren vriendelijk, het eten was verrukkelijk en vanaf dat moment ben ik nooit meer bang geweest om naar een Arabisch land te reizen.

Damma

Ik vergeef je dat je niet bent zoals ik wil dat je bent.

Ik vergeef je en laat je los.

het monster is er!

ik voel het..........

het monster belaagt me,

staat achter me

en tegelijkertijd vóór me,

naast me,

onder me en boven me;

het omringt me,

niet als een goede fee.

maar als een kwade geest,

angst genaamd.........

ik ben verstijfd van angst!

vluchten kan dus niet......

ik kijk angst aan

en angst kijkt terug,

even bang als ik angst aankijk

kijkt angst mij aan.........

angst is bang voor mij?

ik ontspan me en vraag aan angst:

"wat maakt jou zo bang?"

angst begint te vertellen

eerst angstig, maar allengs rustiger,

vertelt angst dat hij mij te naïef vindt,

te goed van vertrouwen;

hij maakt zich daar grote zorgen om,

want hij ziet al aankomen, dat ik beduveld zal worden,

ik vráág daar gewoon om, zegt angst, doordat ik te goed van vertrouwen ben, vraag ik erom, dat ik bedonderd zal worden..........

angst maakt zich grote zorgen om mij.

als angst helemaal uitgesproken is,

bedank ik hem voor zijn bezorgdheid

en zeg ik hem dat ik vertrouwen aan het kweken ben.

dat ik dat nooit eerder kon, in mijn leven, vertrouwen hebben in iets of iemand,

dat ik altijd juist zo bang geweest ben

als hij is,

maar dat ik dat niet meer wil, bang zijn

en dat ik daarom Vertrouwen uitgenodigd heb in mijn leven,

omdat ik gelukkig wil zijn i.p.v. bang.

ik bedank angst nogmaals voor zijn bezorgdheid

en vraag hem vriendelijk te vertrekken

omdat Vertrouwen klaar staat om mij te steunen

dat zij achter mij staat,

en ook voor mij,

maar ook naast mij

en boven mij en onder mij

en terwijl angst zich terugtrekt

voel ik hoe Vertrouwen mij helemaal omringt

damma