Kom, laten we nog eenmaal dansen...
Ga je met me mee?
Samen naar de haven,
Slenteren over de boulevard,
Genieten van het uitzicht,
We drinken zoete wijn,
Dansen tot diep in de nacht.
Tegen het ochtendgloren lopen we langzaam we terug naar je hotel, bedroefd en stil.
Jouw vakantie is voorbij, zo dadelijk vlieg je terug naar huis, naar je leven in Europa en ik blijf hier achter, verdrietig en alleen.......
damma

Het is een koude winteravond. In het donker haalt hij houtblokken vanonder de overkapping in de tuin, waar hij ze sinds jaar en dag mooi opgestapeld heeft liggen.

Eenmaal binnen, werpt hij de eerste houtklos in de open haard, daarna pakt hij de tweede en juist voordat hij die in de open haart wil gooien, ziet hij dat er een hart in gegraveerd staat.

Hij zakt ineen op het kleed voor de haard en denkt aan haar voor wie hij, jaren geleden, dit hart heeft gezaagd, met de punt van zijn kettingzaag, in een klos van een van de vele bomen, die hij die dag in stukken aan het zagen was.

Tijdens het zagen had hij steeds aan háár gedacht, aan zijn Mariposa, zijn lieve vlinder.

Heel de zomer had zij hem gezelschap gehouden, tijdens het werken in de tuin. Zij was zijn vlinder en hij was van haar gaan houden.

Toen de herfst aanbrak, zei hij, dat ze weg moest gaan, maar ze wilde niet bij hem vandaan, dus bleef ze tot de winter aanbrak; pas toen het vroor was ze bij hem weggegaan, naar warmer streken, vlinders kunnen immers niet tegen koude. Ze had hem bij het afscheid teder gekust en beloofd, dat ze terug zou komen.

In het voorjaar had hij vol verwachting naar haar uitgekeken, tot ver in de zomer had hij gehoopt op haar terugkeer, toen het herfst werd, had hij alle hoop verloren en in de winter die volgde was zijn hart bevroren. Nooit dacht hij meer aan Mariposa.

Ze had haar belofte niet gehouden, ze was niet teruggekomen en zijn hart was bevroren.

Nu zat hij daar, met "haar" boomstronk in zijn handen.

Hij herinnerde zich die ene mooie zomer; zag haar weer door de tuin fladderen, voelde weer haar "butterflykisses". Langzaam smolt het ijs rond zijn hart. Hoe had hij, destijds, kunnen denken, dat zij de vorst had kunnen overleven? Natuurlijk was ze gestorven op haar tocht naar het zuiden. Geen vlinder kan zo ver vliegen in zulke koude, eigenlijk had hij dat destijds al beseft, maar niet wíllen weten.

Hij had haar zo graag willen geloven, toen ze zei, dat ze terug zou komen en hij was zó teleurgesteld geweest, toen ze almaar niet terugkwam.

Maar nu, met de houtklos in zijn hand, besefte hij, dat ze wel degelijk teruggekomen was........

Hij schonk een glas sangria in, nam er een bord spaghetti piripiri bij, precies zoals hij dat zo vaak gedaan had in de zomer dat ze bij hem was. Hij at en dronk met smaak en daarna plaatste hij het blok hout met het hart van zijn Mariposa, in het houtvuur..............

Hij keek naar de vlammen en herinnerde zich die heerlijke zomer, tot in het kleinste détail........

De warmte, het eten en de wijn maakten hem een beetje slaperig..........

Ineens was ze daar, zijn Mariposa..........het houtblok was vergaan en Mariposa was tot leven gekomen..........Ze gaf hem vlinderkusjes, gelijk weleer............en ze zei: "Zie je wel dat ik teruggekomen ben.................."

Damma

Ik woon op een eiland, waar mensen uit alle richtingen welkom zijn en liefdevol ontvangen worden, het eiland bestaat uit een berg, er is een noordkant, met steile rotsen, daar diep beneden beuken grote golven op de rotsen, dat is de kant waar ik meestal met mijn rug naartoe zit, daar is het altijd nacht, maar het is best een mooie nacht, want het is volle maan en bijna onbewolkt,

aan mijn voorkant,  mij is er de zuidkant van de berg, met de prachtig begroeide helling en uiteraard komt aan de ene kant de zon op en gaat hij aan de andere kant onder en ik kan voortdurend kiezen of ik me wil richten naar de ontroerende zonsopgang, het prachtige zuiden, of de weemoedige zonsondergang, Soms heb ik behoefte aan de zee en de volle maan, dan zit ik in het donker over zee te staren, en hoor ik diep beneden de golven op de rotsen slaan....... ik kan kíezen.......en ik wil soms hier en dan weer dáár zijn.

Zo af en toe komt er iemand naar boven, die heeft dan een hele pelgrimstocht gemaakt om bij mij te komen......

Als ik dat wil, kan ik, naar beneden gaan, naar het dal, waar de mensen zijn en ik kan me gewoon tussen hen begeven, zonder dat één van hen weet, dat ik eigenlijk op de berg hoor....

daarna kan ik weer gewoon terugkeren naar de top van mijn berg.........
damma

Het is een mooie dag in augustus, je werkt op het land.
Tegen het middaguur kom ik naar je toe, met zelfgebakken brood, boter, ham en een ketel koffie.
Al van uit de verte zie ik, dat je  bezig bent met het repareren van de motor van de landbouwmachine. 
Terwijl ik naar je toeloop zie ik hoeveel je houdt van het werken aan de motor.
Je werkt al jaren op het land, maar je passie ligt bij motoren.
Zelden zag ik je gelukkiger dan wanneer je bezig was met het repareren van een motor, het maakt je niks uit, dat je handen vol smeer en olie zitten, je bent gewoon gelukkig, als je kunt prutsen aan een motor.
Ik weet dat de tijd gekomen is om de boerderij over te dragen aan onze zoon, zodat jij kunt doen ,wat je echt leuk vindt. Onder het eten zeg ik tegen je:
"Ik denk dat ons kind de boerderij maar over moet nemen, hij is er oud genoeg voor ."
Je kijkt me verrast aan en je vraagt: " en wat moet ik dan doen? ik ben nog veel te jong om te stoppen met werken."
Ik antwoord: "Wat dacht je van een eigen garage? Je bent zó goed in het repareren van motoren, het heeft je hart............."
Je straalt helemaal als je antwoordt: "Vind je dat écht goed?"
Ik neem je teder in mijn armen en zeg: "Natuurlijk lieverd, ik heb al mijn angst voor armoede en mislukking losgelaten, ik wil graag dat je doet, waar je goed in bent en wat je gelukkig maakt en  ik heb 100% vertrouwen in je!"
Je neemt me in je armen en kust me, gelijk je nooit eerder gedaan hebt, zo vol liefde en passie. 
Je houdt van me, ik zie het en ik voel het en ik hou, eindelijk, ook van jou.
Damma

Mijn lief,

Ik voel me geborgen in jouw armen

beschermd door je liefde en je kracht.

Vol vertrouwen geef ik me over

aan je warmte, je passie en je macht.

Versmolten in een tedere omhelzing,

bij het ontluiken van de nacht.

Damma

Het is een mooie zomeravond, ik kom naar je toegevlogen op engelenvleugels, over de wolken, en, juist als de zon ondergaat, vlieg ik door het raam, dat  openstaat, naar binnen.
Je bent verbaasd, dat ik zomaar bij je binnenvlieg, maar je bent ook heel blij, je ogen lichten op, je neus krult, je mond opent zich in een lach..............
je bent echt heel verheugd, dat ik zo maar aangevlogen kom
je zet heerlijke hapjes op tafel, verrukkelijke drank erbij, muziek op de achtergrond, mooie muziek, die past bij een zwoele zomernacht.........
je steekt de kaarsen aan
het licht weerspiegelt in je ogen
we eten van de hapjes, proeven van de drank
kijken elkaar aan, je staat op en vraagt me ten dans
heel plechtig en heel lief
natuurlijk wil ik met je dansen ,graag zelfs
je streelt mijn haren
kust me teder op mijn voorhoofd, mijn ogen, mijn neus, mijn oren
en dan, heel zacht ,beroeren jouw lippen de mijne
we versmelten, voelen hoezeer we bij elkaar horen
we zijn één, voor nu en voor altijd.
Damma

Ik ben de baas over mijn leven en volmaakt één met het universum.

Mijn gedachten zijn puur, liefdevol en positief.

Ik put nu uit deze nieuwe kracht in mij en ik doorloop deze groeiende fase moeiteloos

Ik kom naar je toegevlogen, op vlindervleugels.

Je bent aan het werk in de hof.

Ik neem je liefdevol in mijn armen,

aai je over je lief bolleke,

geef tedere kusjes op je voorhoofd,

je lieve ogen, je neus, je mond......

We horen bijen zoemen, vogels fluiten.

De rozen verspreiden hun heerlijke geur.

Wat is de wereld mooi, hier in de hof.

Ik zou op deze plek willen blijven,

met jou in mijn armen..............

voor altijd............
Damma

Ik dwaalde door het bos en riep, in wanhoop, 

naar de bomen:

"Mijn lief houdt niet meer van mij!"

De bomen antwoordden:

"Vergeef hem.........."

Ik schreeuwde naar de bomen:

"Ik hou nog wel van hem!"

Ze antwoordden:

"Vergeef jezelf......."

Ik huilde:

"Hij houdt van een ander!"

De bomen zeiden:

"Gun het hem......."

Ik snikte:

"Ik kan niet zonder hem!"

De bomen zeiden:

"Laat hem los............."

damma

Ik concentreer me en creeër een beschermende bubbel van liefde en licht om mij heen.

Harmonie staat altijd tot mijn beschikking.

vandaag maken we een tochtje met een schip
aan het roer staat een engel
die ons liefdevol gadeslaat en beschermt
het is een heerlijke zonovergoten dag
we liggen als Adam en Eva op het dek van het schip
de zon kleurt ons prachtig egaal bruin
in de voormiddag legt het schip aan bij een onbewoond eiland
we zwemmen  in zee
daarna drinken we gekoelde sangria en eten er paella bij
na de maaltijd doen we een middagdutje
we liggen ineengestrengeld in de schaduw van een palmboom
en vallen in een diepe slaap vol mooie dromen
ging deze dag maar nooit voorbij.......
Damma

Ik herinner me ons verlof op Santorini

ik voel nog steeds jouw hand in de mijne

ik hoor je stem

zie de verliefde bik in je ogen

je was mijn soulmate

we waren één

waar ben je heen mijn lief?

waar ben je heen........

denk je nog weleens aan mij..........

en ben je dan gelukkig en blij?
Damma

ik beleef mijn zoveelste slapeloze nacht.

iedereen slaapt.

het is juist, of ik helemaal alleen op de wereld ben.

drie uur in de morgen.

ik voel me eenzaam en alleen,

loop wat rond in huis

en dan zie ik haar

een nachtvlindertje.

ze fladdert heen en weer

en landt dan op mijn arm

"kun je niet slapen?" vraagt ze me

als ik verdrietig nee schud

zwaait ze met haar toverstafje

en maakt mij juist zo klein als zij is, met dezelfde ragfijne vleugels

"je hoeft niet bang te zijn" zegt ze,

"straks maak ik je weer groot...........

vlieg nu maar met me mee,

slapeloos door het huis dolen is niks gedaan,

kom.............. "

voorzichtig probeer ik mijn vleugels,

het lukt!, ik schater het uit van plezier.

vliegen is verrukkelijk!

mijn nieuwe vriendinnetje en ik vliegen het raam uit,

buitelen over elkaar heen,

zitten elkaar achterna,

we hebben het grootste plezier.

wanneer ze ziet, dat ik helemaal moe en uitgelaten ben,

brengt ze me terug naar huis,

als ik in bed lig, zwaait ze met haar toverstafje en word ik weer groot.

ze geeft me een kusje op mijn voorhoofd en zegt: "slaap wel"

terwijl ik haar het raam uit zie fladderen, val ik in een diepe, gelukkige slaap.
Damma

Ik maak een rondreis door Namibië.
Niet ík heb deze reisbestemming uitgekozen, maar jij. Jarenlang praatte je over niets anders dan een bezoek aan het zuiden van Afrika.
Evenzoveel jaren kwam er telkens iets tussen, werk, projecten, waardoor we de reis nog een jaartje uitstelden.
Dat ik hier uiteindelijk toch rondtrek, is dus dankzij jouw droom..........
De reis gaat vanaf Windhoek via Khomashochland en de Gamsberg pas, naar de Namib Woestijn.
Daarna met een 4x4 voertuig naar de Sossusvallei, een enorme kleipan in het centrum van de Namib woestijn, de oudste woestijn. De duinen zijn er soms meer dan driehonderd meter hoog en behoren tot de hoogste zandduinen ter wereld. De kleurschakeringen van de duinen variëren van geel over feloranje tot vuurrood.
Ik mis je, meer dan ooit, zó graag had ik deze reis sámen met jou gemaakt..........
Ik daal af in de Sesriem canyon en bewonderde de grillen van de natuur.
Ik zie Walvisbaai, Damaraland, Opuwu, de Rucanawatervallen, het prachtige Etosha National Park
en ik schreeuw tot het universum:
Wáárom was er dat ongeluk, dat jou voor altijd uit mijn leven rukte? Waarom?
Tenslotte ga ik via Otjiwarongo terug naar Windhoek.
Al die tijd ben je in gedachten bij mij. Spreek ik tegen je en meen ik, soms, je stem te horen, je gestalte te zien.
Een enkele keer denk ik zelfs dat ik je arm om mij heen voel.
Morgen vlieg ik terug naar huis, de reis is bijna voorbij.
Ik laat je hier achter, in je geliefde Afrika.
Mijn rouwen om jou, het moet voorbij zijn.
Ik wil mijn leven hervatten.
In mijn herinnering zul je altijd voortleven,
hier in Afrika.
Ik moet verder, zonder jou.
damma

Mijn lief,

Ik voel me geborgen in jouw armen,

beschermd door je liefde en je kracht.

Vol vertrouwen geef ik me over

aan je warmte, je passie en je macht.

Versmolten in een tedere omhelzing,

bij het ontluiken van de nacht.

damma

het is een koude, winderige dag, je bent bezig met je werk, het is één uur en ik kom naar je toe met friet en stoofvlees,
We zoeken een plekje waar we enigszins tegen de wind beschermd zijn.
Ik kijk naar je terwijl je eet; je ziet er moe uit en ik denk aan al die lange dagen, die je werkt, in weer en wind.
Het is tijd om er een tijdje tussenuit te gaan.
Als je klaar bent met eten, zeg ik: kom eens mee...........
Je volgt me naar de auto, ik doe de deuren open en zeg: Stap in, we gaan weg.
Jij zegt dat je niet zomaar weg kunt.
Ik antwoord.......jawel, gewoon instappen en je overgeven, alles loslaten en erop vertrouwen dat ik weet wat ik doe, kom, stap in.........
je verlangen om weg te gaan van waar je nu bent is groot,
je stapt in.
Ik start de motor, zet een rustgevend muziekje aan en rij richting Denemarken,
nog voordat we de Duitse grens bereikt hebben, lig je al heerlijk naast me te snurken.
Je bent echt aan vakantie toe.
Het is een prachtige nacht.
Ik zie de volle maan en sterrenpracht en ik besluit gewoon door te rijden, tot je wakker wordt
en dat is dus uren en uren later, in Denemarken, juist als de zon opkomt.
Ik zeg: "Welkom in Denemarken."
Je kijkt eerst verbaasd en dan heel gelukkig en zegt:
"tof! echt tof."
We hebben honger en aangezien er nog nergens een winkel open is,haal ik mijn noodrantsoen tevoorschijn: knäckebröd, kaas, sinaasappelsap.
We genieten van ons ontbijt, terwijl de zon begint te klimmen.
We staan geparkeerd op een lieflijk weggetje, in een wijds landschap, in de verte ligt een dorpje, daar gaan we straks naartoe, maar eerst zitten we hier gewoon en genieten, ik streel je hand, je wang.
Ik kijk je aan en zie dat je gelukkig bent, tevreden en ontspannen
je maakt je nergens zorgen over..........
geniet gewoon van het moment.............
jij en ik in dat prachtige landschap...........
het klimaat is mild, weinig wind, zonneschijn, zachte temperatuur.
We besluiten om ,op ons gemak, door te rijden naar Noorwegen, onderweg stoppen we om te lunchen, eten heerlijke zalm met vers brood, en gaan dan door, naar de pont.
Alleen al het overvaren vind ik een belevenis, ik hou van de zee, van varen, en van de bergen.
We staan tegen de reling aan en je slaat een arm om me heen, trekt me tegen je aan en zegt: "Dit is een fantastisch cadeau, deze trip, ik ben heel blij met je"
"Ik ook met jou lieverd, wat heerlijk dat je me vertrouwde en meeging", antwoord ik.
Nog even en de pont legt aan, we rijden van boort
dineren op een terras met uitzicht over zee.
Ik heb je lief mijn lief, zó lief, zo woordeloos lief.
Je ziet het in mijn ogen en ik zie het in jouw ogen:
we hebben elkaar lief.
we slapen met het raam open, zodat de combinatie van zee- en berglucht onze kamer binnenstroomt.
De maan is vol, de sterren stralen.
Ik val in een diepe slaap, met jouw armen om mij heen
Damma

Mijn grote onbeantwoorde liefde.

Overal waar ik ga en sta.

Draag ik je met me mee.

Met wie ik ook praat en lach,

altijd overschrijft jouw gezicht het beeld van de ander. 

Telkens als ik probeer van je weg te vluchten,

leidt mijn weg terug naar jou.

Vaak zocht ik een nieuwe liefde, altijd tevergeefs,

niets en niemand kan jou vervangen.

Het voelt als reuma van de ziel.

Damma

Vandaag zag ik het huis terug.

Ik liep er, bij toeval, langs en ik dacht nog, wat een mooi huis, zo lieflijk tussen de bloemen gelegen.

Pas toen ik er al voorbij was, besefte ik, dat dit het huis was, wat jíj bouwde.

De bouw, waarop ik je twee jaar lang, bijna dagelijks kwam bezoeken, met eten, wijn en tederheid.

Ik herinner me onze gelukkige uren en ook de pijn die ik voelde, toen ik afscheid van je moest nemen,

omdat het huis af was en jij vertrok naar een ander deel van het land, op weg naar een nieuw project.

Ik miste je zo heel heel erg,maandenlang.

En nu ben ik zomaar aan het huis voorbijgaan, zonder het nog met jou en mij te verbinden.

Het spreekwoord is dus waar!

De tijd heelt alle wonden.

Damma