|
15 Maart.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Hier dan weer een berichtje uit Australie.
We zijn vertrokken van uit South End naar xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />Mount Gambier.
De weg er naar toe was prachtig we kwamen door prachtige glooiende heuvels en heel bosrijk, dat was weer eens wat anders dan de kale vlaktes die je ook tegen komt.
In een dorpje Robe aan de Limestone Coast zijn we gestopt.
Daar waren wat monumenten te zien en in de helft van de 19 Eeuw zijn daar duizenden Chinezen aan land gekomen om de toegangsbelasting te ontduiken, het waren illigale goudzoekers.
Tegenwoordig hebben tal van kunstenaars hun ateliers en winkeltjes in de oude huizen in de Smillie street.
Daarna zijn we verder gereden door een heuvelachtig landschap richting Mount Gambier.
Mount Gambier heeft zijn naam te danken aan een vulkaan die ongeveer 5000 jaar geleden uitgedoofd is.
In de krater bevinden zich nu 4 meren.
Het Blue Lake is blauw maar 2 keer per jaar wisseld het van kleur in November en April.
Dat gebeurd binnen enkele seconden, van diep blauw naar grijs.
Ze zijn er nog steeds niet achter hoe dat komt.
Daarna hebben we bij een van de meren een wandeling gemaakt, het was een natuur park.
We hebben er mooie vogels gezien en uiteraard weer Kangoeroes maar dan hele grootte.
Het leukste was dat we er een zagen met een jonge in de buidelzak.
Ook weer de grote Emoes die zijn 1 meter 50 hoog lijken net struisvogels.
Ik vind dat zo mooi in de natuur, ik blijf fotograveren en filmen en zeker de dieren die zo maar in het wild lopen.
Wat ik wel erg jammer vind is dat er zoveel dode dieren langs de weg liggen.
De wat grotere auto`s hebben dan ook allermaal een beschermings bumper want een Kangoeroe is groot als je die aanrijdt.
Dat gebeurd meestal in de avond en nacht dan zijn ze aktief overdag zijn ze lui het is te heet dan.
We zijn toen weer naar de kust gereden en hebben een camping gevonden in het plaatsje
Port MacDonnell.
In de avond hebben we ons webblog bekeken maar dat gaat erg traag en dan is je avond zo om.
We slapen prima en we missen ons bed thuis niet.
Ik zou zeggen welterusten allemaal, als wij naar bed gaan staan jullie op.
16 Maart.
Goedemorgen,
Tot onze stomme verbazing regent het, dat hadden we niet besteld.
Stoelen nat die we buiten hadden laten staan.
We zagen nog wel een mooie regenboog maar daar was alles ook mee gezegd.
Op pakken die handel zeiden we tegen elkaar en rijden, we hadden namelijk een rustdag gepland, en waarom??????? Berthus wilde lobster eten en in dit dorp is de grootste lobster export van heel Australie.
Nou dat feest ging dus niet door, hij zal het vanavond moeten doen met een lapje varkens vlees.
Het volgende doel was Portland een wat groter dorp.
We hadden wat flinke buien onderweg, en toen knapte het op.
We zijn in Nelson gestopt en hebben bij een informatie bureau net zo als het VVV bij ons geinternet.
Tot onze stomme verbazing stond er en normale computer met alles er op en er aan.
We hebben de mails gelezen die ons gestuurd waren van onze kinderen Chris en Alette en van kennissen.
Er was ook een mail bij die verdrietig was, BEA sterkte toegewenst.
We hebben onze camera er in geplugt en konden onze webblog weer wat uit breiden kunnen jullie ook even mee genieten van de mooie natuur en de vergezichten.
Daarna zijn we verder gereden naar Bridgewater Bay, daar waren zeehonden en je kon er een wandeling maken.
Het was weer prachtig te kijken op de blauwe zee en we klommen omhoog naar de top Stony Hill daar waren ook The Blowholes, dat zijn holen in de rotsen die ontstaan zijn door de golven die tegen de rotsen aan slaan. Ja mensen en dan is zo`n dag weer gauw om, wederom een camping gezocht maar nu midden in de stad Portland.
Die gaan we morgen eens even bekijken en dan als Berthus erg lief is koop ik alsnog lobster voor hem.
Portland is de grootste haven waar al het wol verscheept wordt.
De avond is alweer op de helft en ik ga nu een boek lezen.
Ik zou zeggen tot de volgende mail.
Groetjes Van Dikkie en Berthus.
|
Ik ben Dikkie
Ik ben Berthus