14 April,
Hier weer een berichtje.
De Camping waar wij waren in Nelson Bay was in de loop van de dag helemaal vol.
Ze hadden dan ook al tegen ons gezegd bij de Receptie dat we maar 2 dagen mochten blijven staan. Alles was gereserveerd met de Pasen, en op goede Vrijdag hebben ze hier al allemaal vrij. Dus de aanloop begon eigenlijk al op Donderdag. We hadden helemaal niet aan de Paasdagen gedacht. Met het gevolg dat alle Campings aan de kust gereserveerd waren en we het wel konden vergeten om ergens nog een stekkie te krijgen.
Berthus dacht eerst nog dat zal wel meevallen er is altijd wel een plekje, tot dat we de snelweg op kwamen om verder langs de kust te gaan en we een file van hier tot ginder zagen. De file was zolang dat ze naast de snelweg toiletten plaatsten.
Half Sydney liep leeg, het was namelijk een 200 kilometer van Sydney af en de mensen stonden al vroeg in de morgen stil op de weg .Wat nu zeide we tegen elkaar, dat plekje aan de kust kan je wel vergeten, en om uren in een file te staan met die bloedhitte had
den we ook geen zin in. Karretje gekeerd en het binnenland in. Vanaf Raymond Terrase via een binnen door weg richting Gloucester. Het was inderdaad weer rustig op de weg en de natuur was mooi. We kwamen in de bergen en de hoogste berg was rond de 1500 meter.
Je zag ook de bomen veranderen van tropisch naar dennen bomen en eiken en beuken.
Hoe hoger je kwam des temeer leek het op Oostenrijk. Zoals ik al vertelde het was nog al heet en we wilde zo spoedig mogelijk een Camping vinden. Nou vergeet het maar geen Camping onder weg te zien. De enige Camping was in Gloucester, het eerste grote dorp wat we tegen kwamen. Berthus naar de Receptie en krijgt te horen alles vol geen power site, dus geen stroom.
Wat nu zeide we tegen elkaar. Ik zeg tegen Berthus dan maar geen stroom want op de kaart te zien komen we voorlopig niks meer tegen, vraag maar een plekje waar we eventueel kunnen staan. We kregen inderdaad een plekje aan de rand van de Camping.
Wij allang blij. Er was een groot Gemeentebad naast de Camping en daar zijn we lekker gaan zwemmen en onze boeken mee genomen.
Er kwamen die avond nog meer mensen binnen toen het al donker was en die hebben waarschijnlijk ook niks meer aan de kust kunnen krijgen en zijn toen ook maar het binnenland in gegaan., die stonden ook bij ons in de buurt zonder voorzieningen.
We hadden nooit gedacht dat het zo druk zou worden met de Paasdagen en dat al die mensen nog kampeerde, maar ja je kan hier eigenlijk het hele jaar door kamperen.
En Australie is een kampeer land ik denk dat de meeste mensen wel een Caravan hebben of een tent.
De Camping lag in een bos en de Australier maakte weer grote kampvuren in tonnen en barbecaude er weer lustig op los. Het stonk van alle kanten naar vlees en vis. Het stond op een gegeven moment blauw van de rook. Wij onze deur dicht om nog en beetje frisse lucht te hebben in ons hokkie en de afzuiger aan gezet. Kon niks tikken op de PC want ik had geen stroom. Dus niet te laat naar bed want we willen morgen vroeg weer weg op zoek naar een andere Camping.
15 April
Het zonnetje scheen weer en we vertrokken naar het noorden. Leek geen einde aan te komen wat een lange wegen recht toe recht aan, je kwam bij na onder hypnose van het recht door staren. Maar het was even goed prachtig.
In de valleien wonen de boeren, daar hebben ze het vroeger allemaal ontbost en op de toppen is alles nog begroeid. Wat we zo zagen waren het allemaal vlees koeien.
Ook veel paarden zagen we in de weide staan en veel beekjes, dus vruchtbare grond alles zag er nu groen uit. De mooie huizen van de kust waren nu niet meer te zien, allemaal houten boerderijen klein en armoedig. Af en toe vroeg je je af waar bestaan die boeren van. Bij ons zouden we zeggen keuterboertjes, maar ze hebben hier wel veel weiland om de deur ze bezitten hele bergen hier, en vaak zie je ook dat ze een stukje land willen verkopen , zal wel om het geld zijn, om hun inkomen wat te vergroten, ze hebben land genoeg.
Maar ja wie wil hier wonen in een afgelegen gebied. Je moet op zijn minst 50 kilometer rijden om je boodschappen te doen. Moet er niet aan denken om zo afgelegen te wonen.
Maar de natuur is prachtig en de bergen ook. Na eindeloos gereden te hebben zijn we in een gehucht waar een Camping was gestopt. Walcha is de naam, ik noem het een gehucht maar hier is het de grootste plaats in de omgeving waar je dan je boodschappen kan doen.
Er was genoeg plaats op de Camping, no problem. Zal vertellen waarom, we zitten namelijk op 1100 meter dus overdag een goede temperatuur maar in de avond hardstikke koud. Dus de mensen kamperen hier niet met een tent.
Je moet verwarming hebben anders is het te koud. Dit is echt een Camping voor de zomer als het bloedheet is en de mens verkoeling zoekt in de bergen.
Er zijn hier ook geen vaste staan plaatsen zoals aan de kust alleen een paar Cabins. Naast onze Camping was een RODEO er waren veel Cowboy `s met hun paarden.
De Mevrouw van de Camping vertelde ons dat. We moesten maar eens gaan kijken.
Ik dacht al dat ik niks voor mij, want ik dacht ze knijpen die stieren de ballen af en kijken hoelang ze op dat paard kunnen blijven zitten. Maar ik had het helemaal misssss!!!!!!
Een Rodeo is het op jagen van koeien en stieren en ze allemaal bij elkaar drijven om ze bij elkaar te krijgen in een kraal. Dus die mensen zijn zeer bedreven. met hun paard.
Er waren ruim honderd Cowboys aanwezig ook vrouwen.
Het is dus een wedstrijd wie het eerst een stier uit een kraal haalt en zorgt dat hij aan de andere kant van het veld weer in een ruimte komt. Zal het even beter uitleggen.
Ze zetten 6 stieren achter een hek
Dan moet de ruiter eerst een van de stieren door dat hek drijven. Zo gauw hij een stier bij het hek heeft, gooien ze het hek open en dan kom je in een open weiland , net zoiets als een voetbalveld. Dan staan er palen daar moet je de stier om heen zien te leiden, Het komt er op neer dat je een acht moet draaien met die stier. Heb je dat kunnen redden dan krijg je een aantal punten en degene die dat het vlugst heeft gedaan is de winnaar.
Eerst beginnen ze met jonge stieren, en dan met grote stieren. De jonge stieren lopen harder dan die grote stieren. Nou het is een vak apart als je ziet hoe dat gaat, het paard ligt konstant aan de flank van de stier en drijft hem waar hij wezen moet.
Het gaat razend snel, de meeste redden het dan ook niet.
En je moet ook een beetje geluk hebben, als je de stier vlug uit de kraal hebt , heb je ook almeer punten, soms lukt het al niet om hem er uit te krijgen dan is je tijd voorbij en dan val je af. Het is een echte sport hier. Had wel eens borden in Amerika gezien dat er Rodeo was maar we zijn er nooit naar toegeweest, het is een hele happening, lijkt wel kermis, biertent, hamburgers, grote softijsjes en uiteraard weer barbecau steak voor maar een paar dollar. Al met al ik heb mijn ogen uit gekeken en een leuke middag gehad in het dorp Walcha. Je hebt hier ook een dorpje dat Texas heet.
Nu zitten we met de hete lucht kachel aan om warm te blijven.
Morgen trekken we weer verder, nog niet naar de kust maar gewoon weer recht toe recht aan naar boven, het noorden dus.
Tweede Paasdag zullen we weer richting kust gaan dan zullen de mensen wel weer naar huis gaan en is er wel weer een plekkie voor Dikkie en Berthus.
Groetjes van Dikkie en Berthus.
16 April.
Na een koude nacht op 1100 meter werden we wakker gemaakt door de vogels en het zonnetje op de Camper. Ontbeten en weer verder gereden.
Na 40 kilometer was er een klein dorp waar een tourist informatie post was. We hebben daar gevraagd wat er in de omgeving te doen was en of er een Camping was.
We kregen het advies om naar Inverell te gaan. Dat was een dorp waar de eerste kolonisten waren gekomen. Je kon er Safier stenen zoeken en dat werd nu nog gedaan, en als toerist mocht je ook mee zoeken. Leek ons erg leuk maar we wijkten dan toch wel teveel af van onze route. Dus wij wikken en wegen wat te doen.
Berthus stelde voor om toch maar verder te rijden naar Armidale om daar inlichtingen te vragen, want we hadden toch ook een Kampeer plaats nodig, en die mevrouw wist niet of daar een Camping was, dus dat is erg riskant want je rijdt dan zo 100 kilometer voor niks en je moet dan ook weer terug. Onderweg kwamen we nog een Creek tegen die Bergen op Zoom heten, leuk he daar moeten vroeger Nederlanders hebben gewoond die de Creek die naam hebben gegeven. Dus wij gevraagd in Armidale bij de toeristen informatie post.
Daar krgen we een betere voorlichting. De man en de vrouw die achter de balie stonden gaven ons een leuk advies, we moesten de Waterfall Way gaan rijden.
Een prachtige toeristische route langs watervallen en diepe kloven. We konden daar wat wandelen en picknikken en hadden mooie uitzicht punten. De grootste was in de Cathedral Rock Nationaal Park en toen was er nog een waterval in Ebor die bestond uit 3 verschillende hoogtes daar moest je een stuk voor lopen.
De vrouw vertelde ons dat haar moeder van vroeger nog Pensioen uit Nederland kreeg.
Ze was er nooit geweest en ze wilde alles weten van Nederland, we kwamen bijna niet weg. Ze had gehoord van de vele fietsen die we hadden en veel water en dat we beneden de Zee Spiegel woonde. Ze denken minstens dat we elke dag kunnen verzuipen.
Ik vertelde dat ik 3 fietsen had daar keken ze ook al van op.
Hier zie je haast geen fietsen een enkeling met een mountinbike. Hier hebben ze geen fietspaden je moet gewoon op de snelweg.
In het binnenland zou je wel kunnen fietsen is rustiger maar dan moet je weer tegen die bergen op. Je ziet wel kinderen fietsen op de Camping met zijwieltjes en dan zijn ze vaak al ouder dan 5 jaar inclusief helm op dat is verplicht hier. Zo gaat het ook met zwemmen, een hoop kinderen en oudere kunnen niet zwemmen. Heb wel eens verteld dat de kinderen bij ons al met 4 jaar naar zwemles gaan omdat er zoveel water in Nederland is.
We zitten nu op een Camping in het gehucht Dorrigo op 700 meter hoog, het is niet zo koud als gisteren avond.
De man van de camping had nog een naam Bout in zijn PC staan, wij vroegen gelijk waar kwam hij vandaan maar dat stond er niet in.
De naam Bout komt bijna alleen voor in het Gooi, we vonden dat wel leuk, wat is de wereld toch klein he. De naam Smith komt hier ook veel voor, ze hebben er nu een T achter gezet.
We gaan nu eindigen en tot morgen maar weer.
Groetjes van Dikkie en Berthus.
Nog een berichtje.
Speciaal voor onze lieve dochter Alette.
Van Harte Gefeliciteerd met je 29 verjaardag en we wensen je een fijne dag toe met je Familie en vrienden.
En we weten dat dit voor jou en Michiel ook een speciaal jaar is je 29 jaar.
Extra kus van Ma en Pa.
17-04-2006 om 11:55
geschreven door Dikkie en Berthus
|
Ik ben Dikkie
Ik ben Berthus