Landen op een vliegveld op meer dan 4000 m hoogte tussen al die hoge bergtoppen is niet eenvoudig, er opnieuw opstijgen is nog andere koek, niet alle vliegtuigen kunnen dat, we namen dus een ander vliegtuig.
Het terrein waar we op landen is niet zeer groot en men moet over allerlei obstakels heen stappen vooraleer men in een grote hall, eerder en loods naar buiten kan stappen.
Daar worden we opgewacht door onze begeleiders die ons in twee jeeps meenemen, de rit naar de hoofdstad Lhasa duurde ongeveer twee uren.
Een eerste stop aan een soort boerderij waar de oudste tempel staat van hun vroegere godsdienst, in een soort stal nabij de dieren.
Daar gebeurde het eerste incident.
Wanneer je met de trein naar die hoogte rijdt krijgt het lichaam de tijd zich aan te passen, met het vliegtuig hebt ge dat niet.
Terwijl we in die nogal besloten ruimte stonden te kijken voelde mijn schoonzus zich plots onwel.
Vooraleer ze buiten was zeeg ze lijkbleek in elkaar: bewusteloos.
We droegen haar naar buiten en ze werd beademd. Weet U hoe?
Ze namen een soort luchtmatras, bliezen er zelf met hun mond lucht in en lieten dan die lucht los in het aangezicht van de bewusteloze. Omdat wij ze ondertussen in open lucht hadden neergelegd met de benen iets hoger kwam ze weer bij, of was het de luchtmatras?
Wij verder richting Lhasa en ondertussen reden we langs adembenemende plaatsen, zie twee fotos.
Op de eerste foto ziet U een groepje mensen die aan hun ochtend maal bezig zijn, langs het water van een van de vele meertjes tussen de bergen.
In die periode komen veel bedevaarders uit de bergen naar Lhasa, we zullen ze daar ook zien. Ze wassen zich zelden, behalve in die periode en in het water dat daar rijkelijk aanwezig is.
Op de tweede foto ziet Ueen Boeddha beeld uitgekapt in de rotsen.
We hadden het uitzonderlijk geluk van uit Shanghai naar Thibet te kunnen vliegen. In die tijd was het extreem moeilijk om er binnen te geraken.
De chinezen sloten alles zo veel mogelijk af.
Mijn schoonbroer moest de opening van een nieuwe telefoon centrale gaan inhuldigen, die ze daar hadden gebouwd, de Belgen samen met China.
Precies op de dag die voorzien was moest hij naar Peking naar een minister, dat mocht hij niet weigeren en dus ging hij niet naar Thibet.
Hij kon het regelen dat zijn echtgenote en kinderen en mijn echtgenote en ik zelf in zijn plaats mochten gaan. Dat was even boffen.
Vertrekken was al een huzaren stukje.
Zonder onze gids waren we nooit weggeraakt.
Bij de Chinezen scheen een drang te zijn om naar Thibet te gaan, was het op bedevaart of uit curiositeit, of om werk te zoeken? We weten het niet.
In elk geval stonden er dikke rijen te drummen aan het loket om plaats te vinden in het vliegtuig.
Onze gids nam zijn aanloop en sprong op en over schouders en hoofden van de opeen gedrongen massa tot aan het loket.
Met onze officiële uitnodiging mochten we mee.
Op het oude vliegtuig kregen we de laatste bank, naast de keuken alwaar heel wat geuren onze eetlust niet te fel aanwakkerde, we zijn die geuren niet gewoon en aten ook niet veel op het vliegtuig tijdens de vlucht.
We vlogen dus richting Thibet maar maakten eerst een tussen stop in
Chengdu.
We kregen toelating de vlieghaven te verlaten en de rest van de dag en nacht in Chengdu te verblijven.
Gelegen in het zuid westen van China, hoofdstad van de provincie Sichuan.
De streek wordt ook genoemd, land van overvloed wegens zijn mild klimaat dat voor de landbouw gunstig is, veel groenten en fruit voort brengt en wegens zijn belangrijke grond stoffen.
Kenmerkend voor de stad zijn de vele eeuwen oude hibiscusbomen.
De stad wordt trouwens ook genoemd: de hibiscus stad of de Brocaat stad.
We bezochten er het Manjuri Monastery, reeds gekend in de zevende eeuw en heropgebouwd in originele stijlrond 1700. het noemt actueel het Wensu Monastery.
Als dat zo oud is, is dit centrum misschien gebouwd op aardnetten? Inderdaad de tempel is gebouwd op belangrijke kruisingen van de beide aardnetten, orthogonaal en diagonaal net. Het zijn echte brede zones.
In het monasterie worden veel antieke, historische gegevens verzameld.
Er zijn zeker 300 boeddha beelden in allerlei materialen en formaat.
We gingen ook een kijkje nemen in het Nanjiao Park, ook zeer oud en heel mooi aangelegd met groene parkjes, water en bomen en talrijke beelden en kleine tempels, de actuele naam is: Tempel of Marquis Wu.
Ziede twee fotos: ingang en park.
Dit park is beroemd wegens de dichter die er begraven ligt: Zu Fu
.
Hij leefde tijdens de Tang dynastie, rond 700, in een periode waar poëzie belangrijk was. Hij schreef meer dan 1450 gedichten.
Ziehier de engelse vertaling van een van zijn gedichten, die hij schreef als gevangene en ver van zijn geliefde echtgenote.
Moonligt Night.
.
Tonight the moon in a distant sky
Arrests the eye of my loving wife
alone,
For the poor little ones are to the
feeling of loss yet unknown.
The mist is moist and fragrant on
your cloud-like hair.
The light lucid and cool on your
jade-like arms.
When shall we stand together by the
soft curtains
And let it shine on us ‑‑ us without
a trace of tears?
We logeerden in een mooi hotel, hoe kan het anders, buitenlanders logeren altijd in door het westen gebouwde hotels.
Mijn echtgenote en mijn schoonzuster gingen er naar de kapper en beleefden er een waar avontuur.
Zonder iets te vragen begonnen Chinese meisjes niet alleen hun hoofd en schouders te masseren, ook hun voeten en ledematen en ze klopten zelfs op hun abdomen, allemaal in de prijs begrepen.
Het is niet gemakkelijk een globaal overzicht te geven van de verboden stad.
U vindt dat trouwens in heel wat boeken. Het is een stad in de stad, helemaal ommuurd
U weet wellicht dat de keizer daar vertoefde met heel zijn gevolg, zijn echtgenotes en concubines en vele honderden eunuchen, alsook met de geleerden en andere vertegenwoordigers van de macht.
Vanop het groot hemelplein stapt men binnen langsde poort in het zuiden.
Verschillende grote en kleinere gebouwen staan in meerdere rijen gerangschikt van zuid naar noord. Over het deel dat wij konden opmeten, bevonden we opnieuw de aardmagnetische netten, zoals we die al vaak hadden opgemeten in Egypte en dus nu ook in China.
De meeste daken waren zadeldaken, we vonden slechts twee tenten type daken met een gouden bol op de spits en daar gebeurde opnieuw iets merkwaardigs.
Deze twee kleinere gebouwen, waarvan U er een ziet op de fotos, trokkenonze aandacht, misschien omdat zij die bijzondere dakvorm hadden met een gouden bol erboven op.
Wanneer we met onze Lecherantenne rond die twee gebouwen lopen, vinden we daar een zone van drie slagen van zowel het orthogonaal net als het diagonaal net, dus een veel sterkere aardmagnetische invloed dan elders.
Voor al de andere gebouwen die we daar hebben opgemeten vinden we slechts één slag.
Dat moeten belangrijke plaatsen zijn geweest.
Bij nader toezicht blijkt het volgende.
Op de eerste plaats vergaderde de keizer met de allerhoogste verantwoordelijken van zijn rijk om de belangrijkste beslissingen te nemen.
Daar stond een mooie gouden troon precies op de het kruispunt van beide netten.
De andere plaats was even belangrijk.
Daar moest de keizerin verblijven de laatste dagen voor de bevalling van de keizers zoon.
Toen we daar even binnen keken, stond daar ook een troon met twee Chinese karakter tekens geschilderd op een doek achteraan.
Toen ik aan onze gids vroeg wat dit betekende had hij het moeilijk om de tekens te vertalen, hij begreep ze niet.
Ik weet het niet meer heel precies, ik heb het ergens genoteerd maar vind het niet terug.
Het betekende ongeveer het volgende.
Er was niets en toen kwam hij en er was overvloed.
De chinezen begrepen het opnieuw niet meer.
Er gaat daar zienderogen een eeuwen oude mooie traditie verloren, en dan heb ik het niet over de keizer en het leven vroeger, maar over de rijke traditie uit het verleden.
Het was de moeite waard al dat moois te bekijken, maar de tijd ontbreekt altijd om alles diepgaandete bestuderen, er is daar zo veel te zien.
Het is een beetje zoals het museum naast het Sint Pieters plein in Rome, men geraakt er niet doorheen, het is te veel op een te korte tijd.
Dat doet me eraan denken dat ik ook over Rome moet schrijven, maar dat komt later.
In de tempel waar wij waren, mocht het gewone volk niet hoger gaan dan tot aan de voet van het beeld van Boeddha, waar offerswerden gebracht en kaarsen werden aangestoken.
Dank zij onze persoonlijke gids mochten wij een kijkje nemen in het hoger gelegen vertrek.
Daar stonden drie mooie tronen, gericht naar het zuiden.
Daar zat vroeger de keizer met zijn twee echtgenotes altijd rond de middag, in het midden van de zomer.
Wij waren er toen ook juist in Juni rond die periode en ook rond de middag.
We keken dus vanaf die plaats door grote openstaande ramen uit op het grote meer dat voor ons lag en waarin de zon pal rechtover ons in het zuiden weerkaatste op het wateroppervlak. Een koel briesje kwam ons tegen en terwijl onder ons de gebeden verder gingen, konden wij één worden met de natuur zoals de keizer dat elke zomer deed.
Het is nog niet alles.
De keizer zat dus precies boven het hoofd van Boeddha, hij was dus belangrijker.
Boven de keizer was er nog een kleinere kamer.
Uitzonderlijk mochten we een kijkje gaan nemen.
In het midden van deze kamer was er een vierkant muurtje gebouwd, zonder deur.
Aan de buitenzijde waren die muurtjes beschilderd. Niemand mocht daar binnen, want niemand zou op het hoofd van de keizer mogen plaats nemen.
Op het achthoekig dak van de tempel stond boven op de spits een grote gouden bol, zo zou de keizer communiceren met de hogere wereld.
Niemand stond tussen hem en het heelal, de harmonie regeerde.
Als dat geen mooie symboliek was. De chinezen wisten het zelf niet meer, wij westerlingen die Chinese acupunctuur hadden gestudeerd moesten het hen uitleggen.
Na een dolle rit met een taxi kwamen we aan de beroemde Chinese muur, of liever aan een stuk gerestaureerde muur.
Na wat klimwerk kwamen we boven en stapten van het ene beschermde hokje waar de soldaten vroeger in zaten, naar het volgende.
Indrukwekkend was het wel, en denken dat diemuur duizenden kilometers lang was.
Het zicht op de ruige natuur en de bergen in het noorden was al even indrukwekkend.
We hadden ons voorgenomen om op één dag niet alleen de muur te bezichtigen maar ook in het terugkeren naar het zomerpaleis, dat we zeker niet mochten missen, de tomben even te bezichtigen. Eerst dus de tomben.
De Tomb ofMing.
Op een verlaten plaats, ver van de stad, was de begraafplaats van de Ming dynastie.
In een park met eeuwen oude bomen, lagen de verschillende tomben verspreid.
Het waren geen piramiden, maar toch indrukwekkende bouwsels, waar we konden in afdalen.
Veel tijd hadden we niet want er wachtte ons nog heel wat.
Ook hier vonden we de gekende aardnetten terug met hun kruisingen.
Het zomerpaleis.
Het zomerpaleis van de keizer trok onze bijzondere aandacht.
We dachten niets interessant te vinden om ons op te concentreren met de Lecherantenne, het ganse dat domein met zijn vele mooie gebouwen en een grote waterpartij was toch ook pas een paar eeuwen oud, toen trok iets onze aandacht.
Gelegen aan de noordkant op een helling, stond een eeuwen oude tempel.
Vele pelgrims trokken er naartoe en wij volgden ook die lange sliert trappen, steeds hoger op. Toen kwamen we aan de eeuwen oude tempel. Een enorm Boeddha beeld stond op een vierkantige sokkel en nam meer dan een verdieping in beslag.
Toen we met de Lecherantenne erom heen liepen viel iets op.
Precies van de ene hoek van de sokkel naar de andere, zowel van noord naar zuid, dan van oost naar west, vonden we het orthogonaal net op drie slagen breedte.
Hetzelfde gebeurde voor het diagonaal net.
Boeddha ruste precies in het midden punt van de kruisingen van beide netten.
Hoe wisten de Chinezen dat? Van de Egyptenaren of anders om, wie zal het zeggen?
Er was nog wel meer bewonderenswaardig.
U moet weten dat de keizer de verbinding vormde tussen hemel en aarde.
Zolang hij in harmonie leefde met het boven en het onder (zijn volk) was er vrede.
Nu wou de traditie dat de keizer elk seizoen in een ander paleis vertoefde, rekening houdende met het seizoen.
In de zomer was dat dus in contact met het zuiden.
Na een dolle rit met een taxi kwamen we aan de beroemde Chinese muur, of liever aan een stuk gerestaureerde muur.
Na wat klimwerk kwamen we boven en stapten van het ene beschermde hokje waar de soldaten vroeger in zaten, naar het volgende.
Indrukwekkend was het wel, en denken dat diemuur duizenden kilometers lang was.
Het zicht op de ruige natuur en de bergen in het noorden was al even indrukwekkend.
We hadden ons voorgenomen om op één dag niet alleen de muur te bezichtigen maar ook in het terugkeren naar het zomerpaleis, dat we zeker niet mochten missen, de tomben even te bezichtigen. Eerst dus de tomben.
De Tomb ofMing.
Op een verlaten plaats, ver van de stad, was de begraafplaats van de Ming dynastie.
In een park met eeuwen oude bomen, lagen de verschillende tomben verspreid.
Het waren geen piramiden, maar toch indrukwekkende bouwsels, waar we konden in afdalen.
Veel tijd hadden we niet want er wachtte ons nog heel wat.
Ook hier vonden we de gekende aardnetten terug met hun kruisingen.
Het zomerpaleis.
Het zomerpaleis van de keizer trok onze bijzondere aandacht.
We dachten niets interessant te vinden om ons op te concentreren met de Lecherantenne, het ganse dat domein met zijn vele mooie gebouwen en een grote waterpartij was toch ook pas een paar eeuwen oud, toen trok iets onze aandacht.
Gelegen aan de noordkant op een helling, stond een eeuwen oude tempel.
Vele pelgrims trokken er naartoe en wij volgden ook die lange sliert trappen, steeds hoger op. Toen kwamen we aan de eeuwen oude tempel. Een enorm Boeddha beeld stond op een vierkantige sokkel en nam meer dan een verdieping in beslag.
Toen we met de Lecherantenne erom heen liepen viel iets op.
Precies van de ene hoek van de sokkel naar de andere, zowel van noord naar zuid, dan van oost naar west, vonden we het orthogonaal net op drie slagen breedte.
Hetzelfde gebeurde voor het diagonaal net.
Boeddha ruste precies in het midden punt van de kruisingen van beide netten.
Hoe wisten de Chinezen dat? Van de Egyptenaren of anders om, wie zal het zeggen?
Er was nog wel meer bewonderenswaardig.
U moet weten dat de keizer de verbinding vormde tussen hemel en aarde.
Zolang hij in harmonie leefde met het boven en het onder (zijn volk) was er vrede.
Nu wou de traditie dat de keizer elk seizoen in een ander paleis vertoefde, rekening houdende met het seizoen.
In de zomer was dat dus in contact met het zuiden.
We hadden het geluk een mooie reis naar China te beleven, dankzij mijn schoonbroer die enkele jaren in Shanghai had gewoond en nu gepast afscheid wou vieren omringd door zijn familie.
Landen in Hong Kong na een lange vliegreis, tussen wolkenkrabbers en op een piste nabij het water is en hele belevenis.
We bezochten snel even de stad en na en nachtje rust in een wondermooi hotel, de trein op naarGuangzhou, ook Yangcheng genaamd, hoofdstad van de provincie Guangdong, culturele en economische belangrijke stad in Zuid China, met mild klimaat.
De reis zelf met de trein was al iets bijzonders.
Tussen allemaal chinezen, hoe kan het anders, langs rivieren en moerassen, verzonken rijstvelden en in de verte soms bergen.
Dit alles terwijl de bomvolle trein gonsde van het leven en karretjes volgeladen met eten en drinken werden rondgereden. De moeite waard om het eens te beleven.
De stad is ontstaan 2100 jaar geleden. Bezit heel wat historische en culturele gebouwen.
We logeerden in het mooie White Swan hotel, een prachtig nagemaakte boot in Jade versierde de ingang of het Atrium. Verder nog in de hall een waterpartij met veel mooie koois en een prachtige waterval komende in cascadevan een verdieping hoger. Nooit gezien zoveel rijkdom en pracht en daarbuiten nog zo veel armoede.
Een paar mooie oude tempels bezoekenal waar we opnieuw die aardnetten vonden enweg naar Shanghai, nu met een inlandse vlucht en een ver afgedankt vliegtuig..
Shanghai.
We schrijven 1991 en toen was de stad nog in handen van de fietsers.
Met duizenden reden ze naar hun werk en terug, de autos er tussenin.
Mijn schoonbroer woonde in een klein park waar enkele villas stonden voor de buitenlanders.
Er waren toen reeds enkele grote hotels die weinig klanten telden.
Toen hij ongeveer 10 jaar later eens terug keerde naar Shanghai, vond hij zelfs de plaats niet meer terug waar hij vroeger woonde.
De stad telde toen de meeste bouwkranenter wereld.
Elke dag voltooide men er een groot gebouw.
De auto was erkoning, de fietsen moesten naar de kant.
Langs mijn schoonbroer kreeg ik de gelegenheid om het Internationaal Acupunctuur Training Center te bezoeken en als acupuncteur was ik daar natuurlijk in het geïnteresseerd.
Na de gebruikelijke begroeting met de thee pose kon ik ook een kijkje nemen in de verschillende zalen waar met aan acupunctuur deed.
De eerste plaats was de interessantste. Daar was een reeds oudere Chinese acupuncteur aan het werk en die kende er wel wat van, hij was niet voor niets professor.
Daarna kwam ik in een zaaltje terecht waar een Europese dokter op zijn eentje aan het prikken was, dat kon ik ook.
Ten slotte kwam ik in een andere zaal terecht waar men electro acupunctuur toepaste.
Dat hadden ze van de Japanners geleerd, en ik had een probleem.
Ik had juist hetzelfde apparaat.
Ze gebruikten het vooral bij verlammingen en spastische spieren.
Wanneer ik de vraag stelde, waar ik al lang mee zat, aan welke naalden men de positieve en negatieve pool verbond en waarom, wisten ze het blijkbaar ook niet.
Ik gebruikte dat apparaat verder niet meer. Ik wil altijd het waarom weten, als het even kan.
Blijkbaar waren ze zich daar ook al aanhet verwijderen van de traditie.
Uiteindelijk begreep ik dat het helemaal niet meer nodig is om naar China te gaan om acupunctuur te studeren.
We kunnen dat even goed in het westen, de oude leermeesters in China zijn verdwenen.
We maakten van de gelegenheid gebruik om heel wat te bezichtigen in Shanghai maar gingen ook op andere plaatsen zoals de muur, de Ming graf tomben en natuurlijk Peking.
Misschien is het nu tijd om even wat meer achtergrond te bespreken omtrent het mysterie van de Lecherantenne.
Waar kunnen we dan beter beginnen dan in Egypte, waar Faraos en hogepriesters het alleen recht bezaten de Ank te bezitten.
Volgens Walter Kunnen zou de Ank wel eens de voorloper kunnen zijn van de Lecherantenne.
De Ank zou bestaan hebben in verschillende maten en op die manier het meten van verschillende golflengten of greeplengten mogelijk hebben gemaakt.
De Ank is het symbool van de macht over levenen dood en wat doen wij anders met onze antenne dan leven, gezondheid en ziekte opsporen?
We waren, mijn echtgenote en ikzelf nog aan het leren bij Walter Kunnen wanneer hij andermaal een reis naar Egypte organiseerde.
Wij natuurlijk mee, we geloofden alleen wat we zelf hadden gezien en gevoeld.
Weten is beter dan geloven en kunnen meten is het best van al, zei Walter Kunnen vaak.
We gingen naar de beroemde piramiden, ook naar de oudste, de sakara, en wat maten we daar? Precies wat Walter Kunnen ons had voorspeld.
De piramiden zijn gebouwd op kruisingen van de beide netten: het orthogonaal en het diagonaal net.
Wanneer we dan afdaalden in de piramide tot aan de plaats waar de farao lag of had gelegen vonden we de sarcofaag heel precies op de kruising van de netten.
Gedenk dat deaardstralen om ze in het kort te noemen niet verticaal stijgen maar met een afwijking van 25 en 12,5 graden.
De sarcofaag ligt dus niet precies in t midden van de piramide.
Hoe konden die piramide bouwers dan heel precies die plaats vinden zo veel meters onder de grond? Dat is nog altijd een mysterie.
Ofwel beschikten ze over een speciale gave en voelden ze dat gewoon met hun handen ofwel hadden ze een instrument, misschien de Ank?.
In Artsenkrant werd de uitspraak van het Tuchtcollege voor de gezondheidszorg in Amsterdam correctbesproken van uit het standpunt van de klassieke arts.
Graag zou ik mijn visie als alternatief arts bekend maken en het bewust artikel becommentariëren.
1.We moeten hier drie categorieën van verzorgers onderscheiden.
a.Jomanda. Ik ga hier haar kennis niet onderzoeken en weet ook niet of ze inderdaad over een zesde zintuig beschikt.
In elk geval doet ze hier aan onwettige geneeskunde en was haar diagnose en behandeling fout. Dat ze ook een infectie ontdekte op de tumor zou kunnen, maar de hoofdzaak bleef wel een kanker.
Indien die met zekerheid werd gediagnosticeerd in de kliniek liep het hier dus al fout.
Indien er twijfel was moest eventueel een biopt genomen worden.
Indien collegas hier niet op in gaan en blijven beweren dat ze haar kunnen genezen ondanks de achteruitgang van de patiënte zijn ze verkeerd bezig.
b.Voor de 28 alternatieve verzorgers kan ik kort zijn.
De niet artsen, die op eigen houtje werkten, zijn allemaal schuldig.
Diegenen die eventueel onder toezicht van een dokter handelden, hebben wel een excuus.
De hoofdverantwoordelijke blijft dan de dokter.
c.De alternatieve dokters.
Zij dragen wel verantwoordelijkheid.
Indien ze de patiënte niet of onvoldoende hebben ingelicht over de mogelijkheden van de klassieke behandeling zijn ze fout, ze hebben wel het recht ook de negatieve kanten ervan te belichten.
Indien ze de juiste diagnose niet kenden moesten ze alle middelen inzetten, zeker ook de klassieke om de diagnose te bevestigen.
Persoonlijk heb ik ook heel wat kankerpatiënten begeleid.
Ik heb nooit een kankerpatiënt gezien met een duidelijk agressieve kanker die genezen werd door een alternatieve behandeling, of die wel bestaan durf ik te betwijfelen.
Wel ben ik ervan overtuigd dat de alternatieve arts een bijkomende en belangrijke rol kan spelen in het behandelen van een kankerpatiënt.
Ik heb daar reeds meermaals over geschreven o.a in mijn boek en ook in mijn blog.
Ik denk niet dat het hier opnieuw moet gebeuren.
Preventief,maar ooktijdens en na de klassieke behandeling kan een alternatieve dokter veel hulp bieden. Een echte kanker moet altijd samen met de oncoloog gevolgd en behandeld worden.
Opereren als het kan, bestralen en chemotherapie indien nodig en na overleg onder elkaar.
Ik denk dat de meeste alternatieve artsen het hiermee eens kunnen zijn.
We maken een onderscheid tussen de gsm en de mast en beginnen met de masten.
1.De masten.
In het bewust artikel in Humo werd er met cijfermateriaal aangetoond dat men niet lichtzinnig zou mogen omgaan met het plaatsen van relais masten van gsm.
De industrie en het grote geld hebben er echter anders over beslist.
Met heel wat tegenexpertisen worden de negatieve gevolgen afgedaan als niet relevant.
Met reden wordt in humo aangehaald dat jaren lang werd beweerd, door gelijkaardige onderzoeken, dat tabak en asbest ookniet zo gevaarlijk waren voor onze gezondheid, nu weet men wel beter.
Ik vermoed dat later iets gelijkaardigs zal gebeuren met de Gsm en de masten.
Ondertussen hoopt men in stilte dat nieuwe technologieën minder gevaarlijk zullen zijn en de huidige zullen vervangen, zodat men zal kunnen zeggen: dit is verleden tijd. In afwachting?
Indien mogelijk, verzet U tegen de komst van een nieuwe mast in uw buurt.
Indien U niet anders kunt dan er dicht bij wonen let dan op een paar zaken.
Niet iedereen is even gevoelig aan straling.
Kijk of een inwoner van uw huisgezin, minder fit is, minder goed slaapt of vaker ziek wordt sinds de mast geactiveerd is.
Indien ja, dan is er waarschijnlijk een verband met de komst van de mast.
Er bestaat echter nog een mogelijkheid.
Laat een deskundige komen om uw woning te onderzoeken op elektromagnetische en aardmagnetische storingen en laat eventueel uw woning biosaneren.
Ook tegen gsm masten kan men iets doen, daarom hoeft U nog niet te verhuizen.
2.De gsm.
Met reden wordt er gewaarschuwd voor veelvuldig gebruik van de gsm, vooral door kinderen. Gebruik hem dus alleen kortstondig.
Draag hem niet op uw lichaam.
Hier hebben de vrouwen meer geluk, ze stoppen hem vaak weg in hun handtas.
Direct contact met het lichaam is af te raden.
Ik heb meerdere malen patiënten gehad met volgende klachten.
Pijn in het heupgewricht aan de kant waar de gsm in de broekzak stak.
Prostaat en zelfs erectiestoornissen om gelijkaardige reden.
Hartproblemen.
Hier wil ik speciaal de aandacht op trekken.
Steek nooit uw gsm in een pochet, direct voor uw hart, het kan dodelijk zijn.
Wanneer ik bij een patiënt de energetische waarde van het hart opmeet, kan ik altijd een verschil meten met de gsm in of uit de pochet.
Met de gsm erin kan de energetische waarde soms tot bijna de helft dalen.
Indien U een gezond hart hebt zult U het verschil misschien niet voelen, maar indien U op het punt staat een hartinfarct te krijgen, zult u er zeker een krijgen.
Het zou wel interessant zijn bij elke plotse dood eens na te gaan hoeveel mensen er een gsm droegen en op welke plaats op het lichaam.
Maar ja, wie denkt daar nu aan, bij een plotse dood?
Ik las zopas inHumo een interessant artikel over GSM- masten en draagbare of looptelefoons. Goed gedocumenteerd en goed geschreven.
Persoonlijk heb ik daar, als gepensionneerd en alternatief arts, ook wel wat ervaring mee en met de Lecherantenne kan men op een eenvoudige en doeltreffende manier niet alleen de aanwezigheid van die elektromagnetische straling aanvoelen maar ook het nefast effect ervan op de mens meten.
In een volgend nummer zal ik daar op terug komen.
Er werd ook en met reden, de nadruk gelegd op de nefaste straling die uitgaart van een draagbaar telefoontoestel en van de bron ervan, het aansluiting bakje of basis toestel..
Ik heb dit meermaals opgemerkt bij mijn patiënten.
Ziehier in t kort de beschrijving van zo een geval.
Het is veel jaren geleden gebeurd, nog voor de rage van de gsm.
Het was toen bon ton van een draagbare telefoon te hebben.
De dame in kwestie had haar woning laten biosaneren door Walter Kunnen, maar voelde zich niet veel beter na de biosanering.
Ze kwam dan maar eens om mijn gedacht te vragen.
Haar klachten waren nogal vaag, maar wanneer we thans naar de symptomen kijken die opgesomd worden als mogelijks veroorzaakt door elektromagnetische stress, vinden we ze hier toch reeds terug.
Slaapproblemen, ze zou nooit gaan slapen, ze is hyperactief, ze lijdt aan slapeloosheid.
Ze heeft hyperventilatie aanvallen, gepaard met hartkloppingen en het gevoel van toegesnoerde keel en ademnood.
Omdat we, bij het meten met de lecherantenne, de aanwezigheid nog voeldenvan elektromagnetische velden op haar lichaam en geen invloed meer van aardmagnetische stralen gingen we eens kijken in de woning.
Mijn echtgenote is zeer gevoelig aan elektromagnetische straling en voelt onmiddellijk ademnood wanneer ze in een woning komt waar veel elektro stress aanwezig is en begint te meten met de Lechrantenne, ze heeft nochtans geen enkele vorm van allergie of astma.
Onmiddellijk voelde ze de aanwezigheid van een polluerende bron.
Na enig zoeken kwam ze op de telefoon centrale uit.
Van zodra die uitgeschakeld werd was de spanning weg.
Nu deden we ook de volgende testen.
We schakelen de centrale opnieuw aan en de bestraling herbegint.
De mevrouw in kwestie had de slechte gewoonte de hoorn altijd in haar zak te dragen ook in de tuin.
Zelfs in een andere kamer konden we de invloed van het magnetisch veld op haar voelen.
Nu deden we ook het volgende experiment, want ze zei dat ze dat gevoel ook buiten kon hebben.
We maten ook die elektromagnetische belasting op haarbuitens huis, zolang ze het apparaat vasthield of in haar zak droeg.
Van zodra ze alles definitief uit de woning verwijderde was ze genezen.
Ze slaapt dus sinds 1998 op dezelfde plaats en met het hoofd naar het noorden.
Zie eens wat ik vind op haar lichaam, alle gevonden stoorsporen kruisen praktisch op de plaats van de linker borst. De 7,6Decumanus loopt over beide borsten, samen met een watervoerende breuklijn.
De 8,2 zuid west kruist in de linker borst, bijna parallel ervan loopt nog een watervoerende breuklijn en ik voel nog een watervoerende breuklijn komende van uit het zuid oosten en opnieuw op de linker borst.
Begrijpt U nu waarom er in de linker borst eerst een kanker ontstond en niet in de rechter borst
Wanneer ik bij haar met behulp van de Lecherantenne, de energetische waarden van haar organen en functies opmeet vind ik het volgende.
De immuniteit is gedaald op 1/8e van de normale waarden, dit kan eventueel ook nog een gevolg zijn van de chemotherapie.
Het degeneratiegevaar lijkt voorlopig afwezig.
De waarden van lever, longen en hart zij bijna voor de helft gedaald.
De overige opgemeten cijfers zijn redelijk goed en spelen hier geen rol.
Het probleem is dat de immuniteit nooit zal stijgen zolang deze patiënte op die plaats slaapt.Ze riskeert zelfs een recidief,misschien wel in de linker long, gelukkig vind ik tot nu toe geen aanwijzingen in die zin.
De immuniteit is en blijft veel te laag, zodat niet alleen de vermoeidheid nooit kan verdwijnen maar ook een nieuwe kanker kan ontstaan, voornamelijk lokaal op het litteken of in de long of rib.
Dit is een vaak voorkomend voorbeeld.
Bij kanker patiënten vindt men altijd een te laag cijfer voor immuniteit.
De chemotherapie ondergraaft deze waarden nog meer, en na de chemotherapie zullen de waarden nooit voldoende stijgen indien men in een sterk gepollueerde woning woont.
Alleen door een goede biosanering en een bijzondere immuun versterkende therapie heeft men meer kans om definitief te genezen.
Aan de rechter borst kan ook kanker ontstaan, maar deze loopt minder gevaar, er zijn daar minder kruisingen van exogene pathogene stralen.
U ziet trouwens dat de organen en functies die in de onmiddellijke omgeving van de stralen bundels vertoevener het slechts aan toe zijn.
Gelukkig is het cijfer dat een mogelijke aanwezigheid van kanker bepaalt nog goed, ik hoop en denk dat er nog geen recidief is, maar er is veel, heel veel werk aan de winkel.
Ook het hart loopt gevaar, ze heeft er trouwens al problemen. De longen zullen we afwachten, wanneer ze uit de stralen bundels gaat zal dat misschien spontaan beteren, ze hoest niet maar had toch een positieve reactie op TBC, er werd gelukkig niets gevonden bij verder onderzoek in de kliniek.
Ze moet nog gedurende vijf jaar een oestrogeenremmer in nemen, hetgeen gebruikelijk is en ook een labo life product, daar reageert ze gunstig op.
De therapie.
Deze mensen zullen hopelijk hun woning laten biosaneren, in afwachting gaan ze hun bedmet het hoofd naar het zuiden draaienen tegen de andere muur plaatsen, drie meter verplaatsing dus, dat zal voorlopig het best zijn maar volgens mij onvoldoende.
Immuun stimulatie door Sanum Kelbeck: Latensin D4 en Mucedokehl worden voorgeschreven.
Voor de lever is dat Hepar compositum ampullen en Cranolin voor het hart allebei van Heel.
Om te eindigen, twee magneten in de hals.
Een op de rechter carotide internavoor de hersenen en het hart en een op de linker hals streek voor de lever. Dan naar huis en vijf weken wachten.
De verdere evolutie is gunstig, misschien kom ik daar later nog eens op terug, indien er zich nog problemen zouden voordoen.
Dit voorbeeld dient voornamelijk om aan te tonen dat de plaats waar U slaapt belangrijk is en dat immuun therapie niet veel helpt indien U op een sterk gepollueerde plaats slaapt.
Bestaat er een verband tussen beiden? Moeilijk te zeggen, alhoewel?
Van een rechtstreeks verband zou ik niet durven spreken maar misschien is er toch wel ergens een onrechtstreeks verband. Deze keer gaan we het daar over hebben en er op aansluitenmet een voorbeeld.
Ik heb het al vaker gezegd en zal het blijven herhalen dat er bij de meeste chronische ziekten steeds een verband bestaat tussen enerzijds de ziekte toestand en het verval van de immuniteit en anderzijds tussen beide eerst genoemden en de aanwezigheid van meerdere polluerende elektromagnetische storingen in de woning, voornamelijk dan de exogene pathogene vectoren, zijnde de immuun deprimerende 7,6 Decumanus en de pathogene 8,2 zuid west, samen met meerdere gepollueerde watervoerende breuklijnen.
Telkens weer vinden we deze vectoren terug bij immuun deficiënte patiënten en telkens ook weer bij kankerpatiënten. Daarenboven vinden we telkens de meeste kruisingen van die vectoren op de plaats waar de kanker of de ziekte ontstaat. Dat kan geen toeval zijn.
Trouwens door de analyse van elk van die pathogene vectoren kunnen we heel precies meten dewelke verantwoordelijk zijn voor de immuun depressie en dewelke verantwoordelijk zijn voor de ziekte.
Telkens vinden we voor elk van die toestanden de vectoren die er het meest toe bijdragen.
Zolang deze vectoren niet worden geneutraliseerd, of zolang de patiënt geen andere en beter slaapplaats vindt loopt hij het risico om niet definitief te genezen.
De kanker kan dan wel goed en klassiek behandeld worden maar het gevaar voor recidief zal veel groter zijn bij zo een patiënt. De immuniteit zal trouwens nooit helemaal herstellen
Wilt U een voorbeeld, ziehier dan.
Een dame van 55 jaar komt op de raadpleging, ze werd gestuurd door een andere collega, die meent dat er misschien toch iets niet in orde is met de woning.
Haar chronisch vermoeidheid syndroom werd gediagnosticeerd in 1994, ze was toen al jaren moe.
Ze werd grondig onderzocht inhet Brugmann Ziekenhuis, o.a.. in de slaapkliniek, zonder resultaat.
Eerste belangrijke opmerking.
Hoe kunt U bepalen dat deze mevrouw al dan niet goed kan slapen in haar bed door de metingen te doen op een andere plaats, in de kliniek?
Elke wetenschapper moet toch beseffen dat dit een aberratie is.
Natuurlijk kan men door het onderzoek een aantal gevallen ontdekken waar er afwijkingen bestaan in het tracé van de slaap en die eventueel behandelen. Dit onderzoek is dus op zich niet verkeerd, maar in feite zou men, indien men niets vindt in de kliniek, ook zo een onderzoek moeten doen op de plaats waar de patiënt slaapt. Dan zou men misschien een andere uitslag krijgen.
In haar lange voor geschiedenis noteren we een aantal belangrijke zaken.
In Brugman kan men niets belangrijks ontdekken, alleen dat ze reeds aangetast werd door een aantal virussen: cytomegalie, coxakie, epsein bahr.Dus hier kan ik al stellen dat haar immuniteit toen zeker al naar de vaantjes was, en niemand zal die de volgende 15 jaar kunnen herstellen. Spijtig toch.
Ondertussengaat ze naar de V.U.B.waar een professor naam maakt wegens zijn onderzoek naar C.V.S.
Ook hier vindt men niets en gelukkig krijgt ze geen lange kuur met allerlei antibiotica.
De jaren lopen en ondertussen probeert ze alle slaapkamers uit, zonder succes, de toestand verbeterd niet.Men moet haar toen gezegd hebben dat haar slaap plaats misschien niet goed was, maar niemand heeft het ooit na gegaan of opgemeten.Sinds 1998 slaapt ze op dezelfde plaats, ze is het moe steeds naar een andere slaapkamer te verhuizen.
In 2004 ontdekt men een linker kwaadaardige tumor in haar linker borst, 4cm diameter.
De borst wordt volledig verwijderd, ze wordt ook bestraald en krijgt chemotherapie.
Ondertussen wordt ze ook begeleid door een ervarene dokter in Brussel, die haar behandelt met Labo Life preparaten,hetgeen mij goed lijkt, maar de immuniteit krijgt niemand omhoog, hoe komt dat toch?
Ten einde raad stuurt haar dokter haar dan eindelijk naar mij.
Wat hebben deze drie termen gemeen en zijn er vergelijkingen mogelijk met de volgende drie:
C.V.S., M.S. en immuniteit deficiëntie? Ik denk van wel en ga er even op doorbomen.
Onlangs volgde ik een interessant programma op TV. Discovery omtrent het probleem van de erop flakkering van T.B.C. in de wereld, en dan voornamelijk in eennieuwe vorm van resistentie aan alle medicatie en het verband ermee met Aids.
Het verschijnsel deed zich ditmaal voor in een rijk en voorspoedig milieu en niet langer in een verarmd milieu.
Dit heeft me doen nadenken en ziehier de vrucht ervan.
Aids patiënten heb ik maar weinig ontmoet, ik woonde ver van de groot stad en dus..
Toch heb ik er een paar onderzocht en ietwat geholpen.
Het geen opviel was inderdaad de immuniteit deficiëntie. Wel geteld 360 slagen links en rechts tellenmet de Lecherantenne is zeer vermoeiend en dat hoog aantal slagen ben ik alleen bij dergelijkepatiënten tegen gekomen, het was dus op zich al een diagnose.
Ik herinner mij duidelijk een droevig geval, misschien in t kort beschrijven?
Ik had reeds een jonge vrouw enige tijd in behandeling die leed aan aids en wist dus hoe moeilijk het was 360 slagen te tellen zonder de handgreep van de antenne los te laten.
Op een dag kwam er een bezorgde vader op de raadpleging met zijn zwaar zieke zoon, hij zou lijden aan hepatitis maar zijn toestand verergerde steeds.
Toen ik zijn lever opmat was het inderdaadzeer erg 260 slagen, maar toen ik ook de immuniteit op mat kreeg ik de slagen maar niet geteld, ik had de indruk dat 240 slagen niet voldoende waren.
Ik begon dus een paar keren opnieuw en kwam dan tot de conclusie dat het 360 slagen waren, nu begreep ik waarom die hepatitis dodelijk was.
Ik trachtte mijn bevindingen zeer voorzichtig mee te delen en stuurde de patiënt verder, de diagnose van aids werd bevestigd.
Enige tijd later vernam ik het overlijden van de patiënt.
Dat was een nare ervaring, t is wel al veel jaren geleden en nu bestaat er toch al een betere therapie om de ziekte in te tomen, maar genezen niet, dat zal alleen kunnen als we ons immuun systeem sterker kunnen maken, een vaccin zal misschien ook wel helpen maar de immuniteit speelt altijd de hoofdrol.
Tuberculose dan?
We denken niet meer aan deze afgrijselijke ziekte, waardoor onze grootouders nog regelmatig stierven, maar weet dat er elke 15 seconden nog iemand sterft in de wereld ten gevolge van deze ziekte. Men dacht de ziekte te kunnen uitroeien omdat men een aantal remedies had gevonden die wanneer ze samen langdurig worden ingenomen de ziekte doen inslapen.
In deze zin zit heel het probleem.
Meerdere medicamenten moeten samen langdurig worden ingenomen, dat is gedurende minstens zes maanden, en wat gebeurde er? Heel wat mensen stopten te vroeg hun behandeling en dus kon de bacil zich aan passen en resistent worden aan de therapie. Er is dus ondertussen een variant van de tuberculose bacil opgestaan die opnieuw dodelijk is.
Nu tracht men daar iets aan te doen door de patiënten dagelijks de nodige medicatie doen in te nemen in t bijzijn van verplegend personeel.
Wat is nu het verband tussen aids, tbc en immuun deficiëntie?
Dat heeft men ontdekt o.a in de Verenigde Staten waar plots een ganse groep welstellendemensen stierven aan een vorm van resistente tuberculose.
Hoe kwam dat?
Een rijke vrouw volgde samen me enkele andere gegoede burgers een twee wekelijkse cursus van Yoga onder de leiding van een goeroe, die zijn opleiding had gekregen in India.
Daar werd hij besmet met de bacil van Tuberculose en nam een paar maanden medicatie.
Beter zijnde stopte hij te vroeg zijn behandeling en begon les te geven in Amerika, denkend dat hij genezen was, zou kweekt men resistente bacillen.
Gedurende twee maal per week, in een kleine ruimte hoestte hij gans te ruimte vol resistente bacillen. De meestevan de aanwezigen stierven aan TBC enige tijd later.
De man van een van de dames die er ook aan leed, was reeds jaren drager van het H.I.V virus maar had er hoegenaamd geen last van, hij was kineast en werkte zich te pletter, nam onvoldoende rust, daarbij nog onregelmatig eten en veel drinken, dit allesondermijnde zijn immuniteit en plots sloeg ook de tuberculose toe, hij stierf kort daarna.
Ten gevolge van dit allemaal werd er onderzoek verricht naar het verband tussen aids en tuberculose en ziehier wat de conclusie was.
De meeste mensen komen tijdens hun jeugd in aanraking met tuberculose, vandaar de huid testen, die we op school kregen en die nu telkens weer gedaan worden wanneer er in de buurt een geval van tuberculose is.
Wanneer de test positief is worden er ook röntgen fotos gemaakt van de longen, om na te gaan of de ziekte actief is of niet.
Wat gebeurt er in de long?
We ademen de T.B.C bacil in en die zet zich op de long cellen.
Wanneer de weerstand van het individu groot genoeg is worden die bacillen geneutraliseerd ter plaatse door immuun cellen van het organisme, er wordt een kapsel rond gelegd, dat kan men soms ziet als witte melkvlekjes op de long bij een radiografisch onderzoek.
Wanneer zo iemand, die drager is van de bacil, nu aangetast wordt door het HIV.virus, dan vernietigt deze virus elke weerstand van de immuun cellen door ze te vernietigen en ze zelf te gebruiken.
Wat gebeurt er dan? De tuberculose bacillen die nog steeds aanwezig zijn op de longen, worden weer actief, ze bevrijden zich van hun kapsels van dode immuun cellen, en vernietigen het lichaam, geen behandeling kan dan nog helpen.
De bacil heeft dus hulp gekregen van het virus.
Uiteindelijk is het omdat de immuniteit van de patiënt heeft gefaald dat de patiënt sterft.
Relatie tussen die ziekten en huidige ernstige en bepaalde chronische ziekten.
Op een voorlopig lager niveau, en daarmee bedoel ik minder snel dodelijk, speelt zich in de westerse wereld een soortgelijk drama af, en dit wordt helemaal niet erkend in onze Academische Medische Wereld.
Wat zie ik telkens weer bij patiënten die lijden aan kanker, leukemie of andere ernstige ziekten zoals chronisch vermoeidheid syndroom, multiple sclerose of ernstige virale infecties?
De immuniteit is helemaal verstoord en blijft even lang deficiënt als de ziekte duurt.
Van daar mijn succes in het behandelen van dergelijke ziekten, door hoofdzakelijk op het immuun systeem te werken. Dit heb ik al meermaals aangetoond in mijn vorige bijdragen.
Telkens weer valt het verband op tussen de instorting van het immuun stelsel en de aanwezigheid van pathogene exogene factoren zoals de Decumanus en de zuid west alsook de aanwezigheid van talrijke gepollueerde watervoerendebreuklijnen.
De pollutie van het milieu zou dus wel een van de belangrijkste oorzaken kunnen zijn van de opflakkering van heel wat chronische en vaak ongeneeslijke ziekten.
