De specialisatie heeft er in de geneeskunde voor gezorgd dat er wonderbare genezingen mogelijk worden. We gaan deze hier dus niet bekritiseren.

Wel is het zo dat door het ignoreren van de invloed van pathogene straling men het verband niet ziet tussen ziekten die op het eerste zicht niets met elkaar te maken hebben omdat men de relaties niet kent.

Een dame van rond de zeventig komt op de raadpleging en vertelt over haar problemen.

Ze heeft een tijdje geleden een maagzweer gehad en men heeft helicobacter vastgesteld.

U kunt daar alles over lezen op internet.

Ze werd een ganse tijd behandeld en met succes, ze is klassiek gezien genezen.

Daarnaast heeft ze al enige tijd leverproblemen en de bloedanalyses geven een te hoge GPT aan. Maar omdat ze nooit hepatitis had en het getal nog niet alarmerend is gaat men afwachten.

Enkele weken geleden kreeg ze een zeer ernstige zona op de rechter hemi thorax.

Ze werd adequaat behandeld met een antiviraal middel, een kuur vitaminen B injecties en veel pijnstillers. De letsels zijn genezen alleen de littekens zijn nog zichtbaar. Omdat de pijn niet wegging gaf men haar zelfs morfine pleisters, die ze gestopt is wegens braken en ziekelijk gevoel.

 Volgens de klassieke geneeskunde is ze dus nu ongeveer genezen en doet men niets meer in afwachting van andere of herhaling van de eerdere problemen.

En waarom komt ze dan naar mij? Omdat ze hoopt op beter en zich toch niet lekker voelt.

Met de Lecherantenne zie ik duidelijk een verband tussen alle drie haar problemen, dat kan een klassiek geneesheer niet. Bekijk de tekening. Alles gebeurt daar waar de exogene pathogene stralen de 7,4 kruisen.

Zona is vaak een eerste verwittiging dat er iets anders kan volgen en dan heb ik het hier over mogelijke degeneratie. Gelukkig zal de opmeting nadien aantonen dat er nog geen gevaar bestaat op kanker.

De verdere opmeting geeft aan dat deze patiënte helemaal niet hersteld is ondanks haar correcte behandeling.

Haar immuniteit staat op minder dan 1/4devan de normale waarden, evenals haar zenuwstelsel aan de rechter zijde, ook de lever toont een even groot deficit, de maag is voorlopig buiten schot. Maar wat in de toekomst? Alles zou zich herhaald hebben, de zona waarschijnlijk niet maar misschien wel iets nog erger.

Ik kan dit hier niet bewijzen alhoewel ik het bij vroegere patiënten reeds heb meegemaakt.

Hier moet de woning dringend gebiosaneerd worden en de immuniteit, het zenuwstelsel en de lever ondersteund worden. Dat gaan we doen.

Nader onderzoek.

Wanneer we het beeld van de vrouw liggend in haar bed even nader bekijken moeten we nog iets anders opmerken.

Het bed staat aan een kant van de kamer in het midden. Zij slaapt links zodat de 7,4 lijn die het energetisch midden van de kamer op haar lichaam weerspiegelt op haar rechter zijde terug te vinden is. Daar waar de 7,4 lijn de andere pathogene stralen kruist vinden we altijd de pathologie: zona, lever, maaguitgang.

Haar echtgenoot sliep rechts van haar. De 7,4 zal zich dan weerspiegelen in de linker lichaam helft. De kruisingen bevinden zich dan allemaal op of dichtbij het hart.

Van wat is haar man overleden? Van een hartinfarct.

De geleerde heren van Skepp zullen weeral zeggen: “allemaal toeval”,  en gij die er ondertussen veel meer over weet, wat denkt u ervan?

11-08-2008, 11:30 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Renners blijven vaak als kleine kinderen die nog in Sint Niklaas geloven.

Alles wat hen aangeprezen wordt zouden ze slikken om toch maar beter te presteren.

Ik heb in de loop van mijn loopbaan meerdere gekende beroepsrenners tijdelijk onder mijn gedeeltelijke hoede gehad.

Het was dan telkens omdat hun immuniteit of weerstand het liet afweten.

Na de biosanering van hun woning en het op punt stellen van hun immuun stelsel verdwenen ze dan en werden opnieuw onder de hoede gebracht van hun “gezondheidswerkers, dokters inbegrepen.

Onlangs zag ik nog eens een coureur, die al een poos op de sukkel was.

Ook hier zou een goede biosanering en een bijkomende medicatie uiteindelijk hulp bieden.

Toen hij op controle kwam had hij zijn “apotheek” meegebracht, een hele zak vol medicamenten.

Het waren voornamelijk versterkende middelen meestal natuurproducten, kruidenmengsels en homeopathische complexen.

Hoe hij eraan gekomen was heb ik niet gevraagd, waarschijnlijk via, via.

Het ware geen verboden producten.

Waarom en wanneer hij die moest nemen weet ik ook niet en hij waarschijnlijk ook niet.

Ik testte ze een voor een uit en allen hadden meer schadelijke gevolgen dan goede, behalve twee.

 Die twee kon hij nog even gebruiken en daarmee basta.

Sommige van de meegebrachte producten kende ik niet, maar na inzage van wat er werkelijk in zat herkende ik wel alles.

Heel veel van die zogenaamde nieuwe en betere producten zijn ongeveer dezelfde als de vorige, alleen heeft men hier of daar een plantextract verminderd of vermeerderd en er een paar andere elementen aan toegevoegd.

Omdat ik er één niet van kende, het was een Spaans product ben ik even gaan kijken op internet.

Zo stoot ik op hetgeen men in de auto van de vrouw van een renner  vond: 37 producten voor haar renner? Daar staat dat product ook bij alhoewel ik niet denk dat het verboden stoffen bevat.

Onlangs las ik dat een renner die een tour rijdt gemiddeld tussen 20 en 70 pillen per dag neemt.

Niet te geloven dat een gezond mens dat binnen krijgt, ik zou van de helft ervan reeds ziek in bed liggen. Een renner moet sterk en gezond zijn om dat allemaal te verteren.

Vroeger was het anders?

Helemaal niet, er waren wel minder middelen maar ze waren vaak nog sterker en gevaarlijker.

Mijn echtgenote had in die tijd een apotheek en weet er alles van.

Wat men dan allemaal kwam kopen? Beroeps geheim natuurlijk.

Een anekdote toch.

Een toen nog “liefhebber” kwam eens met een pilletje naar de apotheek, en vroeg wat het was.

Het bleek een pilletje captagon te zijn, waarvoor hij 200 Fr had betaald en in de apotheek koste een gans doosje  53fr.

Nu weet u waarom er zoveel charlatans rond de renners draaien, zij worden er rijker van en de renners wat armer.

Verder helpt dat allemaal weinig of  niet, trainen, voorbeeldig leven en talent, daar komt het op aan, met een beetje medicatie als steun bij zware wedstrijden.

06-08-2008, 15:55 Geschreven door nestor  
Reageren (1)

Recidiverende abcessen hebben meestal te maken met een deficiëntie van het afweersysteem.

Een abces bestaat uit een ophoping van bacteriën, witte bloedcellen en weefselresten, omringd door een kapsel van bindweefsel. Wanneer het abces rijp is barst het open of wordt het door de arts opengesneden.

Bij vaak voorkomende abcessen kan een arts met de Lecherantenne vaak de oplossing bieden.

Het geval hierna is er een voorbeeld van.

Dossier 12926.

Een jonge dame van rond de 20 komt op de raadpleging.

Ze heeft reeds meerdere malen antibiotica kuren genomen, er werden al een paar abcessen opgesneden, allemaal tevergeefs de abcessen in beide oksels komen steeds terug.

Bij het onderzoek met de Lecherantenne valt iets op. Een watervoerende breuklijn loopt precies van rechts naar links onder beide oksels. Het bed wordt verplaatst en met succes.

Allee de immuniteit toont en sterke daling, al de andere waarden zijn normaal.

Een immuun versterkende medicatie met een drainage middel  brengt geleidelijk de genezing.

Na een drietal maanden is ze volledig hersteld. Dat was vijf jaar gelden.

Sindsdien komt ze eenmaal per jaar op controle.  Ze is nog altijd kerngezond.

Ze heeft af en toe een kuur nodig die lever, huid en nieren ontgiften.

Ze elimineert dus niet genoeg toxinen zonder bijkomende hulp.

Daar doet de klassieke dokter meestal niets aan en dus blijven de problemen bestaan.

05-08-2008, 10:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Hepatitis C wordt veroorzaakt door het hepatitis C –virus.

Deze ziekte werd pas in 1989 ontdekt, bijna de helft van de  patiënten die erdoor besmet zijn weten het zelf niet. Tot rond 1990 werden veel mensen besmet door bloedtransfusies. Actueel word het bloed eerst getest en besmet bloed wordt niet meer toegediend.

In België zouden meer dan 100000 mensen drager zijn van het virus.

Het virus wordt overgedragen door rechtstreeks fysisch contact met besmet bloed, zelfs door speeksel, seksueel contact, er moet wel altijd  contact zijn met besmet bloed, besmette bloedtransfusie, bij druggebruikers door de besmette naalden, piercing, enz..

De besmetting verloopt meestal onopgemerkt en kan 10 tot meer dan 20 jaar onopgemerkt blijven, maar de betrokkene kan ondertussen, als drager van het virus,  heel wat andere mensen besmetten.

Tijdens de acute besmettingsperiode kan de patiënt zich gewoon moe voelen en sneller een andere infectie oplopen door aantasting van zijn immuun stelsel, uitzonderlijk krijgt hij zichtbaar geelzucht.

Ongeveer 2 op de 10 genezen spontaan en zonder problemen en elimineren het virus helemaal.

De rest wordt chronisch drager van het virus en kan dan anderen verder besmetten.

Na 10 tot 20 jaar kan zich in de aangetaste lever stilaan levercirrose ontwikkelen  die dan ook nog na een aantal jaren kan degenereren in een hepatocellulair carcinoma.

De levercirrose op zich is ook gevaarlijk en kan uiteindelijk de dood tot gevolg hebben.

De behandeling van hepatitis C is actueel zeer doeltreffend in de meeste gevallen. Tussen de 50 en de 80 % geneest na een aantal kuren  met een antiviraal middel (ribavirine) en een specifiek interferon. Het percentage van genezing hangt af van het genotype van het virus.

Het komt er dus op aan tijdig de diagnose te stellen en dat kan door een bloedanalyse.

Toch zijn er mensen die zich ziek blijven voelen zelfs na de behandeling.

Daar kunnen wij soms hulp bieden.

Het relaas is dan gelijklopend met de behandeling van hepatitis A of B.

Biosaneren, immuniteit opbouwen en lever verzorgen. 

02-08-2008, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (2)

30-07-2008, 09:48 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

25-07-2008, 09:30 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

We zullen dit hoofdstuk even herhalen en daarna volgt een ander belangrijk hoofdstuk over lactose intolerantie en (koe)melk allergie.

Het probleem van gluten intolerantie is onvoldoende gekend en wordt verzwegen door de media.

Men denkt, ten onrechte, dat alleen mensen met de ziekte ‘coeliakie’ er last van  hebben.

Waar zit het probleem?

De laatste jaren merken we een toenemend aantal gevallen van overgevoeligheid op aan gluten.

Wat is gluten?

Gluten is een amorf eiwit dat in combinatie met zetmeel, aangetroffen wordt in sommige granen waarvan de belangrijkste, voor ons in het westen, tarwe, rogge en gerst zijn.

Door genetische manipulatie zou er een tarwe soort ontstaan zijn, die nu tot 80 % bestaat uit een eiwit, genaamd gluten, vroeger zou dat percentage veel  minder geweest zijn.

De bedoeling zou zijn dat muizen en ratten het niet meer lusten of er aan dood gaan.

Voor de mens speelt dat blijkbaar geen rol?

Het grootste deel, ook ongeveer 80 %, van gluten zou gliadine zijn ook een eiwit natuurlijk.

Gliadine helpt om het deeg samen te houden. ‘ Het lijmt.’

Het gluten vormt dus een soort skelet die de vulling draagt en samen houdt.

Het nadeel is wel dat heel wat mensen door het te hoge gehalte aan gluten er slecht op reageren.

De slijmvliezen worden er door aangetast.

Dat uit zich onder twee  mogelijke vormen.

1. De slijmvliezen van maag en darmen.

Vooral de dunne darm reageert daar geprikkeld op.

De reactie komt onmiddellijk op gang met als gevolg: diarree telkens na de maaltijd.

Dat fenomeen is al langer gekend, zeker in geval van coeliakie, maar andere mensen kunnen er ook gevoelig aan zijn.

Ik heb zo een jonge man gekend die gedurende vele jaren chronische diarree had.

Ondanks alle onderzoeken ook in de kliniek, werd de oorzaak niet ontdekt.

Het was moeilijk leven en hij was 10 kg vermagerd.

Toen hij strikt gluten vrij begon te eten, was hij op korte tijd helemaal genezen en had hij opnieuw zijn ideaal gewicht.

2. De slijmvliezen van de bovenste luchtwegen.

Dit is een nieuw fenomeen dat haast niet gekend is.

Ik heb het ook persoonlijk ondervonden.

De laatste jaren had ik constant wat keelpijn, veel taaie, plakkende slijmen in de mond en de keel. Hoesten hielp helemaal niet en medicatie ook niet.

Tot W. Kunnen me zei dat ik waarschijnlijk gluten intolerant was.

Mijn hele leven al at ik graag boterhammen en nu zelfs bruin brood, (het arme mensen eten van vroeger.)  Ik dacht er niet aan dat het meel van  nu niet meer te vergelijken was met dat van mijn jeugd jaren.

Ik nam dus gluten vrij brood en op enkele dagen tijd was mijn keel genezen, geen slijmen meer, gedaan met hoesten.

Indien U eraan twijfelt, volg dan eerst een drietal maanden strikt dat dieet, daarna weet u het wel. Sindsdien heb ik al bij meerdere mensen hetzelfde probleem ontdekt.

Op internet vindt U meer over een gluten vrij dieet.

Niet iedereen is echt allergisch aan gluten, veel mensen hebben er wel een min of meer grotere intolerantie voor. Voor sommigen, waaronder ik zelf, volstaat het van gedeeltelijk gluten vrij te eten voor anderen zal dat  100 % zijn. U moet het zelf uitproberen.

U zult trouwens kunnen merken dat de voeding industrie stilaan het probleem wel  kent.

Geleidelijk aan wordt op sommige voedingsproducten aan gestipt:  ’gluten vrij’.

Het is nu al de tweede maal op korte tijd dat ik er mee geconfronteerd word.

Telkens weer betreft het patiënten die door de Universiteit grondig werden onderzocht.

Telkens werden ook de allergie testen gedaan op gluten en telkens was het antwoord: negatief,  geen allergie op gluten.

Telkens weer gaf het onderzoek met de Lecherantenne: positief op gluten.

Van waar dat verschil?

Persoonlijk denk ik dat men dus een onderscheid moet maken tussen:

gluten allergie en gluten intolerantie.

Misschien, en in sommige gevallen denk ik dat het zo is, betekent gluten intolerantie de eerste stap naar mogelijke gluten allergie.

Wat gebeurt er in ons lichaam?

Wanneer men een lichaamvreemde stof  inneemt en ons organisme wil dat niet, noemt men dat een allergeen en gebeurt er een afstoting verschijnsel.

De slijmvliezen van mond tot darmen reageren door een verhoogde afscheiding van de mucosa.

De overproductie van mucus en o.a. water zorgen ervoor dat de vreemde stoffen weinig of niet kunnen binnen dringen in de wand  van de darmen en dus niet opgenomen worden in het bloed.

Er volgt integendeel kort na de maaltijd een evacuatie: post prandiale diarree.

Dat is wat er meestal gebeurd en dat noemt men:  GLUTEN INTOLERANTIE.

Bij een aantal van gelijkaardige gevallen, na min of meer langere tijd, slaagt  het gluten of het allergeen er in de barrière van het slijmvlies te doorbreken en begint de immuniteit reactie  op gang te komen.

In die gevallen zal na verloop van tijd de bloedanalyse duidelijk de ALLERGIE aan tonen.

Dat is dan Gluten Allergie.

Helaas, begrijpt men dat nog altijd niet in de klassieke geneeskunde en is het besluit snel genomen.

“ Mr. of Mv. het is stress en U zou beter eens naar de psycholoog of de psychiater gaan.”

Volledig verkeerd dus. Bij twijfel moet men eerst enige tijd het gluten vrij dieet volgen en dan pas kan men definitief een besluit nemen.

En zelfs dan kan het nog altijd iets anders zijn dan stress, opnieuw ongekend aan de Universiteit.

De exogene pathogene stralen.  Maar daar weet U ondertussen alles van.

22-07-2008, 08:46 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Chronisch Vermoeidheid Syndroom of CVS.

Chronisch vermoeidheid syndroom is een van de grote problemen van de medische wereld.

Ondanks forse investeringen en de inzet van duizenden  vindt men er de oorzaak niet van.

Maar zoekt men  wel in de goede richting?

Daar zal ik verder even over uitweiden.

Maar eerst enige inzage in het probleem, volgens Artsenkrant.

In België alleen zouden er naar schatting tussen de 20000en de 25000 CVS- lijders zijn, volgens een artikel in 2007 verschenen in Artsenkrant.

Er zijn voor het ogenblik vier Universitaire Centra waar het onderzoek en de behandeling gecentraliseerd zijn, met daarenboven in  AZ VUB een dienst speciaal voor jongeren.

Dat zoiets hopen geld kost is te verwachten, het kan ook niet anders.

Maar, de resultaten zijn tot op heden bijzonder zwak.

Amper 6 % van de patiënten blijkt na revalidatie socioprofessioneel beter te functioneren.

De behandeling van de patiënten zou ambulant gebeuren en bestaat uit twee delen.

1. De fysieke revalidatie verloopt minder goed dan verhoopt.

Voor cardiovasculaire inspanningscapaciteit behalen de centra weinig of geen verbetering.

2.   De levenskwaliteit  zou wel verbeteren, maar niet voor iedereen.

Ik spaar U al de andere gegevens uit dit rapport van de Artsenkrant.

Wat loopt er mis in het onderzoek?

Men wil maar geen aandacht besteden aan de invloed, IN DE WONING VAN DE PATIËNT, van alle elektrische en magnetische invloeden die zijn gezondheid kunnen storen.

Zoiets kan niet onderzocht worden IN DE KLINIEK.

Daar zouden huisartsen misschien nuttig kunnen zijn.

Is het niet zonneklaar dat het aantal patiënten aangetast door cvs toegenomen is vanaf het ogenblik dat er meer gadgets en andere elektromagnetische apparatuur  in de woning hun intrede hebben gedaan. En het aantal patiënten blijft maar stijgen.

Heeft U daar al iets over gelezen? Zijn daar al onderzoeken naar gedaan?

Indien men de patiënten gedurende enkele maanden zou plaatsen in een arm elektromagnetisch milieu, zouden de resultaten al veel beter zijn, maar dat is natuurlijk te moeilijk.

We zijn zo gebonden aan ons gemak.

TV op de slaapkamer, gsm binnen handbereik, zonder dan maar te spreken over de pollutie veroorzaakt door de vectoren van de aardmagnetisch netten en de watervoerende breuklijnen die als dragers functioneren.

Indien men Walter  Kunnen en zijn ploeg even veel kansen zou geven om deze patiënten te behandelen zou het percentage geslaagden veel hoger liggen.

Ik ben bereid daar aan mee te werken omdat ik zelf met succes een aantal patiënten heb behandeld met cvs.

Maar de wetenschappers aan de Universiteit weten het allemaal zo veel beter,

Zolang men geen aandacht zal besteden aan de pollutie veroorzaakt door het milieu en de magnetische en elektromagnetische invloed ervan op onze gezondheid, zie ik maar weinig hoop op verbetering.

Algemeenheden.

In dit eerste deel van deze bijdrage zal ik een algemeen beeld van CVS schetsen, rekening houdend met de ondervinding die ik heb opgedaan tijdens het behandelen van een aantal patiënten, in het tweede deel zal ik een praktisch geval behandelen.

U  moet weten dat het voor een klassiek geschoold arts vaak moeilijk is om de diagnose van chronisch vermoeidheid syndroom te stellen.

Het feit alleen dat men van een syndroom spreekt en niet van een zeer precieze ziekte laat dit al vermoeden.

De precieze oorzaak is niet gekend en talrijke factoren worden vernoemd, we zullen daar verder op terugkomen.

Volgens de klassieke geneeskunde moet er aan een tamelijk groot aantal tekens voldaan worden en een ervan zegt reeds voldoende: de patiënt(e), moet minstens zes maanden ziek zijn. Dit is al een bewijs op zich dat men in het duister tast.

Voor de overige tekens of symptomen verwijs ik U naar de klassieke geneeskunde of internet.

Wat kunnen wij meer dank zij het gebruik van de Lecherantenne?

Zoals U waarschijnlijk weet is het immuun stelsel bij deze personen altijd sterk aangetast. Met de Lecherantenne meet men dat op een paar minuten tijd.

We kunnen dus al onmiddellijk de echte zieken er uit halen.

De immuniteit is altijd gedaald op minder dan de helft van de normale waarden, vandaar dat die mensen zo moe zijn, het is echt en niet geveinsd, men kan niet veinzen met onze antenne. Dus iemand die moe is maar niet echt ziek zal nooit zo een lage waarden hebben.

Wat is de oorzaak van die sterke daling van de immuniteit?

Er zijn er heel wat. Heel vaak vindt men bij verder onderzoek met de antenne, resten of gevolgen van zware infecties, meestal viraal, zoals EB virus of CMV, Toxo enz., vandaar dat sommige specialisten lange kuren antibiotica voorschrijven omdat ze dat na onderzoek  in de bloedanalyse vinden. Volgens mij meestal verkeerd als behandeling.

Wanneer zo ’n patiënt het na maanden inname beu wordt, en hij bij mij te recht komt, vind ik soms  nog altijd een positieve reactie op die virussen en is hij nog meer vermoeid.

Er zijn natuurlijk nog andere mogelijke oorzaken, zoals te veel stress, een grote emotionele schok, maar meestal zijn dat niet de echte oorzaken maar wel de factoren die een reeds aangetast immuun stelsel volledig doen in elkaar stuiken en dan begint het pas echt.

De belangrijkste oorzaak zou wel eens het milieu kunnen zijn waarin de mens nu leeft.

De pollutie zowel in de lucht als in de aarde.

De  graad van pollutie kan gemeten worden dank zij het gebruik van de lecherantenne.

De plaats van het bed in de woning is dan van  het allergrootste belang.

De invloed van aardmagnetische straling en elektromagnetische straling zou wel eens als hoofdverdachte een belangrijke rol kunnen spelen in het ontstaan van heel wat chronische ziekten waaronder dan ook CVS.

Het onderzoek.

Het eerste voordeel voor de patiënt die bij mij komt  is dat ik de ziekte meestal onmiddellijk herken en dus geen maanden tijd verlies met allerlei onderzoeken.

Wat hier eerst moet gebeuren is een grondige studie van het terrein en daarmee bedoel ik in de eerste plaats een onderzoek naar exogene stralen die zijn weerstand ondermijnen.

Stel U voor dat U op een plaats woont en slaapt die echt gepollueerd is. Zolang ge gaat werken of veel bezig bent is dat soms nog doenbaar, maar wat gebeurt er wanneer ge ziek wordt?

Ge blijft thuis en ligt veel meer in bed waardoor ge nog gevoeliger wordt aan de nefaste invloed van al die pathogene vectoren, met als gevolg dat ge nog zieker wordt.

Vandaar dat men nu denkt dat veel beweging goed is voor die patiënten. Natuurlijk, dan zijn ze uit dat schadelijk milieu.

Dus indien nodig eerst uw woning biosaneren.

Het tweede punt is even belangrijk: die immuniteit moet omhoog.

Spijtig genoeg wordt daar veel te weinig aandacht aan besteedt en zolang die niet stijgt zal de moeite niet verminderen, men heeft er ook nog geen echte klassieke medicatie voor.

In de alternatieve geneeskunde bestaan daar enkele zeer doeltreffende middelen voor maar weer moet men de beste eruit halen dank zij het gebruik van de Lecherantenne.

Er bestaat geen alles vermogend middel.

Pas wanneer de immuniteit beter is, kan men ook trachten de resten van de virale infecties te neutraliseren, en daar bestaan ook homeopathische en isopathische middelen voor. Vaak kan men dan ook nog andere versterkende middelen toedienen.

Vaak moet men ook zenuw versterkende middelen toedienen.

Wanneer de patiënt ook nog pijn heeft en dat gebeurt vaak zal de biosanering van de woning en het gebruik van magneten hier zeker snel verlichting brengen.

Op deze wijze moet het lukken om de meeste mensen die lijden aan CVS en niet te laat op consult komen, opnieuw op enkele maanden tijd te been te krijgen.

Een geval.

Na de  theoretische uitleg over dit ernstig probleem, alsook over de manier waarop het kan aangepakt worden met behulp van de Lecherantenne, wat meer over de praktijk.

Een tijd geleden zag ik nog een programma op T.V. waar men de lijdensweg van zo’n paar patiënten liet zien, er was daar niet veel hoopvols te zien.

U kunt zich inbeelden in welke toestand moeder en dochter zich voelden, toen ze bij mij voor het eerst op consult kwamen in Februari 2003.

Deze studente geboren in 1987, de dochter dus, was in behandeling bij een vermaarde professor aan de Universiteit van Gent. Hij had de diagnose van C.V.S. gesteld en behandelde haar reeds twee jaar met wisselend succes.

Om de zo veel weken bloedanalyse: men had reeds ontdekt dat ze aangetast werd door virussen: cytomegalie en epstein bahr. Dat ze aangetast werd door supervirussen is geen probleem, de vraag is echter wie was er eerst de vermoeidheid of de virussen? Om hierop een antwoord te vinden zullen bloedanalyses niet helpen. Wat wel belangrijk is en hier wordt wel gezocht maar niets gevonden in het hospitaal is het antwoord op volgende vraag.

Waarom is het immuun systeem zo sterk gedaald en sinds wanneer en is dat misschien de rede waarom virussen ervan profiteren om dat meisje nog zieker te maken?

Dat kan wel onderzocht worden met behulp van de Lecherantenne, maar dan zou dat meisje veel eerder op consult moeten komen. Nu is het altijd hetzelfde.

Wanneer men niet meer weet waarheen komt men bij mij terecht.

Maar geen nood, om haar te genezen hoef ik niet te weten wie er eerst was, het virus of de immuun instorting, alhoewel ik wel een vermoeden heb.

Ze kwam voor het eerst op de raadpleging in Februari 2003.

Ze was zeer moe, wou haar studies opgeven, ze zat in haar voorlaatste jaar humaniora, ze was vroeger sportief en hield van lange wandelingen, maar had het allemaal opgegeven, ze was ten einde raad, zo moe in haar benen en helemaal zonder krachten.

Dit kan men toch geen succes noemen, na twee jaar zoeken en behandelen in de Universiteit.

Haar woning was zopas gebiosaneerd en het was die persoon die ze naar mij stuurde.

Hij wist wel dat biosaneren hier noodzakelijk was maar dat er daarenboven een sterke energetische behandeling nodig zou zijn om dit meisje er weer bovenop te krijgen.

Tijdens mijn eerste onderzoek, constateerde ik dat de biosanering niet helemaal gelukt was, ik voelde op het lichaam van de patiënte nog de aanwezigheid van de 7,6 decumanus en een watervoerende breuklijn. Ik schreef dus een briefje met de nodige inlichtingen ter attentie van de biosaneerder en gaf dit mee aan de patiënte.

Bij een volgend consult zal blijken dat de biosaneerder de correcties goed heeft uitgevoerd en nu alle stoorsporen van exogene pathogene vectoren verdwenen zijn.

Dit toont nogmaals aan hoe belangrijk een controle van de biosanering wel is,  en hoe belangrijk dat deze door een derde onafhankelijk persoon en liefst een geneesheer gebeurd.

Stel nu dat ik dit niet kan controleren, dan gaat iedereen ervan uit dat de biosanering goed is, maar met nog een decumanus en een watervoerende breuklijn kan het niet goed gaan en dan zegt men terecht, dit is allemaal  larie en helpt helemaal niet,  U bent inderdaad alleen uw geld kwijt. Vandaar de eeuwige steriele discussies tussen voor en tegenstanders.

Ik zal hier nog eens alle gegevens chronologisch vermelden, met de cijfers erbij.

Datum                13 02 03            27 03 03        25 04 03      30 05 03    26 08 06

Polariteit         li          re            li        re          li       re       li       re      li       re

Immuniteit       60       60            30       30        12       19      19     12     19    12

Centr Zenu.      12        19            19        19        19       12      19     12     19    12

Perif. Z.S.        19        12            19        12        19       12      19     12     19    12

Onthoudt dat   60 = 1,66% energie. Dit is 100% gedeeld door 60.

                        30 = 3,3 %

                         19 = 5 %

                         12 = 8 %

Het is misschien wat ingewikkeld, maar stel U het volgende voor.

Normaal heeft men op de linker polariteit 19 slagen dat komt overeen met +- 5 % energie en op de rechter polariteit l2 slagen, dus +- 8 %  energie, ons lichaam springt  dus rustig om met zijn energie.

Zie nu eens waar dat meisje energetisch staat bij de eerste raadpleging: op  –60/+60; dat is minder dan een vierde van hetgeen een normale persoon heeft, is het dan verwonderlijk dat ze extreem moe is?

Er bestaat geen enkele wetenschappelijke test die dat kan uitzoeken of vertalen in cijfers..

Met de Lecherantenne kan dat in één enkele minuut.

Kijk nu hoe ik er in korte tijd ben in geslaagd deze slechte cijfers te verbeteren, zie ook dat het centraal zenuwstelsel wel is aangetast maar daar ligt de oorzaak van haar probleem niet.

Waarom? Omdat het cijfer van de immuniteit het laagste is.

Het perifeer zenuwstelsel geeft normale cijfers, hetgeen een M.S. zeker uitsluit.

Men moet ook daar aan denken want ze is jong en heeft veel moeite in de benen, ook in Gent werd  die ziekte uitgesloten. Wat wel zeker: ze is geen plan trekker, en lijdt niet aan een ingebeelde depressie maar er is wel duidelijk een instorting van het immuun stelsel.

Op 30 05 03, dus minder dan drie maanden later is de toestand reeds sterk verbeterd, ze eet en slaapt goed, herbegint te studeren en is veel minder moe.

Ze kreeg ondertussen  immuun versterkende middelen o.a. van Sanum-Kehlbeck, ook een tijd lang colostrum en nadien tijdelijk paardenmelk, ook soms homeopathische middelen en ook nog een tijd lang Bach Bloesems om het allemaal beter te verwerken.

Ze werd ook tijdelijk bewerkt met enkele magneten.

Vanuit Gent werd ze ook nog gevolgd, maar de moeder zei niets in Gent over mijn behandeling. Dat is meestal zo, ze kreeg daar isoprinosine 2x 500mg per dag, om haar immuniteit te stimuleren? Na twee jaar was die weinig of niets veranderd.

Telkens moeder en dochter naar Gent moesten om de bloedcontrole te laten verrichten, was het telkens weer bang afwachten naar de uitslag. Kort na dat ik haar begon te verzorgen wees de bloed analyse op verbetering.

Omdat ik overtuigd was dat niet hun maar mijn behandeling werkte verminderde ik eerst de isoprinosine van twee naar een kapsel per dag en nadien stopte ze er helemaal mee.

Ik zei ook aan de moeder dat ze zou moeten kiezen, want ze werd er zelf angstig en depressief van, telkens dat bang afwachten op de uitslag van dat bloed onderzoek..

Ik zei haar dat haar dochter nu gered was en dat ik straks meer werk zou hebben aan de moeder dan aan de dochter. Ze bleven dan eindelijk weg uit Gent.

De toestand verbeterde gestadig. Haar grootste probleem bleef een tijd lang dat ze nog gevoelig was aan lichte neus en keel ontsteking. Dan was er telkens paniek, vooral bij de moeder. Met een  isopatische, homeopathische behandeling ging het telkens vlug beter.

Zodra de immuniteit hoog genoeg was, verdwenen ook die laatste klachten.

Op het einde van het schooljaar deed het meisje met succes haar examens, zei het in meer gespreide orde om haar niet te sterk te vermoeien.

Het volgende jaar eindigde ze met succes haar humaniora.

Ondertussen was haar immuniteit volledig genormaliseerd.

Dan pas was het moment gekomen om ook de testen uit te voeren in verband met nog mogelijke resten van virussen. Voordien heeft dat niet veel zin, het immuun stelsel is onvoldoende hersteld om op de test te reageren.

De test bleek hier dus negatief, zoals te verwachten, en dit  zonder enige specifieke behandeling. Waarom, zoals te verwachten?

Indien de virussen nog een rol hadden gespeeld, zou de immuniteit wel sterk stijgen maar nooit helemaal normaliseren en zelfs, na enige tijd, opnieuw gaan dalen.

Alleen een homeopathische, isopathische behandeling zou dan redding brengen.

Hier was dat dus niet meer nodig.

Het meisje ging opnieuw mee op kamp, wandelde opnieuw zoals vroeger.

De moeder was ondertussen ook gerust gesteld.

We zijn nu in 2008 en alles gaat goed, ze neemt nog af en toe wat vitaminen, meer niet. Wanneer gaat men deze methode ernstig onderzoeken?

Maar ja, als de uil niet kijken wil…

18-07-2008, 17:04 Geschreven door nestor  
Reageren (1)

Algoneurodystrofie of Syndroom van Sudeck.

Dit werd reeds vroeger eens gepubliceerd, maar is ook verdwenen op mijn blog, en is dus voornamelijk bedoeld voor nieuwe lezers.

Zolang men  aard stralen, (wij noemen dat nu vectoren van de aardmagnetische netten) en biosanering van woningen in het belachelijke trekt, graag nog een bijzonder geval.

In Oktober 2003 komt er een dame op de raadpleging met beginnende menopauze klachten.

Ze vraagt mij of ik haar kan helpen tegen die opvliegers en of ze hormonen moet nemen?

Terwijl ik even nadenk, vraagt ze mij of ik haar niet herken? Neen zeg ik, maar ik heb de indruk dat ik U toch al eens ontmoet heb.

Ja zegt ze, ik ben hier vijf jaar geleden al eens geweest en U hebt toen mijn rechter arm gered. Ik zoek dus haar dossier op en ziehier wat er toen gebeurde.

In Februari van het bewust jaar, liep ze een dubbele ingewikkelde fractuur van de rechte onderarm op waarvoor de chirurg een osteosynthese moest uitvoeren en een bijkomend stabiliserend gips, dit laatste was waarschijnlijk  te sterk gespannen waardoor  mogelijk de verwikkelingen optraden. ( Zie google: osteosynthese onderarm.)

Na vier maanden was er nog altijd geen begin van kalk vorming, het bot groeide niet aan elkaar. Daarnaast was er nog iets erger opgetreden, haar pols en hand waren volledig gevoelloos  en ze kon  haar pols, noch haar vingers bewegen, alles leek dood en pijnlijk.

Dat noemt men algoneurodystrofie of ook syndroom van Sudeck. ( Zie google.)

Ondanks sterke medicatie en dagelijkse kinesitherapie veranderde er niets, en toen kwam ze eindelijk op de raadpleging, gestuurd door een kennis van haar.

Met de Lecherantenne.

Bij onderzoek  vond ik opnieuw, zoals zo vaak, dat de arm op de plaats van de breuk, getroffen werd door de 7,6 Decumanus en de 8,2 zuid west vector, en door een watervoerende breuk lijn.

Ik raadde haar aan meteen haar woning te laten biosaneren, hetgeen ze ook deed.

Ik plaatste twee magneten op de voorarm en zei haar dat ze moest afwachten, want blijkbaar voelde ze geen onmiddellijke verandering, hetgeen me geen goed teken scheen.

Achteraf heb ik ondervonden dat dit ook niet kan, bij een Sudeck syndroom, de doorbloeding start wel direct na het aanbrengen van de magneten, maar vooraleer alles zich begint te herstellen moet men even geduld hebben, dat wist ik toen nog niet.

Ik stuurde haar naar huis en vroeg haar me iets te laten weten indien er verandering optrad.

Ik hoorde niets meer van haar tot nu vijf jaar later en ik dacht dat de magneten niet hadden geholpen. 

Zo is het niet verlopen vertelde ze mij.

“Ik kwam bij U in de voormiddag”, zei ze. De eerste uren gebeurde er niets. Tegen de avond voelde ik plots leven in mijn hand stromen en begon ik mijn middenvinger te bewegen, nadien volgden de andere vingers en de duim. ’s Anderendaags kon ik mes en potlood vastnemen. Binnen de acht dagen waren mijn rechte hand en voorarm hersteld en nu begon ook de kalkvorming rond de fractuur.

Twee maanden later werd het gips en al het materiaal weggenomen.

De chirurg begreep er niets van.

Ze toonde mij haar twee handen en polsen, ze waren allebei in heel goede staat.

Denkt U dat de chirurg, of een enkele geneesheer of deskundige het de moeite vond om te weten hoe ik algoneurodystrofie op acht dagen kan genezen, waar hij minstens enkele maanden voor nodig heeft?

16-07-2008, 09:04 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Omdat het toch een belangrijk probleem kan zijn, herhaal ik dit even, met een paar aanvullingen.

Wij gaan reeds jaren bij een biologische tandarts. Een van de belangrijkste reden waarom wij hem kozen is zijn standpunt tegen over amalgaam vullingen.

Ik heb in mijn praktijk al meerdere gevallen gekend waar de oorzaak van de klachten te vinden was bij kiesvullingen met amalgaam, vooral als die er al vele jaren waren.

U las daarjuist een voorbeeld in trigeminus neuraligie.

Ik zal nog een voorbeeld van aanhalen, maar eerst wat meer theorie.

De Belgische Vereniging voor Biologische Tandheelkunde heeft een degelijke brochure uitgegeven in verband met  amalgaam als tandvullingmateriaal.

Ik ga deze brochure hier niet in haar geheel overnemen maar licht er een paar punten van nader toe. Het dispuut tussen de klassieke en biologische tandheelkundigen begint bij de dosis.

De klassieken zeggen dat beneden de opspoorbare toxische dosis er geen gevaar bestaat.

De biologische daarentegen stellen dat een dagelijkse mini dosis, die door corrosie ontstaat en geabsorbeerd wordt door het lichaam wel schadelijk is.

De corrosie van het amalgaam is voornamelijk schadelijk omdat er kwik vrij komt, en dat is zeer toxisch op zich.

De tandheelkundigen mogen de restjes niet meer in het riool water laten terechtkomen want het is schadelijk voor het milieu.  In onze mond mag dat wel, begrijpt wie kan.

De resorptie in het lichaam komt voornamelijk terecht:

In de longen langs het ademen.

In de maag en lever langs het speeksel en de spijsvertering.

Langs de bloedbaan, in de zenuwen, het centraal zenuwstelsel, de hypofyse, de lever en de nieren.

Er bestaan wel methoden om de toxiciteit en de daaraan gekoppelde getroffen organen op te sporen, maar die worden niet erkend door de klassieke geneeskundigen, altijd hetzelfde liedje.

Met de Lecherantenne kan dat heel fijn, ook met de pols van Nogier kan men precies aanduiden om welke tand het gaat. Daarnaast bestaan er ook nog tabellen die het verband tussen elke tand en het daarmee verbonden orgaan aanduiden. Ten slotte bestaan er ook nog meetapparaten zoals vb. het Pitteling Electronic GmbH, dat ik bezit, dat toelaat het potentiaal te meten van elke tand afzonderlijk. Een te hoge waarde vindt men meestal bij de meest beschadigde en sinds vele jaren aangebrachte amalgaamvullingen.

Door een magneet te plaatsen kan men ook de juiste tand aanduiden.

Er bestaan ook middelen om die toxiciteit te verminderen, dat gebeurt homeopathisch door chelatie.

Ondertussen worden en blijven talrijke patiënten met hun problemen worstelen.

Een goede raad, ga naar een biologisch werkende tandarts.

Een dame was al enkele keren op de raadpleging geweest met meestal dezelfde klachten.

Halspijn vooral aan de rechter zijde, oplopend naar het achterhoofd met lichte stijfheid  en  beperkte beweeglijkheid, vooral in het draaien van het hoofd, waarvoor ze naar de osteopaat gaat waarna het probleem tijdelijk verbetert.

Soms perioden van vertigo die heel lastig zijn.

Af en toe hartkloppingen.

Bij de eerste opmeting raad ik haar aan haar woning te laten biosaneren, hetgeen in een paar beurten optimaal gebeurt.

Ze ervaart wel een algemene verbetering, is minder moe en heeft minder last maar toch komt ze nog terug omdat die klachten nooit helemaal verdwijnen.

Tijdens de laatste raadpleging meet ik opnieuw alles op en vind overal normale waarden en een goede biosanering van de woning. Normaal moet ze genezen zijn.

Dan herinner ik mij dat ik haar destijds heb gezegd dat er een probleem was met haar tandvullingen. Amalgaam.

Wanneer ik nu opnieuw haar tanden opmeet vind ik nog altijd die afwijkingen.

Meer dan 10 vullingen, allemaal met amalgaam, reageren allemaal negatief op de Lecherantenne.

Wanneer ik haar daar aan herinner zegt ze mij het volgende.

“ Ik ben onlangs nog naar de tandarts geweest en die wil alleen werken met amalgaam, hij zegt dat dit materiaal nog altijd het beste, het sterkste en het goedkoopste is, hij heeft onlangs nog een tand op deze wijze verzorgd “.

Inderdaad, dat is waar  ook, dat is sterk en beter koop, maar is het ook gezond?

Ze kwam uit de Walen en misschien zijn ze daar nog wat achterlijk op dat vlak of is de taal een probleem  of speelt de prijs daar nog een grotere rol?

Deze dame is nochtans bemiddeld, denk ik.

De meeste diepgaande onderzoeken zijn voornamelijk gebeurd in Duitsland, en de taal  kan dus wel belangrijk zijn zeker voor Frans sprekenden.

Toch is er nu ook heel wat geschreven in het Frans.

Indien het U interesseert ga dan eens kijken op Google: Docteur Albert Roths, Bio –energetique dentaire. U vindt daar heel wat informatie.

Wie  nog meer  wil weten kan gaan naar Google: amalgaam vullingen, tanden en daar kiezen voor

o.a  “steeds meer feiten in het traditioneel tandheelkundige paradigma”.

Daar staat o.a. dat volgens recente onderzoeken,  er bij een persoon met vb. 8 occlusale amalgaam vullingen, dagelijks 120 microgram kwik in de mond vrijkomt.

Voor de rest zoals voeding, (eten en drinken), alsook de inademing is dat slechts 2,6 microgram per dag.  Hoe het verder gaat met de uitscheidingen, de opnamen in de organen kunt U daar lezen.

Bij deze dame stelt zich natuurlijk een heel groot probleem.

Ideaal zou zijn al dat amalgaam te verwijderen, maar om dan een nieuw gebit te installeren zal het wel enkele duizenden euro’s kosten.

Wie zal dat betalen?

Wanneer het om een paar tanden gaat is het nog doenbaar, maar hier?

Ik meet op bijna alle tanden afwijkingen.

Er bestaat nu wel een middel om dat nader te onderzoeken.

U moet weten dat elke tand energetisch in verbinding staat met een of meerdere organen en functies. Ik heb dat reeds eerder vermeld.

Zo vb. kan men een maagzweer krijgen door een ontsteking op tand 14, hartkloppingen op tand 16, halspijn op tand 18, en vaak heeft met gekruiste symptomen en zijn er meerdere tanden die samenwerken en het leed veroorzaken.

Dat betekent o.m. dat een tand probleem aan de ene kant van het gebit, aan de andere zijde van het lichaam een probleem kan veroorzaken. Men noemt dat een focus of haardprobleem.

U ziet hoe ingewikkeld het is.

Als test plaats ik magneten op het aangezicht, ter hoogte van de wortel van de vermoedelijke tanden. Hier verbeterde het telkens wanneer ik meerdere tanden bewerkte.

Uiteindelijk heb ik maar twee magneten geplaatst, een aan elke zijde voor het oor.

Daar bevindt zich de eerste zenuwknoop waar de zenuwen van meerdere tanden samen komen.

Nu ging de pijn in de hals helemaal weg en kon ze ook in alle richtingen pijnloos bewegen.

Ze zal nu geleidelijk aan beginnen met de sanering van de achterste tanden, omdat die toch met meest bedreigend overkwamen, ondertussen zal ze de magneten verder dragen.

Ondertussen is dat gebeurd en stelt ze het goed, ook zonder de magneten.

Bij de behandeling van heel wat chronische ziekten speelt het amalgaam een belangrijke rol, het verwijderen helpt echt om een genezing te bespoedigen.

Zo herinner ik mij meerdere gevallen van chronische darmontstekingen, o.m. ziekte van Crohn, maag en leverproblemen, talrijke gelokaliseerde pijn en artrose problemen, niet alleen in de hals of schouders maar ook heup en knieproblemen,  meerdere gevallen van M.S.,  vertigo, migraine…

Tandartsen zouden zeer nuttig werk kunnen verrichten, indien ze hier rekening mee hielden.

Spijtig dat de Universiteit, zoals vaak, jaren achter loopt en er geen aandacht aan besteedt.

11-07-2008, 11:21 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Dit hoofdstuk is verdwenen op mijn blog maar toch interessant, herhaling.

Het belang van amalgaam!

Iemand stelt me de vraag of ik iets kan doen aan deze ernstige vorm van gezicht pijnen.

Er zijn heel wat verschillende vormen van gezichtspijnen maar laten we beginnen met een van de hardnekkigste en moeilijkste te behandelen:

Wat is trigeminus neuralgie?

U vindt daar een mooie beschrijving van op google onder de titel:

‘ Aangezichtspijn, gezicht tussen schedelbasis en hersenen ligt….’

Er bestaat soms een probleem in de onderscheiding tussen de trigeminus en de facialis pijn.

In ons voorbeeld zullen beiden opduiken.

Er moet dus eerst een duidelijke diagnose zijn.

Is het wel de trigeminus of is het de facialis zenuw?

Daar kan men meestal wel uitgeraken.

Is er geen tand(haard) probleem?

Of een occlusie (tand) probleem? Dat zijn allemaal vragen waar men eerst moet op antwoorden.

Een ernstig onderzoek bij een biologisch getraind tandarts is een verplichting.

Een scanner of minimum een EEG van de hersenen moet ook gebeuren, er kan altijd een druk  ontstaan die vertrekt van uit de hersenen of het os petrosum.

Is het wel unilateraal en altijd dezelfde zijde van het hoofd en het aangezicht.

Bestaat er geen hals probleem vooral ter hoogte van de eerste cervicale wervels?

Zijn de ogen goed? De sinussen?

U ziet dat er heel wat komt bij kijken vooraleer men kan spreken over trigeminus neuralgie.

Eens zo ver is de volgende vraag: welke van de drie takken is geraakt of het meest geraakt of zijn er meerdere takken geraakt?

Uiteindelijk kom ik aan de beurt.

Met de Lecherantenne kan ik de diagnose al dan niet bevestigen.

Ik zoek altijd naar mogelijke invloeden van exogene vectoren van aard magnetische netten of van elektromagnetische straling die heel vaak de (mede) oorzaak zijn van het probleem.

Indien dit het geval is zullen de meeste behandelingen falen of slechts kortstondig helpen.

Behandeling.

De gerichte, zeer precieze, magneet therapie zal uiteindelijk het beste helpen en onmiddellijk ten minste een deel van de pijnen wegnemen.

De verder behandeling zal dan afhangen van hetgeen de Lecherantenne zal aanwijzen.

Ik heb al meerder patiënten van hun trigeminus neuralgie bevrijd.

Een voorbeeld. Dossier 13474.

Een man komt op de raadpleging met hevige neuralgische pijnen in het aangezicht links.

Elke dag heeft hij een of meerdere aanvallen van onverdraaglijke pijn, die slechts kort aanhoudt, en dan gedurende een paar uur geleidelijk afneemt.

Het is zo erg dat hij er ‘zot’ van wordt en echt in paniek raakt, niemand schijnt hem te kunnen helpen.

Er gaat al een hele geschiedenis aan vooraf, waarover nu een kort verslag.

Begin mei 2005 krijgt hij eerst pijn aan de rechter zijde van het aangezicht: trigeminus pijnen.

Na tandverzorging en twee extracties een én amalgaam vulling gaat het beter aan de rechter zijde maar nu krijgt hij het links. Die amalgaamvulling op tand 16 was verkeerd!!

In Mei van dit jaar, 2006,  heeft hij dus  trigeminus neuralgieën in het linker aangezicht.

Ondertussen werd hij twee maal opgenomen in de kliniek wegens hartklachten.

Er wordt twee maal stens geplaatst links en rechts in het hart.

De trigeminus pijn neemt uiteindelijk sterk af aan de linker zijde, dankzij een steeds hogere dosis van tegretol,  maar nu krijgt hij het opnieuw aan de rechter zijde van het aangezicht.

Aan de UZ van Gent twijfelt men aan de diagnose van trigeminus neuralgie omdat tegretol niet meer helpt en men vermoedt dat het eerder een facialis neuralgie zou zijn.

Men schrijft hem heel veel medicatie voor maar het helpt helemaal niet.

Ik noem ze even op:

Lyrica als anxiolyticum.

Efexor als antidepressivum (en pijnstiller.)

Lyoresal als antispasodicum.

Mesulit als niet steroid anti inflamatoir middel.

Een hele resem dus en mooi gekozen om een soortelijke pijn te behandelen.

Wanneer hij terug gaat naar de neuroloog, schrijft die hem andere medicatie voor.

 Hij wisselt gewoon de medicatie voor soortgelijke medicatie, maar onderzoekt hem niet en vraagt zich dus niet af hoe het komt dat zijn medicatie niet helpt.

Lyrica en efexor en lioresal worden sirdalud en prothiaden.

Mesulid wordt motifen en dafalgan.

Dat ondermijnt het vertrouwen van de patiënt zeker als het ook met de nieuwe medicatie niet betert. Klaarblijkelijk gaat de prof. ervan uit dat het wel zal kalmeren of dat deze man psychisch niet in orde is.

De patiënt stopt er uiteindelijk mee omdat het toch niet helpt en hij integendeel zich steeds minder goed gaat voelen, de pillen maken hem alleen nog zieker.

Dus gaat hij op zoek naar iets anders en komt bij mij terecht.

De opmeting met de Lecherantenne geeft maar weinig aanwijzingen in verband met de exogene stralen, er moet iets anders zijn.

Ik meet op tand 16, dus rechts boven, die gevuld is met amalgaam en denk de oorzaak gevonden te hebben. Ik meet daar -1 /+30 (links zeer sterk en dus slecht) dit is waarschijnlijk de oorzaak van de inderdaad facialis neuralgie en niet meer de trigeminus, vandaar dat er geen gunstig resultaat te verwachten valt met tegretol.

Vijf magneten waren nodig om de pijn te laten verdwijnen, dat is uitzonderlijk veel maar ik moest wel de twee kanten van het aangezicht behandelen.

Bij de opmeting blijkt duidelijk dat de trigeminus wel onder controle is qua hevige pijn, maar dat zowel links als rechts de zenuwen niet genezen zijn, er zijn duidelijke negatieve punten die alleen met een magneet kunnen worden genormaliseerd, ( ook daar zit nog amalgaam.)

Hij zal de magneten een hele tijd moeten gebruiken  en ze  af en toe eens afnemen.

De immuniteit moet worden opgebouwd, want die is gedaald op een vierde van de normale waarde, en ook het zenuwstel en het hart moeten ondersteund worden, en dringend naar een biologische tandarts.

Hij werd dus voordien reeds een paar keren opgenomen in de kliniek voor hart problemen.

Wist U dat de  tand 16, in verband staat met mogelijke hartproblemen.

Als u dan ook nog uw gsm op het hart draagt zoals hij deed, dan begrijpt u het wel.

De opmeting van het hart is trouwens nog verre van ideaal, hij zal moeten oppassen.

Twee maanden later.

Patiënt heeft al het amalgaam laten wegnemen ook uit de andere tanden.

Tussendoor werd hij nog een keer opgenomen in de kliniek, opnieuw met hartklachten.

(Ik had het hem enigszins voorspeld, maar toch kwam het nog sneller dan verwacht.)

Of het amalgaam hier schuldig aan is zullen we nooit weten, er werden twee stens verwisseld die reeds gedeeltelijk verstopt waren.

Hij heeft al de medicatie die ik had voorgeschreven ingenomen, de magneten geleidelijk weggelaten en neemt uit voorzorgen nog zijn twee tegretols per dag, anders niets meer.

Hij heeft geen enkele aanval meer gehad en voelt geen pijn meer noch rechts nog links.

Alleen bij het aanraken van de linker neusvleugel voelt hij nog ‘iets’.

Zijn opgemeten cijfers zijn allemaal genormaliseerd ook de immuniteit, het zenuwstelsel en nu ook het hart. Hij is dus ‘genezen’.

Ik kan het bijna niet geloven, zegt hij. Ik ben overal geweest en dacht gek te worden van die pijn aanvallen en nu hebt gij met dat ‘machientje ‘ ( de Lecherantenne), mij genezen.

Niet te geloven en toch waar.

08-07-2008, 11:12 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

06-07-2008, 09:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Het wordt een lange bijdrage met soms wat herhalingen uit vroegere teksten zoals:

Diëten helpen en / of helpen niet. Toch vindt u er nieuwe inzichten.

Een tijd geleden volgde ik een interessante documentaire op National geographic channel, omtrent super germs. Een van de interessantste zinnen die ik las was de volgende:

’ germs zijn laatste verdediging tegen ziekte’. En wij maar antibiotica voorschrijven dacht ik als wetenschappelijk gevormde arts. Gelukkig ben ik meer alternatief geworden.

Eerst een woordje uitleg over de betekenis van germs.

Germs kan betekenen: germen, dan heeft men het voornamelijk over plantkunde.

Germs kan betekenen: bacillen, daar zullen wij het ook over hebben.

Germs kan betekenen: bacteriën, virussen, micro organismen, ook dat is interessant.

Ik zou daar nu echt werk willen van maken en eens in ’t lang en in ’t breed uit leggen hoe ik te werk ga wanneer ik een patiënt behandel. Ik ontken niet dat antibiotica soms noodzakelijk zijn, maar we gebruiken het veel te vaak en wanneer het niet nodig is.

Ik heb het reeds eerder geschreven en zal het blijven herhalen: het belangrijkste bij ieder mens is zijn weerstand tegen over ziekte of ziekmakende factoren, al dan niet bacteriën of virussen. Daarvoor hebben we ons immuun stelsel, en dat moet eerst verzorgd worden.

Daar denkt de klassieke arts nauwelijks aan, hij dood de microben, hij voert oorlog.

We verzorgen, versterken het individu en bewaren de vrede, in ons lichaam.

Om te leven hebben we miljarden bacillen en bacteriën nodig, van aan elke opening in ons lichaam verdedigen die mee onze integriteit, ook op onze huid zit het vol bacteriën.

In onze darmen zijn miljarden bacteriën ononderbroken aan het werk om onze immuniteit op te bouwen.

In de reportage op TV was o. m te zien hoe men in India uit koemest alle soorten huid verzorging middelen  en huidbeschermers maakt.

Op het platte land, waar armoede heerst, strijken ze de koemest zo op het lichaam om huidziekten te verzorgen. Ik raad dat U niet aan, wij zijn er trouwens niet meer tegen bestand.

In China gebruikt men nu gelijksoortige bacteriën om allerlei gebruik middelen en zepen te produceren en 10 miljoen mensen gebruiken deze afvalstoffen van mens en dier om biogas te produceren, en zo energie te produceren. Er word nog heel wat anders mee gedaan om onze planeet te helpen zuiveren van al de pollutie..

U ziet dat de bacteriën terug van weg geweest is. Hopelijk nu definitief.

Wat is er gebeurd in de geneeskunde, dat deze mogelijkheden gedurende meer dan 50 jaar nauwelijks werden gebruikt?

Daarvoor moet men terug naar Duitsland, rond de periode voor en tijdens in de oorlogsperiode van 40-45.

Zoals U weet was Duitsland toen ver vooruit op gebied van wetenschap en technologie, vooral als het er op aan kwam oorlogstuigen te ontwikkelen.

De Amerikanen en ook de Russen hebben daar nadien hun profijt uit gehaald.

Maar dat was ook zo op gebied van de geneeskunde.

Om onbegrijpelijke wijze werd daar geen gebruik van gemaakt, misschien omdat te veel geleerde dokters en professoren gruwelijke praktijken hadden bedacht en mensen als proef konijnen hadden gebruikt.

Laat ons even terug gaan in de tijd.

In de tijd van Louis Pasteur (1881-1955), ontstond er een hevige strijd tussen twee op het eerste zicht onverzoenbare theorieën omtrent het ontstaan van ziekte, nochtans zijn zij alle twee de moeite waard.

Enerzijds was er de theorie die o.a. verdedigd werd door Pasteur (1822-1895) en Koch (1843-1910), genoemd: monomorphisme.

Anderzijds de theorie verkondigd door A. Bechamp een andere Fransman en Dr. Günther Enderlein, (1872-1968), opnieuw een Duitser: het  polymorphisme.

De tweestrijd werd kort samengevat door A Bechamps beroemde zin: “ Le microbe n’est rien, le milieu, est tout “. Kwatongen beweren dat Pasteur dat op zijn sterfbed zou herhaald hebben.

Volgens het monomorphysme was de oorzaak van een infectieziekte altijd één ‘micro-organisme’.

Elke infectie ziekte werd veroorzaakt door één pathogeen agent.

Toen de eerste successen met vaccinaties ontstonden, (cholera bacil 1883), leek de strijd gestreden. Dood aan de microben.

Toen dan A. Fleming in 1940 de eerste penicilline ontdekte en in 1944 op het einde van de oorlog Amerika de penicilline naar hier bracht leek het lot van de andere groep bezegeld, het monomorphisme triomfeerde.

Nochtans niet helemaal, want wat zien we? De microben en virussen passen zich aan en muteren dat het een lust is, de wetenschap loopt altijd een paar stappen achter.

Zodat men zich begint vragen te stellen.

Hoe zou dat komen?

Laat ons eens terugkeren naar de andere tendens, het polymorphysme: het milieu is alles.

Voor en tijdens de oorlog was Prof. G. Enderlein een vooraanstaand Duits onderzoeker, die vooral aandacht had voor het milieu waarin bacteriën zich ontwikkelen.

Hij beweerde dat alle levende organismen, hoe klein ze ook waren, ontstonden uit een heel kleine partikel ‘ protide ‘ genaamd.

Zolang het milieu waarin het zich ontwikkelt gezond is ontstaan er alleen wat hij noemt symprotiden, (samengestelde protiden) en chondriten.  Daaruit ontstaan alleen wat wij noemen saprophyten of goedaardige symbionten, dus voor het leven gunstige bacillen, zoals we ze normaal met miljarden moeten terug vinden in de darm, bij een gezond individu.

Dat noemt hij de apathogene fase.

Wanneer het milieu ongunstig wordt voor onze gezondheid muteren deze onschuldige  bacillen geleidelijk naar meer schadelijke vormen, zoals b.v. de collibacillen plots zeer schadelijk kunnen worden in de darm. Dat noemt hij de pathogene fase. Hier begint de cyclus van de bacteriën en de schimmels.

Door onderzoek en experimenteren was hij er in geslaagd culturen te creëren van zowel schadelijke als onschadelijke stammen van bacillen.

Door preparaten te maken van zowel, goede als minder  goede bacillen en cultuur preparaten van de inhoud ervan kon hij producten maken die in staat waren bij inname, de pathogene kiemen, de andere weg op te sturen, door ze te laten copuleren met de toegediende minder schadelijke  en ze op die manier geleidelijk minder actief of schadelijk te maken, dus of opnieuw saprofyt.

Het resultaat was een geweldige stimulans van de weerstand of immuniteit van de zieke patiënt.

Na de oorlog veranderde alles zeer snel, sommige Duitse dokters waren betrokken bij mens onwaardige proeven en de Duitse geneeskunde kende toen een geweldige stagnatie.

Ondertussen was de antibiotica aan een sterke en onweerstaanbare doorbraak bezig en de antibiotica veroverde de wereld en met rede het was een fantastische uitvinding.

Zoals het vaak het geval is, was alleen de overwinnaar goed en al wat de verliezer kende voorbij gestreefd.

Toch waren er toen reeds vooraanstaande vooral Duitse dokters die bacteriën gebruikten om de mens sterker te maken tegen over ziekte.

Had men toen dat onderzoek op even grote schaal verder gezet en niet alleen geld gestoken in het zoeken naar steeds sterkere antibiotica dan had de wereld er zeker anders uit gezien en zouden wij nu niet moeten werken als alternatief arts om deze methode opnieuw leven in te blazen.

Wat is er ondertussen gebeurd?

U herinnert zich dat ik het had over de Duitse Professor G. Enderlein.

Hij zocht verder in de richting van milieu verbetering.

Op deze wijze klasseerde hij de bacteriën en schimmels in verschillende categorieën.

Voor meer details hierover verwijs ik U naar Internet: Google. Sanum-Kehlbech.

Ondertussen creëerde hij verschillende behandelingsmodellen op basis van die bestaande soorten pathogene kiemen en schimmels, alsook van gelijkaardige niet pathogene kiemen, telkens in laag gedoseerde homeopathische verdunningen van d3 tot d6.  Door toedienen ervan vooral langs orale weg, ontstond er in de darmen een symbiose van pathogene en nieuwe toegediende kiemen.

Op deze wijze bracht hij geleidelijk in het lichaam een nieuw en gezonder evenwicht tot stand, met meer symbiotische niet pathogene kiemen en verhoogde hij de immuniteit van de patiënt.

U moet weten dat het immuun stelsel voornamelijk onderhouden wordt langs de mucosa van de darm.

Alle chronische patiënten hebben een immuun stelsel dat ontoereikend is, dat betekent dat elke chronische patiënt zeker minstens deze behandelingsmethode zou moeten ondergaan.

Pas daarna of te gelijkertijd kan men ook actief op de andere ziekmakende factoren inspelen.

Daarvoor hebben we ons immuun stelsel, en dat moet eerst verzorgd worden.

Hoe komt het dat ons innerlijk milieu zo gevoelig is aan dat soort stoornissen?

Het inwendig milieu of het extracellulair milieu, of beter genaamd, grond regulatiesysteem van Pischinger, zorgt voor onze homeostase.

Daarmee bedoelt men dat het lichaam niet te zuur en ook niet te alkalisch mag worden.

Onze actuele manier van leven en onze voeding drijven ons meer en meer naar de acid house.

De afvalstoffen en de vrije radicalen, alsook resten van bacteriën en virussen, giftige stoffen, resten van antibiotica en allerlei toxische medicamenten stapelen zich op in dat extra cellulair milieu en geraken niet meer tijdig afgevoerd langs lever, nieren en darmen.

Klassieke dokters proberen het fenomeen acidosis op te sporen door bloedanalyse en dan moet bij een gezonde mens de  P.H. schommelen rond 7.

In feite zouden we zowel het ph van het bloed als het ph van het intercellulair milieu of de weefselsmetingen moeten  kunnen vergelijken.

In normale omstandigheden zal het ph van het bloed ‘smorgens zuurder zijn, door de nachtelijke eliminatieperiode vanuit de weefsels, die te zuur waren en door eliminatie terug alcalischer worden, en tegen ’s avonds gebeurt net het omgekeerde.

Wat gebeurt er? Om de p.h. in het bloed, dat te zuur wordt tijdens de dag door onze slechte te zure voeding en de stress te neutraliseren gaat ons lichaam meer basale componenten uit onze weefsels halen om dit te compenseren, en dus wordt het mesenchyme tijdens de dag te alkalisch.

Zo trekt b.v. calcium uit onze beenderen en ontstaat soms osteoporose, dit is maar een mogelijkheid, zo zijn er meerdere.

Het probleem is dat bacillen virulenter worden in een milieu dat zuurder wordt en pathogene agenten zo de saprofyten gaan verdringen.

Het volstaat dus niet van goede bacillen toe te dienen, men zal ook, indien nodig, het zuur-basis evenwicht moeten herstellen. Dat kan medicamenteus maar ook de voeding speelt een rol.

Hoe kan voeding uw gezondheid verbeteren?

Eet niets waar U een afkeer van heeft.

Neem zo veel mogelijk biologische voeding.

Gebruik zo weinig mogelijk de magnetron.

Verander niet alles in een keer, ga geleidelijk te werk.

1. Voor niet zieke of weinig zieke mensen.

Om uw gezondheid te vrijwaren kunt U een aantal voorzorgsmaatregelen treffen.

• Voldoende bewegen.
• Dieet. Daar bestaan veel verschillende ideeën over. Dit zijn er een paar.
• U kunt ook meer daarover vernemen in “Kousmine’.”

Te vermijden of tot een minimum te beperken.

Dierlijke vetten, vooral van viervoetige dieren,

(cholesterol, onverzadigde dierlijke vetzuren)

Alcohol: slechts een weinig wijn of bier.

Tabak.

Suiker, vooral geraffineerde.

Koffie.

Neem vooral vette vis: sardine, makreel, paling, tarbot, wat zalm…. (EPA+DHA.)

Weinig melk, eerder wat karnemelk, en rechts draaiende producten, vb: sanuvis, yoghourt.

Dus ook niet te veel kaas, zeker niet te vet,

Oppassen met margarine, liever een weinig goede boter.

Geen geraffineerde suiker, eerder ahornsiroop, stevia, appelsap..

Geen wit brood, beter zeven granen, geroosterd? Voor gluten gevoelige mensen helemaal geen brood, zuur desem voor wie het aan kan of een Budwig papje.

 Voldoende water drinken, minstens 1 liter per dag, groene thee, drie jaren thee.     ..

 Lichte drainage middelen voor lever, nieren en darmen, in thee of water.

 Volgens het seizoen aan te passen. Vb. in de lente vooral voor de lever.

 Voldoende vers fruit, liefst inlands, wanneer er hier rijp fruit is.

 Plantaardige eiwitten zijn nodig. Tofu, peilvruchten, granen, indien U ze verteert.

 Verse groenten liefst rauw en lang gekauwd, indien het kan, zo niet stoven..

 Broccoli, kool, rode biet, witloof, radijsjes, wortelen, sla.

 Koud geperste olie van olijf, lijnzaad, zonnebloem, teunisbloem, boragie.

• Bijkomende natuur producten.

Vb. Actieve darmflora  producten: lactobacillus en bifidus producten, eventueel aangevuld        met plantextracten tegen obstipatie. Zorgen voor afwisseling.

• Voor gepensioneerden: de darmflora neemt onvoldoende essentiële bestanddelen op uit de voeding, dus aanvullen met een poly - vitaminen preparaat, (laag gedoseerd), en mineralen en oligo elementen.

2.  Voor chronische zieken is dat onvoldoende, de immuniteit is ontoereikend.

Men zal dus ook geneesmiddelen moeten toedienen.

Vanaf hier moet elk product op elke patiënt uitgetest worden, alleen de producten die een positief signaal geven worden voorgeschreven.

 Immuun versterkende middelen.

            We beschikken over zeer goede producten.

1.      Paardenmelk, kan zeer geschikt zijn voor M.S. en C.V.S: maar eerst testen.

2.      Colostrum, is soms aangewezen. Dit is de eerste melk van de pas gekalfde koe.

Daarna komen de Duitse producten van Sanum-Kelbeck.

Hier moet men een onderscheid maken tussen de isopathische en de immunologische.

Dat zijn de producten van Dr. Enderlein en diens opvolgers.

Het zijn er heel wat en er bestaan voorbeeld lijsten van hoe men ze kan innemen.

Het beste is van ze uit te testen en alleen die te nemen die positief reageren op de test, dan riskeert U ook de minste nevenwerkingen.

Wie er meer wil over weten kan  terecht op internet  Sanum-Kelbeck en ook  nog o.a. naar Nederland en Scripties van leden van de naav-acupunctuur on the web.

Vergeet dus vooral niet, ik herhaal het nogmaals, dat de beste manier om te kiezen tussen al deze medicatie bestaat in het uittesten van elk product op elke patiënt en met regelmatige controles en liefst door een arts die vertrouwd is met deze behandeling wijze.

Na zes weken is de toestand trouwens al veranderd en moet opnieuw getest worden, meestal zijn het dan andere producten die aan de beurt zijn..

Bijkomende nota.

Er bestaan tal van voedingsadviezen, ze hebben allemaal plus punten maar zijn niet altijd even smakelijk en even eenvoudig om op te volgen.

Ziehier nog een advies van Walter Kunnen, de leermeester van Archibo- Biologica en de Lecherantenne, met verwijzing naar Jan Dries en Dr. Shelton, Kousmine.

1. Ontbijt beginnen met voornamelijk fruitsla, geen citrus vruchten.

Even later thee of yoghurt, (met tarwekiemolie?), Ahornsiroop.

2. Middagmaal.

Eventueel beginnen met vruchtensla, dan even wachten, want vruchten verlaten de maag snel, indien U fruit mengt met andere ingrediënten, zullen de vruchten gaan gisten in de maag, hetgeen nefast is voor de gezondheid.

Dus fruit onmiddellijk na een zware maaltijd is ook af te raden.

Gevarieerde rauwkost, met wat gebakken of gekookte aardappelen al dan niet met schil,

rijst of pasta kan ook. + 1 glas rode Bordeauxwijn.

3. Avondmaal.

Gekookte of gestoomde groenten, of groenten soep.

Na soep, even wachten.

Eventueel groenten + pasta.

Geroosterd brood.

        ---------------------

Eet matig, rustig, goed kauwen.

Weinig zout, dan Atlantisch oceaanzout, toevoegen bij op dienen.

Meid de microgolfoven, ook diepgevroren eten, bewaarmiddelen.

Zie zo smakelijk.

01-07-2008, 09:58 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

 Na de lever kunnen we misschien eens het probleem van de galblaas aan halen.

 We zullen twee gevallen bespreken.

1. Na de galblaas resectie. Dossier LE2578.

Het is niet zo dat een galblaas resectie, wegens galstenen of cholelithiase, altijd alle spijsvertering problemen oplost, alsof men van af dan geen regiem meer moet volgen.

In de meeste gevallen is het wel zo dat na de operatie er een grote verbetering optreedt en men wat relaxer kan omgaan met het dieet, maar galstenen maken heeft vaak ook te maken met een manier van leven, erfelijkheid en eetgewoonten.

Over al deze mogelijkheden gaan we het nu niet hebben, en wanneer de operatie geslaagd is, des te beter, maar er zijn spijtig genoeg ook andere gevallen.

We gaan een paar bijzondere gevallen bekijken, om aan te tonen wat de Lecherantenne ons op dat vlak zoal te bieden heeft.

De nieuwe techniek met microchirurgie. Eerst daarover een paar woorden.

Deze heeft ongetwijfeld haar voordelen, sommige patiënten en ik ken er zo een, zijn een week na de operatie terug aan het werk.

Maar er is toch een klein nadeel.

De snede is zo klein dat men een minder goede kijk heeft op het geheel dan vroeger en er dus een klein risico bestaat dat men niet alles heeft gezien.

      Bij onze patiënte ligt het een stuk ingewikkelder.

      Ziehier haar voorgeschiedenis.

    Deze dame is geboren in 1923 en kwam voor het eerst op consult in 1993.

      In 1951 onderging ze een galblaas resectie. (Nog de oude methode.)

In 1959 werd er nog een galsteen verwijderd uit het choledocus.

Daar moet er ergens iets misgelopen zijn.

Ze bleef maar klagen over last in de lever streek en de bloedanalysen toonden ook een afwijking. De levertesten waren gestoord en er was ook een ernstige lymphocytose.

In 1879 werd er een stukje ‘rubber’ verwijderd, afkomstig van een sonde uit een vroegere operatie. Ondanks alle mogelijke onderzoeken en behandelingen, ook alternatieve, bleven de bloedanalysen daarna nog sterk gestoord.

In augustus 1993 kwam ze dus op de raadpleging.

Haar conjunctiva (ogen) zagen geel groen, dat betekent dat de lever zwaar en sinds lang beschadigd is. Ze was zeer moe, kon niet meer gaan wandelen en zelfs haar huishouden onderhouden werd moeilijk.

Een beetje zoals een cvs maar veroorzaakt door de lever intoxicatie.

Een vriend had zopas haar woning gebiosaneerd en stuurde haar door.

De 7,6 west was niet perfect ontstoord, dus vlug even bijwerken.

Later werd nog een watervoerende breuklijn gevonden die ook over de lever liep.

Na deze laatste verbetering ging alles vlug beter.

      Zie de cijfers en vooral de sterke verbetering na de biosanering en mijn behandeling.

Ze werd behandeld met magneten en homeopathie.

Deze dame is stilaan ontwaakt uit de lethargische toestand waarin ze was gegleden.

Na enige tijd kon ze opnieuw haar huishouden doen en gaan wandelen zelfs een pintje drinken, zonder problemen.

Ik zag haar soms nog even terug de volgende jaren tot in 2002, alles ging goed.

De levertesten waren nog steeds goed.

Bloedanalyses.

                        Got      Gpt      Ygt      

06 04 93          143      288      58

Biosanering.

07 09 93          73      144      95

10 03 94          38      69      28

07 04 98          42      47      31

2. Moet die galblaas eruit? Dossier 150.

In mei 1994 komt er een dame op de raadpleging met de vraag:” moet mijn galblaas eruit?”.

Het is niet altijd eenvoudig op zulk een vraag te antwoorden, alles hangt een beetje samen met de ernst van de klachten.

Welke waren de bijzonderste klachten?

 Vage digestieve klachten, soms braaknijgingen, moeilijk verteren en af en toe pijn in de maag en lever streek.

De opmeting geeft inderdaad aan dat maag en lever niet al te goed functioneren maar de galblaas is er het ergste aan toe, met een duidelijk signaal:  de polariteit links=  –1.

Dat is op zich al een duidelijke aanwijzing voor een operatie.

Omdat haar klachten toch nog niet te ernstig zijn en er duidelijke tekens zijn van invloed door exogene pathogene vectoren ter hoogte van de maag en lever streek, beslissen we van het erop te wagen.

Eerst de woning biosaneren en een drainage van lever en gal, en een magneet.

Na een maand komt ze terug.

Duidelijk beter, ook de opgemeten cijfers zijn beter, zelfs de galblaas functioneert beter.

Afwachten dus.

Nog een maand verder.

Patiënte heeft verscheidene korte maar hevige gal crisissen gehad, de echografie toont duidelijk de aanwezigheid van gal stenen.

Bij de opmeting zijn alle cijfers nu normaal behalve de galblaas die staat terug op –1.

De operatie wordt uitgevoerd, met succes.

Na één week is ze terug gaan werken.

Enkele opmerkingen.

1. Wanneer de woning gebiosaneerd is en men een goede therapie instelt, doet het lichaam er alles aan om te genezen.

In dit geval zal het de galblaas willen ledigen en waarschijnlijk heeft ze telkens, bij een crisis, enkele steentjes geëlimineerd.

Maar talrijke crisissen kunnen gevaarlijk worden, er kan altijd een dikkere steen de uitweg blokkeren of in de choledocus blijven steken, en dat kan gevaarlijk zijn.

Dus bij terugkerende crisissen is een operatie ideaal.

Omdat ze verder reeds zo gezond was, is ze na de operatie ook sneller hersteld.

Toch zijn er gevallen waar een goed drainage middel en desgevallend en biosanering de oplossing zijn, maar vaak gaat het dan om galblaas problemen zonder al te veel gal stenen.

2.       Het uur van de galblaas.

U hebt misschien al eens iets  gehoord over chronobiologie.

Volgens de Chinese geneeskunde verloopt de energie toevoer aan de verschillende organen van ons lichaam in een welbepaalde volgorde en een bepaald uur.

Elk van onze organen beschikt over twee uur per 24 uur om optimaal te regenereren en zich klaar te maken om de rest van de dag optimaal te functioneren.

Voor de lever is dat om middernacht, de galblaas volgt 2 uur later.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de lever en de gal crisissen meestal tijdens de nacht optreden en vaak na een te zware maaltijd en te late uurtjes.

Wees  dus voorzichtig.  Niet te veel eten en drinken in de late uurtjes, en dat is wat meestal gebeurd tijdens feest dagen.

26-06-2008, 08:52 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

25-06-2008, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Hepatitis B. Dossier LE1318.

In  1989 behandelde ik voor het eerst deze patiënt wegens hepatitis B.

Zijn echtgenote vertelde me nog zeer precies wat er ten gebeurde.

Zie hier haar verhaal, 17 jaar later.

In April 1989 werd bij haar echtgenoot hepatitis B vastgesteld.

Hij was reeds meer dan drie maanden in behandeling in het AZ. te Leuven..

Buiten Aicamin en rust werd er niets gedaan dan…afwachten.

Na drie maanden geduldig afwachten, werd de toestand steeds ernstiger.

Men zou voor minder op zoek gaan, en dan…..

Via, via kwamen ze bij mij terecht in Augustus van hetzelfde jaar.

De man was vermagerd, had een asgrauwe gelaat kleur, en was zeer moe, rusten hielp niet.

De bloedanalyses wezen op een steeds ernstigere toestand.

Kijk eens naar de cijfers.

De vrouw vertelt.

“ Met steeds meer verwondering en ongeloof keken wij naar U, de dokter.

Normaal is het eerste wat men vraagt aan de patiënt: kleed U helemaal uit, op uw slip en kousen na. Bij U moest hij niets uitdoen en U raakte hem zelfs niet aan.

Gewoon rechtstaan, zei U.

Dan begon een vreemd schouwspel. Met een ‘antenne’ ging U op en neer voor zijn lichaam en na enige tijd zei u “ik weet wat er gaande is”.  (Kijk naar de tekening).

Met nog meer vraagtekens moest mijn man voor U gaan zitten, met zijn handen op zijn knieën.

Dan begon U met diezelfde antenne op en neer te gaan boven zijn rechterhand en tellen maar.

U schreef steeds meer cijfertjes op. We begrepen en niets van.

Toen Zij U, de lever is inderdaad zeer zwaar aangetast maar uw immuun stelsel is ook helemaal vernietigd, waardoor ge zo moe bent.

Dan begon U medicamenten te testen.

Steeds weer moest mijn man een remedie in de linkerhand nemen terwijl U op de rechterhand naging of die paste.

Ten laatste moest mijn man gaan liggen en plofte U een injectie in zijn buik in de lever steek en U plaatste enkele magneten.

Ons huis moest dringend gebiosaneerd worden, wat U toen zelf kwam doen en mijn echtgenoot kreeg homeopathische medicatie.

Wij gingen vrij snel naar de woning. Niet alleen de 7,6 west en de 8,2 zuid west waren zeer uitputtend maar en waren meerdere wateraders, later vonden we er trouwens nog een paar.

Zie de tekening op de patiënt.

Een zeqral weken na de biosanering was zijn bloed reeds genormaliseerd, de lever genezen en hij ging terug werken”.

Tot daar het verhaal van deze mevrouw.

Zoals steeds zei men in Leuven dat het toeval was, spontane genezingen hadden ze ook nog meegemaakt en inderdaad het bestaat, maar nu juist op het moment dat ik de patiënt behandeld heb? Mooie toeval en op een goeie maand tijd?

Het is toch simpel voor een wetenschapper, al wat hij zelf niet kan oplossen is toeval, daarmee is zijn geweten gesust?

In die tijd waren we zelf nog aan het onderzoeken of al hetgeen we bij Walter Kunnen hadden geleerd wel juist was.

In tegenstelling van de wetenschappers die alles weten zonder het te onderzoeken, gingen we dus af en toe zelf een woning biosaneren, om op de hoogte te blijven en eigenhandig te kunnen nagaan of alles wel wetenschappelijk klopte.

We zijn de volgende jaren wel enkele keren moeten terug gaan om de biosanering aan te passen.

Zo v.b. in 2002, toen had hij opnieuw leverproblemen en was zeer moe.

Tot onze ontsteltenis constateerden we dat er minstens een paar nieuwe watervoerende breuklijnen aanwezig waren en ook opnieuw die gevaarlijke 7,6 west.

En wat bleek? Ze hadden een paar maanden voordien en haag uitgeroeid precies waar de plaatjes lagen. Ze hadden ze opnieuw zelf in de grond gestoken en dachten dat het zo ook wel zo gaan, alsof dat geen mm. probleem is.

Na het herplaatsen van de biodyn brikjes herstelde hij even vlug.

Het zoveelste bewijs hoe belangrijk een goede biosanering kan zijn voor uw gezondheid.

Nu was het wel een paar jaar geleden, toen ze op controle kwamen

Onze patiënt voelde zich opnieuw moe en er waren slaap problemen.

Deze keer was het geen nieuwe watervoerende breuklijn maar de 7,6 west die zich lichtjes had verplaatst, het geen de laatste tijd meer schijnt te gebeuren.

Het aardmagnetisme lijkt zich dus toch te verplaatsen.

Bloedanalyse.

sgot                sgpt                ygt                alk phos           

28 04 1989          56            156            20            212     

24 05 1989        140             410            26            241

01 06 1989        140             373            94

20 07 1989       660           2000           101            329

Consult en biosanering.

18 09 1989            34            61            21            189

22 12 1989            25            31            10            142     

15 05 1995            36            51            16

10 12 1998            28            50            25                                                                       

Ondertussen zijn we in 2007 en patiënt stelt het nog altijd goed, hij is wel een paar keer op de raadpleging geweest voor een controle en we zijn nog een keer een paar brikjes gaan herleggen rond de woning, de biosanering houdt stand en hij ook, zijn levertesten blijven goed ook zonder medicatie.

22-06-2008, 17:05 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

De teksten hierover zijn verdwenen op mijn blog, dus dringt een herhaling zich op voor de nieuwkomers.

De komende dagen gaan we eens de belangrijkste problemen van lever en gal bespreken.

Eerst zullen we geelzucht behandelen met als voornaamste oorzaak virale besmettingen.

Verder ook de mogelijke oorsprong van allergie en urticaria.

Later komen  dan de specifieke galproblemen aan de beurt.

Eerst dus Hepatitis A en B telkens met voorbeelden.

Hepatitis A.

Er zijn heel wat mensen die in de loop van het leven, meestal tijdens hun jeugd, aangetast werden door het virus hepatitis A.

Bij de meeste laat dat weinig sporen na, maar er zijn uitzonderingen.

Bij heel wat mensen heeft dat te maken met de aanwezigheid van exogene pathogene stralen.

Vaak is dat moeilijk te achterhalen.

Inderdaad, de meeste mensen eenmaal volwassen, verlaten het ouderlijk huis en dan is het niet meer mogelijk de vroegere toestand te achterhalen.

Toch vermoed ik dat die personen, die blijvende leverklachten hebben, dat vaak te danken hebben aan hun vroegere woning.

Wanneer zo iemand later opnieuw terechtkomt in een belaste woning zal hij blijvend lever problemen hebben.

Zo iemand kreeg ik op de raadpleging.

Zijn klachten waren nogal vaag, toch zij hij spontaan dat zijn grootste probleem de lever en de maag waren en hij toonde spontaan met de hand de plaats aan.

Onderzoek.

Met de Lecherantenne vond ik snel de ware schuldigen van zijn huidige toestand.

7,6 west kruiste 8,2 zuid west samen met de 7,4 dwars door de lever.

Twee watervoerende breuklijnen kwamen ook in die streek terecht één op de lever, de andere  iets lager en door de maag.

Verdere opmetingen.

De waarden van de organen en functies liegen er niet om.

Immuniteit en maag uitgang gedaald op de helft, de lever tot een vierde van de normale waarden

Ook de waarde van de galblaas is gedaald, maar zonder erg

Deze patiënt werd al jaren voor zijn probleem behandeld, ook homeopathisch, zonder erkenbaar resultaat.

Exogene stralen zijn de oorzaak van het falen van de behandelingen.

Een test met de nosode Hepatitis A op D 400 geeft nog een respons.

Testen met een Kuf Reihe van de firma Staufen-Pharma heeft twee voordelen.

In de doos steken 10 test ampullen in stijgende orde vertrekkende van  meestal  een D 5 of D 6 stijgende tot D 400 of zelfs D 1000, afhangend van het te testen staal.

Hoe hoger de concentratie hoe langer het geleden is dat de besmetting gebeurde.

Hier is het dus veel jaren geleden gebeurd, hetgeen trouwens beaamd word door de patiënt.

Dat is niet alleen het bewijs dat de hepatitis reeds veel jaren vroeger ontstond, maar dat er nog altijd een toxische component in het lichaam aanwezig is., en die moet er uit.

Testen met de Lecherantenne heeft nog een ander voordeel.

Met geeft niet de ganse doos ampullen maar alleen de juiste ampul, zodat nevenwerkingen en tijdelijke verergering van de symptomen achterwege blijven.

Behandeling.

Biosaneren of ten minste een betere slaap plaats zoeken.

Een ampul Hepatitis A  D400.

De immuniteit opbouwen met endobionten.

Een drainage voor lever en gal van Reckeweg.

Verder opvolgen en de behandeling aanpassen na een goede maand behandeling.

Steeds hetzelfde voorschrijven heeft geen enkele zin omdat de toestand steeds verandert en verbetert na elke behandeling.

Na een drietal maanden gaat het goed met patiënt.

20-06-2008, 09:32 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Een reeds bejaarde dame werd enige tijd geleden door mij behandeld.

Ik verzorgde haar voor chronische lage rugpijn en een linker heup probleem.

Met enkele magneten en een paar opbouwende producten voor haar beenderstelsel ging het veel beter, ze had nog weinig pijn en nam geen pijnstillers meer.

Op een dag ontmoette ze een oude vriendin die gelijkaardige problemen had en ondanks tal van pijnstillers toch nog heel wat pijn had.

Ze vertelde over mij en raadde haar aan eens met magneten te proberen.

De dame antwoordde daar niet op.

Een tijdje later zagen ze elkaar terug.

Omdat ze nog steeds die pijn had,  herinnerde ze haar aan haar eerste voorstel: probeer het  eens met magneten.

Daarop antwoordde de dame: ” dat zal ik zeker niet doen, want mijn dochter die verpleegster is, zegt dat er in die magneten morfine zit! ”.

Hoe is het mogelijk dat een wetenschappelijk onderlegde vrouw zoiets zegt?

Hoe kan er in zo’n klein stukje metaal morfine zitten en die nog  jaren lang zou werken?

Waarom gebruikt men dan nog spuiten van morfine?

Sommigen zouden er alles aan doen om onze geneeskunde te verhinderen, tevergeefs mevrouw, de waarheid komt altijd boven drijven ook al duurt het nog zo lang.

13-06-2008, 09:20 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Bevroren schouder noemt men deze kwaal ook wel eens.

Waar gaat het over?

Het schoudergewricht is aangetast, het kapsel ook rotator cuff genaamd, wordt dikker en is pijnlijk en ontstoken.

Elke beweging van de bovenarm wordt pijnlijk en wordt soms onmogelijk, de pijn begint meestal

’s nachts maar wordt ook overdag steeds erger. De minste draaibeweging van de arm of een beweging naar voor, achter of zijwaarts is pijnlijk en in extreme gevallen onmogelijk.

Er bestaat een primaire vorm, waar men de oorzaak niet van kent, maar wij wel, u zult dat zien in volgend geval.

Er bestaat ook een secundaire vorm veroorzaakt door een ongeval, een operatie  of een ontsteking.

De klassieke behandelingen zijn o.a kine, ontstekingsremmers, calcitonine, soms cortisone infiltraties of zelfs een operatieve arthroscopie.

Dit alles kan weken, zoniet maanden in beslag nemen.

Onze behandeling dan: we zullen die aan de hand van één voorbeeld demonstreren.

Dossier 13552.

Een dame van rond de vijftig komt op de raadpleging.

In haar antecedenten noteren we een paar luxaties van het linker schoudergewricht tijdens haar jeugd. Nadien had ze er geen last meer van.

De laatste maanden had ze soms wat pijn in de hals en ‘s nachts soms wat last in de linker schouder, maar geen erg.

Plots, vier weken geleden ontstond hevige pijn in dat schoudergewricht. De toestand evolueerde zeer snel. Tijdens de raadpleging, nu vier weken later, blijkt een relatieve stijfheid van de halsspieren bij het lateraal draaien van het hoofd. Het schoudergewricht blokkeert bij de minste inspanning of beweging. De voorarm kan nog wat bewegen maar de bovenarm praktisch niet.

Met de Lecherantenne vinden we de vectoren van de twee aardmagnetische netten precies op de schouder, er zijn ditmaal geen watervoerende breuklijnen die de ziekte altijd versnellen, vandaar dat ze vele jaren op die plaats heeft kunnen slapen zonder al te veel problemen. Waarom het nu begon weet ik niet, het moest er wel eens van komen, misschien even te veel handen arbeid gedaan of te lang op de computer? Wie weet, maar nu is het wel ernstig.

Gedurende ongeveer een twintigtal minuten tracht ik steeds minutieuzer magneten te plaatsen.

Met de twee eerste herstel ik het halsprobleem, ze kan haar hoofd goed draaien zonder pijn.

Het schoudergewricht geeft me meer problemen. Hoe preciezer ik werk, hoe meer winst ik maak.

Na ongeveer een twintigtal minuten is het zover.

Met in totaal vijf magneten, zie de tekening, slaag ik er in de situatie de redden.

Ze kan zonder pijn haar arm opheffen en bewegen, ze heeft minstens voor 85 % gerecupereerd.

Niemand, geen enkele professor in de wereld, kan dit met de huidige wetenschappelijke kennis uileggen,  en toch is het gebeurd, weer opnieuw. Wanneer gaan ze eens luisteren?

Ze zal nu nog enige tijd wat bijkomende ‘voeding supplementen’ nemen, haar magneten nog enige tijd oplaten en dan zal alles in orde zijn, de pijn is weg en ze kan opnieuw aan het werk.

11-06-2008, 08:56 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

09-06-2008, 20:26 Geschreven door nestor  
Reageren (1)