Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
fotodagboek van ENER
Welkom....mijn naam is René (m) Sint Truiden 14 januari. Mijn vriend reflex en ik laten je ietsje zien van onze dagelijkse bezigheden....slenter je mee?? Dank voor je bezoek,respons over fotografie is welkom. Groetjes. TRANSLATOR in linkerkolom
03-11-2010
HIJGEND HERT
Zolang er paadjes of voetsporen zijn in het bos ben ik op goede weg, dacht ik, of toch niet? Het overkwam mij in de buurt van Vaals, drielandenpunt. Het bos lijkt niet groot maar zonder aanduiding ben je al vlug in rondjes aan het lopen. Verdwalen was het niet maar als je enkele malen over je eigen wandel-limiet gaat dan ben je uiteindelijk slachtoffer van de eigenzinnigheid....een brandende haard zette mij uiteindelijk op het goede spoor, de rook en geur waren overduidelijk...In het boscafé met toch wel een originele naam"HET HIJGEND HERT" bestelde ik hijgend, een koffie. De terugweg was veel verder,maar over aangelegde wegen.
Ze zijn nauwelijks zes maanden oud. In die tijd zijn ze dag en nacht bezig, een dubbel leven als het ware. Niemand treurt er om als ze sterven, het decor veranderd, een laatste keer maken ze voor ons een TAPIJT van duizenden kleurtinten om het menselijke knoeiwerk te verdoezelen...
Met wat verbeelding hoor je de wind spelen in de vleugels van een buizerd hoog in de lucht. Een stevig omheind begraafplaatsje, midden velden in de nabijheid van een dorpje, zo klein dat ik zelfs de naam vergeten ben. Met enige moeite reikt "reflex"over de muur. In de voorziene ruimte is nog plaats voor een tweetal URNEN. Wij zijn enkele dagen voor één november. Dit is een moment om samen deze stilte te delen...
Deze mensen kruisen elkaar, komen en gaan. De schaduwen wijzen altijd in een richting, worden korter en langer. Gelukkig is dit niet hetzelfde voor de mensen....
Tientallen prachtige kunstwerken staan overal ten lande zo maar ergens opgesteld, soms verdoken opgesteld zelfs. Neem nu "Dansende Golven"....een prachtig werk van Patrick Steen, ter hoogte van het Casino te Oostende. Dit werk verdient toch veel meer dan het armzalig voetstukje en de enge omheining. Telkens ik hier ben is het een doorn in mijn oog.
Hoe fotogeniek de herfst ook is, geef mij maar de zomer. Knopen en ritsen van warme overkleding open, dicht en weer open en dicht....het zit er aan te komen. Met wat WEEMOED denk ik terug aan de vele fotowandelingen door mijn geboortestreek. Heuvelende velden met wijdse landschappen, in droog Haspengouw, bezaaid met kastelen en vierkantshoeven, de vruchtbare open tuin zoals de Haspengouwse fruitdichter het verwoordt. Het is een lust , ver weg van de lintbebouwing en het verkeer. 24 juli, een snikhete dag was ik op de taalgrens te Mechelen-Bovelingen. De schaduw van deze beukenbomenlaan naar het kasteel en bijhorende boerderij was welgekomen....de koeien vinden mij een rare snuiter, wandelen in deze hitte....
De manieren om je aan te melden bij een bewoner zijn nogal divers, niet alleen in klank maar ook in aangeven. Het kan zoals vroeger, mechanisch, of de gangbare geluiden van nu electrisch bediend. Wat ik me afvraag is, waarom kan er niet een vriendelijke hond je welkom heten, bijgaand exemplaar is toch niet zo uitnodigend en een beetje in tegenspraak, of wie gaat er nu duwen als er trek aangegeven staat, is dit een bevel of uitnodiging "BELLEKE TREK"
De aren van het koren buigen onder het gewicht van de geslaagde teelt. De oogst wenkt, wat verder komt de mais stilaan tot bloei, hij moet nog rijpen. VOEDING voor mens en dier naast elkaar en alles op tijd. In de buurt van HEKS slenter ik over een van de vele verkavelingswegen, genietend van de natuur om mij heen, het enige geluid is dat van een vliegtuig hoog in de lucht. Nu en dan sla ik een babbeltje met een vriendelijke landbouwer. Wat is het toch rustgevend hier.
De fruitpluk is voorbij. Hier en daar hangen nog wat vergeten appels die bij het overrijp worden vanzelf afvallen en rotten. Zij zijn dan een lekkernij voor wat late vlinders, de dagpauwoog, gehakkelde aurelia bijvoorbeeld. De sierappeltjes hebben hun dienst gedaan bij de BESTUIVING en zijn nu de enige die wat kleur brengen in de lange rijen gekneusde fruitbomen, die er wat afgetakeld bij staan.....
Net als bij de sleedoorn is de bloei van de VUURDOORN uitzonderlijk weelderig en tevens ook zeer mooi in witte en rode kleur. Deze heester is met zijn dichte groei vol met doornen een ideale nestplaats voor vogels , vooral merels, zij hebben aan de vruchten een lekkernij bij uitstek....
In de natuur zoekt alles zijn weg. De voortplanting gebeurt op velerlei manieren. Een mooie heester behorend tot het geslacht van de rozen is de SLEEDOORN. Al vroeg in het voorjaar komt hij tot bloei met prachtige bloemen en vooral de vruchten zijn enig mooi blauw. Het is een woekeraar en plant zich ook voort via de wortels. De lange stekels houden grote grazers op afstand waardoor andere bomen de kans krijgen te ontwikkelen.
We slenteren naar de waterlijn, stilaan wordt het geluid van de aanrollende watergolven hoorbaar, de stilte is nu op een rustgevende manier doorbroken. Rijen palen pal rechtop in het water dienen als ankerplaats, leefplaats voor mosselen. Bij vloed helemaal ondergedompeld in het water, bij eb in openlucht. De IDEALE leefwereld voor deze schelpdieren Deze palen staan hier niet zomaar, is het nu een mosselkwekerij of een mosselveld, het maakt niet uit, de vraag zal ik mij straks niet stellen bij een lekker potje.....jawel.
De rommel is afgezet zo ver als kan tegen de duinen. Bij het terugkeren wordt de enorme zandvlakte op dit mooie strand schoongeveegd , het ligt er zo GAAF bij dat ik twijfel het te betreden. De gedachte dat dit zich zal herhalen zet me aan door te gaan. Mijn vriendje en ik genieten van dit paradijs spelend met licht en diafragma. Waar vindt je het nog , zo netjes en pas gestileerd ? Spijtig toch, de vervuiling aan de rand van al dat moois..
Deze immense ruimte zonder zonnekloppers spreekt mij aan. Minuten lang zoek ik naar enig menselijk leven, helaas. Stilaan dringt het tot mij door dat de zee aan een zuiveringoperatie werkt, gezien de ROMMEL die bij vloed afgezet wordt. De rechtstaande palen en keien zijn toonbaar, veel andere dingen bespaar ik jullie...
Over een smal wegje door de duinen zijn mijn vriendje"reflex"en ik op weg naar een voor ons onbekend stukje strand. Het is ploeteren en net zoals de tijd wegtikt zijn ook mijn VOETSPOREN in geen tijd verdwenen. Tot aan elke einder is geen mens te bespeuren, de waterlijn is eindeloos ver en stil, dit is voor een tijdje ons paradijs.....
De tam-tam is al een tijdje vervangen door meer hedendaagse middelen. De vooruitgang staat voor niets, echter is het niet altijd een verbetering. Kijk naar de TV antennes die gelukkig bijna verdwenen zijn. Schotelantennes en zendmasten worden overal zichtbaar en storend voor onze omgeving. Een foto maken van al deze dingen is niet aan mij besteed,hoewel, soms sta je te kijken hoe VERDOKEN de spulletjes opgesteld staan. Vandaag wou ik jullie een, naar mijn mening, mooie klokkentoren tonen, helaas is er een zendmast van gemaakt, de vervuiling is overal.....
Pal op een kruispunt sta je, ik weet niet hoeveel jaren. Als "broekje" was jij mijn herkenningspunt. Het boswachterspad was zo smal dat je de takken van struiken moest wegduwen om je ogen te beschermen. Sinds het openbaar bosbeheer sta je hier nog op hetzelfde kruispunt, met wegen als een boulevard, zelfs met wegwijzers. Het is vreemd hier na al die jaren dat ik je weer tegenkom, allee, je een bezoek breng. Je was toen jong, fleurig groen, met reuzentakken, jij was mijn dikke eik. Je staat hier nu met kale takken, rechtop dood te zijn, waar is de tijd dat het hier rustig was, nu worden je wortels platgetreden, je hebt zelfs vier gezichten. Erg als je het leven niet zelf in handen hebt, bedankt toch om mij niet te verklikken bij de boswachter.....toen.
