Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
fotodagboek van ENER
Welkom....mijn naam is René (m) Sint Truiden 14 januari. Mijn vriend reflex en ik laten je ietsje zien van onze dagelijkse bezigheden....slenter je mee?? Dank voor je bezoek,respons over fotografie is welkom. Groetjes. TRANSLATOR in linkerkolom
19-10-2010
SLEEDOORN
In de natuur zoekt alles zijn weg. De voortplanting gebeurt op velerlei manieren. Een mooie heester behorend tot het geslacht van de rozen is de SLEEDOORN. Al vroeg in het voorjaar komt hij tot bloei met prachtige bloemen en vooral de vruchten zijn enig mooi blauw. Het is een woekeraar en plant zich ook voort via de wortels. De lange stekels houden grote grazers op afstand waardoor andere bomen de kans krijgen te ontwikkelen.
We slenteren naar de waterlijn, stilaan wordt het geluid van de aanrollende watergolven hoorbaar, de stilte is nu op een rustgevende manier doorbroken. Rijen palen pal rechtop in het water dienen als ankerplaats, leefplaats voor mosselen. Bij vloed helemaal ondergedompeld in het water, bij eb in openlucht. De IDEALE leefwereld voor deze schelpdieren Deze palen staan hier niet zomaar, is het nu een mosselkwekerij of een mosselveld, het maakt niet uit, de vraag zal ik mij straks niet stellen bij een lekker potje.....jawel.
De rommel is afgezet zo ver als kan tegen de duinen. Bij het terugkeren wordt de enorme zandvlakte op dit mooie strand schoongeveegd , het ligt er zo GAAF bij dat ik twijfel het te betreden. De gedachte dat dit zich zal herhalen zet me aan door te gaan. Mijn vriendje en ik genieten van dit paradijs spelend met licht en diafragma. Waar vindt je het nog , zo netjes en pas gestileerd ? Spijtig toch, de vervuiling aan de rand van al dat moois..
Deze immense ruimte zonder zonnekloppers spreekt mij aan. Minuten lang zoek ik naar enig menselijk leven, helaas. Stilaan dringt het tot mij door dat de zee aan een zuiveringoperatie werkt, gezien de ROMMEL die bij vloed afgezet wordt. De rechtstaande palen en keien zijn toonbaar, veel andere dingen bespaar ik jullie...
Over een smal wegje door de duinen zijn mijn vriendje"reflex"en ik op weg naar een voor ons onbekend stukje strand. Het is ploeteren en net zoals de tijd wegtikt zijn ook mijn VOETSPOREN in geen tijd verdwenen. Tot aan elke einder is geen mens te bespeuren, de waterlijn is eindeloos ver en stil, dit is voor een tijdje ons paradijs.....
De tam-tam is al een tijdje vervangen door meer hedendaagse middelen. De vooruitgang staat voor niets, echter is het niet altijd een verbetering. Kijk naar de TV antennes die gelukkig bijna verdwenen zijn. Schotelantennes en zendmasten worden overal zichtbaar en storend voor onze omgeving. Een foto maken van al deze dingen is niet aan mij besteed,hoewel, soms sta je te kijken hoe VERDOKEN de spulletjes opgesteld staan. Vandaag wou ik jullie een, naar mijn mening, mooie klokkentoren tonen, helaas is er een zendmast van gemaakt, de vervuiling is overal.....
Pal op een kruispunt sta je, ik weet niet hoeveel jaren. Als "broekje" was jij mijn herkenningspunt. Het boswachterspad was zo smal dat je de takken van struiken moest wegduwen om je ogen te beschermen. Sinds het openbaar bosbeheer sta je hier nog op hetzelfde kruispunt, met wegen als een boulevard, zelfs met wegwijzers. Het is vreemd hier na al die jaren dat ik je weer tegenkom, allee, je een bezoek breng. Je was toen jong, fleurig groen, met reuzentakken, jij was mijn dikke eik. Je staat hier nu met kale takken, rechtop dood te zijn, waar is de tijd dat het hier rustig was, nu worden je wortels platgetreden, je hebt zelfs vier gezichten. Erg als je het leven niet zelf in handen hebt, bedankt toch om mij niet te verklikken bij de boswachter.....toen.
Ze leven voor een groot deel in de"onderwereld"....Altijd geheimzinnig dus en ook minder gekend dan bomen en struiken bijvoorbeeld. In het bos zag ik deze kanjers vorige week,het is maar de vrucht die je een paar dagen in al zijn mooiheid kan bewonderen en dan zijn ze weer verdwenen, in het onzichtbare voor ons, maar ze blijven. Zou je geloven dat ik in een boogje eromheen ga
De diameter van een boomstam in centimeter gemeten zou overeenstemmen met de ouderdom van de boom....een algemene regel. Er zijn natuurlijk veel factoren die meespreken en deze algemene regel is dus een ferme gok. Zachthout groeit veel sneller dan hardhout, alleen daar al is een verschil. Maar ik wou het hebben over de sterke tamme kastanjeboom op de foto. Hij staat OP de hoek van een arboretum en IN de hoek van een bos.....de bovenste takken stervende....het onderste gedeelte is gaaf met een prachtige stam, hij staat er alsof hij het arboretum moet BEWAKEN....Hier kan ik van genieten en dikwijls heeft hij mijn aandacht.
De lekkere JONAGOLD appel moet nog een paar dagen rijpen. Vorige week,om acht uur in de morgen, zag ik het begin van een plukdag. Een honderdtal mannen en vrouwen gewapend met plukkorven begeleid door de fruitboer begonnen er aan, het leken wel schimmen verdwijnend tussen de fruitbomen.....of was ikzelf misschien nog niet wakker.
Beschilderde muren zijn een eeuwenoud gebruik dat mee evolueert met de tijd, net als het gebruikte materieel en materiaal. De ene techniek wil een beeld geven van iets wat er niet is maar toch mooi oogt en zo, bijvoorbeeld een vuile gevel, aantrekkelijk voorstelt, het perspectief en het lijnenspel, het schept ruimte. De andere techniek stelt een tafereel voor, een echt schilderij als het ware, mooi om te genieten. Het maakt steden en pleintjes aangenamer en zou een verplichting moeten zijn. Besmeuring is heel wat anders natuurlijk......
De pracht van deze kleine bouwsels, die plots opduiken uit het niets doen me denken aan chapelle Notre Dame du Haut te RONCHAMP,France. Architekt Le Corbusier ontwierp deze kapel in 1955 en zei" hier zullen we bouwen aan een monument gewijd aan de natuur" De gelijkenis, naar vorm, met sommige paddestoelen is groot. Zou hij daar zijn mosterd gehaald hebben? De kapel is zeer zeker een aanrader voor ieder kunstminnend mens.
Dat POIRE WILLIAM een dranksoort is wist ik. Een bezoek aan een grootwarenhuis in het zuiden deed me even opkijken toen ik daar deze mooie peren met dezelfde naam zag en kocht. Helaas echter de drank vind ik beter, misschien ook wel omdat de peren er verser uitzagen dan ze waren. Met deze meloen was geen twijfel mogelijk, stilletjes ontvreemd op een reusachtig kweekveld en vers verorberd met wat droge ham, wat voor heerlijke momenten heeft het leven toch.....
Het heeft geen zin te vergelijken, net als bij het fruit is het oogsten van graan makkelijk geworden. Vertellen over hoe het vroeger ging is voor ons, de hedendaagse mens bijna niet te begrijpen, zeker niet nuttig. Waar een paar jaar geleden het stro nog in hoekige "bussels" werd geperst en gestapeld, wordt het stro nu eenvoudig opgerold. Nieuw is het gevaar echter dat op een steile helling het stro vanzelf wegrolt.... dit was een grappige bedenking toen ik deze plaatjes maakte wat kinderlijke fantasie bevorderd de gezondheid.....
Het licht golvende landschap van Haspengouw bruist van de bedrijvigheid, de fruitsector draait in deze tijd van het jaar op volle toeren. Het verschil in aanpak en middelen tussen vroeger en nu is groot, eerder schreef ik daar al over in mijn blogje. De kleine boompjes van de "plantage" zoals dat hier een naam heeft zijn zeer vruchtbaar en makkelijk te oogsten. De hoogstam boomgaarden staan er nu bij als in een museum, de vruchten worden niet eens meer geoogst. Zij staan er alleen nog mooi te zijn, zij hebben tenminste nog ruimte, zelfs voor hun schaduw zoals je kan zien....
Op een van mijn korte wandelroutes dicht bij huis is altijd een koffiestop voorzien, waarom niet, het terras van Chateau de la Motte is zo eentje,mooi gelegen in een groot park met altijd een aanbod van beelden. Het is Middelheim niet maar sinds begin deze zomer staat er tussen meer en andere beelden van een Russisch beeldhouwer ,eentje dat me doet denken aan "het zotte geweld" van Rik Wouters. Het maakt indruk.....
Onder een reusachtige vlierboom stond een reusachtige bank waar in de zomeravonden de verhalen elkaar opvolgden .De herinnering aan de siroop van de bessen is nog levend aanwezig,wij, de kinderen kregen het regelmatig toegediend door moeder. Jaren later in de tijd van PC,Wikipedia en andere bronnen, gaan over alles en nog wat lichtjes branden. De vlier,zo lees ik is een middel tegen zowat alle kwalen,het zou me te ver brengen je hiermee te belasten... ze op te sommen. De siroop kende ik al,dat de paarden een krans van de vlierboombladeren rond hun nek kregen om moeilijke vliegen en muggen op afstond te houden wist ik niet. Nu ik het lees, herinner ik mij,op de bank onder de vlierboom waren ook geen vliegenmeppers....
Aanlokkelijk en fotogeniek ziet het er uit. De artisanale markten zijn een kolfje naar onze hand. Kazen in alle vormen,salami's in alle vormen maar ook vooral fruit en vruchten in alle vormen en kleuren zijn een lust voor het oog ,vooral bij zonnig weer. Soms zit er ook een mooi ogend plaatselijke en welbespraakt persoon tussen,die de mensen begeesterd en zowaar een mengeling van ik weet niet wat aansmeert als het medicijn voor een vitaal leven....niet letterlijk gezegd maar daar kwam het op neer en de mensen kochten het goedje verpakt ....in een onbedrukt ecologisch BAKJE GEZOND...
De bijna altijd aanwezige zonneschijn brengt mensen samen,de bewoners slaan een babbeltje als ze elkaar tegenkomen. Aan de mimiek te zien hebben deze dames echter wel belangrijk nieuws en zitten dan even neer bij een drankje. Het uithangbord PLATS du JOUR zou een aanwijzing kunnen zijn over het onderwerp,het is echter puur toeval in deze....
Bij blogmaatje Marylou van natuurfreek,zag ik een mooie opname van de toch al moeilijk te fotograferen vlinders. Eind juli laatstleden spotte ik wat vlinders te HEKS een deelgemeente van HEERS, een landbouwgebied . Tussen de tientallen klaverblauwtjes en koolwitjes zag ik plots een zeldzame en beschermde KONINGINNEPAGE binnen het bereik van mijn lens het was even goed uitkijken. In mijn natuurboek,altijd bij de hand, steekt in de achterflap een foto van de rupsen van deze vlindersoort die ik opnam met mijn analoog toestel begin oktober 2003,nauwelijks 300 meter van de plaats waar ik nu foto's maakte...nee, ik hoor je al denken en dat beweer ik niet.... In deze buurt wandel ik tot drie maal per week. Het is de eerste keer in de laatste zeven jaar dat ik dit soort vlinder zie op deze plaats Dit is een waar gebeurd verhaal,dat we te danken hebben aan natuurpunt... de boer heeft een stukje restland afgestaan dat door natuurpunt milieuvriendelijk is ingericht en met resultaat zo te zien.... Kijk uit als je een vlinder ziet die niet fladdert maar vliegt als een vogel de kans is dan groot dat het.....jawel.
