In verband met een recent dispuut over plagiaat graag wat volgt : het staat u vrij teksten van mij over te nemen of niet. Bij overname lijkt een bronvermelding mij op zijn minst gepast maar doe je het niet ik zal je niet vervolgen ( tenzij men de teksten commerciëel zou uitgeven) . Laat jouw eigen geweten scheidsrechter zijn,  dat volstaat voor mij ruimschoots. De foto's hier zijn meestal van het internet gehaald via Google-afbeeldingen en soms bewerkt door mijzelf. In het vervolg zal ik trouwens ook hiervoor een bronvermelding inlassen.    
Baron Ernst

Archief per maand
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
    Foto
    G Glorious
    H Hilarious
    O Oddish
    S Strange
    T Tempting
    W Weird
    R Realistic
    I Inspirational
    T Talented
    E Explosive
    R Relaxed

    M Magical
    I Irresistible
    L Loud
    O Overwhelming

    Hoe het werkt om van je naam een acroniem te maken.? Kijk bij Bojako !
    Foto
    Zoeken in blog

    Inhoud blog
  • E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Foto
    Foto
    Een interessant adres?
    • Hier staat wat
    • En nog wat
    Het bruidsboeket dat het beter wist
    klikgevoelige poëzie (het blog van Baron Ernst)
    door Ronald Milo >
    22-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Longing in lonelyness -einsame Blume of reflectie over zichzelf

    ...


    <>
    ">

    fata morgana




    voortdurend
    loopt hij over
    smalle bruggen
    maar zonder god
    naar zijn geboortegrond

    soms blijft hij staan
    kijkt wat rond
    zijn blik
    van het dunste

    -rood-

    kent al mijn hartsgeheimen
    hij is niet klein
    maar ook niet groot

    -in zijn versleten pakje-
    -door de wind gesneden-

    draagt hij alles
    in mij
    met zich - het zicht
    verkreukeld
    door mijn zware adem
    als een stille passant
    twintig jaar
    geleden
    al

    treffend

    die gelijkenis

    -nu-

    merk ik pas
    dat hij
    het is

    dat ik
    het ben

    hij staat er nog
    toch
    kan ik hem niet meer vinden

    ik vraag mij af
    of ik hem ken







    sans cesse
    il marche sur
    des ponts étroits
    mais sans son dieu
    vers le pays
    natal

    mirant tout
    autour
    de lui
    il s’arrête
    -parfois-
    son regard
    d’un rouge grêle
    n’ignore
    aucune
    de mes passions

    il
    ne me semble
    ni petit ni grand

    -dans son costume usé-
    -taillé par le vent-

    il
    emporte
    tout
    mon être
    la vue froissée
    par mon souffle
    -pesant-
    comme un passant
    silencieux
    il y a déjà vingt ans
    la ressemblance
    est frappante
    je remarque
    à peine
    que c’est lui
    que c’est moi
    il est là
    néanmoins
    je ne le retrouve
    -plus-
    je me demande
    si jamais
    moi
    je le
    reconnaîtrais



    Uit de bundel Silence of paper language of stone ( met hetzelde principe dat zinnetjes tussen streepjes zowel bij de vorige als bij de volgende zin horen. V.b. : treffend die gelijkenis nu, nu merk ik pas dat hij het is ...of nog : hij is niet klein
    maar ook niet groot in zijn versleten pakje- zijn versleten pakje door de wind gesneden - door de windgesneden draagt hij alles in mij met zich .....




    22-09-2009 om 10:54 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (7)
    13-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cuba Libre

    <>
    ">

    Aan de rand van het dorp

    Hij zoekt in haar adem
    Naar een verklaring
    En inhaleert de ozon van
    Een paar dwaze gedachten
    Om ze met een smakelijke grijns
    Aan het vouwdak
    van zijn herinneringen op te hangen

    Hij beweegt niet
    Of nauwelijks
    Als de kalme handdruk van een roeier
    Als gestoofd in een ingetogen gebed
    Bij een onverwacht doodlopende kerk

    Zij jaagt de smoorzatte goegemeente op
    Hals losgekoppeld van de onderbenen
    Sidderend bewegende billen
    Te klein voor Rubbens en Vesalius
    En te groot voor mij
    Hinnikt hij

    Plots veer hij recht
    smeert zich het geweten
    met zonnebrandolie
    en beweegt met haar mee
    als een gran mafioso
    vast besloten haar uit te hongeren
    in zweet van genot
    het zweet van de rumba








    13-09-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (16)
    12-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uitbreiding !!!

    ...
    <>
    ">

    Uitbreiding

    De Familie van baron ERnst heeft de eer u te melden dat de familie sinds gisteren 11 september 14h uitgebreid werd met Rudolf, 2,5 maand oude Berner-Sennen. Dit melden u met vreugde Yelle , Berner Sennen 7 jaar , de meter en Roffeltje, 2jaar, wild konijn in de tuin,  de peter.


    .


    Aan de pootjes te zien zal het een ferme klepper worden .



    12-09-2009 om 13:49 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (9)
    09-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    ..
    ">

    Verloren


    dit landschap
    zal ik ontnemen
    aan de stormen
    van je slapend hart

    dagen die wij nimmer leefden
    verzamelen
    onaangetast
    door tijd die alles tart

    Niets
    is onmogelijk als je adem
    in mijn ogen droomt

    laat dit voldoende zijn

    waar eenzaamheid als wonde
    gaapt
    gaat tijd
    onaangerand
    aan ons voorbij en waren wij

    ik moet nog
    vreemde wegen gaan
    ik moet nog
    naakte aarde ploegen

    ik ben de onrust in het wenken
    van je hand
    ik ben het zand
    dat zich aan jou heeft afgezet
    ik ben het
    glimmen van je vreemde ster
    één horizon te ver


    Uit de bundel "Silence of paper, language of stone "




    09-09-2009 om 12:12 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (8)
    04-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zo kan het natuurlijk ook !

    ...
    ">

    Onzichtbaar Pianorecital
    (partituur met de  lippen
    op jouw hart geschreven)




    witte vingers die kristal doen barsten
    dat met weemoed is gevuld
    als jonge naakte dansers
    zwart humeur
    op vreugdekreten vergasten
    met harmonieken verguld


    zachte witte droefheid
    die wil binnendringen
    als geluk vermomd
    kruipend
    door  vezels van de opperhuid
    klaterende zwarte bloemen
    die plots openspringen
    bloeiend - verwelkend
    wit aan, zwart uit

    lange zwarte wimpers rillen
    als witte vlindervleugels- duizendvoud
    glashelder
      ontroering villen
    in vibrerend oponthoud

    tot het laatste zwart akkoord
    nog even
    wit als dood met sterven wacht
    tot het geluid
    in stilte
    stilte
    heeft voortgebracht





    04-09-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (10)
    01-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Man uit Lede : een ietse pietsje moeilijker '( maar hopelijk toch nog te volgen)

    ...                                    LAGE RUGPIJN



    LAGE RUGPIJN
    ">


    hij bouwde
    met verstand
    de misdaad
    die hij nooit beging

    verdreef
    met moed en overgave
    de ontreddering

    maar liet zich de ring
    niet passen
    hij paste
    zijn kring
    -aan-
    de geest
    en
    de mode
    -om den brode-
    maar
    consequent
    zoals van hem gewend

    beging
    hij de misdaad
    die zijn geest
    nooit bouwde




    Nb. tekst tussen - ...- (streepjes) past zowel bij de voorgaande als bij de volgende zin .
    Nb2: Poëzie is een taalspel tussen de toehoorder (lezer) en de speler of woordvoerder (dichter). Een spel vereist wel spelregels. Een van de eerste spelregels is dat men een gedicht niet mag lezen als in een referentiële taalsituatie. Een gedicht is geen mededeling.

    vb: De nacht ruikt maar mensen met zwart haar
    Een motorloze stilte hangt aan de sterren
    even maar... (Kemp 1958) ..

    Als men deze regels referentiëel leest zal men tot de conclusie komen dat ze wartaal bevatten: immers mensen met zwart haar hebben geen specifieke geur en stilt hangt niet. Maar iedere lezer van poëzie weet dat de beweringen niet langer betekenen wat ze in gewoon taalgebruik betekenen zodra ze in de vorm van een gedicht gepresenteerd worden. Het zijn de regels van het taalspel die de lezer er toe aanzetten ze anders dan referentiëel te gaan , lezen.
    (wordt vervolgd) 

    01-09-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (19)
    29-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voor de man uit Lede een gedichtje zonder (?) dubbele bodem

    ...
    ">

    maatschappelijk probleem

    ik mis
    in dit leven
    de kille kalmte
    van een onbeslapen bed
    maar ook wat van de bloemen
    die de buurman
    voor het raam
    heeft gezet

    ik zou
    wat willen wandelen
    de nacht in
    de tijd voorbij
    één worden
    met ruimte
    ze bezitten
    alleen
    voor mij

    ik zou
    wat willen luisteren
    naar die stille
    stem van jou
    dromen
    dat ik morgen
    een nieuwe wereld
    bouw

    ik mis
    in dit leven
    de kalme kilte
    van een leeggeslapen bed
    maar ook wat van de koffie
    die de buurvrouw
    heeft gezet


    Uit de bundel "Silence of Stone - Language of paper

    Aan alle lieve mensen die mij met hun gelukwensen overlaadden een welgemeend bedankt en doe maar een danske met mij....changez.....





    29-08-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (14)
    24-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voor de man zonder fantasie, verslaafd aan duidelijkheid ......

    ...
    ">

    Uit een nog oudere doos

    De dame wentelde zich nogmaals om in bed. Ze kon de slaap maar niet vatten. Haar veel te grote boobies gleden steeds af naar haar oksels wanneer ze zich op de zij draaide en op haar rug lag ze maar naar het plafond te staren. Ze kon alleen maar slapen als ze op de rechter zijde lag. Na zich nog een paar maal tevergeefs omgedraaid te hebben stond ze voorzichtig recht om haar lustig en rustig snurkende levensgezel niet wakker te maken en liep langzaam naar de living. De maan stond hoog boven een zilverkleurige zee en tekende een lange rimpelende lijn op de top van de golven. De dame opende de deur van het balkon, ademde heel diep en snoof de geur van de nachtelijke zee die tot haar doordrong. De zilte bries beladen met een geur van iodium en fleur de sel. Zo kan de zee alleen maar rieken na een onweer of een hevige regenbui bij zwoel warm weer. Een druppel regen viel op haar half geopende lippen. Het hemelwater smaakte naar rozen en toen ze naar boven keek, waarbij een druppel zich te pletter spleet op haar brilmontuur en in een verfrissend straaltje langs haar wang zijn plicht tegenover de zwaartekracht vervulde zag ze inderdaad dat de rozen op het balkon boven haar nog nadropen van de stevige regenbui van daarnet.

    De dame keek nog een ogenblik naar de schittering van het golfspel met het maanlicht maar het,nochtans zachte briesje, deed haar lichtjes huiveren. Ze trok de lange smyrna-sjaal wat steviger aan en maakte aanstalten om naar de living terug te keren waar het fluorescerende geelgroen Vista openingscherm van haar laptop haar wenkte. Toen haar aandacht opgewekt werd door een zacht geluid. Ze helde wat voorover over de balustrade van het balkon --zodat het decolleté van haar nachtkleed haar weelderige boezem aan de kijklust van de rozen prijsgaf,-- om het geluid duidelijker te kunnen lokaliseren en definiëren. Maar helaas de stilte was opnieuw ingetreden en zweefde als zwarte vogel over het zand en de badhokjes. Half in het deurgat bleef ze staan draaide zich nog eens om en luisterde met gespitste oren. Maar buiten het gestage ruisen van de zee was er niets meer te horen.

    Ze was maar pas de living opnieuw binnen en had voorzichtig de balkondeur gesloten toen ze het geluid opnieuw meende te horen. Het leek één langgerekte zucht, maar vervuld van zoveel smart als een kinderverdriet dat uit zijn hengels barst. Ze opende met een ruk de deur. De zeelucht drong langs haar golvend haar nog intenser naar binnen dan daarjuist maar buiten heerste de onvolmaakte stilte van de ruisende zee en het smakken van het zilte water op het geduldige zand. Waarbij de teleurgaande golf zich als een mantel uitspreidde over het naakte strand als het wou het die naaktheid bedekken en zich dan zedig terugtrok met een licht gemurmel om zich nog eenmaal met een zekere droefenis in het schuim te verzetten tegen de reeds gebroken kracht van een volgende mantelgolf. Maar er was niets meer te horen van het doffe gesnik dat ze had menen waar te nemen. Ze zou zich vergist hebben

    Binnen was het gezellig warm. De dame begaf zich naar de keuken schonk zich een groot glas blonde trappist uit en kroop in de zetel met de voeten onder zich en haar laptop voor zich op de schoot. Ze begon ijverig een aantal favoriete blogs af te dwalen en ze was net op het laatste blog aanbeland toen ze overmand werd door het zalige gevoel dat men alleen kan waarnemen net voor men in slaap valt. Alles werd zwaar en haar ogen vielen voortdurend toe. Maar hoewel ze wist dat het wel wijzer zou geweest zijn om nu toch maar onder de wol te kruipen sperde ze telkens haar ogen wijd open om toch nog een laatste regel van het blog te kunnen lezen, zonder evenwel de inhoud te vatten. Maar het mocht niet helpen, de slaapluisjes drongen door tot de laatste hersenkronkel en ze had nog juist de tijd om de laptop op de grond te zetten ....

    Maar de laptop had nog maar net het vasttapijt beroerd toen ze plots het hevig gekreun weer hoorde. Duidelijker dan ooit. Ze rende het balkon op en inderdaad nu was er geen twijfel. Dit wanhopig geluid kwam van op het strand waarschijnlijk net van achter de badhokjes rechtover haar appertement. Ze aarzelde geen moment. Ze trok een jas over haar nachtkleed, glipte in haar slippers en stormde de trap af naar beneden. Toen ze voordeur opende overspoelde de klamme koude van dit klaaglied haar met een gevoel van medelijden dat alleen kan vergeleken worden met het zorgende medeleven van een moeder voor haar ziek kind. Zo ijselijk droevig verspreidde dit geluid zijn etherisch parfum over de zeedijk. Ze aarzelde nog even overmand door een ogenblik van rationaliteit maar stormde toen de dijk over, de trap af , verloor een slipper in het mulle maar ijskoud aanvoelend zand. Opnieuw aarzelde een fractie van een seconde maar het  zielbrekend gejammer, dat nu zeer dichtbij klonk, deed haar alle risico's vergeten. Ze draaide om het badhokje en wat ze toen zag vervulde haar in vertraagde filmbeelden met een immens mededogen

    Op het zand uitgestrekt, vol bloed en smurie lag een oude zieltogende ezel. Zijn blauwgezwollen tong half uit zijn bek, de vacht over gans het lichaam weggeschuurd en vol open gapende wonden in spiraal blijkbaar aangebracht door de schroef van een vaartuig.. Alleen zijn staart en zijn ogen bewogen nog bijwijlen en telkens hij uitademde voerde zijn stervende levensgeest de lucht in een achtergelaten colabekertje dat het geluid vervormde en versterkte tot een onwezenlijke klank vol krassen van droefheid en groeivormen van melancholie

    De dame die haar emoties met moeite wist te bedwingen, knielde naast de zieltogende langoor neer: -"Wat is er gebeurd?"; vroeg ze. De ezel richte zijn blik naar haar en zijn ogen verankerden zich in de hare. - "Ik ben op zoek naar Queenie", mompelde hij, "mijn lieve Queenie. Ik ben het grote water overgezwommen waar ik haar in het veemde land van de spookrijders ben gaan zoeken. Tevergeefs echter. Op de terugweg was ik hier bijna op het strand aangekomen toen een soort zeewolf over mij scheurde en me met zijn verschrikkelijke draaitanden aan stukken reet. Ik ben hier aangespoeld Queenie, mijn Queenie op zoek naar jou...Gelukkig zie ik je nog even voor mijn seconden geteld zijn .. lieve..lieve Queenie...."

    -"Maar ik ben Queenie niet", stamelde de dame meer ontroerd, dan verbaasd....

    -"Dan lijkt gij toch heel fel op haar, die schitterende ogen, die fijne lieve mond... ik ben toch blij dat ik u nog gezien heb..nu kan ik met en gerust gemoed...."

    Toen braken zijn ogen, zijn hoofd gleed opzij en werd het heel, heel stil op het strand. De wind componeerde een treurmars met de helle kreten van een eenzame meeuw

    .

    De dame schoot plots wakker, de laptop verspreidde zijn zachte gloed doorheen de kamer, de gordijn aan de halfgeopende balkondeur deinde op het ritme van de branding. Ze liep langzaam naar het balkon en keek naar het verlaten strand. Wat een nare droom dacht ze. Ze bleef nog even aarzelen op het balkon maar keerde zich toen om en vleide zich zacht naast haar lieve als een goed lopend motortje snurkende echtgenoot en viel in een diepe maar onrustige slaap.

    De zon scheen helder en de dame en haar echtgenoot lagen languit in de zon te luieren op de strandstoelen voor de badhokjes. Een zalig nietsdoen.De dame doezelde in met een gevoel van zachtprikkelende warmte door de zonnestraal massage en ze dommelde in met een zoet gevoel van vermoeidheid na de onrustige nacht. Plots schrok ze op door de woedende stem van een jonge moeder die tegen haar kroost tekeer ging

    -"Geef hier dat vuile spul, Brico! Waar heb je dat gevonden !

    -"Onder het badhokje daar mama" stribbelde het jongetje tegen

    -"Maar dat is verdorie de staart van een dooie ezel, wat is me dat voor een strand hier. Dat hoort in het vilbeluik niet op een strand. Wat onhygiënisch. Gooi dat weg en kom hier Brico en Gamma. We zijn hier onmiddellijk weg. Hoe is het mogelijk.... enz.  enz. Ze sleurde de tegenstribbelende Brico en de onschuldig ogende blonde Gamma met haar mee. Haar stem stierf weg achter de badhokjes.

    De dame plots geïnteresserd draaide zich op haar rechter zijde in de ligstoel zodat haar boobies onder haar badpak naar haar oksel schoven en de neusdoek die ze tussen beide had gestoken uit zijn schuilplaats gleed. Maar wat ze in het zand zag sloeg haar met verbazende verstomming. Een grijze bebloede ezelstaart, die nog even naar haar kwispelde...... en toen onbeweeglijk onder het zand verdween dat een klein jongetje er overheen strooide.



    NB: Wanneer je niet te snel leest en af en toe even pauzeert duurt het liedje net even lang als de lezing !

    Uit  "Verhalen uit een Verloren Bos"


    W






    24-08-2009 om 23:57 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (18)
    19-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uit de oude doos ...

    ..
    ">

    Neen, dank je

    je omhelst mij
    als een warme kameraad
    toch smelt de sneeuw niet
    op mijn koude aangezicht

    je kust mij
    met warme woorden
    toch breekt het ijs niet
    in mijn kille hart

    mijn ziel brandt
    de geest gloeit
    maar

    de inboedel werd geveild
    in de bijgebouwen woont
    alleen
    nog een oude koetsier
    die niet geeft
    om eenzaamheid

    .

    Uit de bundel "Silence of Stone - Language of paper





    19-08-2009 om 09:57 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (8)
    15-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Deze nacht bedacht

    ...
    ">

    De gelaarsde rentevoeten van de liefde

    Lippen
    Stevig en vlezig
    Als bolsters van okkernoten
    Waarlangs onverdroten
    De juiste maar versleten
    Woorden glippen

    De kus van een maîtresse
    Opgediend met een slaatje van perzikhuid
    Verglijdt oeverloos
    Naar het westen
    Het gevoelsveld uit

    En toch
    Wat kan een man zich beter wensen
    Dan een scheermesje tussen haar tanden
    Waarmee ze leugens tot kleine stukjes versnijdt
    Als spekblokjes
    Die ’s ochtends
    In luchtig geklopte eierstruif gebakken
    Zo snel in de ingewanden zakken
    Dat men ze ’ s avonds
    Tot de draad verteerd
    In het andere bed als waarheden
    recycleert

    En ik

    Ik kan het weten
    Kijk naar mijn tong
    Ze is gespleten


    Uit de bundel "Ideale omgeving voor doorschijnende kleurlagen "





    15-08-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (12)
    09-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moonlover

    ..
    .


    ">

    Kunst . Creativiteit, schoonheid en jij

    Het brutale blauw
    In mijn ogen
    Sterft aan overdaad

    Verbogen

    Het langzame hart
    Bestorven als
    Lang beantwoorde vragen
    Kan het zuiden niet zien
    Maar het duidelijk horen

    Zijn spitse muziek
    Die je met een lach onderspant
    Grift zijn levend profiel
    In deze verbijsterend geopende hand



    Uit de bundel "Romance"





    09-08-2009 om 20:43 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (6)
    02-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verwachtingen

    ..


    ">

    Toestanden, berekeningen, afrekeningen

    In dit leven
    Waar we sterren bewogen
    In haarspeldbochten
    Waar we mekaar schaamteloos
    Zochten
    Minnaars op drift
    In eigen vlees

    Verwachting hoog
    Gespannen
    Bevangen
    Door hoogte van vrees
    Zo jong
    als nieuw leven
    met de code van schoonheid
    beredeneerd onderbouwd

    Hierna
    In het leven
    Waar de maan draait
    via haar onzichtbare zijde
    Overbevolkt
    Met levende doden
    van door ons
    voor mekaar
    overtreden geboden

    Verwachtingen
    Waar zullen WIJ zijn
    Als de zee de dunne stof
    van aarde omhelst ?

    Gevangen
    door hoogte en vrees
    zo jong
    kinderlijk verlegen
    maar tenslotte te oud
    om nog wederkerig zelfmoord te plegen
    als was het een grapje
    beredeneerd onderbouwd

    en

    god, geopend knipmes in de hand




    Uit de bundel "Romance"





    02-08-2009 om 23:31 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (3)
    26-07-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gisteren ....?




    Gisteren ?



    Gisteren
    Het naamloze woord
    Schommelt
    Tussen als monden
    Hermetische gesloten zinnen
    Met verlangen geslagen
    Te moe om betekenis
    Te dragen

    Gisteren kende nog onze
    Namen en geen einde




    Uit de bundel "Romance"





    26-07-2009 om 23:08 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (9)
    09-07-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uit de bundel Romance

    ...


    ">

    Binnen buiten-handbereik

    Jouw blik verdampt
    Op de inhoud van de woorden
    Die er strikt genomen
    Nog niet werd ingelegd

    Condenseert
    In lange langzame druppels
    Over luchtkamers van verbeelding


    Tot beeldige beelden
    Die met hun dromen
    De vliering
    Van mijn helder hunkerende honger
    Bewonen

    Tot een regendragende wolk
    Die haar indigo druppelt
    Boordevol jou en jij
    Woorden waarvan wij
    Strikt genomen
    De inhoud nog moeten dromen




    P.S. Ik laat jullie en veertiental dragen mijmeren en ga me wat revalideren in het Zuiden van de Europese Unie. Het liedje werd reeds gespeeld maar ik draag het hier nogmaals op aan een goede vriendin die tracht haar gedachten op nul te zetten. Keep smiling, sister, keep smiling.

    09-07-2009 om 23:56 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (10)
    01-07-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Romance - een bundel liefdes gedichten




    Onbereikbaar Ogend

     In een gastvrije droom
    streel ik je haar
    met zuchtende vingers
    onder het getij van je wimpers


    ogen

    heldere vijvers
    die vragen

    Blijf

    Verdwijn ik uit je gezicht






    01-07-2009 om 23:58 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (7)
    27-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Keuzes !



    Wonen in stille keuze van nachtblauw







    PS: voor de roddelpers. Dit is een gedicht geen autobiografie!

    27-06-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (8)
    21-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.






    Iedereen zag haar zo maar staan .

    Haar blik walmt van vertrouwen
    Maar het licht heeft zij niet uitgevonden
    En ze besluit zich aan te kleden
    Op de rand van het daglicht
    Met haar schaduw onverschillig over de schouder geslagen
    Als een geleend boek
    Licht gekreukt en onuitgelezen
    Want al is ze met een dichter getrouwd
    Poëzie kan ze niet echt lezen
    Lezen kan ze helemaal niet
    Alleen zijn gelaat
    Gegroefd door de rommel van ongeboren poëzie
    Als het in het sterrenlicht langzaam uitdooft
    Leest ze
    Als zijn begeerte
    Tergend trage messen en vorken slijpt
    Die haar prikken als kleine spelden
    Ze rukt zijn gezicht naar zich toe
    Begraaft zich tussen de bruutste
    Van zijn gedachten
    Als in een sleepgewaad
    En likt zijn stoppelbaard
    die prikt als kleine intieme spelden
    Aaneengeklit
    Hij noemt haar mijn Cleopatra, mijn nimf
    En de rest van zijn woorden verstikken in de lentelucht
    waarin hij voor haar ijdele woorden
    flitsend samenbalt
    tot het rode kroontje rilt





    21-06-2009 om 21:54 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (6)
    16-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen....





    Limoges en zomergras .........

    In zijn gedachten ontluiken luchtbellen
    bloeiende consonanten en opspattende woorden
    waarvan de oudste klinkers
    reeds hun betekenis verloren
    eeuwen voor hij hun inhoud
    met toegeknepen keel
    zachtjes in de kopjes
    van hun onbegrip en verachting goot

    in de eenvoud van een augustusnacht

    Kopjes door hem gekozen
    van het zuiverste porcelein
    gebrandschilderd
    met de intiemste van zijn gevoelens
    een circusballet zo onbereikbaar extravagant

    onbetrapbaar
    als een clandestiene forens
    reizend in de massa aan gereduceerd tarief
    naar de grootstad waar hij zijn akkers ploegde
    en in de dauw betrapt op een regenbui
    als enige éénpotige
    langpotige vogel langs de oever
    de barsten in zijn liefde
    bewaarde
    als kleinoden
    in de initialen van haar naam
    op de buik van het kopje

    zijn ziel gegrift
    in schijnschrift
    maar met standaardletters
    helemaal onderaan
    het ondertasje

    Toen ze hem hadden gedood
    in de eenvoud van een augustusnacht
    bleek dat hij glimlachte..

     
    Oswiecim 28.08.1943








    16-06-2009 om 20:24 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (11)
    09-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog snel een poëzieken nu het nog mogelijk is !






    Plekken vol verleden

    In al je slaapvertrekken
    Dwaal ik schuldig
    Als afwezigen
    Al ben ik nooit weggegaan

    In al je namen
    Lees ik mijn eenzaamheid
    De moegevochten herinneringen
    De poëzie van vraagtekens

    Ik vertrek

    Opvliegend van natuur
    Met een brutale bek
    Als een traag orgasme
    Op je blote borsten
    Kleeft mijn adem
    Als ik terugkeer
    Opengevouwen zuigeling
    In uitbundig snikken

    Jij mijn ongeschonden
    Met je vlinderogen


    P.S. Ik heb een medley-ken in elkaar geprutst en het eerste liedje is voor een klein vogelken.




    09-06-2009 om 23:51 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (11)
    05-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op zoek naar ....



    Ernst stond op de voorplecht van de trailer toen ze voorbij het kleine eiland Seymour Norte vaarden op weg naar Puorto Villamil op het eiland Isabella, het grootste van de archipel. Zijn gedachten dwaalden af naar Anemoontje en Jelena en hij werd weer dichterlijk ontroerd en schreef volgend gedicht op de boord van de reling

    Mijn leven is gemeenschappelijke eigendom geworden.

    Hunkeren
    vanuit de krochten van de hel
    als ‘t moet
    Het maakt mij niet uit
    wat hier nog kwaad is
    De hartstocht lekt mij uit het bloed
    Je adem omknelt mij als een boek
    waarin ik slaapdronken slenterend
    bodemloze lippen onderzoek
    Wilde rozen voeden zonder enig geluid
    dit appelbloesemzaadje op tot alpenweiden
    vol jasmijn
    Wat er overblijft ?
    De marmerklank van water
    in net op tijd gedroogde tranen
    Slaapwandelaar in een gebroken lift
    ik houd nu op met bestaan
    volledig in jou opgegaan


    Pjotr las het gedicht en wendde zich tot Ernst.
    -"Weet je Ernst dit eiland doet mij aan een Vlaamse dichter denker."
    Waarom dacht Pjotr aan een Vlaamse dichter en welke dichter bedoelde hij.


    wordt vervolgd

    05-06-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg


    » Reageer (16)


    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!