2002 km door België en Nederland Welkom op de webblog van Luc Decanters Fietstocht 2008
31-08-2008
Relatieve rustdag
Relatieve rustdag, stond er in mijn voorbereiding. Amai, het zweet gutste uit mijn poriën vandaag. De reden? Vaals, het startpunt van de noord-zuid route (zie foto), is het hoogste punt van Nederland. Nu kan het dus nog enkel bergaf gaan (leterlijk) denk je. Ze hebben je hier goed liggen, na iedere klim serveren ze je een schitterende, rechte afdaling (je gaat 40 km/u en meer), waarna je het genot opnieuw in zweet mag omzetten. Mijn benen zijn dus in orde, ook mijn longen. En nu pas lees ik op de kaart (toeristische info): voor fietsers die graag en goed klimmen. Ik kan dat niet goed - al deden mijn spierkes hun werk - en misschien daarom doe ik het niet zo graag, alhoewel... Het is een uitdaging.
Ik sta op een schitterende camping. Bij een boer. Al is één douche wat weinig. Ze ligt dan nog in de hal van de gemeenschapsruimte en kinderspeelplaats. Je hebt dus geen privé. Maar 't is gelukt, ik ben proper.
Door het beperkte aantal km, kon ik deze namiddag gaan wandelen. Ik was al iets na één op de camping. Ik kon dus rustig mijn tentje opzetten, laten drogen (er was deze morgen veel dauw bij de afbraak, lees 'verpakken'), een doucheke nemen en via een wandelweg in Duitsland naar Vaals city trekken. In Vaals ligt het drielandenpunt, je loopt dus van het ene land in het andere, zonder er op te letten, laat staan iets te voelen. Al stond ik daarnet met een Duits boertje meer dan een kwartier duits-nederlands te praten. Zo zit ik hier dus op een terrasje te typen. Mijn vingers heten nu 'stylus' en zijn heel fijn. Wat een fietstochtje allemaal kan meebrengen.
Ik krijg een beetje zitvleesproblemen. In dit heuvelend landschap wring je blijkbaar iets meer over je zadel. Morgen is het weer van dat en dat is voor 98 km voorzien. Ik zal best mijn tijd nemen en om de 20 km eens afstappen. Ik moet trouwens naar een bazarke om wat water te kopen. Mijn twee pullekes zijn niet genoeg.
Vandaag een boodschapje aan broer en zussen van Marij die de blog volgen: hou ze een beetje in de gaten, dat ze niet te eenzaam wordt. (Anders mag ik geen trektochtjes, zoals deze, meer ondernemen) Nonkel Luc groet jullie.
Aan allen die dit lezen, een ferme groet. YumperLuc
Ik heb gisterenavond met minstens 10 vriendinnen in mijn tent geslapen. Allé, slapen... Ze waren lastig. Ik heb mij verplicht gevoeld er 2 of 3 dood te meppen. Ik, dierenvriend, zag er deze morgen uit als eentje die melaats was aan zijn 'arms' (niet te verwarren met 'anus à la Esli'). De zon heeft de beetjes van de muggevriendinnen doen zwellen als pompoenen. Soit, het zijn de avonturen van de campeerder.
Maar nu wat nieuws over de dag. Eerst en vooral een dikke proficiat aan Thomas en Marijke voor hun vijfjarig huwelijk. Verder had ons Lotte twee herexamens. Courage.
Ik kon deze morgen even na 8 vertrekken. Ik heb eerst naar het kampwinkeltje geweest om een nieuw pulleke gas. Ik voelde dat ik gisteren wat overdreven heb. Mijn beenspierkes waren een beetje moe. Dat belette niet dat ik 111 km reed vandaag (WAK: 111,16km). Toen ik - toch een beetje moe - op de camping in Rekem (Lanaken) kwam, bleek die geen trekkers (dagtoeristen, noemen ze die) meer te aanvaarden. Bij navraag aan de man in de straat (letterlijk, en dan nog een erg vriendelijk exemplaar), bleek op 6 km afstand er nog eentje te zijn (Opgrimbie - onze koningin-moeder heeft hier een bezinningsoptrekje - de moeite). Ik ernaartoe. Ik kwam in een recreatiecentrum terecht (zie foto), met een kleine trekkersweide, er staan nu twee tentjes. Ik zit nu op het terras van het café van dat spel hier en hoor dat er vanavond vóór vier uur (!) niet zal moeten geslapen worden. En ik lig hiernaast... Ze beginnen er om 22.00 u aan. Het moment dat ik normaal ga slapen.
Morgen verlaat ik dus het vaderland voor een aantal weken. Hoewel de mails 5x duurder zullen zij, probeer ik toch iedere avond een berichtje te sturen. Al of niet met een foto, want die zijn de grote slokop van kB's. We zullen zien. Tot nu toe ben ik nog altijd op schema. Ik hoop dat mijn 'poep' het uithoudt. Ik moet regelmtig gaan verzitten en zeker om de 30 km eens stoppen om alles terug in 'vorm' te krijgen. Al is de verleiding groot om door te rijden. Het sportieve beestje in mij krijgt dan een boost. Mijn liefde voor de natuur wordt ten volle voldaan, het is genieten met volle teugen.
Hij, die zal proberen wat te slapen vanacht, sluit nu. Een beetje moe, maar voldaan.
Ik zag al een tal van locaties voor een teambuilding activiteit voor onze adviesraad. We zullen er na de maand van Anne-Marie (ook genaamd, de maand van de toegankelijkheid) eens werk moeten van maken. Groeten.
Ik zit hier gezellig op het terras van het frietkot van zilvermeer, Mol. Daarnet kon ik nog net de soep opwarmen, maar toen ik aan mijn overheerlijke - zo zagen ze er toch uit - vol-au-vent burgertjes wou beginnen, zei mijn gasflesje 'plop'. Nee, niet de kabouter, maar het signaal dat de gasfles leeg is. Geen eten dus, vanavond. Buiten de soep had ik nog niets gegeten. De beschuiten van Bieke zijn om te overleven, en ik wou eerst de andere overlevingskansen utputten. En met succes, er is een frietkot op het domein! Vandaar mijn zendplaats voor vanavond.
Mijn fiets is hersteld. Een zeer bekwame fietsenmaker heeft heel mijn bike onderhanden genomen. Er was niets stuk, de spaken van het achterwiel waren gewoon los komen te zitten door het grote mee te sleuren gewicht. Normaal moeten er dikkere spaken in. Voor een volgende tocht zal ik er moeten aan denken. Nu heeft de fiets eigenlijk al genoeg aan mijn gewicht. Hoewel mijn buikje aan 't slinken is, is het nog de moeite waard. Soit, ik hoop dat de fiets het nog drie weken uithoudt, anders zal ik nog een paar keren een fietsenmaker moeten raadplegen.
Vandaag reed ik een prachtige route (WAK: 99,45 km). Schitterende landscappen. Met een 'stille' fiets, zoals de mijne, blijven eekhoorns zitten tot je gepasseerd bent. Ik zag een wezel, eekhoorns, konijnen, hazen, fazanten, groenlingen, aalscholvers, enz... Zonder uiteraard de gewone dieren te vergeten. En een plantenrijkdom! Schitterend allemaal. Zie je, dat is een deel van de reden waarom je trekt, je voelt je één met de natuur.
Ik sluit nu maar. Ik heb blijkbaar een tele - daar gaat hij ... Marij belt ... Pauze op de blog ... De geliefde gaat voor - foontje van Marij gemist. Dat is dus opgelost.
Ik stuur meerdere foto's mee, gezien ik nog in België ben is het niet zo duur. In 't buitenland zal 't kariger zijn. Esli, je ziet well wat je ermee doet. En alvast bedankt voor het telkens op de blog zetten van mijn mails.
Is his bike... Halverwege de tocht vandaag begon er een slag in mijn achterwiel te zitten. Je voelt dat direct met zo'n beladen fiets. Naast mezelf sleurt die trouwe ezel gemiddeld nog eens 50 kg mee. 's Morgens iets minder, na de dagelijkse inkopen iets meer. Na een tijdje was het slag zo erg dat je het hoorde. Dus, voor de zoveelste maal stoppen, alles checken: geen spaken in frieten, wiel goed gemonteerd, blijkbaar geen duidelijke oorzaak. Enige oplossing: een fietsenmaker die zijn job kent. Ik heb er toch de tocht mee uitgereden (WAK: 99,49 km) en dan in het plaatselijke dorp (Walem) navraag gedaan. Ik vond er eentje via iemand op straat, die tevreden was van de betrokken fietshersteller. Ik ernaartoe: een gewoon huis met een briefje voor het raam. Maar de uitleg die hij gaf getuigde van een grote stielkennis, maar - gelukkig voor mij - niet van commercieel inzicht. Morgen om halfnegen mag ik mijn geliefde fiets dragen, en dan een koffie gaan drinken. Het lijkt erop dat ik maar om 10,30 u dit oord kan verlaten. Ik heb al een camping opgezocht die wat eerder op mijn pad komt, morgen. We zullen eens zien hoe groot mijn 'forme' is. Verder alles zeer goed verlopen, al is er telkens de kleine angst voor de slag van 't achterwiel. Geen echt zitvleesprobleem, geen spierproblemen... Vorige nacht had ik wel wat slaapmoeite. Ik slaap nog altijd heel weinig. Deze morgen mocht ik pas om 8 u mijn gsm ophalen. Ik stond gepakt en gezakt al aan de deur van de receptie toen ze - overigens stipt - open deden. Anders was ik even na zevenen al op pad. En morgen kan ik opnieuw pas laat vertrekken. Maar ik laat het niet aan mijn hart komen, ik blijf tenvolle genieten.
Ik ga nu beginnen met mijn cassoulet klaar te maken. Het is vanuit een doos, maar ik heb een klein saladekropke gevonden voor vanavond. En een mini-pulleke mayo (full calorie-option), sorry Bieke - neen Bieke, niet gij, maar mijn dietiste - op tocht is het wat moeilijker.
Marij, mijn lieftallig vrouwtje, zou vandaag verrast worden voor haar verjaardag. Ik ben curieus hoe ze er uiziet op 't moment.
Johan, ik moest aan je denken toen ik de koppenberg gisteren opreed. Alé, rijden is een groot woord, het was eerder tsjolen. Hou je goed!
Snelle kan het al op zijn buik schrijven. Na één dag zit ik al in 2012. Inderdaad, de WAK (voor uitleg, zie mijn reactie in het gastenboek op www.yump.be) voor vandaag, de eerste dag, is 92 km. Dit is 10 meer dan 'op de kaarten'. Een tweetal omleidingen deden mijn sportieve prestaties stijgen. Maar geen nood, geen zadelpijn vandaag. En dat sceelt een stuk in het genieten. Ook geen spierpijn of -vermoeidheid. Zal ik dan toch helemaal genezen zijn? Soit, een goede dag. Al was het afscheid deze morgen toch even slikken. Ik probeer een foto van dit afscheid op de blog te zetten. Lotte heeft ook een aantal foto's genomen. Je kan ze bij haar opvragen.
De camping is uitstekend, de blaarmeersen is een eersteklascamping. Douche in de prijs inbegrepen, elektra ook... En goedkoop. Wat wil een mens nog meer. De trekkersweide is goed bezet. Naast mij zitten twee Nederlanders, ik hoor ze kwebbelen met veeeeel woorden. Leuk andere culturen te leren kennen, al ligt die cultuur pas boven ons. Dus het gaat goed. De fietsmicrobe zorgt ervoor dat het fietsen een feest is en het leven op de camping is te kort om onaangenaam te kunnen zijn.
Het wonder is geschied... ik kan met mijn pocket pc op het net!
Ja, je leest het goed in het titeltje: sinds deze morgen kan ik met mijn pocket pc (mijn blog middel vanuit mijn tent - of hoe moderne technologie te paren met een primitieve levenswijze) op het net. Yumper Luc besloot toch nog eventjes de gegevens van telenet te raadplegen en je raadt het nooit: ik voerde helemaal de verkeerde dingen in. Hoe is 't mogelijk. Ik moest nu één klein dingetje invullen en daar ging hij, het net op gevlogen. Ik kon hem net nog terugvangen.
Vanavond kijk ik wel nog even wat die grap me zal kosten. Volgens de kostprijs zal je in deze dikke drie weken ofwel ieder jaar, iedere maand, iedere week, om de twee dagen of alle dagen een bijdrage mogen verwachten. Op de foto heb ik me met het ding, weliswaar de ommezijde, door mezelf laten fotograferen in onze badkamer. Ik heb al een hele verzameling dergelijke foto's want daar hangt de enige voldoende grote spiegel voor zelffotografie met het fotograferend toestel in de hand.
Soit, vandaag was het rustdag. Zowel qua voorbereiding (klussen die nog moeten gedaan worden, mails afwerken, mensen opbellen, enz...) als qua training. Al is wat gaan fietsen niet lastig, 't zou anders jammer zijn voor mijn kuiten. Morgen beginnen we aan het duo verjaardagen die ons nog scheiden van mijn vertrek: morgen Lotte (de enige dochter die nog thuis woont) en Marij (mijn enige vrouw, die ook nog thuis woont). Zware vieringen dus en tijd vrij houden om leuke dingen te doen. De rest van de voorbereidingen zal dus in mijn 'spare time' moeten gebeuren, wil ik woensdag op tijd kunnen vertrekken. Ik voorzie rond 9.00 u, wat normaal een klein uurtje later is dan ik normaal op camping vertrek. Hoewel ik hier mijn huis 's morgens niet eerst moet afbreken, ga ik toch later weg. 't Zal wel iets met afscheid nemen te maken hebben. Ik ben daar niet goed in.
Ik ga vanavond nog eventjes bij 't vrouwke zitten. kwestie van mij onmisbaar te maken als ik terugkom. of meer heimweemomenten op tocht te kennen. Wie zal het zeggen.
Na een grondige inspectie van de fietsenmaker Dupont, blijkt - buiten een kleine hapering in mijn achterrem - mijn stalen ros in orde te zijn voor vertrek. Bedoeling is dat we - op kaart 2002 - in de praktijk 2500 km afleggen in een kleine maand tijd. Geen unieke of grandioze prestatie, wél als je weet dat ik twee jaen geleden nog op pad was met een handbike (zie blog op seniorennet aldaar) én dat we intussen fel boven de vijftig uitstijgen. We zullen zien of we dit jaar zonder kramp-vakantiedagen de tocht kunnen voltooien.
In ieder geval zijn we er klaar voor... denk ik. De klusjes - de onvermijdelijke lijst met klusjes die je nog moet gedaan hebben om te kunnen vertrekken of die je partner als 'voorwaarde' stelt om te mogen vertrekken - verminderen zienderogen en de goesting en spanning stijgt. Ook een vreemd gevoel van 'eenzaamheid', 'bevreemdheid' - ik kan het niet direct bevatten of benoemen - heeft me weer te pakken. Vreemd, raar, curieus... 's Nachts zie ik beelden van de eerste kilometers 'vrijheid' en van de eerste nachten 'eenzaamheid'. Tegenstellingen, maar dan ervaar ik het genot van het fietsen, van het ontdekken van vreemde landschappen, van 'niet weten wat achter de volgende bocht komt', van 'hoe zullen we hier ontvangen worden', 'prettig, dat contact met de buur op de trekkersweide', enz... allemaal ingrediënten die het geheel zo aantrekkenijk maken, je zo'n kick geven. En dan uiteraard de sportieve prestatie. Vooraf - tijdens de voorbereiding - wil je die vergroten, als je bezig bent besef je dan hoe dwaas je was tijdens de voorbereiding. Ik denk dat ik wijs ben omgesprongen met het aantal kilometers. Denk ik... Hoop ik...
In ieder geval, ik ben er klaar voor en mijn gezin lijkt er klaar voor. Lotte combineert nog altijd studeren en examineren met werken, petje af daarvoor. Dat heb ik nooit moeten doen. Ik hoop dat ze succes met de studies heeft. Marij krijgt ook goesting om er eens een weekje op uit te trekken. Mochten er onder de lezers mensen zijn die een appartementje aan zee vrij hebben, contacteer mij of haar even. Ze zou een gat in de lucht springen, mocht ze de tweede week van september ook eens kunnen uitluchten. Yump kan een maandje zonder mij, de adviesraad voorziet zelf in haar behoeften, vrienden en kennissen zijn geïnformeerd (Hallo, Johan), en wat er allemaal nog moet gebeuren is gebeurd, denk ik. En ook, wat ik allemaal laat liggen. Deze vakantie was er een van het hektische type, vol actie, vol spanning, weinig rust (voor een gepensioneerde wel te verstaan). Ik kwam in de verleiding om me gestresseerd te voelen. Maar ik heb jaren geleden besloten stress uit mijn leven te bannen. Vroeger was dit makkelijker met al de pijn, nu ik me weer gezond voel lijkt me dit moeilijker. Al zal ik me er niet gestresseerd om voelen. Ook in ons land kan men ongestresseerd leven... nietwaar Gundy?
Beste lezer, dit bericht is opgesteld vanuit mijn vast PC op mijn bureautje. De pocketpc, waarmee ik op fietstocht ga, en waarmee ik nieuws heet van de naald zal brengen 's avonds vanuit mijn tent is een fantastisch toestel. Als hij doet wat hij moet doen, en dat doet hij alsnog niet! Mocht iemand onder jullie ervaring hebben om een HP Ipaq 6500 serie toestel op internet te laten gaan, laat het me dan weten. Weet wel, het vertrek op fietstocht is nu binnen de week . Zaterdagmorgen proberen we het in ieder geval eens bij de verkoper van dat ding.
Intussen wordt serieus bagage gepakt in de vijf tassen die ik meeneem op mijn fietsje. Deze namiddag neem ik trouwens mijn fiets onder handen. Er moeten een aantal zaken gedaan worden, zoals voor en achterband gewisseld, uitstekende vijzen van mijn voordrager afgeslepen, de pionnen kuisen. Nee, niet de fiets kuisen, want die mag niet te proper ogen.
Wat is later. de dag erna, de eeuw erna? In ieder geval is het in dit geval de dag erna, ik betwijfel of een eeuw erna nog enig effiect zou gehad hebben. Stel je voor, je zit in een era, waar je afstanden digeitaal en - ik weet niet hoe - in een mum van tijd kan afleggen, dan zal fietsen waarschijnlijk afgedaan hebben als 'insain'. Maar ik voel me zo, niet normaal, waar wel goed bij verstand, goed bij de tijd en vooral, evenwichtig.
De foto's getuigen van een gedreven voorbereiding. alhoewel... gedreven is veel gezegd. Als het maar niet leidt tot onbezonnen tekortkomingen...
Ook dit jaar probeer ik er weer tegenaan te gaan. Opnieuw met een gewone fiets. Hierboven vindt u mijn gedetailleerd programma. Uiteraard kan daarvan afgeweken worden wegens vermoeidheid, technische problemen of geen goesting. Je zult alles wel horen op de gepaste dag, de gepaste tijd en op de gepaste manier. Is dit een ernstige blog? Neen. Of misschien toch wel! Als je met de voeten wilt spelen van degene die typt, is alles toegelaten. En tot nu toe typt Esli .
Vandaar vele groeten, tot ons eigen schrijfsel vanaf 21 augustus 2008.
Snelle kan het al op zijn buik schrijven. Na één dag zit ik al in 2012. Inderdaad, de WAK (voor uitleg, zie mijn reactie in het gastenboek op www.yump.be) voor vandaag, de eerste dag, is 92 km. Dit is 10 meer dan 'op de kaarten'. Een tweetal omleidingen deden mijn sportieve prestaties stijgen.
Ja, je leest het goed in het titeltje: sinds deze morgen kan ik met mijn pocket pc (mijn blog middel vanuit mijn tent - of hoe moderne technologie te paren met een primitieve levenswijze) op het net. Yumper Luc besloot toch nog eventjes de gegevens van telenet te raadplegen en je raadt het nooit: ik voerde helemaal de verkeerde dingen in. Hoe is 't mogelijk. Ik moest nu één klein dingetje invullen en daar ging hij, het net op gevlogen. Ik kon hem net nog terugvangen.
Beste lezer, dit bericht is opgesteld vanuit mijn vast PC op mijn bureautje. De pocketpc, waarmee ik op fietstocht ga, en waarmee ik nieuws heet van de naald zal brengen 's avonds vanuit mijn tent is een fantastisch toestel. Als hij doet wat hij moet doen, en dat doet hij alsnog niet!
. Zaterdagmorgen proberen we het in ieder geval eens bij de verkoper van dat ding.
