Verder gaan

We zijn allemaal maar mensen

de ene met een groot, de ander

met een klein verdriet

en of je het nu wel of niet gelooft

wat ons bezwaart moeten we,

- voor we verder gaan -

een plaatsje geven

dan pas kunnen we verder,

anders niet.

© Hendrik Hoogland.

.

Zo van die dagen
 
Er zijn zo van die dagen
dagen dat je liever niet uit
bed wou komen
 
Dagen van je alléén te voelen
waarin de dag geen einde
lijkt beschoren
 
Zo van die dagen
er zijn zo van die dagen
dat je liever wou verdwijnen
 
Dagen dat tranen weer opwellen
en herinneringen
aan betere tijden najagen
 
Zo van die dagen
er zijn zo van die dagen
afvragend waarom je hier bent
 
En vandaag had ik weer zo een dag
een dag waarin een tedere knuffel
niet binnen handbereik lag.


© Hendrik Hoogland
  

.

.

Verder gaan

We zijn allemaal maar mensen

de ene met een groot, de ander

met een klein verdriet

en of je het nu wel of niet gelooft

wat ons bezwaart moeten we,

- voor we verder gaan -

een plaatsje geven

dan pas kunnen we verder,

anders niet.

© Hendrik Hoogland

.

 Aan de ene kant staat het ding.
 Aan de andere kant staat het mysterie.
 Meer van het ding en het mysterie weet ik niet.

 Hoe in naam van wat dan ook,
 Hoe kan ik er meer van weten?
 En dit weten is een klein weten, voeg ik er aan toe,
 Een klein idee hoogstens, klein
 In zijn gevolgen
 Voor de tijd.

 Als aan de ene kant staat het ding
 En aan de andere kant het mysterie,
 Is de wereld duidelijk.

 De straat is de straat waar ik vrienden tegenkom,
 De bomen bloeien zoals zij moeten bloeien, met bloesems,
 De wind waait wanneer zij wil,
 En het gebrek aan meer weten
 Dat aan de ene kant staat het ding
 En aan de andere kan het mysterie
 Is mij een onuitputtelijke bron van vreugde.

.

.

Kroop de mist tussen de bomen?

Kroop de mist tussen de bomen?
 Dan is het herfst.

 Vloog de bonte kraai over het dak?
 Dan is het herfst.

 Zaten de blaren als vanen aan de takken?
 Dan is het herfst.

.

.

.

Niet verstaan. Ik niet begrijpen

Alle woorden stil in mij.

Help je, help jij, luister ik

ga helpen mij.

Jij zet woorden op een rij.

.

 Ik span een koord

van woord naar woord 

een dunne draad van traan en lach

ik loop van dag naar dag 

mijn leven in woord

.

 Braille

Twee vingers voelen
Schuiven over het papier
Een diepe zucht
Een blik van ongeloof
Zonder herkenning
Schaduwen
Op en neer
Een bladzij vol
Punten en verder niets
In vormeloze rijen
Zonder regelmaat
Zijn dit letters
Moet ik dit lezen
Op en neer
Je verzet je
Je wilt niet
Maar je moet
Rusteloze vingers
Waarom doe ik dit
Voor het ongekende geluk
Je wilt lezen
Lezen met je vingers
Het geluk delen
Met hen die zien
Op en neer

.

Verliefde olifanten

Een hels lawaai bespringt me dominant:

Een kettingzaag op volle sterkte loeiend.

Misschien een tuinman, denk ik, bomen snoeiend.

Het is een amoureuze olifant.

Hij duwt zijn kop tegen haar zachtste zijde.

Zij zet zich schrap tegen haar muzikant

en houdt zo tegen al die hartstocht stand,

of tracht ze slechts om vallen te vermijden?

Ze staan nu boekensteunend kop aan kop

en vlechten lieflijk hun slurven samen

alsof twee slangen 't minnen overnamen.

Dan meet zijn slurf haar schedelbulten op.

Wie dierenliefde voor instinct verslijt,

zag nooit die grote zakken tederheid.

Patty Scholten