Spelling

’t kofschip wat een woord
 van sommige woorden had ik nog nooit gehoord
 al die regels en die tijden
 laat ik het liefst terzijde
 noem de persoon en tijd in die zin
 maar veel namen of personen vond ik er niet in

 daar een T en daar een D
 hier er één en daar er twee
 ze mogen het nog 100 keer zeggen of uitleggen
 vriendelijk of boos
 maar spelling blijft voor mij hopeloos

.

innerlijk en uiterlijk

Veel mensen zien alleen het uiterlijk
 Het uiterlijk bepaald hoe je eruit ziet
 Niet wie je eigenlijk bent
 Het innerlijk is veel belangrijker
 Die maakt je wie je bent

Dag, mijn vriend

Dag, mijn vriend ik weet dat je moet gaan
 Je hebt heel wat jaren aan mijn zijde gestaan

 Iedere dag stond je voor me klaar
 Als ik je nodig had was je daar

 Werken voor mij en mijn gezin is wat jij deed
 Door jou waren we altijd netjes gekleed

 Niemand heeft het eeuwige leven
 Maar jij hebt alles wat je kon gegeven

 Ik heb je nu voor het laatst gezien
 Mijn oude trouwe wasmachine

Er is

er is
 een nieuwe garçon
 in ’t café op de hoek
 sindsdien is de rust
 hier helemaal zoek
 het is een adonis
 hij werkt telefonisch
 en komt met de pintjes
 aan huis op bezoek

.

Het ongeluk dat niet alleen kwam

Mijn wekker heeft het weer vertikt,
 Om mij op tijd te wekken,
 Dan blijkt ook nog mijn fiets gepikt,
 Dat wordt de benen strekken.

 O jee daar lag een hondendrol,
 Die had ik niet gezien,
 M'n linnen schoenen hangen vol,
 En stinken nu voor tien.

 Maar ik moet voort, ik heb geen keus
 Ik moet de trein nog halen,
 Daar sluit de deur juist voor m'n neus,
 Dit wordt een dagje balen.

 De volgende rijdt om twaalf uur,
 Dat lees ik op een bord,
 Tijd voor kroketjes uit de muur,
 Helaas kom ik een cent tekort.

 Dan maar te voet voort naar kantoor,
 Daar volgt een nieuwe tegenslag,
 Je raadt nooit wat ik daar weer hoor,
 Het blijkt vandaag een vrije dag !

 Van al dat onheil kreeg ik stress,
 Een biertje zou mij verkwikken,
 Maar wat heb ik aan een lege fles
 De brouwer liet mij stikken !

 Dit was me echt het dagje wel,
 Ik kruip maar beter vlug in bed,
 Nou rinkelt die verdomde bel,
 Van de wekker die ik gisteren had gezet !

 GRRRRRRRRRRRR

De vlinder telt geen maanden doch momenten

 En heeft tijd genoeg

Klaaglied van een Schaakpion

Het leven van een schaakpion,
Is echt wel geen gemakje,
Nee ’t leven van een schaakpion,
loopt niet van ’n leien dakje.

Je staat daar klein op de eerste rij,
De koning in je rug,
‘Vooruit klein grut naar voren jij !’
‘Maak plaats, maak voort, jij kleine mug !’

Gedegrageerd kanonnenvlees,
Dat is mijn schamel lot,
Ten strijde trekkend zonder vrees,
Zoals een dwaze zot,

Laatst stond ik naast de toren,
Ik dacht op vak ‘G’ acht,
En kreeg de wind van voren,
Vloog van het bord onzacht !

Mijn eigen loper zag me niet,
Ik was hem aan ‘t blokeren,
‘Ga weg jij kleine deugeniet !’
‘De koning wil Rokeren !’

Dan is er nog het zwarte paard,
Dat deed ook heel gemeen,
Het zwiepte met zijn lange staart,
En stuurde mij van ’t schaakbord heen !

De ergste is de koningin,
Die is echt over ’t paard getild !
Ze keek naar mij met tegenzin,
En heeft mij daarna prompt gevild.

Toch hoop ik ooit op roem en eer,
En haal ik d’ achterlijn,
En promoveer mezelf één keer,
Om koningin te zijn !

.

.

.

Door de Porceleinkast

Olifanten schijnen zeer goed te communiceren.
 Kunnen politici dus nog heel wat van leren.
 Ja, die dikke huid hebben zij zich aangemeten,
 want dan heb je nog minder last van je geweten
 en kun je stokdoof en blind op de tast regeren

.

.

een mug

veel mensen gaan,
 en komen soms nooit meer terug.
 maar een mug,
 o, zo erg, die komt altijd terug!

 dan vliegt-ie boven je hoofd,
 je wordt echt helemaal verdoofd!
 van dat gezoem,
 je wordt er echt helemaal gek van!

 ''hak dat beest in de pan!''
 en dan eindelijk -na een poosje struinen- kaboem!
 beest is dood!
 je gezicht is helemaal rood,

 al die inspanning die je hier voor over had,
 maar je vergat:
 een ander mugje heeft nu verdriet!
 met een minni mugge-traantje die je niet ziet...

.

Ruitenheer

Ruitenheer sprak tot de klaverboer
 mag ik van jou de hartenvrouw?
 Het hart brak van de klaverboer,
 nooit geef ik jou mijn hartenvrouw,
 ik blijf haar eeuwig trouw.

 De ruitenheer was zeer bedroefd
 dat zag de schoppenvrouw,
 zij ging een kaartje overslaan
 en sprak voor ieder te verstaan
 ík geef mijn hart aan jou.

 De ruitenheer kwam in het nauw
 hij viel niet op de schoppenvrouw
 maar door haar resoluut besluit
 ging toch een venster naar haar uit,
 nu heet zij mevrouw Ruit.

 Coby Poelman-Duisterwinkel

.

.