40 nieuwe dieren ontdekt op tropisch vulkaaneiland

Haaienalarm aan Amerikaanse stranden

GENIETEN LANGS DE KROMME RIJN

Romantische ridderhofsteden

Een lang geleden naar Australië geëmigreerde nicht vroeg me bij een recentelijk bezoek aan haar nog steeds innig geliefde Nederland of ik wel eens had overwogen down-under te gaan. Mij niet gezien, ik ben veel te gek op ons kleine kikkerlandje!

 
Foto: De Telegraaf

 
Foto: De Telegraaf

Klik hier voor een routekaartje of een Garmin-bestand (gdb of gpx , klik met rechts en 'bewaar als')

We beseffen het wel eens te weinig, maar Nederland is zo mooi en rijk aan cultuurgeschiedenis. Zo wandelde ik kort geleden in de buurt van Cothen. Slaperig plaatsje in Utrecht, met in de omgeving liefst vier ridderhofsteden die al in de middeleeuwen werden gebouwd en bewoond. Lang dus voordat de eerste blanke voet aan wal zette in Australië. De toenmalige bewoners reden reeds over de rechte bomenlanen die we vandaag bewandelen toen de aboriginals nog heer en meester waren in hun eigen ’zandbak’. En daar wordt het nog steeds warmer ook, terwijl ik lekker in mijn T-shirtje in een zacht, druilerig weertje kan wandelen. Natuurlijk, Australië is wat minder druk bevolkt, maar op deze zondag waarop toch bijna iedereen vrij is, kom ik in dit prachtige stukje Nederland amper iemand tegen. Waarom dan emigreren?

Cothen ligt overigens aan de Kromme Rijn, eens de hoofdloop van de Rijn en noordgrens van het Romeinse Rijk. Het stokoude riviertje mag hier helemaal zichzelf zijn en ook stroomafwaarts bij Bunnik en Utrecht heeft het weer natuurlijke oevers gekregen. Net buiten Cothen passeren we meerdere fruitboomgaarden en een weiland vol minipaardjes. Als we de autoweg N229 oversteken, lopen we het landgoed Hindersteyn op. Met de eerste ridderhofstad, in Overijssel havezate genoemd, die zoals de naam al aangeeft, werd bewoond door ridders. En dat werd je niet zo maar: je moest tot de adel behoren, minstens 24 jaar oud zijn, veel land bezitten en rondom je huis een gracht hebben. De ridders kregen hun land te leen van de bisschop van Utrecht, die zich zo niet alleen van een deel van de opbrengst van de landerijen verzekerde, maar ook van militaire hulp in moeilijke tijden. Hindersteyn ligt er prachtig bij. Met afwisselend bossen, doorkijkjes naar weides waar koeien onder de bomen schuilen voor de regen en bloeiende akkers.

Via de fraaie Rhodensteijnse Laan en Pittesteeg bereiken we Moersbergen, de volgende ridderhofstad en eens decor van een mooie kasteelroman. In 1635 had de enige erfgename, Catharina Van Waell, zich verloofd met Reiner van Raesfeld, afkomstig uit een voornaam Westfaals geslacht. De huwelijksvoltrekking vond een jaar later plaats in het kerkje van Doorn. Tijdens de huwelijksdienst deed Catharina alsof ze zich niet goed voelde en trok zich terug in de consistoriekamer. Tijdens de stilte in de kerk hoorde men ineens een paard weg galopperen en toen men na lang wachten toch maar eens ging kijken waar de bruid toch bleef, bleek de kamer inderdaad leeg en het raam open. De bruid was met haar minnaar, ritmeester Johan Gerard van Oostrum, naar Wijk van Duurstede gevlucht. Daar trouwde ze met Johan, waarna ze samen hun intrek namen op het landgoed.

Na Moersbergen passeren we via de al genoemde, oude oprijlanen eerst landgoed Leeuwenburgh, dat in 1657 is gebouwd op de fundamenten van een middeleeuwse burcht, en vervolgens Hardenbroek (anno 1260), dat op een korte onderbreking na nog steeds wordt bewoond door de familie Van Hardenbroek tot Hardenbroek.

We verlaten het statige landgoed via een houten deurtje naast de hoofdpoort – verschil moet er zijn, nietwaar! – om gelijk over te steken naar een mooi schouwpad langs de Oude Kromme Rijn.

Als we het laatste stuk over het asfalt naar Cothen teruglopen, worden we ingehaald door een grote groep motorrijders. Dacht altijd dat dat vrije vogels zijn, maar waarom dan met z’n allen in ronkende colonne naar het terras? Goeie tip: Australië, kilometers asfalt, lekker warm, je kunt heerlijk gas geven en geen mens die er last van heeft!

bron; telegraaf.nl

Kikker in blikje cola

 
FOTO PIXELIO.DE

De Amerikaan zette het blikje aan zijn lippen en een kleverige substantie gleed zijn mond in. Hij spuugde het uit en zag delen van een kikker voor hem liggen.

,,Het was ontzettend goor," zegt Amy DeNegri, de vrouw van Fred. ,,Mijn man schudde het blik en merkte dat het grootste deel van de amfibie nog in het blik zat."

DeNegri schakelde de Amerikaanse voedselautoriteit Food and Drug Administration in om de zaak uit te zoken. Onderzoek wees uit dat het om delen van een kikker of pad ging. Hoe het dier in de cola terechtgekomen is, blijft een raadsel. Een opmerkelijke uitkomst van het onderzoek was dat er geen organen van de kikker in het blikje aanwezig waren.

Pepsi heeft nog geen commentaar gegeven. Wel heeft de fabrikant foto's van het blikje en de inhoud opgevraagd bij DeNegri. (AD/HLN)

bron; ad.nl

"Leger inzetten om everzwijnenplaag in te dijken"

Bewoners nieuwe woonwijk Herenthout starten petitie tegen ezel

Roze dolfijnen in Sri Lanka

Maaike Schwering

Tussen november en april vindt voor de kust van Sri Lanka een uniek natuurspektakel plaats. Groepen Chinese witte dolfijnen, wegens de lichtroze schijn op hun buik soms 'roze' dolfijnen genoemd, zwemmen dan naar Kalpitiya, een eilandje 165 km ten noorden van de hoofdstad Colombo.

Over de leefwijze van de dieren is nog maar weinig bekend. In de regio, die weinig toeristen trekt, heb je de kans de dolfijnen ongestoord in hun natuurlijke omgeving te observeren. Lokale touroperators, zoals Eco Team Sri Lanka en Sri Lankan Expeditions, bieden dolphin watching aan: excursies voor 6 tot 9 personen per boot.

Foto: Sri Lanka Tourism
bron; mytrip.be

"Noordpool warmt twee keer zo snel op dan gedacht"

De Noordpool warmt veel sneller op dan door de meesten wordt aangenomen. Volgens een rapport dat klimaatwetenschappers maakten in opdracht van het Wereld Natuurfons (WWF) smelt het ijs op de Noordpool twee keer zo snel dan gedacht. Dat heeft ook grote gevolgen voor onze contreien.

Overstromingen en andere extremen weerfenomenen over heel de wereld, en dus ook in België, zullen het gevolg zijn van die snelle opwarming, aldus het WWF.

In vergelijking met de rest van de wereld warmt de Noordpool tweemaal sneller op. Dat zorgt ervoor dat er enorme hoeveelheden zee-ijs vrijkomt. Op zich veroorzaakt dat zee-ijs een bijkomend opwarmingseffect omdat het veel meer zonlicht weerkaatst.

Broeikasgassen

Wanneer de permanent bevroren bodem van de Noordpool, de permafrost, zal ontdooien zal dat eveneens voor een bijkomend opwarmend effect zorgen omdat er steeds meer broeikasgassen, zoals methaan, in de atmosfeer zullen worden verspreid.

Het smelten van de ijskappen in Groenland en West-Antartica zal er ook voor zorgen dat het globale zeeniveau op termijn met maar liefst een meter zal stijgen.

Met die gegevens in de hand wil het WWF de vertegenwoordigers op de klimaatconferentie in december in Kopenhagen nog eens aansporen om grote maatregelen te nemen om de aardopwarming tegen te gaan. In de opvolger van het Kyotoprotocol moeten onder meer strenge beperkingen worden opgenomen wat betreft de uitstoot van broeikasgassen
bron; gva.be

 

Genieten in een geurtuin

Willen we buiten relaxen terwijl geurwolken onze neusgaten strelen, dan moeten we voor een parfumbom zorgen. Maar welke planten gebruiken we daarvoor en in welke combinaties? Om inspiratie op te doen zijn we op een mooie dag gaan kijken én ruiken in de Jardin des Senteurs in Namen. Deze geurentuin is aangelegd bij het kasteel aan de Citadel. Sterk geurende planten zijn hier rond bepaalde thema's samengebracht, inclusief een rozentuin met 75 variëteiten.

Een tip voor uw bezoek: draag geen parfum of aftershave en let op de naam van de aangeplante variëteit, want de ene lavendelvariëteit - om maar één voorbeeld te noemen - is veel geuriger dan de andere!

De beste variëteiten om samen te planten

Lavendel + rozemarijn in een perk of een kuip. Kies voor lavendel zowel vroeger als later bloeiende soorten. Een ongewone lavendelvariëteit is de vlinderlavendel (Lavandula stoechas), die heeft bloempjes in de vorm van fijne lintjes die geuren naar dennenhout.

 

Een geurige klimplant tegen een muur + vaste planten aan de voet. Voor de klimplant kunt u kamperfoelie, jasmijn of Akebia quinata (zeer geurige, donkerrode bloemen in april) nemen. Voor de vaste planten: een mix van lupinen (suikergeur), Hemerocallis citrodora (citroen) en dropplanten (Agastache foeniculum). De laatstgenoemde bloeien rijk, hun bladeren ruiken naar drop en smaken naar anijs.

Een eucalyptusboom + aan de voet een brede waaier planten met een munt- en een citroengeur (prima voor onze luchtwegen!): pepermunt, kruizemunt, watermunt, violieren (Matthiola incana, rijke bloei), heliotropen, schildzaad (Alyssum), citroenmelisse, citroenkruid, boerenwormkruid en kattenkruid (liefst de variëteit Nepeta faassenii Six Hills Giant). Er bestaat zelfs een bodembedekker met een doordringende muntgeur, de Mentha requienii. In Namen zijn ze ook zeer te spreken over de citroenverbena (Lippia citriodora), een struik met een langdurige citroengeur en etherische oliën.

 

Klassieke keukenkruiden + geurplanten: rozemarijn, tijm, dragon, look, venkel en salie samen met kamille, valeriaan, lookkruid (Alliara petiolata), kerrieplant (Helichrysum italicum), alsem en tagetes.  Eén kruid, andere geuren: in Namen zagen we perken met meerdere variëteiten tijm, oregano en salie. Vooral bij salie vielen de geurverschillen op: als je bijvoorbeeld de blaadjes van de Salvia elegans Scarlet Pineapple kneust, ruik je ananas.

 

Een boog of pergola met een klimroos + geparfumeerde struikrozen . Wegens hun volle geur zijn de variëteiten Iceberg Climbing en Albertine aanraders voor de klimroos. Voor de struikrozen: Yves Piaget (pioenvormige roos), Graham Thomas, Gertrude Jekyll, Chartreuse de Parme, Remember me en Penelope.

De Jardin des Senteurs is elke dag vrij te bezoeken. Opentuindagen met geleid bezoek om 14 en 15.30 uur op de zondagen 14/6, 5/7, 2/8 en 6/9 (gratis). Info: www.nature-namur.be 

Auteur: Ludo Hugaerts
bron; plusmagazine.be

Wilde dieren Kenia slachtoffer droogte

De oehoe is hier inheems maar misschien ook wel niet

door Rob Berends

.

Reuzenuil oehoe. foto Gejo Wassink

Jonge oehoes, mannetje en vrouwtje. foto's Oehoe Werkgroep Nederland ;Gejo Wassink met een jonge oehoe.

Jonge oehoes, mannetje en vrouwtje. foto's Oehoe Werkgroep Nederland ;Gejo Wassink met een jonge oehoe.

Gejo Wassink, dé oehoedeskundige van Nederland, kan geen Harry Potterfan zijn. De populariteit van de tovenaarsleerling leidde in Nederland tot een veel grotere belangstelling voor uilen, de favoriete postbodes van de tovenaars uit de films. Het aantal uilen dat particulieren kopen, is sterk gegroeid.

Wassink: "Maar op een gegeven moment is de lol eraf en vaak ontsnappen dergelijke uilen. Tamme oehoes die in het wild rondvliegen, gedragen zich heel vreemd. In Eindhoven zit een oehoe die doet alsof de stad zijn territorium is. Hij gaat op balkons zitten als hij verliefd is en maakt kabaal. Helaas kun je via internet gewoon oehoes kopen voor een euro of vijfhonderd. Het is ook heel makkelijk om de officiële regels te omzeilen. Ik hoop dat de Europese wetgeving hierover scherper wordt."

Wassink, die spreekt namens de pas opgerichte Stichting Oehoewerkgroep Nederland, zou graag zien dat de majestueuze vogels met spanwijdtes rond 1,60 meter, meer in Nederland voorkomen. Maar dan wel op een natuurlijke manier en niet als ontsnapt huisdier.

Of de oehoe een echt inheemse vogel is voor Nederland, is moeilijk te zeggen. De soort is de afgelopen eeuwen af en toe in Nederland waargenomen. Uit opgravingen is gebleken dat ze in de prehistorie al wel in Nederland voorkwamen, en ook in de Romeinse tijd en de middeleeuwen.

Maar lange tijd waren ze daarna afwezig in Nederland. In 1997 werd voor het eerst sinds lange tijd weer een broedend paartje aangetroffen, in Limburg. Wassink was toen nog geen oehoedeskundige en werd dat bij toeval. Hij was actief in de roofvogelwereld en werd door een vriend gewezen op een groot uilennest, ergens in de Achterhoek. Toen hij ter plekke ging kijken, ontdekte hij dat de bewoners geen ransuilen waren zoals werd aangenomen, maar oehoes. Sindsdien houdt Wassink zich bijna elke dag wel met de oehoe bezig.

Eigenlijk is Nederland geen land voor oehoes. De vogel is een bergbewoner en gedijt het beste in gebieden met steile berghellingen. Duitsland telde nog niet zolang geleden alleen maar oehoes in bergachtige streken, nadat de soort door de mens zo goed als uitgeroeid was. Maar het tij keerde en de Duitsers startten daarna een herintroductieprogramma. Oehoes werden grootgebracht in grote volières en in het wild uitgezet. Sindsdien blijken ze zich wonderwel te handhaven, ook in vlakke gebieden in Duitsland. De oehoes die in Nederland gezien worden, komen waarschijnlijk zonder uitzondering uit Duitsland.

Of het dier zich in Nederland net zo makkelijk aanpast, is maar de vraag. In Duitsland hebben de vogels een voorkeur voor steen- en zandgroeves, die er in Nederland amper zijn. Daarnaast gedijen ze goed in gebieden waar graan verbouwd wordt. Graan trekt houtduiven aan, het favoriete voedsel van de oehoe. Nederland heeft veel minder graanvelden dan Duitsland.

"We hebben nog een ander probleem. Oehoes eten graag ratten. Maar in Nederland vergiftigen veel boeren ratten op hun bedrijf. Niets vreemds, want ratten kunnen ziektes overbrengen. Een oehoe die een vergiftigde rat eet, kan niet veel gebeuren. En twee kan hij misschien ook wel hebben. Maar als het meer wordt, kan hij eraan doodgaan."

Als de oehoe op wat grotere schaal in Nederland terugkeert, wil Wassink waken voor kamsalamanderachtige taferelen. "Het laatste wat ik wil, zijn krantenkoppen als 'Oehoe houdt industrieterrein tegen'. Dat vind ik zulke slechte reclame. Een oehoe zit graag in de buurt van industrie. Maar als hij daar ontwikkelingen blokkeert, hang ik het liefst nestkisten wat verderop neer, om hem daarheen te lokken. Industrie blij, natuurbeschermer blij, oehoe blij."

Wassink en andere oehoe-enthousiastelingen hebben in de afgelopen jaren jonge oehoes uitgerust met zendertjes. Via gps zijn de vogels te volgen. Op dit moment vliegen er drie oehoes rond met een satellietzender op de rug. Belangrijkste vraag is: hoe verspreiden ze zich. Gaan ze op zoek naar zandgroeves of passen ze zich aan? Blijven ze in gebieden met hellingen of zoeken ze een plek in de periferie van de stad?"

Hoewel het nog wachten is op de uitkomsten van het onderzoek, verwacht Wassink uiteindelijk wel dat de uilen in Nederland terugkeren, vooral in de grensstreek. "Als je me vraagt in de toekomst te kijken, zeg ik dat er over 25 jaar zomaar dertig paartjes oehoes in Nederland kunnen zitten: tien in Limburg, tien in Brabant en Gelderland, een aantal in Twente. Dat zou moeten kunnen."

Op dit moment telt Nederland al zeven territoria.

- De jonge oehoes met zender zijn te volgen op http://oehoe.web-log.nl.

bron; gelderlander.nl

 

Hond bijt vier banden van politiewagen stuk

Eerste hond blafte in China

 

Met ezels door Limburg

De afgelopen dagen trok een opmerkelijk duo met twee ezels door Limburg. Luc Bertrands (46), oorspronkelijk afkomstig uit Leopoldsburg, en zijn Nederlandse vrouw Helene Marchel (50) maakten een tocht van 90 kilometer, als oefening voor hun reis van twee jaar door Europa.

Luc Bertrands: “We vertrokken met onze ezels in onze woonplaats Maastricht en kwamen dit weekend aan in Leopoldsburg. Daar had ik een reünie met vroegere scoutsleiders. Volgend jaar willen we - we zijn allebei verplegers - onze droom waarmaken en met de dieren twee jaar door Europa trekken. De ezels worden tijdens de tocht uitsluitend gebruikt als lastdieren, om de bagage te dragen dus.
“We stappen op een dag hoogstens 20 km met de dieren. We hebben zelfs schoentjes voor hen laten maken, anders zouden ze na een lange tocht geen hoeven meer over houden.” De dieren komen trouwens uit een ezelopvangcentrum. Helene en Luc waren overigens onder de indruk van de gastvrijheid hier. “Onvoorstelbaar hoe bereid de mensen hier waren om ons onderdak voor de nacht te bieden.”

GVB
bron; hbvl.be

 

Achter de groene heuvels...

Fietsen door het land van Maas en Waal

door Bertus Raats

Het is waar. Achter de groene heuvels, ligt het Land van Maas en Waal. En er voor natuurlijk. De prachtige onzintekst van Lennaert Nijgh, lang geleden onnavolgbaar vertolkt door Boudewijn de Groot, intrigeerde ons al heel lang.

Klik hier voor een routekaartje (klik met rechts en 'bewaar als')

Wij fietsten daar niet onder een purperen hemel met een bruine zon, maar onder een blauwe hemel met een gouden zon. Het harmonieorkest speelde ook niet in een regenton… maar een groepje ouderen zat, de fietsen in slagorde gestald, op een bank vrolijk Boudewijns lied te kwelen. Noem het maar toeval toen wij ze passeerden op ons tochtje door het Land van Maas en Waal.

Opgestapt na een vroeg bezoek aan de Tuinen van Appeltern. Het kan ook vanaf het NS-station in Wijchen op knooppunt 64. Die Tuinen zijn trouwens heel bijzonder en ze doen daar tot het komend weekeind aan ‘Zomercapriolen’ ofwel voor tuinliefhebbers grappige ideeën en zotheden. Het houdt dus niet op bij de zotheden in de tekst van Nijgh.

Wij fietsten de Walstraat terug naar Appeltern en volgden de Maasdijk naar links richting Batenburg om op knooppunt 56 de route te beginnen. Onder Horssen door. Een klein dorp met liefst drie kerken op een rijtje. Bijna logisch dat er liefst vijf koren actief zijn.

Al snel verandert het landschap en fietsen we over de Galgenberg. Daarna zorgen de rivierduinen en bossen, beschermd door Het Gelders Landschap, rond Bergharen voor een uniek landschap. Op weg naar punt 94 komen we door De Groene Heuvels. Een veel bezocht recreatiegebied. Ze bestaan dus echt; de groene heuvels van Boudewijn.

Met de wind in de rug door afwisselend landschap komen we in de Leurse Bossen. Fietsers die in Wijchen opstappen, pakken hier de route op. Dan zien we op een steenworp afstand van de route een kerktorentje in het groen. Toch maar even een kijkje nemen. Het gehucht Leur, waar we verrassend lekker de benen konden strekken op het terras van De Leurse Hof. En natuurlijk de droge keel smeerden.

Daarna weer terug, want we wilden naar Hernen. Daarbij maakten we even een ommetje langs de prachtige molen. In het dorp zelf, op een hoger gelegen rivierduin, komen we langs het kasteel. Een middeleeuws juweeltje, prachtig!

Na Hernen gaat het in zuidelijke richting naar punt 87. Waar de route naar links langs de A50 gaat, fietsten wij rechtdoor de Ruffelseweg af en komen op de Maasdijk. De Maas is niet breed, maar imponeert toch. Verderop zien we de toren van Batenburg met een kasteel dat op het einde van de 18e eeuw in de fik vloog. Nu dus een fraaie fotogenieke ruïne.

In Batenburg zoeken we vanwege de warmte de koele schaduw van het terras van De Viersprong op voordat wij met het bekende deuntje in ons hoofd de laatste kilometers naar Appeltern afleggen. Door het Land van Maas en Waal, net als de lange stoet van het circus Jeroen Bosch…

bron; telegraaf.nl