Onze verlofdagen beginnen stilaan op te geraken, daarom dat we dit weekeinde niet naar huis zijn gereden. De luisteraars zullen zondagavond en dito maandag, zonder hun favoriete programma’s moeten doen met de verzekering dat ik de andere week hun een goede uitzending zal verzekeren.

Vandaag was het zeer zonnig hier aan de kust, dit is goed nieuws want vandaag komt m’n zoon Willy hier op bezoek met z’n vrouw en de kroost. Het is altijd gezelliger dat de zon schijnt, dan kunnen we eens samen een wandeling doen. Rond half elf stopte ze hierover op de parking en dat wil zeggen dat ze geweldig veel geluk habben want een parkeerplaats in het weekeinde is geen sinecure.

Dadelijk een pot koffie opgeschonken, want dorst zullen ze wel hebben, na iets meer dan een uur in de auto gezeten te hebben. Babbelen bij een tas koffie is altijd aangenamer, dan wanneer je droog zit te keuvelen. Het was alweer een tijdje geleden dat we ze nog gezien, want we lopen elkaar deur niet plat. Want ondertussen was Kenzo jarig geweest en had z’n geschenk nog te goed en geen enkel kind wacht graag lang op z’n geschenk.

We hadden eerst een wandeling naar de pier gemaakt en daarna op de aldaar gelegen horecazaak een koffie gaan drinken, want in de zon en achter glas was het gezellig vertoeven. Ondertussen was de tijd ook niet stil blijven staan en werd het stilaan tijd om de inwendige mens ook iets te gunnen en dit in de vorm van een deugddoende maaltijd. Gisterenavond waren Anita en ik gaan eten in de zaak ’Oberbayern’ en dat was ons zogoed bevallen dat we vandaag met gans de hier aanwezige familie, weer deze zaak uitkozen.

Om kort te zijn iedereen was voldaan en om wat calorieën te verbranden een nieuwe wandeling gedaan en ditmaal kozen we voor de wandeldijk langs de zee. Terwijl de volwassenen iets gingen drinken, gingen de twee jongens wat op het strand spelen en toen we besloten om terug naar het appartement te wandelen was dat niet volledig met hun goesting.

Na op het appartement nog een pot koffie opgeschonken te hebben en daarbij nog een babbel gedaan te hebben, vertrokken onze kinderen terug naar Antwerpen en nu zitten we weer rustig onder ons beide. Anita aan de televisie en ik hier zwoegend aan de computer en proberend iets degelijks uit de mouw te schudden. Vooraleer ik ga stoppen, jullie nog de raad te geven om jullie horloge een uur vooruit te draaien. want om drie uur vannacht begint de traditionele zomertijd en hopelijk met een goede zomer.

27-03-2010 om 21:14 geschreven door francis

26-03-2010 om 20:49 geschreven door francis

Dat die kaalgesnoeide boom
toch weer uitschiet,
weer bloesems draagt en vruchten,
weer teruggroeit in zijn oude vorm,
is dat geen wonder?

Pol Vanhaverbeke.

25-03-2010 om 20:47 geschreven door francis

25-03-2010 om 20:41 geschreven door francis

De stad van goud
grauwe daken
vangen licht.
Blauw
vol beloften
ruist de regen.
Mensen blij
ademen vreugde
nieuw leven.
de stad van goud
eerste bloemen
heldere klokken.

Ghislaine Raets

24-03-2010 om 21:03 geschreven door francis

Gisteren was ik m’n verhaal gestopt na het middageten en een rustpauze om het eten te laten bezinken. De bedoeling was om nog een kleine wandeling te maken naar de pier op het oost staketsel en ook eventjes over het strand. Maar niet te ver want de benen willen niet zogoed mee tijdens dit verlof, ik zou zeggen het zal wel beteren maar dat betwijfel ik tenstelligsten.

Het weer was fantastisch met bijna geen wind, het was een echte lente dag. Ik had m’n anorak nog aan en die heb ik moeten openzetten, anders was het niet vol te houden. Dat is natuurlijk wel plezant als men in verlof is. Langs de waterkant lopen is gezellig, maar om terug naar de wandeldijk te keren moet men telkens een groot stuk door het mulle zand ploeteren en dat is vrij vermoeiend.

Maar aan het einde van de ellende wachten ons een deugddoende frisse pint bier. Ik kan jullie verzekeren dat het niet gemakkelijk was om op een terras plaats te vinden. Ik bedoel wel de terrassen gelegen aan de jachthaven, want daar schijnt de ganse dag de zon op en iedereen tracht daar een plaatsje op te vinden. Maar Anita en ik hadden geluk, in café ’Nordsea’ was nog plaats en dat is praktisch naast het appartement.

Het was ruim zes uur toen we terug binnen waren en een half uurtje later waren we aan het eten. Nog wat aan het blog gewerkt en televisie gekeken en dan was het tijd om te ruste te gaan. Dat deed goed om je vermoeide benen uit te strekken tussen de lakens en het deken.

24-03-2010 om 20:38 geschreven door francis

24-03-2010 om 20:06 geschreven door francis

Gisterenavond omstreeks half twaalf terug in ons vakantieadres aangekomen. Eigenlijk kunnen we al spreken van ‘s nachts aangekomen zijn, maar nog wel in goede conditie. In het eerste gedeelte tussen Antwerpen linkeroever en de afslag Kemseke was het nog tamelijk druk. Maar eens die afslag voorbij is het verkeer al veel verminderd en eens de tunnel van Zelzate voorbij, rij je precies alleen op de weg.

Af en toe komt er weleens een snelheidsmaniak voorbij gestoven, maar voor de rest valt het allemaal wel mee en ook het zwaar transport is zogoed als onbestaande. Toch ben ik altijd wel blij dat ik hier aan de jachthaven ben toegekomen, want het is toch wel een lange dag. ‘s Morgensvroeg het programma klaarmaken voor ‘s avonds op de radio en dan naar het showprogramma tussen drie en zes gaan. Het is dan toch wel een lange dag en we zijn niet meer van de jongste.

Maar ja vandaag hebben we het kalmaan gedaan, alleen een beetje pech gehad want hier aan de haven waren buurtwinkel en bakker gesloten. Dus moesten we na het ontbijt even naar het centrum een bakker zoeken. Uiteindelijk zijn we in een zelfstandige supermarkt terecht gekomen van de Delhaise, ergens kwam dat wel goed uit voor wat diepvriesgroenten voor bij de patatten deze week.

Toen we alles hadden afgezet in het appartement, zijn Anita en ik met de caddy nog naar de Aldi gewandeld voor de rest van de boodschappen. Alles bij elkaar hebben we toch uiteindelijk een flinke wandeling gemaakt en waren we blij voor de middagmaaltijd nog even te kunnen uitblazen en m’n maag begon stilaan te knorren van de honger. Na de maaltijd even gerust, voor aleer de namiddag activiteiten aan te vatten. Meer hier over later.

23-03-2010 om 20:30 geschreven door francis

Gisteren in de late namiddag waren we terug uit Blankenberge. Het was niet te druk op de baan en ik zou durven stellen dat het zelfs heel kalm was. Ondanks de overtrokken lucht waren er toch wel veel bezoekers aan de kust, want toen ik de zak met wasgoed in de auto deponeerde stond er reeds een andere auto te wachten om m’n parkeerplaats in te nemen, maar dat is gewoonlijk wel zo aan de kust, tijdens het weekeinde.

Bij het betreden van het appartement, heeft Anita direct de verwarming aangeklikt, want het voelde tamelijk koud aan. Het nadeel van vloerverwarming is dat het lang duurt voor je resultaat voelt. Maar men kan ze nu ook niet laten opstaan, als men verscheidene dagen van huis is.

Oost west thuis best is een mooi spreekwoord, maar het moet telkens toch weer wennen, als ik van de kust terug thuis kom. Maar deze morgen toen ik weer aan de gewone gang van zaken gewoon was, want ik ben weer aan m’n gewone zondagmorgen activiteit begonnen, namelijk het samenstellen van m’n radioprogramma en toch was het anders. Gewoonlijk heb ik reeds een groot gedeelte van het programma in het hoofd zitten, maar nu was het precies of m’n bovenkamer was leeggeblazen en duurde het even voor ik een goede start had.

Enfin of het een goed ‘Boeketje’ gaat worden dat zien we hedenavond wel om elf uur, bij het einde hiervan. Gisterenavond heeft het hier geonweerd, mensen, mensen ongelofelijk en de regen werd er met bakken uitgekieperd. Het leek wel een wolkbreuk en ik was er niet gerust in. Ik was bang dat de kelders zouden onderlopen, maar gelukkig bleven we daar van gespaard. Stel je voor dat de brandweer moet langs komen om het water er uit te pompen, en het werk dat daar bij kijken komt om het laatste water met een opneem dweil weg te krijgen.

Mag er niet aan denken, anders krijg ik nog last aan m’n rug, met constant gebogen te staan. Maar ja aan werken heb ik een broertje dood en tijdens m’n loopbaan heb ik al genoeg werk verzet. Ik zie hier op de klok van de computer dat het bijna vier uur in de namiddag is, het wordt tijd dat ik de posting ga afsluiten. Nog eventjes wat lezen en ik mag niet vergeten om m’n ontleende boeken van de bib te verlengen, want anders moet er begin april nog boete op betaald worden en dat is voor niets nodig.

21-03-2010 om 16:08 geschreven door francis

De bomen, dat zijn geen bomen
zonder de bladeren.
De vromen dat zijn geen vromen
zonder de daden.

Hendrik De Vries
Copla's

20-03-2010 om 21:55 geschreven door francis

Grootvader viert zijn 100e verjaardag. Iedereen zegt dat hij er nog heel goed uitziet voor zijn leeftijd.
-  Ik zal je een geheim vertellen, zegt grootvader. Grootmoeder en ik zijn 75 jaar geleden getrouwd. Tijdens onze huwelijksnacht hebben wij elkaar beloofd dat diegene die tijdens een echtelijke ruzie, ongelijk had, een wandeling moest maken. zo komt het dat ik de afgelopen 75 jaar véél in de frisse lucht heb vertoefd.

**********

20-03-2010 om 20:39 geschreven door francis

Amaai heb zojuist weer eens lekker gegeten, wij beide waren deze voormiddag eventjes naar de wekelijkse markt geweest, want Anita had zin in witte druiven en op de markt kun je die soms het beste kopen. Wat betreft de kwaliteit en zeker wat de prijs aangaat. We hebben een viertal groentekramen bezocht en wel vier verschillende prijzen per kilogram genoteerd. Uiteindelijk heeft ze twee kilo witte druiven gekocht aan vijf € voor de twee kilo en dit was een verschil met het duurste kraam van twee € de kilo.

Dat kan toch tellen als je het mij vraagt en de smaak was wel degelijk het zelfde want aan ieder kraam hebben we mogen proeven. Na verder gewandeld te hebben, kwamen we langst een groot kraam met gebakken kippen en daar kon ik niet aan weerstaan om een gebakken kip te kopen. Dat is dan de reden waarom ik vanavond zo lekker gegeten heb, want Anita kocht er nog gebakken patatjes en gestoofde champignonnen bij en de maaltijd was compleet.

Ons vrouwtje mag het tijdens het verlof ook wel gemakkelijk hebben. Na de boterhammen maaltijd van deze middag zijn we nog naar het centrum van Blankenberge gewandeld. Ik moest van de bank nog geld afhalen en ondertussen wilden we in de cafetaria van de statie nog iets gaan drinken, maar helaas die was gesloten, wegens grote schoonmaak. Dat was dan wel pech hebben, maar zo erg is dat nu ook weer niet. Maar dit is een gewoonte van ons, om telkens daar iets te gaan verteren en naar de binnenkomende en vertrekkende treinen te kijken.

Na de markt een koffie gaan drinken in de “Northsea” beter bekent als café “den boot” om reden dat de toog binnen de vorm heeft van een schip en de zaak is heel bekent in Blankenberge en is maar drie huizenblokken van onze woonst gelegen en zo een beetje onze stamkroeg als we in Blankenberge vertoeven. Zo dat is weeral bijna een dag voorbij en morgen zaterdag komen we tegen de avond naar huis, om zondag paraat te staan om naar de radio te gaan en ook op de maandagavond en dan vertrekken we direct richting vakantie adres.

19-03-2010 om 21:00 geschreven door francis

Toen we gisterenochtend opstonden was het al zonneschijn wat de klok luidde, eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het al ruim kwart voor negen was voor we uit de slaapkamer kwamen. Maar ja we zijn in verlof en dan gelden er andere wetten. We waren toch niet van plan om die voormiddag een wandeling te ondernemen.

Enkel brood moest er nog gehaald worden, maar daar zat geen haast achter, want ‘s morgens is het toch altijd cake met een tas thee. Rustig gegeten en genoten van het uitzicht op de jachthaven, maar helaas zonder boten. Die waren allemaal verplaatst naar een andere aanlegplaats, want ze gaan dit laatste stuk van de jachthaven nog uitbaggeren voor de paasvakantie.

Toch vind ik het spijtig want een jachthaven zonder boten is ook niet alles, ik zal me er bijneer moeten leggen. Rond elf uur waren we klaar met alles en konden we buiten gaan en de bedoeling was om een koffietje te gaan drinken in taverne ‘Evergreens’. Deze zaak is maar enkele appartementsblokken van ons verwijderd en de temperatuur was al ruim voldoende om op het terras plaats te nemen.

We werden hartelijk welkom geheten door de eigenares en ze wenste ons een prettig verlof toe. Dat vind ik er zo tof aan, de mensen uit de horeca zijn toch zo vriendelijk, eens ze je een paar keer gezien hebben. In Knokke-Heist hebben we ook eens een appartement gehuurd en daar waren de horeca-uitbaters nog te schoon om die zelfde dag nog een goede dag te wensen.

Na de middagmaaltijd hebben Anita en mezelve onze wandelschoenen aangetrokken en een wandeling in de duinen gaan doen en om uit te rusten even een bezoek aan het strandcafeetje gebracht. Mensen wat een volk dat daar verzameld was, het leek wel of het volle seizoen bezig was. Na een weldoende rustperiode, zijn we terug naar ons appartement afgezakt, ergens voel je wel dat je spieren te lijden hebben gehad van de winter en een lange inactieve periode.

Anita zit momenteel naar de soap Familie te zien, want ook vandaag hebben we flink gewandeld, maar dat ging al veel vlotter als je het mij vraagt, maar dat is voor morgen en ik ga dit verslag beëindigen en voor de rest van de avond wat lezen, als ik me kan wakker houden

18-03-2010 om 20:44 geschreven door francis

Nadat we gisteren aangekomen waren en voor de ingang van het appartementsgebouw ‘Havenzicht’ gestationeerd waren, want er is wel parkeerverbod. Moest ons Anita nog de sleutel gaan halen, bij het verhuurkantoor. Maar dat is maar een kleine twintig meter verder, ondertussen bleef ik bij de wagen wachten voor het geval er orde handhavers zouden aankomen.

Dan begon het zware werk, met de valiezen naar boven te doen, maar we moesten maar naar het eerste verdiep en natuurlijk is er een lift aanwezig. Na alles boven gezet te hebben, kwam het grote probleem en dat was een parkeerplaats zoeken, dat kan daar aan de jachthaven wel eens een probleem vormen. Dat was gisteren niet anders en na enkele malen rondgereden te hebben, vond ik een plaats een eindje verder weg.

Maar dat was alles behalve een probleem, nadat we in onze vaste taverne iets gegeten en gedronken hadden, moesten we onze inkopen nog gaan doen in een kortbij gelegen Aldi. Toen dit allemaal gedaan was zijn we eventjes gaan rusten, voor aleer Anita de bagage ging uitpakken en in de kasten bergen en het bed klaar maken voor de nacht.

We hadden geen van beide nog zin, maar een wandeling naar het toeristenbureel moest er toch nog bij, want anders kon ik de laptop niet gebruiken. Want de uitzendingen van radio Minerva wilden we niet missen en daarom waren we verplicht naar het centrum van de stad te wandelen en daar kon ik voor veertien dagen een vergunning kopen voor een mobiel internetaansluiting. Bij het terug wandelen heb ik nog nooit zo moe geweest als gisteren.

Voor de avondmaaltijd zijn we in het restaurant ‘Victorie’ gaan eten, mensen ondanks hun grote naam die ze genieten in Blankenberge, gaan wij er nooit meer eten. Het eten was zeker niet slecht, de kabeljauw in een mosterdroomsaus was werkelijk heel goed te noemen. Maar vooraf hadden we een dagsoep besteld en na een tijdje bracht de ober ons een schoteltje met twee glaasjes met niet defineerbare drank en twee grote roze garnalen en dachten dat dit een voorafje van het huis was, die garnalen hadden we reeds opgegeten. De glaasjes waren iets groter dan een jeneverglas.

Uiteindelijk vroegen we wat er in die glaasjes voor drank zat aan de ober en dat bleek de soep te zijn. Dat heb ik nog nooit meegemaakt en dat restaurant bestaat dit jaar 30 jaar en dat wordt in de maand juni gevierd. Ons zien ze daar niet meer, zelfs al is dat het enige restaurant dat er in Blankenberge open is die dag. Einde van deze eerste mooie dag van ons verlof, al was het avondeinde wel een beetje in mineur.

17-03-2010 om 21:02 geschreven door francis

Ach zo.

- Dokter, toen ik de verpleegster om een warme kruik vroeg voor m’n voeten, draaide zij zich beledigd om en liep weg.

- Tja dat kan ik heel goed begrijpen, antwoordden de dokter, u wist het wellicht niet, maar dat was de hoofdverpleegster.

- Aha, zei de patiënt, er wordt hier dus ook gespecialiseerd. Wilt u dan eens vragen of de voetenverpleegster langs wil komen.

17-03-2010 om 17:18 geschreven door francis

16-03-2010 om 20:34 geschreven door francis

Vader, laat niet toe dat wij bezwijken
onder de bekoringen die uw volk
vanouds in de woestijn heeft gekend,
die Jesus heeft doorstaan
na zijn veertigdagentijd
en die wij allen kennen,
de verzoeking van elke dag,
de verzoeking van geld,
macht en eer.

Kardinaal Danneels.

15-03-2010 om 11:16 geschreven door francis

Oma wordt 90 jaar.

Haar kinderen en kleinkinderen geven een groot feest voor haar.

Zij vragen haar: Moeder, heb je nog een wens?

Ja, zegt moeder, als ik dood ga, wil ik gecremeerd worden.

Ok, zeggen de kinderen, dat regelen wij voor je.

Maar heb je niets anders te wensen?

Nee, zegt moeder, ik heb alles.

Ja, maar wij willen graag iets speciaals doen zeggen de kinderen.

Och ja, zegt moeder, als ik dood en gecremeerd ben, strooi dan mijn as maar uit over de parking van de Aldi.

Waarom de Aldi, moeder? Vragen de kinderen

Ja, dan weet ik zeker dat jullie een of twee keer per week langs komen…

14-03-2010 om 16:01 geschreven door francis

Hier ben ik nog even, want met over het overlijden van m’n schoonzus gisteren te babbelen, was ik nog vergeten ons etentje bij de Chinees te vermelden. Dit gebeurde vrijdagavond na thuiskomst van het bezoek aan de kinderboekenbeurs. Ondanks het overlijdensbericht, heeft ons eten ons toch goed gesmaakt. Een soepje, hoofdgerecht en nadien een koffie met voor mij een cognacje bij, ja dat kan niet slecht zijn.

Nadien thuis nog een crèmepje bij de beeldbuis, gelukkig was het crèmepje lekker want op de beeldbuis was het niet veel zaaks. Ik vind hoe meer zenders je krijgt hoe slechter de programma’s zijn. Dit is mijn overtuiging, want een tv maniak ben ik eigenlijk niet.

De zaterdag hebben we eigenlijk rustig doorgebracht, Anita heeft de valiezen ingeladen, zodat die klaar staan om dinsdag ochtend gewoon in de auto te laden en weg te wezen. Gisterenavond dachten we om het ons wat gemakkelijker te maken, om frieten uit te halen, maar dat sloeg tegen. Waar we vroeger af en toe eens kwamen, was de zaak overgenomen door een familie Chinezen. Jongens, jongens sloeg dat tegen, die frieten waren niet te vreten, ik denk zelfs dat de varkens er hun hoofd bij neergelegd zouden hebben.

Het gezegde is wel degelijk van tel: schoenmaker blijf bij uw leest. Als ze zo verder gaan, dan zal het niet lang duren, alvorens de boel zal dicht zijn. Een ezel stoot zich maar eenmaal aan de zelfde steen, dus geen tweemaal frieten van bij de Chinees. Ik heb het nogal gehoord dat er een frituur overgenomen was door Chinezen, dat zal mode worden zeker. Het zal een nieuwe belegging voor hun geld worden.

Deze ochtend m’n programma in elkaar gestoken voor de uitzending van heden avond. Ik ben er wel wat later aan begonnen, maar door het feit dat Anita wat later aan de middagmaaltijd was begonnen, was het programma toch voor het eten klaar, zoals altijd het geval is. Ik ga er mee stoppen en nog wat lezen voor het tijd is om te vertrekken naar de Antwerpse Linkeroever. Soms zie ik er wel wat tegenop om ’s avonds nog alleen naar de radio terijden,maar nu de dagen terug beginnen te lengen word het toch al terug wat gezelliger.

14-03-2010 om 15:33 geschreven door francis

Gisteren is het er niet van gekomen om m’n dagboek bij te werken. Het was nu niet echt tijdsgebrek dat er de reden voor was, dan wel een beetje te lui zullen we maar zeggen. Anita moest om half elf naar de kapper, om een kleuring van de haren en ondertussen kreeg ik telefoon van de firma “Retro” uit Merksem met de mededeling dat m’n bestelding binnengekomen was.

Donderdag was ik daar geweest voor inkt in de printer. De drie hoofdkleuren waren toen in huis, maar het zwart ontbrak in de voorraad van de winkel. Dus gisteren kon ik hem komen halen. Toen ik terug thuis kwam was Anita ook reeds terug van haar kapper. In de late namiddag waren we uitgenodigd in de school van de twee jongste kleinkinderen. Na de officiële schooluren, was er een jeugdboeken tentoonstelling met aankoop mogelijkheid.

Aangezien Hilde in begin April jarig is kocht Anita haar een mooi boek, want ze is echt een boekenworm. De steeds wederkerende vraag, wat moeten we voor haar verjaardag kopen is hier mee opgelost. Deze boekendag stond in teken van de week van het kinderboek. We zijn daar nog gebleven tot na vijf uur en toen terug huiswaarts gereden.

Anita had tegen half zeven een tafeltje besteld bij het Chinees restaurant “ The Joy King”. We waren nog even over huis gereden, want we waren toch te vroeg. Toen we eventjes nog in de zetel zaten kregen we telefonisch het bericht van het overlijden van de zuster van mijn overleden vrouw, met andere woorden het overlijden van m’n schoonzuster Emma.

Deze week woensdag was ik er nog bij geweest toen één van haar kinderen me meldde dat ze in het gasthuis lag. Het was er niet goed mee en daarom was ik er direct heen gegaan en gelukkig herkende ze me nog. Uiteindelijk is het einde dan toch nog heel snel gekomen. Ik had nog regelmatig contact met haar, nadat ik met Anita verkeerde. Uiteindelijk is ze nog veel te jong gestorven, ze moest nog 82 jaar worden. Het spijtige is dat ik niet naar haar begrafenis kan gaan, omdat wij volgende week dinsdag in verlof vertrekken.

Maar m’n kinderen zullen me wel vertegenwoordigen hebben ze beloofd, maar toch spijt het me. Dit was het dan voor hedenavond, nog een prettige avond en voor straks een fijne nachtrust.

13-03-2010 om 20:30 geschreven door francis