Onze volledige eerste dag in La Roche zijn we met de wagen naar Racogne gereden voor een bezoek aan de bekende bizonkwekerij. Het is een klein plaatsje dicht bij Bastogne, maar omdat we de weg niet kende zijn we eerst langs de stad die in de winter van 1944 zulke zware verliezen heeft moeten incasseren.

De beste plaats om aan onze inlichtingen te voldoen was natuurlijk het inlichtingenkantoor van de stad Bastogne. Gelukkig dat we dit hadden gedaan, want daar wisten ze ons te vertellen dat het gewone publiek er enkel terecht kon in de twee vakantie maanden, dus juli en augustus. Nu waren de poorten gesloten, enkel voor grote gezelschappen werd er maar opengedaan, Misschien dat we uit de verte enkele grote dieren konden zien maar dat was de bedoeling zeker niet.

Zodoende zat er niets anders op dan wat rond te kuieren in de stad Bastogne en enkele foto’s aldaar nemen, die onderaan te zien zijn. Daar hebben we ons middagmaal maar genomen om daarna terug naar onze uitvalsbasis terug te rijden. Ditmaal zijn we langs de grote nationale weg nummer vier, over Marche en Famenne terug gereden. Toen we aankwamen in het kleine stadje was onze eerste bestemming het hotel, want beide moesten we dringend een boodschap kwijt.

24-09-2010 om 20:24 geschreven door francis

Hier zijn we terug met een reeks van een negental foto’s over ons kort verblijf in het mooie La Roche en Ardenne. De mensen die reeds in verlof geweest zijn in deze kleine maar oh zo mooi stadje in de provincie Luxemburg zullen deze foto’s zeker herkennen.

23-09-2010 om 20:42 geschreven door francis

We krijgen alweer een serie foto’s van negen stuks, die de schoonheid van La Roche in de verf moeten zetten. Natuurlijk in dit jaargetijde staat alles nog volop in het groen, welk de schoonheid moet accentueren en ik hoop dat ze bij jullie mooi overkomen.

De eerste vier foto’s zijn gewijd aan die nieuwe attractie “ Het park van de natuurlijke bronnen van de Ardennen”. Het is aangelegd uitsluitend met materialen die in de vrije natuur ontgonnen zijn. Ten eerste massieve rotsformaties, die de scheiding vormen met de snellopende Ourthe, verder langs heen de grote vijver fijne kiezel om een scheiding te creëren tussen het water en de wandelpaden. Het geheel omvat een grote hoeveelheid zitbaken die gemaakt zijn van het hout gekapt uit bomen die veelvuldig voorhanden zijn rondom de stad.

Foto vijf is een dichtbij opname van het uiteinde van een rotsblok en je kunt zien hoe schilferachtig deze rotsen zijn.

Foto zes geeft zicht op de brug die toegang verschaft tot het centrum van de stad.  Links van de brug ligt een hotelletje met verbruikerszaal en aan de overkant bevindt zich een Chinees restaurant.

Foto zeven is het gedenkteken voor de gesneuvelde milirairen en ook de vele burgerslachtoffers.  Het is een mooi monument, met steeds mooie bloemen aangeplant.

Foto acht geeft zicht op het stadhuis van La Roche, door het Ardennenoffensief in de laatste wereldoorlog zijn er praktisch geen huizen ouder dan 1944. Deze streek heeft geweldig te lijden gehad van deze veldslag en bijhorende bombardementen.

De laatste foto is geeft een beeld van de verlichting van de winkelstraat. Dit jaar hebben we ’s avonds niet gaan wandelen, omdat het praktisch iedere avond regende of we waren te dik gegeten en bleven we lekker in het hotel nog iets sterks drinken.

17-09-2010 om 20:45 geschreven door francis

Le clos René “ Creperie Brasserie” in deze zaak zijn we de dag van aankomst een hartige pannenkoek gaan eten.  Het avondeten werd in het hotel eerst om half zeven opgediend en het was nog geen twee uur toen we uitgepakt waren en het hotel hadden verlaten.

Bij een vorige posting heb ik jullie reeds vertelt dat we eerst een palm waren gaan drinken en dat maakt dat we omstreeks drie uur aan een hartige Normandiche pannenkoek toe waren.  We kenden deze zaak al van twee jaar terug en daarom wisten we onze weg al goed.

Daarna een flinke wandeling langs de Ourthe gaan maken, om terug plaats te maken, voor het avondeten en de kok kennende, stond ons nog heel wat te wachten.  Maar ja stoere Vlamingen zoals Anita en ik laten zich niet gemakkelijk bang maken.    

Deze foto geeft een klein beeld van een tamelijk grote ruimte, die twee jaar terug één grote werf was van aan en af rijdende vrachtwagens.  Toen was ik van mening dat op deze ruimte woningen zouden gebouwd worden.  Maar nu is het een park van de natuurlijke hulpbronnen die de natuur aan de omgeving levert.

16-09-2010 om 21:12 geschreven door francis

15-09-2010 om 21:05 geschreven door francis

Die vier dagen in La Roche waren prachtig en ook het weer viel heel goed mee. We hebben zelfs elke dag kunnen wandelen zonder regenscherm en dat is een klein wonder. Als het regende was het telkens met de avond, toen we aan de maaltijd zaten. Spijtig dat Anita de vrijdagavond is beginnen hoesten en nog geen klein beetje ook. Dat bezorgde ons een bijna slapeloze nacht, want thuis kun je al eens uit de slaapkamer gaan maar in een hotel moet je in de kamer blijven.

De keerzijde van die verkoudheid was, dat we de zaterdag vroeger vertrokken zijn uit La Roche. Het plan was om eerst in de late namiddag huiswaarts te keren, maar met die slapeloze nacht, zijn we maar kort na het middaguur vertrokken. Ons vrouwtje voelde zich ellendig en dan is het te gek om daar te blijven rondlopen.

Deze avond ga ik terug naar de studio om m’n programma te presenteren, want de samenstelling is reeds klaar. Alleen zal ik niet vergezeld zijn van Anita, wat normaal niet het geval is op de zondagavond. Maar het plan was dat we deze namiddag naar een modedefilé zouden gegaan zijn, maar Anita is te ziek om dat te laten doorgaan en heeft deze voormiddag afgebeld.

Na de modeshow waren we van plan, thuis een boterhammetje te komen eten en daarna rechtstreeks naar de studio te bollen. Nu zal ik alleen moeten gaan, geen probleem ik ben al oud en wijs genoeg om alleen op pad te gaan. Ze licht nu lekker te slapen want ook hier heeft meer dan driekwart van de nacht opgezeten. Gelukkig was er Kim Clijsters die haar gezelschap heeft gehouden met haar tenniswedstrijd.

12-09-2010 om 16:17 geschreven door francis

Wij zijn juist thuis van een mid- week verlof in onze mooie Ardennen. Voor de tweede maal hadden we een kamer geboekt in het hotel restaurant “ La Midi “ in het centrum van La Roche. Dinsdag kort na één uur zijn we toegekomen, na een iets meer dan een twee uur durende reis. Over zijn geheel genomen hadden we tijdens de autotocht weinig problemen, enkel in Zaventem hadden we een grote file te verwerken en moest al het verkeer op één rijbaan en dit door een zwaar ongeval.

Maar daar hoor je mij niet over zagen, een half uur meer of minder als je in verlof vertrekt dat kan mij niets schelen. Ondanks een regelmatige regenbui is de reis verder prima verlopen en konden we iets na één uur onze bagage op de kamer deponeren. Door het feit dat het niet onze eerste keer was dat onze reisbestemming La Roche was kenden we er enkele zaken, waar we deze keer ook naar toe gingen.

Onze eerste bestemming was een drank gelegenheid, waarvan ik wist dat ze m’n geliefkoosde drank schonken, namelijk het bier waarop Brabant trots is, een goed geschonken “ Palm”. Daarna richten we onze schreden naar een zaak waar ze heerlijke Normandische pannenkoeken serveerden. Ook daarheen wisten we onze weg en na een kleine wandeling, konden Anita en ik ons buikje vullen met een lekkere Ardeense pannenkoek, met een lekkere tas koffie.

Om dit alles goed te laten verteren, nog een flinke wandeling langs de mooie Ourthe en omdat het in de maand augustus veel geregend had stond het waterpeil tamelijk hoog. Dit vind ik wel spijtig, want dat neemt veel charme weg omdat veel stroomversnellingen weg zijn, door het feit dat veel rotsblokken onder water liggen.

Om de eerste dag in schoonheid te eindigen, werden we om zeven uur aan de dis verwacht. Deze maaltijd bestond uit vijf gangen en was avond vullend en na nog een slaapmutsje trokken we naar boven. Eventjes nog wat televisie zien en dan onder de wol, want om half negen, de andere dag werd het ontbijt opgediend.

11-09-2010 om 20:40 geschreven door francis

Tijdens het weekeinde is er bijster weinig gebeurt, zo weinig dat ik het de moeite niet vond om voor het klavier te gaan zitten en iets uit m’n duim te zitten zuigen. Over het bezoek aan het kerkje van Attenhoven, heb ik zaterdag reeds gesproken. Nu ga ik zaterdag en zondag maar links laten liggen en beginnen met de maandag.

Dat was een chaotische dag, zeker de ochtend. Heel de maand augustus heeft onze netheidsdame verlof genomen en juist nu deze maandag kwam ze terug. Jullie weten reeds dat de maandochtend voor mij heel belangrijk is, want dan moet ik m’n programma mini boeketje samenstellen.

Dat werd voor mij een ware beproeving, ik moet dan regelmatig achter in de tweede kamer cd’s bij elkaar zoeken die ik dan ‘ s avonds moet meenemen om mijn programma te presenteren bij radio Minerva. Ik heb nog nooit zo lang over een samenstellen van een programma gedaan als gisteren. Enfin het is dan toch gelukt en tijdens de uitzending zat alles toch goed in elkaar. Gelukkig maar.

Normaal had ik na de middag kunnen voortdoen, maar alles sloeg tegen. Het was de eerste maandag van een nieuwe maand en dan is het telkens show van drie tot zes in zaal Bart. Dat laten we nooit voorbij gaan, zeker nu niet omdat er maar één show is tijdens de zomermaanden en dat wil Anita zeker niet missen.

In elk geval het was de moeite waard om er een keer voor af te zien. Het waren drie sterke artiesten en ze wisten de zaal te boeien en ieder was thuis in zijn genre. Francis Gunthler bracht overwegend Duitstalige muziek en dan hadden we nog een Chileense dame Eliza Ramirez die zorgde voor het Latijns Amerikaanse genre en van de laatste Tony Gamo konden we genieten van melodieuze klanken van een rasechte Italiaan van Siciliaanse afkomst. Enfin het was een namiddag om U tegen te zeggen en m’n ellende van ’ s morgens was vlug vergeten.

Tijdens de uitzending van het Mini Boeketje, liep ook alles volgens het boeket. Dus het leven kan mooi zijn en waard om geleefd te worden.

07-09-2010 om 20:52 geschreven door francis

Gisteren ben ik na afspraak dringend naar de pedicuurster moeten gaan wegens voortijdige pijn aan de rechtse grote teen. De nagel drukte in het vlees en dat was niet te harden. Anita had donderdag telefonisch nog een afspraak kunnen versieren. Ik moest daar voor wel vroeg uit de veren, maar dat had ik er wel voor over. Want van die druk in je vel is niet te harden.

Om half negen mocht ik langs komen, dan zou Heidi zorgen dat die grote teen er weer tegen kon tot de volgende afspraak einde van de maand. En na een tiental minuten was de klus geklaard en volgens de voetendame zou ik nu volledig pijnloos verder kunnen. Buiten gekomen zag ik juist een autobus van de Lijn aankomen, dus in plaats van te voet huiswaarts te keren, kon ik gebruik maken van firma De Lijn.

Het waren maar vier haltes, maar het was toch gratis omdat ik een 65+ abonnement heb. Ik had het beter niet gedaan, want de volgende halte moest er een dame met een kinderwagen afstappen. Door het feit dat er niemand anders hun hulp aanbood, heb ik deze mevrouw even een handje geholpen. Door dit te doen zit ik nu sinds gisteren morgen met een hevige pijn in de rug, dat komt er van, als je te goed bent van inborst.

Hopelijk zal het wel vlug beteren, nadat ik me door Anita iedere avond zal laten inwrijven met “Ibutop”. Nu over iets anders gesproken, gisteren avond moesten we met of zonder rugpijn naar een optreden van Chantal Calin. Dit optreden zou doorgaan in de oude kerk van Hoevenen Attenhoven, een deelgemeente van Hoevenen. Een kerk die voor niets anders meer diende, dan culturele activiteiten.

Ik ga er niet teveel over uitweiden, in het kort sanengevat, het was super. Deze dame heeft als reputatie van een goede uitvoerster te zijn van het Franse chanson en heel in het bijzonder in de liedjes van “Edith Piaf “.het zangfestijn startte om half negen en eindigde om twintig minuten voor middernacht. Enfin met nog wat nakaarten en een laatste glaasje wijn, vertrokken we toen de nieuwe dag al een half uurtje oud was. Gelukkig was het maar een twintigtal minuten ruidend om thuis te geraken en nog een goede insmeerbeurt door Anita en deze morgen was m’n rug al beter en dat is hoop gevend.

04-09-2010 om 15:28 geschreven door francis

03-09-2010 om 14:59 geschreven door francis

Deze ochtend bij het aanschouwen van een mooie zon aan de hemel, kreeg ik ineens een bevlieging van werkzucht. Ik had nu twee mogelijkheden: in een hoekje gaan zitten en wachten tot die bevlieging voorbij was, of wel er aan toegeven.

Dat laatste heb ik dan maar gedaan en ben na het ontbijt onze auto gaan kuizen. Ben zelfs niet naar de Car-was gereden, gewoon een emmer warm water met een reinigingsmiddel en dan naar de garagebox gewandeld. De auto goed in gezeept en nadien met enkele emmers water flink afgegoten en met de zeem goed droog gewreven.

Lang geleden dat ik de wagen nog zo goed heb gekuist, nadien de binnenkant onder handen genomen. Nu moet ik niet verlegen zijn, want morgen moet hij naar de garage voor een grote onderhoudsbeurt. Men moet toch een beetje respect hebben voor de garagist. In elk geval deze ochtend was vlug voorbij en ik was nog fier op m’n werk ook.

Na de middag zijn we wegens het goede weer nog naar de kinderboerderij geweest en daarvan heb ik nog enkele foto’s gemaakt.

01-09-2010 om 21:59 geschreven door francis

Mensen, mensen wat is het augustusweer een tegenvaller geworden en het wordt alle dagen slechter en slechter. Voor de kinderen is het beter dat de zon niet schijnt als ze morgen terug naar de school moeten. Wat zal er morgenvroeg weer gesnotterd worden, als de kleutertjes van de eerste kleuterklas naar het schooltje gebracht worden. Net zogoed voor sommige moeders, die moeite zullen hebben als ze hun spruit moeten achterlaten.

Probeer die kindjes maar eens wijs te maken dat het voor hun bestwil is, dat gaat er op die leeftijd slecht of helemaal niet in. Maar ja na een paar dagen is het meeste leed geleden en gaan ze daarna meestal met een lach naar die zelfde school.

Gisterenavond heb ik de zestiende jaargang afgesloten van m’n programma Boeketje bij radio Minerva en volgende week start ik met volle moed het zeventiende jaar. Het is te hopen dat ik dit jaar ook kan afsluiten, we moeten hopen dat de gezondheid het ook toelaat. Ik voel me ook nog heel goed en dat moeten we houden.

Deze ochtend, zoals alle weken zijn Anita en ik naar de Aldi gereden voor de weekaankopen, want om in conditie te blijven moeten we natuurlijk goed eten en voldoende drinken om niet uit te drogen. Met dat drinken bedoel ik niet alcoholische dranken, maar gewoon water, thee of koffie. Al hoe wel ik niet vies ben van een goed glas wijn, maar dan alleen met mate.

31-08-2010 om 21:26 geschreven door francis

Gisteren op m’n blog heb ik het er al even over gehad, namelijk tijdens ons bezoek aan het Wijnegems shoppings center. Toen we in de grote inkomshal kwamen, werden we vergast op een prachtig zicht. We waanden ons aan de Belgische kust, een grote zandbak, die het strand moest voorstellen. Daar stonden ook enkele houten cabines, net de zelfde zoals ik ze ken, jullie herinneren zich wel onze regelmatige bezoeken aan de badstad Blankenberge. Ik heb gisteren gelukkig enkele foto’s kunnen nemen en die ga ik hieronder afdrukken.

28-08-2010 om 20:38 geschreven door francis

Ik kan misschien beter m’n dagboek omdopen in m’n weekboek. Ben ik nu echt te lui om dagelijks aan mijn hobby te werken of is nu m’n leeswoede zo groot geworden. Gelukkig kunnen jullie niet zien hoe rood m’n kaken zijn van schaamte, als het nu de eindejaarsperiode moest zijn, dan kon ik nieuwe beloftes afleggen van dat het me niet meer zal overkomen.

Natuurlijk aan een hobby zijn nooit verplichtingen aan verbonden, maar een zekere regelmaat zijn wel wenselijk, anders is het beter om te stoppen en dit is nu echt m’n bedoeling niet. Gisterenavond waren Anita en ik de ganse tijd in het Minerva café, om samen met nog enkele vrijwilligers het post klaar maken van drukwerk. Dit is een drie maandelijkse wederkerende bezigheid, om folders te vouwen en die in enveloppen te steken en te voorzien van de juiste postzegel.

Deze job is niet zo vlug gedaan als ik het hier neer geschreven heb. Maar ja met een man (vrouw) of veertien is dat wel gezellig, er wordt wat gepraat en gelachen en met een pintje er bij is het direct laat. Met al deze bezigheden, hadden we nog niet gemerkt dat de regen er met bakken uit de hemelsluizen gekapt werd en natuurlijk de regenschermen lagen in de auto op de parking van de radio. Dus even wachten tot de regen in volume afnam.

Door de belabberde weeromstandigheden, stelde Anita voor om naar het shoppings center te rijden, want ze had nog het een en het ander nodig uit verschillende winkels al daar. Daar was het vandaag de geschiktste moment voor. Rond elf uur zijn we vertrokken en we zouden rond half één wel iets te eten vinden in het één of ander eetgelegenheid daar.

Gelukkig had ik m’n fototoestel bij me, want op verschillende plaatsen in het centrum was er rekening gehouden met zon en zee, in het kort uitgedrukt “ De verlofperiode aan zee”. Het was heel mooi opgevat en m’n volgende bijdrage zal er aan gewijd worden. Dat hebben jullie nog tegoed van mij en de mensen die reeds in het Wijnegem Shoppings Center en het gezien hebben, zullen me gelijk geven.

27-08-2010 om 21:20 geschreven door francis

Deze ochtend liet het voorzien dat het een prachtige dag zou worden. Een stralende zon stond reeds heel vroeg aan het firmament en we waren eerst van plan om naar het winkel shoppings center te gaan. Maar met zulk een voorspelde weersverwachting, zou dat meer dan stom geweest zijn. Het shopping center is iets om te doen bij slecht weer, met andere woorden na het middagmaal trokken we naar het domein Vordenstein.

Kort na twee uur stapten Anita en ik in de wagen, richting Vordenstein. We dachten een bijna volle parking te verwachten, maar niets was minder waar. Er stonden maar een paar auto’s en dat was alles. Een nadeel is er aan deze parking, je wagen staat er constant in de volle zon. Dat zal misschien beteren als de bomen en de haag groter zijn. Maar of we dit nog gaan meemaken dat is een ander paar mouwen.

We zaten in een bocht op een bank, toen Anita opmerkten om een foto te nemen, als bewijs dat het wel degelijk goedweer was. De zon scheen lustig door de kruinen van de mastbomen, dat gaf een mooi effect aan de dreef.

Na een rust en drink pauze stapten we lustig verder en onderwegen ontdekte ik de eerste paddestoelen.  Maar dat is iets om later terug aanbod te laten komen, nu naderen we zo wat de helft van onze wandeling.  De weg neemt hier een bocht naar links en juist op die plek hebben ze vorig jaar een waterbeheringssysteem gebouwd.  Toen ik beide eerste foto’s nam was dit in de lente en we zien het water lustig door de sluis vloeien, naar een lager gelegen gebied..  

20-08-2010 om 21:29 geschreven door francis

Nog enkele stemmige beelden vanuit Riva del Garda. Een klein schattig stadje dat gelegen is aan het meest noordelijke kant van het meer. Eén dag hadden we uitgetrokken om dit pittoreskisch plaatje te bezoeken. De grootste deel van ons reisgezelschap was mee met de autocar, om de hele omtrek van het meer te doen, maar wij hadden onze buik een beetje vol van autocars. Het weer was formidabel goed, echt het juiste weer om de beentjes eens te strekken en onze geest eens vol te stoppen met mooie beelden.

19-08-2010 om 21:22 geschreven door francis

Onderwijzer :
'Aad, zeg me eens, wie van jullie is gisteren in mijn appelboom geklommen om appels te stelen ? '
Aad :
'Ik hoor u niet goed, meester, hier op de achterste bank.'
Onderwijzer :
'Dat zullen we wel eens zien. Kom eens hier, neem plaats op mijn stoel.
Ik zal aan jouw lessenaar gaan zitten en dan mag jij me een vraag stellen.'
Ze wisselen van plaats en Aad doet wat hem opgedragen is.
Aad :
' Meester, wie heeft er gisternacht bij mijn mama geslapen terwijl mijn papa nachtdienst had ?'
Onderwijzer :
'Je hebt volkomen gelijk, Aad. Hier achteraan kun je echt niks verstaan

19-08-2010 om 20:12 geschreven door francis

Ik heb me moeten los rukken van m’n leesboeken, om toch maar een posting te doen op m’n blog. Ik ben momenteel verslaafd aan een boekenserie die het leven van de mensen weergeeft in het ijstijdperk een 40 duizend jaar geleden. Het is geschreven door William Sarabande en uitgegeven door ‘ Het Spectrum’ en het zijn allemaal heel lijvige boeken, plus minus 480 bladzijden.

Ik ben momenteel aan het tweede boek toe en hier in de openbare bibliotheek hebben ze ongeveer een tien vervolgen in voorraad. Ik heb bewondering voor deze schrijver, want ge moet het maar doen om de lezers te boeien met iets wat 40.00 jaar geleden is. Het verhaal speelt zich af in het Russische Siberië, enfin dat kun je afleiden aan het verhaal en de toen levende mensen. Door opgravingen is gebleken dat deze mensen een breed gelaat moeten gehad hebben en zouden verwant zijn geweest aan de Oost- Aziaten.

Ik ga hier natuurlijk de twee boeken niet letterlijk beschrijven, maar het komt er op neer, dat de toen levende mensen, volledig afhankelijk waren van het wild dat toen leefden. Mammoeten waren toen de meest voorkomende dieren en verder nog kleiner wild. Ze trokken op, in groepen die stammen genoemd werden en de mannen waren jagers en zorgden voor de voeding.

Die zelfde mannen zorgden ook dat de voortzetting van het ras geschiedden. Daarin is er nog niet veel veranderd, alleen zijn we nu monogaam geworden. Of dit een voordeel is of nadeel is, laten we buiten beschouwing, maar één ding weet ik wel, ik zal nog veel moeten lezen om alle delen uitgelezen te krijgen.

18-08-2010 om 21:26 geschreven door francis

Na lang welles nietes ben ik dan terug aan het toetsenbord gaan zitten om een berichtje op m’n dagboek bij te zetten. Er hebben zich verschillende factoren een rol gespeeld, die mij er van hebben weerhouden. De laatste drie dagen heb ik me zelfs een beetje ziekjes gevoeld, vorige zaterdag kreeg ik zelfs koude rillingen, zelfs zo erg dat ik m’n armen niet stil kon houden en m’n tanden op elkaar klapperden. Met daarop volgend uitbarstingen van zweet, zodat ik zuivere kleding moest aantrekken.

Die zelfde zaterdag moesten Anita en ik naar een etentje in een restaurant ‘Schaliënhuis’ gelegen in Loenhout. Ook daar heb ik een koude en warmte aanval gehad en dat is alles behalve gezellig en als de beleefdheid het toeliet, zijn we zovlug mogelijk vertrokken. Gelukkig waren we met familie afgesproken en dan kun je hen er van op de hoogte stellen.

Veel uitleg was er niet nodig, ik zat gewoon weg te klappertanden van de koude en het was zelfs zo ver dat Anita een geweven vest uit de auto is moeten halen. Na een tijdje ging het dan over, maar dan brak het zweet me weer uit, enfin het was voor mij allesbehalve een leuke avond ondanks het feit dat het een geweldig goed restaurant was, met een knappe kok aan het fornuis. Maar omstreeks half negen zijn we dan toch maar huiswaarts getogen, maar we waren er van vijf uur.

Vanaf vandaag schijnen alle verschijnselen tot het verleden te behoren, maar veiligheidshalve ga ik donderdagmorgen maar eens langs bij m’n huisarts. Deze ochtend heb ik een bloedstaal laten nemen en tegen donderdag is de uitslag dan reeds bij de dokter. Wat een mens toch allemaal kan krijgen en zo onverwachts.

17-08-2010 om 20:24 geschreven door francis

09-08-2010 om 14:57 geschreven door francis