Het lag tussen kerstmis en nieuwjaar. Mijn vrouw en ik zaten naar de tv te kijken. Ik voelde een bobbeltje in mijn rechterborst, of wat er moest voor doorgaan. Eerder om te lachen zei ik het tegen mijn vrouw. Onmiddelijk belde ze onze getrouwde dochter op. Die sprak van naar de dokter te gaan. Toen de tepel begon tekens te tonen van een ontsteking besloot ik toch naar de huisarts te stappen. Die schreef een verwijziging om een mamografie te laten nemen. Met die uitslag naar de specialist. Aangezien ik bloedverdunners nam diende ik een week te wachten om een punctie te laten doen. Niemand dacht aan kanker. Een week na de punctie had ik een afspraak met de specialist. Onze dochter, die nogal mondig is, was mee gegaan. Bij aankomst kon ik direct in een onderzoekkamertje. De specialist was al een paar keer voorbij gelopen. Dat gaf ons het idee dat het zou meevallen. Toen hij eindelijk binnenkwam, bleef hij voor mij staan. "Ik heb slecht nieuws, het is kwaadaardig. Het woord 'kwaadaardige borstkanker' sloeg als een mokerhamer op mijn hoofd. Borstkanker bij mannen leek me vroeger zo goed als onmogelijk. Plots werd ik er mee geconfronteerd.Een operatie was onvermijdelijk, zowel de tepel als de lympheklier moest weg. Er was geen andere weg. De eerste dag na de operatie was eufories. De volgende dagen, nadat ik minder pijnstillers nam, brachten me naar de realiteit. Nu zit ik in een periode dat ik met mezelf geen raad weet. Twee jaar geleden op mijn verjaardag (6 april) moest ik geopereerd worden aan mijn hart, overbruggingen. Tijdens de operatie kreeg ik 4 x een hartstilstand. Momenteel werkt mijn hart nog maar voor 60%. Nu kreeg ik de vooravond van mijn 63 ste verjaardag op 24 uur een niercrisis. Met de 100 naar spoed en op mijn verjaardag werd er een niersteen verwijdert. Positief denken is er niet meer bij. De witte bloedcellen staan op 9600 waar 10 000 levensbedreigend kan zijn. Ik weet niet wat me terug tot de goedlachse man kan brengen. Misschien helpt het als mijn favoriete voetbalploeg in eerste klasse blijft. Misschien zou een woordje van steun of een bezoekje van een bv ook wel een steentje bijdragen.
Reacties op bericht (2)
12-05-2007
Don't stop!
misschien een wat late reactie,maar zeker niet opgeven!
Er zijn mensen die het slechter hebben.
Er zijn mensen die sterven van honger!
Er zijn mensen die geen vrienden hebben die je steunen,laat staan kleinzonen. Denk aan de mensen die van je houden!
Vecht voor hen!
12-05-2007 om 17:31
geschreven door laura
27-04-2006
Life is a Journey
niet opgeven Jean,
ik begrijp je, het is niet makkelijk, maar toch, een mens moet hoopvol blijven en vechten. zeker niet negatief de dag aanvangen.
het leven is steeds vechten; Life is a Journey!
of mijn naam Amor Fati: vrij vertaald in het vlaams: Het Leven omarmen met alle ellende die erbij hoort !
nog een aangename avond.
.
http://blog.seniorennet.be/amorfati
Ik ben jean hellemans, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jean hellemans.
Ik ben een man en woon in hoogstraten () en mijn beroep is pensioen.
Ik ben geboren op 06/04/1943 en ben nu dus 82 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen, LIERSE, schrijven, onze kleinkinderen, mensen.
Ik hoop dat het seniorennet een uitlaatklep kan zijn voor mij en voor iedereen.
