Er is iets vreemds aan de hand met het debat over de islam in Europa. Hoewel het een van de grootste intellectuele, politieke en maatschappelijke splijtzwammen van deze tijd is, merk je bij alle deelnemers eraan - en ook bij de geïnteresseerde toeschouwer - een diepe vermoeidheid, die snel omslaat in ergernis. Dat komt doordat het debat nergens toe leidt: om de zoveel weken of maanden flakkert het op, en dan zegt iedereen hetzelfde als wat hij de vorige keer gezegd heeft, rolt met de ogen bij de repliek van de ander, en trekt zich vervolgens schuddebollend en nog wat namompelend terug onder gelijkgezinden
meer lezen in de:
de standaard