Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
15-11-2007
Vaarwel mijn geliefde...
Vaarwel mijn geliefde vaarwel mijn mooie dromen vaarwel die uren van samen zijn wij hadden het samen zo fijn konden wij alles maar alles eens overdoen nu heb ik niets meer om voor te leven en niets meer om te geven mijn hart is leeg leeg zonder jou geen doel meer om te leven en geen doel meer om te streven ik heb niets meer om van te houden samen met jou verdween zelf de zomerzon die eens samen met jou begon ik voel die warmte niet meer om mij heen wat ik voel is alleen leegte en gemis en eenzaamheid in de duisternis ik ben bang zo alleen zal ik ooit nog een nieuw leven beginnen en terug gelukkig worden samen met iemand waar ik op kan bouwen en mijn hart kan toevertrouwen een iemand net zoals jij nu alleen heb ik nog die tranen in mijn ogen en mijn hart doet pijn steeds moet ik aan jou denken jij alleen kon mij die liefde schenken nu is mijn leven dood zonder jou ik ga u nu laten vaarwel mijn liefste vaarwel... Hilda 05/01/1990
Waar zijn de verzen onzer jeugd die zingend op hun handen liepen. En danste in de maneschijn of tussen het hooi lagen te slapen.
Wij plukten bloemen in de wei zoals boterbloempjes en vergeet-mij-nietjes. En vlochten dan met handige handen een mooie bloemenkrans voor ons.
Op de leidingen van de telefoons kwetteren de zwaluwen en de mussen. Heel de noten van de notenbalk een zangspel mooi om aan te horen.
Voor ons was het toen altijd lente en zetten toen veel kattenkwaad uit. Wij hadden ook tien vogels in de handen en men leerde ons achter de jongens te fluiten... Hilda 09/05/1996
Elke dag schenkt het leven je een blanco bladzijde in je dagboek van het leven je verleden is reeds lang geschreven. Daar kan je niets meer aan veranderen op die bladzijden vind je uw verhaal. Sommige bladzijden hebben zachte tinten andere zijn weer aan de donkere kant. Soms zou je echt willen dat je de mooie herinneringen. en periodes van liefde en geluk er gewoon kon uit scheuren. Om die opnieuw te kunnen schrijven op de blanco bladzijde van vandaag... Hilda 25/09/2003
Die vragen 'Kan ik u vertrouwen ' Zal je mij niet van mijn jonge jaren beroven mag ik dan ' ik ' zijn wil je mij dat beloven. Zal je tevens mijn nare dromen verwoesten zal je mij dan eeuwig toebehoren tot in mijn laatste dagen. En mag ik zelf kiezen en je zeggen waar ik vreugde aan beleef. Mag ik het je zegen als ik verdriet heb Ook als mijn hart vanbinnen lacht. Ik smeek je help mij dan want dan zijn wij samen 'wij ' Hilda 17/09/1999
Heel traag ga ik dood van binnen van verdriet en niemand die dat ziet alleen ik zie het heel diep van binnen in mij het gaat niet om mij te uiten omdat ik altijd denk dat niemand mij zal begrijpen en ik doe veel mensen verdriet door zo afgezonderd te leven... Hilda 05/01/2000
Jaloezie haat en nijd het zit allemaal op je geschreven jaloezie, haat en nijd je spieren zijn verkrampt handen gekromd chagrijn is van je gezicht af te lezen.
Andere personen sleept gij met u mee in je jaloerse vernietigingsdrang ze geloven je in alles wat je verdraaid gaan in alles mee wat gij met uw woorden ten gronde richt.
Maar op een dag zal er inzicht komen dan krijg je van het zelfde laken een broek... Hilda 05/10/1996
Gezang tegen de angst niet bang zijn voor een zachte melodie die de zoete ondertoon verlicht de duisternis. Het geluid van mijn willen "My beating heart" zal mij leiden voet voor voet stap voor stap traag heel op mijn gemak naar daar waar ik wil wezen... Hilda 26/06/2000
Dromen van vervlogen tijden kwamen voorbij zowat is niet te vermijden. het is niet voor herhaling vatbaar het was mij duidelijk en ben er helemaal mee klaar.
Hersenspinsels vliegen heel ver van mij vandaan ik zucht eens diep en denk dan bij mijzelf laat je niet gaan normaal gezien is dit mijn motto van de dag dat ik weer in betere tijden geloven mag.
Omarmen wil ik die met een blij gemoed nieuwe dingen proeven dat doet goed want diep was de put waar ik uit moest klimmen maar kan nu in de armen van een nieuwe liefde glimmen Hilda 06/01/2005
Donder en bliksem zitten mekaar in het haar iets wat ik vol ontzag aanstaar niet dat ik het kan waarderen maar denk dat de natuur ons een lesje wil leren
Ook de wind doet zijn best tussen de takken alsof die wil zeggen ik ga je pakken de regen zal zich in zijn element voelen en de modder doet de straten overspoelen.
Maar nu is de vrede hersteld ik heb de donderslagen niet geteld al is het leven nog zo donker als de nacht t' is de zon die ons gemoed opnieuw verzacht... Hilda 16/06/2005
Toentertijd... als ik afstudeerde legde mijn pleegmoeder haar beide handen op mijn schouders en zei onthoud dit goed mijn kind dit is je eerste en belangrijkste levensles wanneer je ooit eens helpende handen nodig hebt voor iets of wat dan vind je die wel aan de uiteinde van je beider armen en gelijk had zij...
Citaat : Dat wil zeggen dat als je problemen hebt gij ze zelf moet proberen op te lossen andere mensen kunnen en zullen dat niet in uw plaats doen het enigste wat ze kunnen doen is u steunen en goede raad geven... Hilda 20/02/1996
De boom van uw leven liet haar nog jonge bloesems vallen de knoppen stierven af en de bruine verschrompelde blaadjes bedekken nu uw graf. Niets blijft er nu nog over van uw levensboom oh! het doet zo pijn van binnen wetend dat je nooit meer terug zal komen. Op een morgen was plots uw stem verdwenen verstomd voor eeuwig en altijd door een ongeval een boogscheut hier vandaan er blijven nu alleen nog maar die mooie herinneringen. Buiten hoor ik nog altijd het fluisteren van uw levensboom dat wij ooit eens terug samen zouden komen maar in een andere wereld heel ver hier vandaan... Hilda 05/04/1995
Bezorg mij maar pen en papier dan doe je mij een groot plezier Letters vloeien uit mijn pen en vertellen wie ik ben.
Lang hoef ik niet na te denken en schrijf zonder iemand anders te krenken. Woorden worden zinnen wat zou ik zonder pen en papier wel beginnen
Als het alfabet nu niet bestond dan verzon ik het zelf terstond. Zonder schrijven zou ik niet meer kunnen leven al was het maar om het leven wat aandacht te geven.
Mijn pen en papier bijeen houd mij jaren lang ter been en niemand kan mij beletten om dit alles in mijn blogske te zetten Hilda 18/11/2004
"Nooit" dat woord maakt mij kapot omdat ik dacht dat je het meende en dat het echt waar was dat ik je nooit meer kwijt zo raken.
Maar het was een leugen en hield jij echt wel van mij? of was het soms om uw eigen verdriet te verdringen ach! laat maar het maakt voor mij niets meer uit. Maar wat ik wel weet "Nooit" is een woord wat ik nooit meer vergeet. dat kan en mag je je alleen gebruiken als je echt weet wat het betekent en wat de inhoud ervan is.
Als ik nu zeg nooit meen ik dat maar heb angst dat ik het niet uit kan laten komen omdat het nu een leugen is van mijzelf. Zodus wanneer je nooit zegt weet dan zekers! "Nooit" moet je niet zomaar zeggen allen als dit nodig is... Hilda 21/06/2002
Mijn verdriet is heel erg stil er is niemand wat dat ziet omdat ik het niet wil mijn stil verdriet durft niets te zeggen ze is bang het niet goed te kunnen uitleggen mijn stil verdriet is bang dat de liefde er niet meer zal zijn omdat de vorige keer deed het zo'n pijn. mijn stil verdriet wil haar liefde niet kwijt nu niet of nooit ze zegt niets omdat anders de liefde ontdooit mijn stil verdriet maakt daarom bijna geen geluid maar in haar binneste schreeuwt ze heel luid mijn stil verdriet zie je bijna altijd met een lach ze huilt stillekes heel de dag maar ach mijn stil verdriet hoopt dat je goed kan luisteren zodat ze niet meer hoeft te fluisteren of wil mijn stil verdriet graag getroost worden misschien en wil ze gewoon wat meer aandacht en gehoord worden misschien... Hilda 10/12/1999
Ik zit heel vaak op de chat ga soms daarom ook te laat naar bed. Ik vind het zo gezellig om te doen maar soms erger ik me echt heel groen. Dan veranderen chatters hun namen en hebben de grootste leute samen. Awel ik vind daar echt niets aan omdat dan de praatjes over raarste dingen gaan. Ik open dan een andere chat of mijn msn er is daar wel iemand die ik ken. Zo niet doe ik andere dingen op de pc of anders kijk ik naar de tv. Maar dat komt niet zo vaak voor ik ga dan maar met mijn gedichten door. Lukt het dichten niet dan bewaar ik het gewoon heb geleerd hoe dat het moet van mijn jongste zoon. En ga er dan de volgende dag ermee door of delet het heel gewoon zit er in het geheel niet mee in hoor. Maar soms ga ik vroeg naar mijn bed toe ben dan wel heel vreselijk moe. Slaap dan een nachtje over mijn gedicht en bekijk het de volgende dag met een ander gezicht. Dan schud ik weer vanalles uit mijn mouw en dat gaat er dan wel heel gauw. Plaats het dan op mijn gedichtenblogske heel snel en lees daarna al die commentaar goed of slecht dan wel. maar krijg dikwijls lieve mailkes van de andere bloggertjes. Echt dat doet mij veel plezier al die lieve berichtjes, op mijn grote en kleine gedichtjes... Hilda 16/06/2002
Als je in het leven door pijn en smart wordt verdrukt. Het waarom van dit allemaal je aan niemand vragen kan. Dan is het goed dat je zoveel mensen ziet. Ook al vinden zij de juiste antwoorden voor dit allemaal niet... Hilda 26/07/2000
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
