Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
18-10-2007
De levensboom...
De boom van uw leven liet haar nog jonge bloesems vallen de knoppen stierven af en de bruine verschrompelde blaadjes bedekken nu uw graf. Niets blijft er nu nog over van uw levensboom oh! het doet zo pijn van binnen wetend dat je nooit meer terug zal komen. Op een morgen was plots uw stem verdwenen verstomd voor eeuwig en altijd door een ongeval een boogscheut hier vandaan er blijven nu alleen nog maar die mooie herinneringen. Buiten hoor ik nog altijd het fluisteren van uw levensboom dat wij ooit eens terug samen zouden komen maar in een andere wereld heel ver hier vandaan... Hilda 05/04/1995
Bezorg mij maar pen en papier dan doe je mij een groot plezier Letters vloeien uit mijn pen en vertellen wie ik ben.
Lang hoef ik niet na te denken en schrijf zonder iemand anders te krenken. Woorden worden zinnen wat zou ik zonder pen en papier wel beginnen
Als het alfabet nu niet bestond dan verzon ik het zelf terstond. Zonder schrijven zou ik niet meer kunnen leven al was het maar om het leven wat aandacht te geven.
Mijn pen en papier bijeen houd mij jaren lang ter been en niemand kan mij beletten om dit alles in mijn blogske te zetten Hilda 18/11/2004
"Nooit" dat woord maakt mij kapot omdat ik dacht dat je het meende en dat het echt waar was dat ik je nooit meer kwijt zo raken.
Maar het was een leugen en hield jij echt wel van mij? of was het soms om uw eigen verdriet te verdringen ach! laat maar het maakt voor mij niets meer uit. Maar wat ik wel weet "Nooit" is een woord wat ik nooit meer vergeet. dat kan en mag je je alleen gebruiken als je echt weet wat het betekent en wat de inhoud ervan is.
Als ik nu zeg nooit meen ik dat maar heb angst dat ik het niet uit kan laten komen omdat het nu een leugen is van mijzelf. Zodus wanneer je nooit zegt weet dan zekers! "Nooit" moet je niet zomaar zeggen allen als dit nodig is... Hilda 21/06/2002
Mijn verdriet is heel erg stil er is niemand wat dat ziet omdat ik het niet wil mijn stil verdriet durft niets te zeggen ze is bang het niet goed te kunnen uitleggen mijn stil verdriet is bang dat de liefde er niet meer zal zijn omdat de vorige keer deed het zo'n pijn. mijn stil verdriet wil haar liefde niet kwijt nu niet of nooit ze zegt niets omdat anders de liefde ontdooit mijn stil verdriet maakt daarom bijna geen geluid maar in haar binneste schreeuwt ze heel luid mijn stil verdriet zie je bijna altijd met een lach ze huilt stillekes heel de dag maar ach mijn stil verdriet hoopt dat je goed kan luisteren zodat ze niet meer hoeft te fluisteren of wil mijn stil verdriet graag getroost worden misschien en wil ze gewoon wat meer aandacht en gehoord worden misschien... Hilda 10/12/1999
Ik zit heel vaak op de chat ga soms daarom ook te laat naar bed. Ik vind het zo gezellig om te doen maar soms erger ik me echt heel groen. Dan veranderen chatters hun namen en hebben de grootste leute samen. Awel ik vind daar echt niets aan omdat dan de praatjes over raarste dingen gaan. Ik open dan een andere chat of mijn msn er is daar wel iemand die ik ken. Zo niet doe ik andere dingen op de pc of anders kijk ik naar de tv. Maar dat komt niet zo vaak voor ik ga dan maar met mijn gedichten door. Lukt het dichten niet dan bewaar ik het gewoon heb geleerd hoe dat het moet van mijn jongste zoon. En ga er dan de volgende dag ermee door of delet het heel gewoon zit er in het geheel niet mee in hoor. Maar soms ga ik vroeg naar mijn bed toe ben dan wel heel vreselijk moe. Slaap dan een nachtje over mijn gedicht en bekijk het de volgende dag met een ander gezicht. Dan schud ik weer vanalles uit mijn mouw en dat gaat er dan wel heel gauw. Plaats het dan op mijn gedichtenblogske heel snel en lees daarna al die commentaar goed of slecht dan wel. maar krijg dikwijls lieve mailkes van de andere bloggertjes. Echt dat doet mij veel plezier al die lieve berichtjes, op mijn grote en kleine gedichtjes... Hilda 16/06/2002
Als je in het leven door pijn en smart wordt verdrukt. Het waarom van dit allemaal je aan niemand vragen kan. Dan is het goed dat je zoveel mensen ziet. Ook al vinden zij de juiste antwoorden voor dit allemaal niet... Hilda 26/07/2000
Zo in de vroege ochtend gloren nog donker buiten en slaapdronken zit ik te fluisteren naar het snetteren van de vogels ergens in een van de bomen hier buiten wat vertellen die toch allemaal is wat die allemaal snetteren wel echt waar of gebruiken zij ook van die leugens om bestwil met zoals wij zijn ze net als wij ook soms ook niet even stil. Om te begrijpen wat er wordt bedoeld zijn argumenten op feiten of op gebakken lucht gestoeld vertellen ze elkaar ook over hun leven of wat ze zo al beleven om te worden in wie je bent zijn ze rijk of draaien ze ook iedere cent om met het vergaren van jonge takjes voor hun knusse nestje. Wie doet niet zijn best en wie is de slimste overleven zij net als wij op deze manier. Want eigelijk verschillen wij niet veel van een dier kijken zij naar ons waartoe wij in staat zijn zo met mekaar en zien het verschil. tussen ons hier zijn en het hunne daar... Hilda 15/05/2001
Dat het tussen ons zover zou komen had ik nooit gedacht dat ik zoveel van je zou houden had ik niet verwacht. We leerden elkaar kennen ik was vrij en jij gebonden. Maar al snel werden we een het werd een geheime relatie vol passie en hartstocht. Wij voelden elkaar aan maar na een paar jaar heb ik je toch laten gaan al was ik van je gaan houden meer dan jij misschien wel wou. Dat het zover is gekomen realiseer ik me nu maar al te goed. Want ik mis je behoorlijk en weet niet hoe ik verder moet jij bent voor altijd in mijn hart en gedachten. Of we elkaar ooit nog zullen spreken of zien ik weet niet of ik dit nog mag verwachten. Maar heb je uiteindelijk laten gaan een ding is zeker het heeft mij verdomd pijn gedaan. Ik koester nu elke herinnering aan jou En hoop dat het toch ooit zover komt dat ik verder kan zonder jou........ Hilda 02/05/1990
Ken je die boom die grote boom op de hoek die met zijn laaghangende groene takken ik loop er vaak langs als ik naar de winkel ga soms zit ik daar op de bank met opgetrokken knieën op de rand om een vriendschappelijk babbeltje te slaan soms met nog mensen van de straat maar het meest tegen die boom alleen het is een heel bijzondere boom hij zegt niet dat ik zeur en wil ook niet dat ik treur er is wat speciaals aan die boom maar alleen! weet ik niet wat het enigste wat ik weet er hangt daar een speciale sfeer een sfeer van echte kameraadschap vanaf de eerste dag was die boom al mijn allerbeste maatje hij gaat niet lopen voor een praatje maar soms als ik de moed liet zakken kon ik daar alles gaan uitpraten onder zijn laaghangende takken en daarna voelde ik mij weer een heel ander mens... Hilda 18/06/1995
Er wordt gezegd dat het ooit eens terug gemakkelijker wordt dat het verdriet wel slijt. Er wordt gezegd dat ooit het gemis zal wennen met het verstrijken van de tijd. Er wordt nooit gezegd hoe lang het gaat duren vooraleer die pijn verdwijnt. Er wordt nooit gezegd hoe lang het donker blijft vooraleer ook weer de zon weer gaat schijnen. Er wordt gezegd. Er wordt zoveel gezegd. Er wordt altijd zoveel gezegd. maar komt dat wel ooit wel eens uit... Hilda 05/01/1995
Wat zou je doen als ik zou gaan. Wat zou je doen als ik niet langer zou bestaan. Wat zou je doen als ik straks niet meer leef. Wat zou je doen als ik het gevecht verlies. Wat zou je doen als ik dood ben zou je huilen. Zou jij je achter je verdriet schuilen. Zou je me dan gaan haten omdat ik je alleen heb gelaten. Zou je lachen of huilen of je verschuilen... Hilda 05/08/1996
Mijn gedachten en droombeelden vervagen. er zijn dingen die reeds lang bestaan en er zijn dingen die pas ontluiken.
Mijn verleden wat een grote toekomst moest worden! werd opgeslorpt in het niets. Mijn verleden is onvolledig en onontkeerbaar en de toekomst is onafwendbaar.
Heel mijn verleden met haar donkere schaduw lost niet op. Want al die dingen en levensvormen zijn nu mijn leven geworden. Die vormen leven als dingen in mij.
Elke levensvorm wordt weerspiegeld in zijn eigen vorm en in zijn eigen ritme. Deze dingen worden allemaal herhaald en komen weer tot leven.
Die levensvorm die herhaalt en weerspiegelt zich in die dingen. En ook in mijn levensvorm die tot terug tot stand komen. Die dingen en levensvormen leven en die dingen leven in mij... Hilda 17/06/1998
Leven op een zijlijn nooit jezelf kunnen zijn altijd maar tegenslag en verdriet en er is niemand die de pijn van binnen ziet.
Lachen om je eigen verdriet en pijn want je denkt mij krijgen ze niet klein dan gaat er een knopje om het leven is veel te zwaar het verbergen lukt niet meer en je wordt kwetsbaar.
Als er dan niemand is die dat ziet verdrink je langzaam in je eigen verdriet je maakt de balans op van je leven en bedenk hoeveel je heb gegeven maar hoe weinig je heb terug gekregen. Je hoofd zit vol je wil zo graag rust en dan weet je dat dit het einde is bewust kies je daar voor.
Ik hoop dat iedereen die van mij hield en die mij nu moeten missen mij vergeeft. En zeg alleen ik hield van jullie maar het leven wordt je gegeven het einde mag je zelf beslissen.
Als laatste wil ik je bedanken voor uw vriendschap dat deed mij even goed ik ben gelukkig nu en doe aan iedereen de groeten... Hilda 24/11/1999
Helder rood is een klaproos met in het midden een kleine zwarte kern.
Rood is de kleur van ons hart maar net zoals een klaproos zit in ons hart in het midden een kleine zwarte kern zo heeft iedereen in zijn leven een kleine maar soms een grote zwarte kern midden in zijn helder rood hart.
Maar zoals ik zeg trek u niet op! aan die zwarte kern maar isoleer die en probeer die kamer opnieuw in te verven in de helder rode kleur van de klaproos... Hilda 22/09/2004
Tranen! ik wil geen natte sporen over mijn wangen en wil het graag tegenhouden. Maar de vraag is nu of het mij wel lukt ik bijt op mijn lip en slik. Maar er is geen ontkomen aan de eerste rolt al over mijn wang. Snel kijk ik om me heen gelukkig er is niemand te zien. die kan zien hoe die ene traan de voorloper is van al die vele tranen. Tranen die over elkaar struikelen een weg banend over mijn wangen. Een snik welt op uit mijn keel mijn hart probeert die zware steen te verwijderen maar dat lukt mij niet. Omdat ik mijn verdriet zo verborgen hou voor iedereen die zware steen die last is mij dan even teveel. En probeer steeds maar opgewekt te zijn en probeer mijzelf steeds maar weer moed in te praten. En wordt soms moe van al dat opgewekte gedoe rond om mij. Mijn gsm gaat en ik schrik ga snel overeind zitten en veeg de tranen van mijn gezicht. Net of ze dat door dat dom ding mijn tranen kunnen zien. Ik pak op en zeg hallo aan de andere kant wordt vraagt hoe het gaat. Ach! het gaat zoals gewoonlijk goed natuurlijk en laat niets merken van mijn verdriet. Handig geef ik het gesprek een andere wending een wat nergens op 'n trekt maar dat werkt bij mij wel zoals altijd. En dan denk ik vaak in mijn eigen Hilda ge was beter een fantaste geworden... Hilda 26/06/2005
Ik weet niet wat moederliefde krijgen is Of wat lief en leed delen is Ook niet wat pijn hebben is En niet wat vriendschap geven is Of wat verdriet hebben is En niet wat vergeven is En ook niet wat sorry zeggen is Wist jij deze dingen allemaal? waarom hebt gij? het mij dan niet uitgelegd Maar heb nu deze dingen wel geleerd. Sorry iedereen dat ik ooit eens fout was ik ben ook maar een mens van vlees en bloed en van gemaake fouten moet ik leren wie maakt er nu geen fouten in zijn leven?. Hilda 28/05/2006
Soms vraag ik mij af welk kenmerk heeft het gevoel zijn het de rillingen om waar je iets om gaf of heeft dat onbekende een ander doel.
Dat onrustige gedoe in uw lijf en leden en niet weten wat je daarmee moet net of er iets van je schouders is gegleden zowat dat doet een mens eens goed.
Wat goed doen is een heerlijk gevoel zo iets wat kleur in je leven geeft het is dat gevoel wat ik bedoel niet het andere waar je hart zo van beeft.
Het is erger als het onzekere gevoel je overheerst en je het niet de baas kan zijn koester dan dat blij gevoel dat blijft toch het eerst weet dat je niet alleen zal zijn, voel je vooral niet klein. 25/06/2004
Eenzaamheid! wanneer is dat woord uitgevonden? Is er wel iemand die dat weet. Wanneer voelt een mens zich eenzaam? Wanneer men denkt dat iedereen je vergeten is. Eenzaam zijn is het ergste in ons leven. Wetend dat er niemand op je wacht.
Wij zijn allen teveel met ons eigen ik bezig. En vergeten dikwijls om aan onze naasten te denken. Het kan in het geheel geen kwaad om ook eens je aandacht aan de anderen te schenken..........
Er klinkt een zachte toon in mijn hart het geeft mij een vrolijke ochtend start zilveren belletjes weerklinken in mijn gedachten zie ik ze blinken.
Een vrolijk melodie en ik neurie zachtjes mee met dat lied mijn voetstappen word lichter door het geschreven woord van de dichter.
Dit wil ik iedereen meegeven blijdschap in je leven zie het geluk in al die kleine dingen je merkt dat aan alles wat je gaat omringen.
Geluk in een notendop gegeven is beter dan al die rijkdom te beleven wat weegt er tegen al het materialisme op het juiste geluk in een notendop... Hilda17/02/2007
Er wordt dikwijls zeer gezegd dat het ooit eens terug gemakkelijker wordt dat het verdriet wel slijt. Er wordt gezegd dat ooit het gemis zal wennen met het verstrijken van de tijd. Er wordt nooit gezegd hoe lang het gaat duren vooraleer die pijn verdwijnt. Er wordt nooit gezegd hoe lang het donker zal blijven vooraleer ook voor mij de zon weer gaat schijnen. Er wordt gezegd er wordt zoveel gezegd er wordt altijd zoveel gezegd maar komt dat ooit wel eens uit... Hilda05/01/1995
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
