Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
07-10-2007
De boom...
Ken je die boom die grote boom op de hoek die met zijn laaghangende groene takken ik loop er vaak langs als ik naar de winkel ga soms zit ik daar op de bank met opgetrokken knieën op de rand om een vriendschappelijk babbeltje te slaan soms met nog mensen van de straat maar het meest tegen die boom alleen het is een heel bijzondere boom hij zegt niet dat ik zeur en wil ook niet dat ik treur er is wat speciaals aan die boom maar alleen! weet ik niet wat het enigste wat ik weet er hangt daar een speciale sfeer een sfeer van echte kameraadschap vanaf de eerste dag was die boom al mijn allerbeste maatje hij gaat niet lopen voor een praatje maar soms als ik de moed liet zakken kon ik daar alles gaan uitpraten onder zijn laaghangende takken en daarna voelde ik mij weer een heel ander mens... Hilda 18/06/1995
Er wordt gezegd dat het ooit eens terug gemakkelijker wordt dat het verdriet wel slijt. Er wordt gezegd dat ooit het gemis zal wennen met het verstrijken van de tijd. Er wordt nooit gezegd hoe lang het gaat duren vooraleer die pijn verdwijnt. Er wordt nooit gezegd hoe lang het donker blijft vooraleer ook weer de zon weer gaat schijnen. Er wordt gezegd. Er wordt zoveel gezegd. Er wordt altijd zoveel gezegd. maar komt dat wel ooit wel eens uit... Hilda 05/01/1995
Wat zou je doen als ik zou gaan. Wat zou je doen als ik niet langer zou bestaan. Wat zou je doen als ik straks niet meer leef. Wat zou je doen als ik het gevecht verlies. Wat zou je doen als ik dood ben zou je huilen. Zou jij je achter je verdriet schuilen. Zou je me dan gaan haten omdat ik je alleen heb gelaten. Zou je lachen of huilen of je verschuilen... Hilda 05/08/1996
Mijn gedachten en droombeelden vervagen. er zijn dingen die reeds lang bestaan en er zijn dingen die pas ontluiken.
Mijn verleden wat een grote toekomst moest worden! werd opgeslorpt in het niets. Mijn verleden is onvolledig en onontkeerbaar en de toekomst is onafwendbaar.
Heel mijn verleden met haar donkere schaduw lost niet op. Want al die dingen en levensvormen zijn nu mijn leven geworden. Die vormen leven als dingen in mij.
Elke levensvorm wordt weerspiegeld in zijn eigen vorm en in zijn eigen ritme. Deze dingen worden allemaal herhaald en komen weer tot leven.
Die levensvorm die herhaalt en weerspiegelt zich in die dingen. En ook in mijn levensvorm die tot terug tot stand komen. Die dingen en levensvormen leven en die dingen leven in mij... Hilda 17/06/1998
Leven op een zijlijn nooit jezelf kunnen zijn altijd maar tegenslag en verdriet en er is niemand die de pijn van binnen ziet.
Lachen om je eigen verdriet en pijn want je denkt mij krijgen ze niet klein dan gaat er een knopje om het leven is veel te zwaar het verbergen lukt niet meer en je wordt kwetsbaar.
Als er dan niemand is die dat ziet verdrink je langzaam in je eigen verdriet je maakt de balans op van je leven en bedenk hoeveel je heb gegeven maar hoe weinig je heb terug gekregen. Je hoofd zit vol je wil zo graag rust en dan weet je dat dit het einde is bewust kies je daar voor.
Ik hoop dat iedereen die van mij hield en die mij nu moeten missen mij vergeeft. En zeg alleen ik hield van jullie maar het leven wordt je gegeven het einde mag je zelf beslissen.
Als laatste wil ik je bedanken voor uw vriendschap dat deed mij even goed ik ben gelukkig nu en doe aan iedereen de groeten... Hilda 24/11/1999
Helder rood is een klaproos met in het midden een kleine zwarte kern.
Rood is de kleur van ons hart maar net zoals een klaproos zit in ons hart in het midden een kleine zwarte kern zo heeft iedereen in zijn leven een kleine maar soms een grote zwarte kern midden in zijn helder rood hart.
Maar zoals ik zeg trek u niet op! aan die zwarte kern maar isoleer die en probeer die kamer opnieuw in te verven in de helder rode kleur van de klaproos... Hilda 22/09/2004
Tranen! ik wil geen natte sporen over mijn wangen en wil het graag tegenhouden. Maar de vraag is nu of het mij wel lukt ik bijt op mijn lip en slik. Maar er is geen ontkomen aan de eerste rolt al over mijn wang. Snel kijk ik om me heen gelukkig er is niemand te zien. die kan zien hoe die ene traan de voorloper is van al die vele tranen. Tranen die over elkaar struikelen een weg banend over mijn wangen. Een snik welt op uit mijn keel mijn hart probeert die zware steen te verwijderen maar dat lukt mij niet. Omdat ik mijn verdriet zo verborgen hou voor iedereen die zware steen die last is mij dan even teveel. En probeer steeds maar opgewekt te zijn en probeer mijzelf steeds maar weer moed in te praten. En wordt soms moe van al dat opgewekte gedoe rond om mij. Mijn gsm gaat en ik schrik ga snel overeind zitten en veeg de tranen van mijn gezicht. Net of ze dat door dat dom ding mijn tranen kunnen zien. Ik pak op en zeg hallo aan de andere kant wordt vraagt hoe het gaat. Ach! het gaat zoals gewoonlijk goed natuurlijk en laat niets merken van mijn verdriet. Handig geef ik het gesprek een andere wending een wat nergens op 'n trekt maar dat werkt bij mij wel zoals altijd. En dan denk ik vaak in mijn eigen Hilda ge was beter een fantaste geworden... Hilda 26/06/2005
Ik weet niet wat moederliefde krijgen is Of wat lief en leed delen is Ook niet wat pijn hebben is En niet wat vriendschap geven is Of wat verdriet hebben is En niet wat vergeven is En ook niet wat sorry zeggen is Wist jij deze dingen allemaal? waarom hebt gij? het mij dan niet uitgelegd Maar heb nu deze dingen wel geleerd. Sorry iedereen dat ik ooit eens fout was ik ben ook maar een mens van vlees en bloed en van gemaake fouten moet ik leren wie maakt er nu geen fouten in zijn leven?. Hilda 28/05/2006
Soms vraag ik mij af welk kenmerk heeft het gevoel zijn het de rillingen om waar je iets om gaf of heeft dat onbekende een ander doel.
Dat onrustige gedoe in uw lijf en leden en niet weten wat je daarmee moet net of er iets van je schouders is gegleden zowat dat doet een mens eens goed.
Wat goed doen is een heerlijk gevoel zo iets wat kleur in je leven geeft het is dat gevoel wat ik bedoel niet het andere waar je hart zo van beeft.
Het is erger als het onzekere gevoel je overheerst en je het niet de baas kan zijn koester dan dat blij gevoel dat blijft toch het eerst weet dat je niet alleen zal zijn, voel je vooral niet klein. 25/06/2004
Eenzaamheid! wanneer is dat woord uitgevonden? Is er wel iemand die dat weet. Wanneer voelt een mens zich eenzaam? Wanneer men denkt dat iedereen je vergeten is. Eenzaam zijn is het ergste in ons leven. Wetend dat er niemand op je wacht.
Wij zijn allen teveel met ons eigen ik bezig. En vergeten dikwijls om aan onze naasten te denken. Het kan in het geheel geen kwaad om ook eens je aandacht aan de anderen te schenken..........
Er klinkt een zachte toon in mijn hart het geeft mij een vrolijke ochtend start zilveren belletjes weerklinken in mijn gedachten zie ik ze blinken.
Een vrolijk melodie en ik neurie zachtjes mee met dat lied mijn voetstappen word lichter door het geschreven woord van de dichter.
Dit wil ik iedereen meegeven blijdschap in je leven zie het geluk in al die kleine dingen je merkt dat aan alles wat je gaat omringen.
Geluk in een notendop gegeven is beter dan al die rijkdom te beleven wat weegt er tegen al het materialisme op het juiste geluk in een notendop... Hilda17/02/2007
Er wordt dikwijls zeer gezegd dat het ooit eens terug gemakkelijker wordt dat het verdriet wel slijt. Er wordt gezegd dat ooit het gemis zal wennen met het verstrijken van de tijd. Er wordt nooit gezegd hoe lang het gaat duren vooraleer die pijn verdwijnt. Er wordt nooit gezegd hoe lang het donker zal blijven vooraleer ook voor mij de zon weer gaat schijnen. Er wordt gezegd er wordt zoveel gezegd er wordt altijd zoveel gezegd maar komt dat ooit wel eens uit... Hilda05/01/1995
Dwalend op het strand verbolgen door onmenselijkheid adem ik de zware zoute zeelucht in en kijk naar die ene meeuw die trots voor mijn neus komt zwalpen. En ik geneert door de zandkorrels die in mijn ogen vliegen. Gewaardeerd door de vele schuimkolven van het zoute water der zee die mij het ademen beletten uiteen geschoven als het ware van kust tot aan het duingebied. Verwonderd ben ik van haar pracht en praal. die woeste zee het gutsende water boekdelen van schreeuwende meeuwen. en voorbij passerende eenzaten waaronder ikzelf behoorde ... Hilda 11/07/1996
Soms vraag ik mij af welk kenmerk heeft het gevoel zijn het de rillingen om waar je iets om gaf of heeft dat onbekende een ander doel.
Dat onrustige gedoe in uw lijf en leden en niet weten wat je daarmee moet net of er iets van je schouders is gegleden zowat dat doet een mens eens goed.
Wat goed doen is een heerlijk gevoel zo iets wat kleur in je leven geeft het is dat gevoel wat ik nu bedoel niet het andere waar je hart zo van beeft.
Het is erger als het onzekere gevoel je overheerst en je het niet de baas kan zijn koester dan dat blij gevoel dat blijft toch het eerst weet dat je niet alleen zal zijn voel je vooral niet klein. Hilda 25/06/2004
De schok van je heengaan en de leegte die jij achterliet Tranen verbleken mijn ogen vanwege mijn groot verdriet. Wij waren gebonden door de jaren heen die wij samen zijn gegaan. Met vreugde maar ook met verdriet Het was een rijk leven vele jaren lang. Toen plots ons onrecht werd aangedaan en van toen af aan moest ik alleen verder gaan en dat maakte mij bang. Ik ben je dankbaar voor die liefde die jij mij gaf met heel uw hart. En ik put nu in mijn eenzame uren de nodige kracht... Hilda 12/01/1990
Geluk dat betekent jij omdat jij bij mij bent. Die blik in jou ogen met liefde en onschuld vermengd. Geluk dat betekent jij omdat ik een beetje van mijzelf in jou herken Het is daarom ik zo gelukkig ben. Geluk dat wil jij omdat je telkens weer jou hart geeft aan mij en intens alles beleeft Geluk dat maakt jij en soms denk ik te dromen. Maar ik hoop dat dit geluk ons nooit meer wordt afgenomen... Hilda 09/09/2004
Een gedichtje voor de mensen die vol haat nijd en frustraties zitten tegenover hun medemens omdat hun dromen niet zijn uitgekomen.
Dat ze dit alles eens van zich af kunnen zetten zonder dat ze telkens andere mensen moeten kwetsen.
Dat ze ook eens van het leven mogen genieten maar dan op een normale en gezonde manier. Zonder dat liegen en bedriegen van de mensen dan zal ook voor hun het leven er mooier uitzien...
Droom uw leven van heden en niet de dromen van uw verloren verleden... Hilda 23/12/2005
Genoegzame denkvormen rondom breedgesponnen vliegdraden. Elke tel te lang gerekend van de figuren in het licht. In de schaduw van het vliegwiel vertrekken kinderen! ouder bijna maar nog met niet volwassenen. Tevergeefs wachte ik af maar niets gebeurde. Of het leek geen zin te hebben want de regen bleef. De glinsterende natte kasseien de af gevallen bladeren. Zij schuilde en ik keek... Hilda 27/08/1998
Ik heb een grondige pest aan een vrouw die slimmer is dan ikzelf. Een vrouw die wat van haar leven heeft kunnen maken! ondanks al haar tegenslagen wat ikzelf niet kon. Ik zit vol jaloezie woede en frustraties hoe ga ik daar nu mee om? en zou maar al te graag haar plaats willen innemen. Maar dat lukt mij van geen kanten. al wat ik probeer zij blijft heel populair Ik trek veel liever die vrouw door het slijk die mijn ware ik heeft ontdekt en heb nu schrik dat zij overal de waarheid gaat vertellen dat zij nu deze website gaat gebruiken om mijn ware aard in het openbaar te zetten dan ben ik ontdekt. Dat ik op elke website verschillende profiels heb aangemaakt zowel in mannen als in vrouwen gedaante maar natuurlijk niet in mijn eigen naam zelf mijn eigen gegevens zoals geboortenaam en nationaliteit heb ik gewijzigd. Zelf kan ik de rol van mijn denkbeeldige vriend spelen. Nee ik gebruik liever de gegevens van een ander persoon anders val ik van mijn troon want die vrouw heeft mijn ware aard ontdekt en leren kennen. Toch zit zij nog altijd even stevig op haar troon en dat is in mijn ogen een heel grote stekelige doorn. Het is niet meer zo gemakelijk om mensen een rad voor hun ogen te draaien. Maar wat doe ik er nog aan Ik wil die persoon al te graag verjagen door haar overal in het openbaar lekker zwart te maken. Maar met alles wat ik doe staat die vrouw nog steeds recht in de haar schoenen. Misnoegen, haat, woede en onmacht maken van gebruik van mij dat heeft mij tot hiertoe gebracht. En heb haar na al die tijd nog niet kunnen verdrijven. Maar misschien is het maar beter Ik weet het bijna zeker en proberen haar in haar waarde te laten maar kan niet beloven deze woorden waar te maken. Ik neem beter de bezem en begin maar eerst te vegen voor mijn eigen smerige deur. Als ik dat nu zou doen krijgt mijn wereld misschien terug wat kleur en wordt mijn leven misschien terug weer beter. Maar toch blijf ik vol onmacht, haat, woede en frustraties omdat ik haar maar niet kan verdrijven van haar troon en voel mij nog steeds gevangen in haar gouden kooi Maar de vraag nu is? Is het misbruiken van iemand anders zijn naam het liegen, uitdagen, pesten en het bedriegen geen psychotische ziekte is van mij? Ik ga misschien beter op zoek naar een ander chatkanaal misschien lukt het mij daar dan wel om de mensen te beliegen en te bedriegen want ik wil absoluut maar de warme landen gaan. Maar tot mijn spijt vertikt zij van het internet te verdwijnen ondanks al mijn lekkere gore leugens en verwijten aan haar En dat allemaal onder een van mijn vele fake internet gedaante met de hulp van een denkbeeldige vrouw die zogezegd samenhokt met mij... Hilda
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
