Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
02-08-2008
Verdwaald...
Een groot succes zal dit gedichtje wel niet zijn. geen woorden voor hoe ik me voel er is toch niemand die begrijpt wat ik bedoel hoe dikwijls moet ik het nog uitleggen dat ik het niet meer zie zitten ik heb het weer eens verknalt en alle hoop verspeeld. en ben verdwaald zal ik ooit terug gevonden worden verdwaald op deze wereld zonder hulp vind ik de weg niet meer terug en ik durf er met niemand over te spreken ook alle vriendschap nijd ik als de pest maar ik wil niet meer langer leven in die eenzaamheid en verlang met heel mijn hart dat wij weer vrienden zullen zijn... Hilda 17/09/2001
Ik had een gedichtje geschreven over de lente die er eindelijk was.
Toen het plotseling begon te onweren bliksemschichten en donderslagen deden de grondvesten daveren.
Vergezeld van hevige rukwinden en gutsende regen recht uit de lucht.
Heel mijn koer direct een grote waterplas het kwam met bakken naar omlaag. Vergezeld van dikke hagelbollen die veel schade berokkenden!.
Het was hier echt flink raak vandaag en ik dacht met een diepe zucht. Pak maar weer pen en papier en begin maar opnieuw te verzinnen het is nu echt geen lenteweer. En kan opnieuw beginnen dat was mij al eens overkomen.
Zeg waarom bekijkt gij mij omdat ik anders ben of anders doe. Moet ik doen wat een ander soms van mij verwacht en wat hij van mij wil. Maar dan ben ik ik niet meer maar dan ben ik! gij.
Ik ben wie ik ben uniek zoals elk mens uniek is. Een iemand met een eigen waarde en kan heel goed mijn eigen verdragen. Ik heb alleen graag dat iedereen in vrede kan leven en denken wat hij wil denken.
Ik weet wie ik ben ben in het geheel niet volmaakt daarom ben ik ook maar een mens. Iedereen heeft zijn eigen gebreken. ieder mens doet eens wat mis niemand zit nu eenmaal zonder fouten. Maar van de gemaakte fouten moeten wij leren ook ik heb van die goede en slechte dagen... "Maar dat is gewoonweg menselijk zijn" Hilda 11/05/1999
Iedereen heeft wel eens in zijn leven verdriet het gaat meestal om het verleden soms is er niemand die het ziet ieder heeft er wel eens aan geleden. En enorme wensen in het verschiet het is de manier hoe je het beziet de liefde de vriendschap en het heden ze zijn reeds lang gestreden. Men bezint in lezen gewoonweg een boek openslagen gewoon zomaar zonder reden uur na uur dag na dag. Plots is men dan weer tevreden over het heden dat je nog lang mag leven en heel je ellende mag vergeten ... Hilda 05/05/1994
Een rups ontpopt zich tot vlinder. En fladdert van hier en naar daar zonder te weten naar wie wat of waar.
Als ik nu die vlinder was dan zou ik in mijn feestkledij en een bonte sjaal. en met een hele kleurenpalet op zoek gaan naar jou.
En als ik jou gevonden heb en jij met als ik ook die vlinders voelt dan fladderen wij samen naar een nieuw geluk.
Eens daar aangekomen overtref ik al je ondeugende dromen ik zal je al mijn liefde schenken want een leven van een vlinder is niet zo heel lang. Daarom genieten wij beiden er eens zoveel van ... Hilda 10/06/2000
Misschien is het verkeerd wat ik nu ga zeggen maar toch zal ik het proberen uit te leggen.
Jij kwam in mijn leven heel onverwacht en nooit bedacht tot nu toe heb ik er elke dag aan gedacht maar nooit ongedacht dat ik zo iemand als jij vinden kon.
Ben daarom ook blij met de dag waarop het allemaal begon jouw getypte woorden hebben me weer blij gemaakt jou troostende woorden hebben mijn hart en ziel geraakt.
Die lieve dingen die er stonden neergepend klonken warm en heel oprecht het is nu een jaar dat wij samen zijn en heb in het geheel nog geen spijt.
En hoop van u hetzelfde want ge ziet wel voor wat dat internet nog goed is want zij hebben ons samen gebracht! Hilda 28/10/2005
Er zijn herinneringen die je niet wil vergeten de leuke en mooie in het leven. Die iedereen wel moet weten en die je een plekje in je hart wil geven.
Er zijn herinneringen die je niet wil herinneren die alleen naar en vervelend zijn. En maken jou stil van binnen ze doen je zoveel verdriet en pijn.
Maar het is goed als je op die herinneringen let ook al wil je het niet. Je moet zorgen dat je het van je afzet ik bedoel de nare herinneringen die je pijn bezorgen.
Want het leven is meer dan alleen maar aan het nare te denken... Hilda 11/09/2000
Duisternis sluit zich rond mijn ogen terwijl de wijzer traag richting twaalf sluipt wen ik traag aan het donker donkere schaduwen tekenen zich af.
Ik duw mijn handen tegen mijn oren om hun stemmen niet te horen fluisteren vingers verkrampen en angst overheerst bang om te verliezen wat het daglicht zag.
Ze bewegen langs de meubels raken me aan in mijn eenzaamheid voelen wat hun aanwezigheid teweeg brengt en toch blijf ik liggen achter open ogen.
Pijn kruipt omhoog rustig bereikt het mijn breekpunt de schaduwen schrikken van mijn gehuil opeens word het stil in mijn hoofd.
Leegte is een donsdeken warm en voldaan wacht ik tranen zijn op en mijn ogen hol geschreeuw heeft niemand ontwaakt.
Desondanks val ik in een diepe slaap minder eindeloos is de tijd als ik wakker word bezweet en nog steeds ingepakt versiert door de nacht..... Hilda 07/01/2000
De klaproos is een helder rode bloem met in het kern een kleine gitzwarte vlek.
Rood is de kleur van ons hart maar net zoals bij een klaproos zit er in ons hart in de kern een gitzwarte vlek zo heeft iedereen in zijn leven een kleine maar soms ook zo een grote gitzwarte vlek in de kern van zijn hart.
Maar trek u niet verder op aan die gitzwarte vlek maar isoleer hem en probeer uw leven opnieuw in te verven in de hel rode kleur van een klaproos... Hilda 17/06/2006
Alleen daar sta je dan in een woestijn van verlangen met tranen van eindeloos verdriet kon ik je maar omarmen en je mijn liefde geven maar mijn liefde wil je niet.
Alleen daar sta ik dan een gedachte van hoop de angst van het niet loslaten daar gaan mijn vlinders weg is mijn droom jij en ik nooit samen voor eeuwig alleen... Hilda 11/05/1991
De muur rond mijn hart dat is mijn leven had zoveel om te geven maar de drang om te geven ben ik kwijtgeraakt. Heb soms iemand nodig die mij steunt in m'n verdriet. Te vaak voel ik mij overbodig mijn God waarom begrijpen ze mij dan niet. Ik weet niet wat doen zeg het mij wat is mijn doel op deze wereldbol. Wil ook graag liefde vinden maar ben te afstandelijk en te koel. Er is rond mijn hart een muur gerezen misschien komt alles goed. En ben ik dan van mijn verdriet genezen alstublieft geef mij weer die moed. Dan kan ik weer verder gaan met mijn leven en herbeginnen met een schonen lei. En voel me weer eindelijk vrij... Hilda 26/06/2001
Als iedereen dit eens leest en het eens goed in zijn hoofdje steekt niets is mooier dan vriendschap en niet constant op mekaars kap te zitten en altijd te zitten vitten.
Niemand is helemaal perfect en volmaakt en niet van zonden vrijwaard want een mensen leven is niks meer dan een vingerknip en opeens het is met ons gedaan.
Want het leven is net zo als een kaars ze brand en dooft dan weer zoals het gras het groeit maar verdort dan weer of zoals een bloem die 's morgens ontluikt en s' avond verwelkt.
Ook zoals het leven nu ben je er en morgen niet meer of zoals de zon nu schijnt ze maar eens gaat ze onder en soms is het zoals het heelal ze bestaat en blijft bestaan voor eeuwig en altijd ... Hilda 16/01/2002
Op de grote vraag 'waarom' wordt het antwoord nooit gegeven ! Bij de vragen over dood en leven is er geen`daarom`!
Het leven is dragen. Het leven is gaan. Het leven is bestaan. Zonder al te veel te vragen.
Het waarom wordt `waartoe`. Maar lieve God waartoe dan toch dit lot? Wij worden soms zo moe! Zonder antwoord te kunnen leven is de kunst van ons bestaan. Zonder antwoord verder te gaan. ` `Waarom en waartoe in ons mens zijn verweven! Hilda 09/01/1990
Als ik eens de krant lees zie ik veel ellende dingen die ik allemaal in mijn jeugd niet kende. Kijk ik naar het journaal wat ik dan zie is ook niet gans normaal.
Zet ik de radio aan en luister eens goed is het ook niet zo alles wat mij oppeppen doet. Reclamefolders schreeuwen om het hardst kom hierheen die andere liegt dat die barst.
Maar praat ik met mensen dan kan krijg ik antwoorden en wij steunen elkaar in alle akkoorden. Loop ik genietend naar de natuur te luisteren dan spreek ik niet hardop daar kan ik enkel maar fluisteren.
Als een donkere schaduw u achtervolgt stap na stap niet bang zijn mijn vriend ik bescherm je.
Als de wind zijn laatste adem uitblaast en de zon haar laatste straaltje weerkaatst niet bang zijn mijn vriend ik help je.
Als uw dromen in duigen vallen en de eeuwige nacht uw ogen verduistert niet bang zijn mijn vriend dan ben ik je toeverlaat en steun... Hilda 02/01/2002
Mijn vriend zie ik tranen in uw ogen tranen van verdriet en pijn is uw lach maar wat valse schijn schreeuwt gij nu om wat aandacht
Gij zal wel gelukkig lijken maar langs binnen voelt gij u rot stilletjes begint gij die stilte te ontwijken gij wil terug mensen om je heen het alleen zijn maakt u zot.
Er zijn bepaalde personen in uw leven waar gij u goed bij voelt zij geven u steun en vriendschap en wat afleiding in uw leven gij weet zeker en vast wel wie ik bedoel.
Maar eens komt die dag terug dat gij uw tranen zal ruilen voor een lach uw leven wordt dan terug zoals vroeger dan zijt gij niet meer zoals ik u nu zie triestig met veel harte zeer... Hilda 16/06/2003
De laatste uren van de dag gaan traag voorbij de nacht sluimert al in mijn gedachten met al zijn verborgen geheimen en krachten wat zal de morgen ons wel brengen zelfs hoop ik op al wat goed is want waar veel goede hoop is daar is altijd wat schoons in aantocht ik wens daarom aan iedereen al wat schoon en goed is voor morgen... Hilda 15/05/1998
Een moeder is iemand die u het leven te schenkt en die voor u bid en vecht zij is iemand die altijd achter je staat altijd staat zij voor je paraat zij is iemand die als je ziek bent je dan even lekker verwent zij is iemand die je nooit in de steek laat zelfs nu niet of later alleen zij verdient de naam "MOEDER" zo een moeder verdient het gouden erelint... Hilda 15/06/1996
Ik hou van het leven en geniet er intens van zoals de warme zon in de lucht en een vogeltje in volle vlucht een vlinder in haar mooiste feestkledij van bonte kleuren en een zwierige sjaal daarbij
Wees daarom ook gewoon je eigen want van dat ander soort zijn er helaas al meer dan genoeg alhoewel vele onder ons denken dat alleen uiterlijke schoonheid telt moeten we niet allen in alle eerlijkheid bekennen dat het uiterlijke niet telt naar alleen het innerlijke... Hilda 25/06/1999
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
