Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
22-08-2007
Wat gebeurt er...
Wat zie ik allemaal wat gebeurt er toch om mij heen goede en mooie dingen worden besmeurd. Wat is er toch met de mensen loos maar ach aan de andere kant zie ik dan weer vele mooie dingen die mij dan de mindere mooie dingen even snel doen vergeten. En mij geen zorgen moet maken want de humor is nog niet versleten ik heb vertrouwen in de morgen ondanks de zorgen en verdriet hou ik toch van het leven. Wij moeten er het beste van maken. en niet om over enkele jaren spijt te hebben over de gedane zaken dus mensen geniet van de mooie dingen en laat de dwaze voor wat ze zijn negeer ze want ze zijn het reageren niet waard en leef uw eigen leven... Hilda 16/03/1996
Een zachte blik in jouw ogen mijn hart gaat tekeer. Even verlegen en onzeker als toen die eerste keer. Trillend en stotterend bij die lieve lach. Die mij intens gelukkig maakt gelukkig voor de ganse dag. En dat heerlijk gevoel wat ik niet meer gewend was. Dat gevoel diep van binnen als ik dicht bij jou ben. En dan die glimlach op jou gelaat er valt alles van af te lezen. En die kriebels in mijn buik. Dat kan maar een ding zijn, "Ik" ik ben verliefd... Hilda 04/08/1997
Staat op deze dingen een jaartal geschreven om wat hoop te hebben en wat vreugde te hebben om ook wat aandacht te krijgen. Of bestaan deze dingen helemaal niet om ook te houden van en ook te geloven van, om ook wat te verlangen van Of bestaat dat alleen maar in dromen. om wat te dromen van geluk en wat te dromen van de liefde om ook wat te dromen van schoonheid of zijn al deze dromen alleen maar bedrog... Hilda 01/07/1999
Wie weet mij nu te vinden alles wat ik voel is de leegte en mijn sterke uitademing vergezeld van wat enig geruis. Ben omringd door kilte en eenzaamheid.
Alleen maar nooit eens op tijd maar op tijd voor datgene wat altijd te vroeg is. Men zou denken dat datgene is behekst.
Zo te horen praat ik haatvol over de liefde. En liefdevol over haat. Dat is niet wat ik verdien. Wie weet van wie van waar en waarom ik zit af te geven. Maar een onbekende bestemming leidt mijn leven... Hilda 23/08/2007
Genoegzame denkvormen rondom breedgesponnen vliegdraden. Elke tel te lang gerekend van de figuren in het licht. In de schaduw van het vliegwiel vertrekken kinderen! ouder bijna maar nog met niet volwassenen. Tevergeefs wachte ik af maar niets gebeurde. Of het leek geen zin te hebben want de regen bleef. De glinsterende natte kasseien de af gevallen bladeren. Zij schuilde en ik keek... Hilda 27/08/1998
Een gedichtje voor de mensen die vol haat nijd en frustraties zitten tegenover hun medemens omdat hun dromen niet zijn uitgekomen.
Dat ze dit alles eens van zich af kunnen zetten zonder dat ze telkens andere mensen moeten kwetsen.
Dat ze ook eens van het leven mogen genieten maar dan op een normale en gezonde manier. Zonder dat liegen en bedriegen van de mensen dan zal ook voor hun het leven er mooier uitzien...
Droom uw leven van heden en niet de dromen van uw verloren verleden... Hilda 23/12/2005
Geluk dat betekent jij omdat jij bij mij bent. Die blik in jou ogen met liefde en onschuld vermengd. Geluk dat betekent jij omdat ik een beetje van mijzelf in jou herken Het is daarom ik zo gelukkig ben. Geluk dat wil jij omdat je telkens weer jou hart geeft aan mij en intens alles beleeft Geluk dat maakt jij en soms denk ik te dromen. Maar ik hoop dat dit geluk ons nooit meer wordt afgenomen... Hilda 09/09/2004
De schok van je heengaan en de leegte die jij achterliet Tranen verbleken mijn ogen vanwege mijn groot verdriet. Wij waren gebonden door de jaren heen die wij samen zijn gegaan. Met vreugde maar ook met verdriet Het was een rijk leven vele jaren lang. Toen plots ons onrecht werd aangedaan en van toen af aan moest ik alleen verder gaan en dat maakte mij bang. Ik ben je dankbaar voor die liefde die jij mij gaf met heel uw hart. En ik put nu in mijn eenzame uren de nodige kracht... Hilda 12/01/1990
Soms vraag ik mij af welk kenmerk heeft het gevoel zijn het de rillingen om waar je iets om gaf of heeft dat onbekende een ander doel.
Dat onrustige gedoe in uw lijf en leden en niet weten wat je daarmee moet net of er iets van je schouders is gegleden zowat dat doet een mens eens goed.
Wat goed doen is een heerlijk gevoel zo iets wat kleur in je leven geeft het is dat gevoel wat ik nu bedoel niet het andere waar je hart zo van beeft.
Het is erger als het onzekere gevoel je overheerst en je het niet de baas kan zijn koester dan dat blij gevoel dat blijft toch het eerst weet dat je niet alleen zal zijn voel je vooral niet klein. Hilda 25/06/2004
Dwalend op het strand verbolgen door onmenselijkheid adem ik de zware zoute zeelucht in en kijk naar die ene meeuw die trots voor mijn neus komt zwalpen. En ik geneert door de zandkorrels die in mijn ogen vliegen. Gewaardeerd door de vele schuimkolven van het zoute water der zee die mij het ademen beletten uiteen geschoven als het ware van kust tot aan het duingebied. Verwonderd ben ik van haar pracht en praal. die woeste zee het gutsende water boekdelen van schreeuwende meeuwen. en voorbij passerende eenzaten waaronder ikzelf behoorde ... Hilda 11/07/1996
Er wordt dikwijls zeer gezegd dat het ooit eens terug gemakkelijker wordt dat het verdriet wel slijt. Er wordt gezegd dat ooit het gemis zal wennen met het verstrijken van de tijd. Er wordt nooit gezegd hoe lang het gaat duren vooraleer die pijn verdwijnt. Er wordt nooit gezegd hoe lang het donker zal blijven vooraleer ook voor mij de zon weer gaat schijnen. Er wordt gezegd er wordt zoveel gezegd er wordt altijd zoveel gezegd maar komt dat ooit wel eens uit... Hilda05/01/1995
Er klinkt een zachte toon in mijn hart het geeft mij een vrolijke ochtend start zilveren belletjes weerklinken in mijn gedachten zie ik ze blinken.
Een vrolijk melodie en ik neurie zachtjes mee met dat lied mijn voetstappen word lichter door het geschreven woord van de dichter.
Dit wil ik iedereen meegeven blijdschap in je leven zie het geluk in al die kleine dingen je merkt dat aan alles wat je gaat omringen.
Geluk in een notendop gegeven is beter dan al die rijkdom te beleven wat weegt er tegen al het materialisme op het juiste geluk in een notendop... Hilda17/02/2007
Eenzaamheid! wanneer is dat woord uitgevonden? Is er wel iemand die dat weet. Wanneer voelt een mens zich eenzaam? Wanneer men denkt dat iedereen je vergeten is. Eenzaam zijn is het ergste in ons leven. Wetend dat er niemand op je wacht.
Wij zijn allen teveel met ons eigen ik bezig. En vergeten dikwijls om aan onze naasten te denken. Het kan in het geheel geen kwaad om ook eens je aandacht aan de anderen te schenken..........
Soms vraag ik mij af welk kenmerk heeft het gevoel zijn het de rillingen om waar je iets om gaf of heeft dat onbekende een ander doel.
Dat onrustige gedoe in uw lijf en leden en niet weten wat je daarmee moet net of er iets van je schouders is gegleden zowat dat doet een mens eens goed.
Wat goed doen is een heerlijk gevoel zo iets wat kleur in je leven geeft het is dat gevoel wat ik bedoel niet het andere waar je hart zo van beeft.
Het is erger als het onzekere gevoel je overheerst en je het niet de baas kan zijn koester dan dat blij gevoel dat blijft toch het eerst weet dat je niet alleen zal zijn, voel je vooral niet klein. 25/06/2004
Ik weet niet wat moederliefde krijgen is Of wat lief en leed delen is Ook niet wat pijn hebben is En niet wat vriendschap geven is Of wat verdriet hebben is En niet wat vergeven is En ook niet wat sorry zeggen is Wist jij deze dingen allemaal? waarom hebt gij? het mij dan niet uitgelegd Maar heb nu deze dingen wel geleerd. Sorry iedereen dat ik ooit eens fout was ik ben ook maar een mens van vlees en bloed en van gemaake fouten moet ik leren wie maakt er nu geen fouten in zijn leven?. Hilda 28/05/2006
Tranen! ik wil geen natte sporen over mijn wangen en wil het graag tegenhouden. Maar de vraag is nu of het mij wel lukt ik bijt op mijn lip en slik. Maar er is geen ontkomen aan de eerste rolt al over mijn wang. Snel kijk ik om me heen gelukkig er is niemand te zien. die kan zien hoe die ene traan de voorloper is van al die vele tranen. Tranen die over elkaar struikelen een weg banend over mijn wangen. Een snik welt op uit mijn keel mijn hart probeert die zware steen te verwijderen maar dat lukt mij niet. Omdat ik mijn verdriet zo verborgen hou voor iedereen die zware steen die last is mij dan even teveel. En probeer steeds maar opgewekt te zijn en probeer mijzelf steeds maar weer moed in te praten. En wordt soms moe van al dat opgewekte gedoe rond om mij. Mijn gsm gaat en ik schrik ga snel overeind zitten en veeg de tranen van mijn gezicht. Net of ze dat door dat dom ding mijn tranen kunnen zien. Ik pak op en zeg hallo aan de andere kant wordt vraagt hoe het gaat. Ach! het gaat zoals gewoonlijk goed natuurlijk en laat niets merken van mijn verdriet. Handig geef ik het gesprek een andere wending een wat nergens op 'n trekt maar dat werkt bij mij wel zoals altijd. En dan denk ik vaak in mijn eigen Hilda ge was beter een fantaste geworden... Hilda 26/06/2005
Helder rood is een klaproos met in het midden een kleine zwarte kern.
Rood is de kleur van ons hart maar net zoals een klaproos zit in ons hart in het midden een kleine zwarte kern zo heeft iedereen in zijn leven een kleine maar soms een grote zwarte kern midden in zijn helder rood hart.
Maar zoals ik zeg trek u niet op! aan die zwarte kern maar isoleer die en probeer die kamer opnieuw in te verven in de helder rode kleur van de klaproos... Hilda 22/09/2004
Leven op een zijlijn nooit jezelf kunnen zijn altijd maar tegenslag en verdriet en er is niemand die de pijn van binnen ziet.
Lachen om je eigen verdriet en pijn want je denkt mij krijgen ze niet klein dan gaat er een knopje om het leven is veel te zwaar het verbergen lukt niet meer en je wordt kwetsbaar.
Als er dan niemand is die dat ziet verdrink je langzaam in je eigen verdriet je maakt de balans op van je leven en bedenk hoeveel je heb gegeven maar hoe weinig je heb terug gekregen. Je hoofd zit vol je wil zo graag rust en dan weet je dat dit het einde is bewust kies je daar voor.
Ik hoop dat iedereen die van mij hield en die mij nu moeten missen mij vergeeft. En zeg alleen ik hield van jullie maar het leven wordt je gegeven het einde mag je zelf beslissen.
Als laatste wil ik je bedanken voor uw vriendschap dat deed mij even goed ik ben gelukkig nu en doe aan iedereen de groeten... Hilda 24/11/1999
Mijn gedachten en droombeelden vervagen. er zijn dingen die reeds lang bestaan en er zijn dingen die pas ontluiken.
Mijn verleden wat een grote toekomst moest worden! werd opgeslorpt in het niets. Mijn verleden is onvolledig en onontkeerbaar en de toekomst is onafwendbaar.
Heel mijn verleden met haar donkere schaduw lost niet op. Want al die dingen en levensvormen zijn nu mijn leven geworden. Die vormen leven als dingen in mij.
Elke levensvorm wordt weerspiegeld in zijn eigen vorm en in zijn eigen ritme. Deze dingen worden allemaal herhaald en komen weer tot leven.
Die levensvorm die herhaalt en weerspiegelt zich in die dingen. En ook in mijn levensvorm die tot terug tot stand komen. Die dingen en levensvormen leven en die dingen leven in mij... Hilda 17/06/1998
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
